• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Niflheim
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ annemellark
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ IHeartMusicc
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ DelilahDawn
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ HAPPP
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 3 mei 2012 - 22:51 ]


    Your make-up is terrible

    Lucas Alexander Daniels

    'Ehh, ja is goed,' zei ik nog even. Wat was dit irritant. 'Waar wil je naar toe?' vroeg ik terwijl ik weer aan mijn armband aan het frunniken was.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    June Lauren Hastings
    Ik loop de gang door, opzoek naar iemand. Maakt niet uit wie, gewoon iemand. Dan voel ik me tenminste niet alleen. Dan zie ik een meisje in een deuropening staan. Ik schat haar iets jonger als ik ben. Misschien een jaartje jongen. Ik kan vaagjes zien dat ze blond haar heeft. Nee, het is niet helemaal blond, er zit een beetje een rode gloed over. Ze is ook niet zo groot. Ik ben zeker nog een halve kop langer.
    Ik loop naar haar toe en glimlach naar haar. 'Weet jij misschien wat er aan de hand is?' vraag ik vriendelijk.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Samantha

    Ik haalde mijn schouders op. ''Laten we maar gewoon rechtdoor lopen, misschien komen we ooit nog uit dit gebouw.'' mompelde ik.
    Ik had een hekel aan dit huis, alles was zo, zo.. Kil. Er hing zo'n negatieve sfeer. Ik begon te lopen, terwijl ik af en toe wat plukjes uit mijn zichtsveld veegde.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Jascha Michajlovitsj Solovjov

    Ik voel hoe Alexis mijn handen vast pakt. Uit een reflex trek ik ze weg. Niemand mag me aanraken zonder toestemming.
    "Gaat het? Jascha? Wat is er?"
    Ik bijt op mijn lip en ga op de grond zitten.
    "Sorry," zeg ik zachtjes.
    Ik ga haar niets uitleggen, ik heb nog nooit iemand iets uitgelegd. Ik werp een blik op Alexis en glimlach kleintjes. Ze doet me denken aan Nadya. Haar haren en tanden, nee, ik wil niet aan mijn zusje denken. Mijn lippen maak ik vochtig en ik zucht.

    [Ik ga me even aankleden en sporten. Ik hoop over anderhalf uur terug te zijn.]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Alexis Brooklynn Westlane

    Ik hurk naast hem neer, 'Het maakt niks uit,' zeg ik en laat mijn handen op zijn knieën rusten. 'Als jij me één ding wil antwoorden zal ik niet doorvragen.' zeg ik terwijl ik hem bezorgd aankijk. 'Wil je me als je blieft zeggen wat er is, of als het wel gaat,' mompel ik zachtjes.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Hailey Robberts
    Ik schrik op van een meisje die naar mij toe loopt. 'weet jij misschien wat er aan de hand is?' vraagt ze. Het voelt alsof er een brok in mijn keel komt.
    Ze staat nu wel naar mij te glimlachen maar ze kan natuurlijk hele andere dingen denken.
    'nee' stamel ik. Het lukte me gewoon niet om meer te zeggen. Ik zou dolgraag een gezellig gesprek willen hebben, maar dit voelde voor mij meer als een nachtmerrie.

    [ bericht aangepast op 3 mei 2012 - 13:36 ]


    “My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

    June Lauren Hasting
    'Nee,' stamelt het meisje. Ze ziet eruit alsof ze bang is.
    Ik kijk even rond en mijn blik valt op een ring rond haar vinger. Aarzelend pak ik haar hand vast en bekijk ik de ring.
    'Je hebt een mooie ring,' complimenteer ik haar glimlachend waarna ik haar hand weer loslaat.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Jascha Michajlovitsj Solovjov

