• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Niflheim
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ annemellark
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ IHeartMusicc
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ DelilahDawn
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ HAPPP
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 3 mei 2012 - 22:51 ]


    Your make-up is terrible

    Samantha

    Ik slaakte een zucht. Als ik niet wist wat ik fout deed, kon ik er ook niks aan doen. Ik liep nietsvermoedend door, tot ik ineens een greep om mijn middel voelde en we op de grond doken. Ik sprong op. Ik gooide mijn armen gefrustreerd in de lucht, niet in staat iets te zeggen. God, wou zou ik graag iets of iemand slaan. Mijn lijf zat vol agressie op dit moment.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Jascha

    "Dacht ik al."
    Ik haal mijn schouder op, blij dat ze niet door vraagt.
    "Claudia kan niet slapen," zeg het 'nieuwe' meisje.
    "Wat gebeurt er allemaal?"
    Wie Claudia is weet ik net zo min als wat er is gebeurd. Nogmaals haal ik nonchalant mijn schouder op.
    "Geen idee," zeg ik zachtjes, nog steeds trillend.
    Gesprekken over afkomst moet ik niet meer voeren. Dit was de zoveelste mislukte actie om me uit mijn verleden weg te voeren.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    [Ho, zijn er plots zes pagina's bij. Kan ik gewoon verder met Gabriël?]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Lucas Alexander Daniels

    Ook ik sprong weer op, zonder iets te zeggen. Weer een hallucinatie? Ik zucht en mijn handen begonnen aardig te trillen. Uit het niets haalde ik uit naar de muur naast me en een paar stukjes van de muur vielen naar beneden. Ik bromde zachtjes en mijn hoofd werd een warboel.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    [ Ik weet niet wat hij deed ? xd ]


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    [Hij stond met Gilbert en Emilio te praten.]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    [Hij kan verder met Gilbert. Emilio is al weg.]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    [waar kan ik inspringen?]


    “My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

    [ @annemellark, June staat ergens op de gang. Je personage kan wel met haar praten?]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Alexis Brooklynn Westlane

    Ik keek Jascha aan, 't meisje gaf me geen antwoord en ik stond weer op. Hij trilde en ik pakte zijn handen vast, als teken dat hij moest stoppen. 'Gaat het?' vroeg ik toen net zo bezorgd. Hij leek weer op een andere jongen uit het weeshuis. Het liefst wou ik die tijd vergeten, maar ik weet gewoon dat dat niet zal gaan gebeuren. 'Jascha? Wat is er?' vraag ik zachtjes. Ik ken hem misschien net een halfuur of een uur maar hij doet me zo erg denken aan Daniel.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    [maar mijn personage heeft een aandoening waardoor ze niet op iemand af durft te stappen. xd]


    “My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

    [ Dan stapt die van mij wel op jou af a. Wees niet bang, ze is echt een schatje xd Waar staat die van jou?]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Samantha
    Ik keek een beetje rond. Waar was dat nou voor nodig? Ik wreef pijnlijk over mijn heup, die net met een harde klap op te grond terecht kwam. Ik zuchtte. ''Dus eh- Zullen we maar verder lopen?'' vroeg ik, om het onderwerp te veranderen. Ik haatte ongemakkelijke stiltes.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    [in de deuropening van haar kamer :3]

    [ bericht aangepast op 3 mei 2012 - 13:20 ]


    “My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

    [Dank je, Demi (flower)]

    Gabriël Arch

    "Gilbert. En ik heb het vermoeden dat niemand weet waar de therapeuten zijn gebleven. Dit scenario.. zint me niet. Ik heb de mogelijkheid overdacht dat dit het voorspel van een liquidatie zou kunnen zijn. Of het is de duivel die met ons aan het spelen is. Wellicht zouden we eerst een manier moeten vinden om het licht aan te krijgen. Deze duisternis zint me niet." Hij kijkt opzij en ik moet even mijn ogen forceren om te zien naar wat hij kijkt. Dan zie ik hem hangen. Een camera.
    "Moordenaar, kijk je mee?"
    Ongewild moet ik even lachen. Ik ken hem net, maar ik mag hem wel. Hij heeft, voor zover ik daar tot nu toe kan over oordelen, een interessante persoonlijkheid en hij lijkt me gezegend met een bijzonder groot verstand. Mijn blik verandert echter snel weer naar serieus, wanneer zijn vorige woorden opnieuw tot me doordringen.
    "Als er een moordenaar is, denk ik niet dat hij je dat zal laten weten, Gilbert," antwoord ik bedroefd. "En de Duivel is overal om ons heen. We kunnen er niet aan ontsnappen, maar we kunnen hem wel afwijzen. Als we bestemd zijn om hier te sterven, dan is het zo. Tot die tijd moeten we er het beste van maken. Volgens mij komen we hier niet zo makkelijk weg."
    En dat is ook helemaal het plan van mijn Vader niet, dat we hier weg raken. Hij heeft ons vast om een reden hier samen laten komen. Het begint me te dagen dat ik niet bestemd ben op me op één iemand hier te focussen, maar dat ik ervoor moet zorgen dat iedereen hier elkaar helpt. Zo zou mijn Vader het graag zien.
    "Hoeveel mensen zouden er zijn?" vraag ik me luidop af.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.