Ik geloof niet in God. (Ik ga nu uitleggen waarom, en ik wil hier geen discussie op, het is gewoon mijn mening. Punt. Vragen mag wel.)
Eigenlijk omdat het in mijn ogen te erg voor woorden zou zijn dat een rationeel denkend wezen al dit slechts heeft kunnen schapen. En nu wil ik niet beledigend over komen, maar als God zou bestaan zou ik hem een verschrikkelijke eikel vinden.
Nu weet ik ook wel dat dit alleen maar een deel van het geloof is, de schepping. Maar ook, met dat je God zou voelen, ik heb dat gewoon niet. Het voelt alsof ik altijd gewoon alles zelf moet doen.
Wel vind ik dat het geloof een heel goed iets is aangezien mensen er wel echt hoop uithalen. En ik geloof ook wel dat het een heel fijn gevoel kan zijn om het gevoel te hebben dat God 'bij je is'.
Tevens heb ik het idee dat als je God als een persoon zit, dat dat concept is bedacht om de maatschappij te manipuleren. Een heel kort voorbeeld kan dan bijvoorbeeld zijn met die aflaten in de tijd van Martin Luther. Dat als je kort gezegd in een hel leeft en gehoorzaamt dat je dan in de hemel zal komen. Terwijl je eigenlijk gewoon de vuile klusjes opknapt.
Bovendien zou ik het heel erg raar vinden als God zoals wij het verzonnen hebben zou bestaan. Aangezien wij, als mensen, ons niet iets anders kunnen inbeelden dan dat wij gezien hebben. Terwijl buiten onze planeet er misschien wel hele andere vormen bestaan, terwijl wij het als 'niets' bestempelen.
Maar nogmaals, ik heb er niet op tegen aangezien het wel iets heel moois is om je aan vast te kunnen houden.
[ bericht aangepast op 25 april 2012 - 15:44 ]
Chaos, panic and disorder. I see my work is done here.
Als ik erover denk, krijg ik alleen maar koppijn. Dus met momenten denk ik ja, met andere momenten denk ik nee. Op dit moment 'neen'