    "Het maakt niks uit. Als jij me één ding wil antwoorden zal ik niet doorvragen. Wil je me als je blieft zeggen wat er is, of als het wel gaat."
    Vraagt ze n u serieus of het met me gaat? Ik zit in een gekkenhuis, er gebeuren vreemde dingen en niemand weet precies wat en dan is haar vraag of het wel met me gaat? Met moeite weet ik mijn boosheid te onderdrukken.
    "H-het gaat wel," zeg ik zachtjes.
    Ik laat mezelf niet zo graag klein zien. Men heeft zwakke plekken maar dat betekend niet dat ik ze wil zien. Absoluut niet.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Hailey Robberts
    Ze pakt mijn hand en bekijkt de ring, ik kon me nog net inhouden om mijn hand niet weg te trekken.
    'jij hebt een mooie ring' zegt ze, gelukkig laat ze vrijwel meteen mijn hand weer los.
    Snel grijpen mijn vingers naar de ring en begin de ring rond te draaien. Ik zie dat ze een leren armband draagt.
    'jij ook' zeg ik. 'armband dan' zeg ik er vlug achteraan.
    Ze zal me nu vast dom vinden, dat krijg je als je zulke dingen zegt.

    [ bericht aangepast op 3 mei 2012 - 13:47 ]


    “My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

    June Lauren Hastings
    Haar vingers grijpen naar de ring, die ze begint rond te draaien.
    'Jij ook,' zegt ze dan. 'Armband dan,' voegt ze er snel aan toe.
    'Dank je,' zeg ik breed glimlachend. 'Van mijn broer gekregen,' zeg ik nog steeds glimlachend.
    'Hoe heet je eigenlijk?' vraag ik dan.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Christian Mahone
    Ik ging op de rand van mijn bed zitten. Ik kon niet slapen door al dat geroezemoes. Ik vroeg me af waar al die geluiden vandaan kwamen. Was het misschien de vijand? Schichtig keek ik om me heen. Er was niemand te bekennen. Ik liep mijn deur uit en zag daar een enorme groep staan. Ik had sommige van hen wel eens gezien, maar ik kon niemand bij naam. Ik strekte me uit in mijn volle lengte en liep met mijn borst vooruit naar de groep.
    "Hé!" zei ik met mijn harde stem.
    Ik had meteen de aandacht van de meesten.
    "Wie zijn jullie en wat moeten jullie hier," zei ik zo dreigend mogelijk.


    Me so good.

    Hailey Robberts
    'hoe heet je eigenlijk?' vraagt ze. 'Hailey' zeg ik. Ik kijk een beetje onzeker om me heen, een manier vinden hoe ik een gesprek kan ontlopen. Wat zou het fijn zijn als ik nu oppeens kon verdwijnen. Nu is het natuurlijk de bedoeling dat ik haar naam vraag, anders zet ik mezelf nog meer voor schut. 'en hoe heet jij?' vraag ik.


    “My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

    Alexis Brooklynn Westlane

    Ik zucht, ik geloof hem voor geen meter, 'Ik geloof je niet,' mompel ik dan. 'Maar ik heb je gezegd dat ik niet door zou vragen,' mompel ik weer en kijk hem aan.
    'Hé' hoor ik dan in de verte. Ik schrik op en kijk hem fronsend aan, 'Wie zijn jullie en wat moeten jullie hier,' roept hij dan. 'Eerder de vraag, wie ben jij en wat moet jij hier,' bijt ik hem toe.

    [ bericht aangepast op 3 mei 2012 - 14:00 ]


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    [ Brutus, ik heb Alexis maar op Chris laten reageren xd ]


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    June Lauren Hastings
    'Hailey,' zegt het meisje.
    'Hailey,' herhaal ik. 'Volgens mij betekend dat iets van held,' voegt ik er aan toe.
    'En hoe heet jij?' vraagt Hailey.
    'June,' zeg ik glimlachend. 'Niet naar de maand maar naar de Romeinse godin Juno. Alleen is de o veranderd in de e,'
    Een eindje verderop hoor ik een boze stem maar ik trek me er niet zoveel van aan.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered