• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Niflheim
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ annemellark
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ IHeartMusicc
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ DelilahDawn
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ HAPPP
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 3 mei 2012 - 22:51 ]


    Your make-up is terrible

    Hailey Robberts
    'Hailey' herhaalt ze mijn naam. 'volgens mij betekend dat iets van held'
    Ik had geen idee wat mijn naam betekende, en de betekenis die zij zei past totaal niet bij mij.
    'June' beantwoord ze mijn vraag. 'niet naar de maand maar naar de Romeinse godin Juno. Alleen is de o veranderd in e'
    'hoe weet jij dat allemaal?' vraag ik verbaast. Ik was blij dat dit nog een beetje zinnig klonk, aangezien de rest van mijn vragen nergens op sloegen.

    [ bericht aangepast op 3 mei 2012 - 14:14 ]


    “My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

    Christian Mahone
    "Eerder de vraag, wie ben jij en wat moet jij hier," beet een meisje me toe.
    Ik kreeg een grijns op mijn gezicht.
    "Chris. Ik kom hierheen, omdat mijn nachtrust bruut verstoord word. Onder andere door jullie," zei ik kalm.
    Ik hoorde gefluister en ik keek meteen over mijn schouder. Het leek net alsof iets mijn naam fluisterde. Ik draaide mijn hoofd weer om naar het meisje. Ze was knap. Ze had een lichtgetinte huid en zwarte krullende haren.

    [Thankyouu (: nu kan ik ook wat schrijven, haha]


    Me so good.

    [ Ik moet gaan, ben er pas vanavond laat weer ]


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    June Lauren Hastings
    'Hoe weet jij dat allemaal?' vraagt Hailey verbaasd.
    Ik haal mijn schouders op. 'Gewoon, ik weet het niet echt,' antwoord ik. 'Ik weet het gewoon'.
    Ik glimlach even en kijk de gang weer door. Hier en daar staan wat mensen met elkaar te praten.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Hailey Robberts
    Ze haalt haar schouders op 'gewoon, ik weet het niet echt' zegt ze. 'ik weet het gewoon'
    Dat schouders ophalen is vast een teken dat het een rare vraag was, ik wist het wel, ik ben nergens nuttig voor.
    Door dat teken begin ik naar mijn voeten te staren, die steeds kouder worden door de koude vloer.
    Nu durf ik al helemaal niets meer te zeggen, maar als ik niets zeg, vindt ze het vast ook raar. Alles wat ik doe is vast verkeerd.


    “My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

    June Lauren Hastings
    Hailey zegt niks meer.
    Ik bijt op mijn lip. Ze vindt me waarschijnlijk saai.
    'Het is wel vreemd dat alle deuren tegelijk open gingen,' zeg ik uiteindelijk maar. Daar klopt gewoon iets niet aan.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Hailey Robberts
    'Het is wel vreemd dat alle deuren tegelijk open gingen' zegt ze.
    Ik vond het raar dat ze nog tegen me sprak, als ik haar was, zou ik gewoon zijn weggelopen.
    'Ja, er is ook geen personeel meer' zeg ik.
    Dit idee vond ik maar eng, ik zou nooit iemand een vlieg kwaad doen maar je weet het maar nooit met sommige kinderen hier.
    'denk jij dat ze terugkomen?' vroeg ik. Het was er al uit voordat ik na kon denken over wat ik moest zeggen, deze vraag spookte de hele tijd al door mijn hoofd.


    “My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

    June Lauren Hastings
    'Ja, er is ook geen personeel meer,' zegt Hailey. 'Denk jij dat ze terugkomen?'
    Eerlijk gezegd, nee. Maar ik wil haar niet bang maken.
    'Oh, waarschijnlijk wel,' zeg ik daarom maar tegen Hailey in een poging haar gerust te stellen.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Hailey Robberts
    Ik begon June steeds aardiger te vinden, wat me wat meer op mijn gemak stelde.
    'oh waarschijnlijk wel' zegt ze. Ik zucht van opluchting, ik moet er niet aan denken om een dag zonder beveiliging hier rond te lopen.
    Ik geef haar een voorzichtige glimlach, niet iedereen is hier dus blijkbaar gestoord, alhoewel, ik wist nog niks van haar, en ik ging er ook niet naar vragen. Ik wil liever ook niets over mijn 'aandoening' zeggen.
    'hoelang duurt het nog voordat ze terugkomen? Is er geen alarmknop ofzo?' vraag ik.
    Het is verschikkelijk om opgesloten te zitten in een kamer, maar dan heb je geen onnodige gesprekken, en je zit veilig. Dus ik heb het liefst dat alles weer normaal wordt.


    “My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

    Jascha Michajlovitsj Solovjov

    "Ik geloof je niet. Maar ik heb je gezegd dat ik niet door zou vragen."
    Ik haal mijn schouders op en tover een 'I don't care' instelling naar boven. Niet dat het me echt niets uitmaakt. Dit meisje lijkt te veel op mijn zusje om erover heen te praten. Onder gesprek wordt ruw verstoord door een harde stem. Alexis bijt hem uit toen maar het gesprek zelf volg ik niet. De jongen, Chris zegt hij zelf, kijkt namelijk iets te makkelijk naar Alexis. Een manier die mij niet zint. Ik richt me op de jongen.
    "Als het goed is kan je gewoon verder slapen hoor," bijt ik hem ook toe.
    "Jij verstoort ons gesprek."

    [ bericht aangepast op 3 mei 2012 - 15:44 ]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    [Ik moet vandaag mijn kamer opruimen, als in, echt helemaal en dat is al een tijdje niet gebeurd, dus ik ben er voor het avondeten niet. En morgen blijven er een paar vriendinnen hier logeren, dus 's avonds en de volgende ochtend ben ik er ook even niet. Drukke week haha, maar daarna zal ik er wel vaker zijn.]


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    June Lauren Hastings
    'Hoelang duurt het nog voordat ze terugkomen? Is er geen alarmknop ofzo?' vraagt Hailey.
    Ik haal lichtjes mijn schouders op. 'Misschien, dat kan wel'.
    Ik kijk even om me heen of ik er ergens eentje zie, maar ik zie niks.
    'Ik denk dat die knoppen meer zijn voor als er iemand ontsnapt,'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    [Ik ben er weer, what did i missss?]


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Assassin schreef:
    Aurélie Rye Beate

    "Ik zoek iemand die weet wat er aan de hand is en ons kan helpen." snauw ik zacht. Dat lijkt me toch duidelijk? Ik wil mijn begeleider spreken, ze moet hier wel ergens in de buurt zijn toch? Ik duw de klapdeuren open en hou ze open zodat Emilio er ook doorheen kan. Maar ook hier lijkt het verlaten te zijn.


    Your make-up is terrible

    Quinn Mason Addams

    Ik speelde mijn lievelingsliedje. Tenminste.... het was het lievelingsliedje van Aida. Ik zit elke keer weer met tranen in mijn ogen maar ik bleef het toch spelen omdat ik er toch ook wel rustig van werd.


    Je croix a toi