Moran schreef:
(...)
Gewoon niks. Net als voor je geboren was. De wereld gaat gewoon door zonder dat jouw bewustzijn er nog is om het mee te maken.
Die gedachte vind ik zowel troostend als beangstigend. Langs de ene kant hoef je niet meer neer te kijken op een wereld die zichzelf naar de zak aan het helpen is en ken je een ongekende rust, namelijk die van het niet bestaan, maar langs de andere kant is het leven verdomd echt en prettig om te laten gaat voor een niet-bestaan.
Moran gaf antwoord op de vraag die ik niet meegequote heb, maar ik ben het met Moran eens.
Je houdt gewoon op te bestaan. Net zoals wanneer je slaapt. Dan ben je je ook niet bewust van je omgeving enzo.
Wat ik hóóp is dat onze ziel losraakt van ons lichaam en naar.. weet-ik-veel waar naartoe gaat. Dat er in iedergeval iets is. Maar dat is meer iets wat ik hoop, níét wat ik geloof, want ik denk dat je gewoon ophoudt te bestaan, zoals voor je geboorte.