[RPG] Camp Springwood | 13 - Speeltopics

Regels en waarschuwingen:
- Schelden en 16+ mag
- Gelieve stukjes te schrijven van drie regels of meer
- Respecteer de andere spelers
- Bestuur alleen je eigen karakters





Rollen
Begeleiders:
Patrick Hathaway – Escritura
Hailey Miller - Ludwig
Felix Patterson - Citizen
Cassia Sterling - Escritura

Zaal 1:
Noah Jay Lopez - Ry
Catherine Noah Adams - Rooba
Jade "Skyler" Bright - HurtedHeart
Elske - nikkiemalfoy
Aislyn Paige Valentina - Talisman

Zaal 2:
Sasha Anderson Ripley - Cosette
Matthew Rowan Harris - Ludwig
Alexis Ruby Avery - Ry
Ranaela Maeve Bones - Marethyu
Danny Alex Ryder - AlwaysKlaine

Zaal 3:
Jace Dream Duval - Escritura
Julian Dan Forli - Merwin
Taylor Ferris - Faberyayo
Jayden Jason Bright - HurtedHeart
Raine Yuliane Highfort - xMelodious

Zaal 4:
Maya Dahlia Myra Borisovaena - Mortenson
Bijou Rosine Virgine Mignon Deferière - Mombasa
Annabelle Codnis - xEPONINEx
Quinn del Luna - FreckledEmo

Tijd in de RPG: Dag 4 - Middag
Activiteiten:
Jongens: ??
Meisjes: ??
Therapy

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Sasha

"Dat is een goede reden," antwoordt Patje terwijil hij zijn vingers door mijn haren haalt. Van mij mag hij dit elke dag de hele dag doen want ik vind het namelijk heerlijk. Ik grinnik even.
"Ik heb altijd een hele goede reden voor de dingen die ik doe, maar alleen waren die tot nu toe meestal moreel gezien niet aanvaardbaar," geef ik toe.
Veel te vaak heb ik om egoïstische redenen gehandeld, aanvankelijk zelfs met Patje. Maar nu ligt het anders. En ik kan me trouwens niet voorstellen dat mensen nooit iets doen puur omdat ze er baat bij hebben. Sterker nog, ik geloof dat pure egoïsme de drijfkracht van de mens is. Maar wie het niet met me eens is werpt gerust de eerste steen. Al zijn er natuurlijk wel uitzonderingen.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Ik moet gaan, ben tegen een uurtje of zeven wel terug.]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[That woman Amyra is giving me the creeps. ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[She should. She's mean.]

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Cassia Sterling
Het leek of ik onderwater was, haar woorden waren vaag en ver weg. De vierde dag. nit nu, niet nu...
Maar de voetstappen kwamen dichterbij en ik wist precies wie er zometeen het bos uit zo lopen.
'Cassia.'
Ik stond oog in oog met vader en moeder. ik zag Benedict ergens achter ze staan, maar daar bemoeide ik me niet veel mee. Mijn lippen bewogen, tiltelden plagerig en herinerde me aan Aislyn's kus, maar woorden kreeg ik er niet uit.
'Cassia,' herhaalde vader, die met zijn strenge ogen in de mijnen staarden. Alsof hij alles wist. Vader gunde Aislyn geen blik waardig.
'We hebben niets van je gehoord. Zijn er problemen?' ik wist alleen mijn hoofd te schudden. dit was slecht. Vader moest je aanspreken, twee woorden, beleefd.
'N-Nee, vader... Geen problemen,' piepte ik bang.

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Amyra Sterling
'Waarom stotter je?' vroeg ik met een afkeurende ondertoon. Stotteren was iets dat je deed als je vijf was, maar Cassia was een volwassen vrouw. Ze stotterde altijd als ze nerveus was en ze wist best wat ik daarvan vond. 'Je zou bellen,' ging ik verder. Als er geen problemen waren, mocht ze wel met een héél goed excuus komen. Mijn toon maakte duidelijk dat ik niet bepaald blij was met het gebrek aan contact en Alec was ook niet bepaald blij.

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Aislyn
Ze leek als bevroren en toen ik toch besloten had om haar te troosten, omdat ik het zo langer niet aan kon zien, kwamen de voetstappen steeds dichterbij, waarna die opeens stopte.
“Cassia.”
Ik keek om en zag een vrouw, een man en een andere jongere man staan. Op de manier zoals Cassia op hun reageerde… zou ze, zou ze bang voor hun zijn? Ik keek heen en weer van het roodharige meisje die ik net gezoend had, naar de ouders.
“Cassia,” herhaalde de man, de vader van Cassia. “We hebben niets van je gehoord. Zijn er problemen?” Ze schudde alleen haar hoofd, en ik wist gelijk dat dit geen leuk onderonsje was. Die ouders… die hebben haar zoveel pijn gedaan, haar gemarteld met de woorden waarin ze móest geloven. Ze had geen andere kans, en voor ik het wist had ik mijn handen gebald en mijn kaken strak op elkaar gedaan.
“N-Nee, vader… Geen problemen,” piepte ze bang, en ik kon het nog net horen voordat ik een boosheid ontwikkelde die snel overging in woede.
Ik ging dichter naar Cassia staan, voor het geval er iets kon gebeuren, kon ik haar beschermen.

[ bericht aangepast op 13 april 2012 - 17:38 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Cassia Sterling
Na een dag lang bij aislyn te zijn, de warme tonen van haar stem te horen, klonken vader en moeder nu ijskoud. De vraag over het stotteren liet ik gaan, ik zou mezelf meer ind e problemen brengen. aislyn kwam wat dichterbij staan, haar handen waren vuisten. Oh, waarom meot dit nú gebeuren?
ik steek mijn rechterhand die in mijn zak en haal mijn linkerhand nerveus door mijn knalrode lokken.
'D-De storm,' verzin ik ter plekke. 'Er was geen verbinding, door de storm.'

Alec Sterling
Cassia stond ons voor te liegen, en naast haar stond een jonger, kwaad meisje. Ik keurde haar geen blik waardig en gaf een knikje naar Benedict, dat we het kamp kon gaan controleren. En als de geweldige zoon die hij was, sprak hij me niet tegen. Cassia en eht andere kind liet ik in de handen van mijn lieftallige vrouw.

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Amyra Sterling
Alec en Benedict liepen weg om een kijkje in het kamp te nemen, waardoor ik achterbleef met mijn liegende dochter en een ander meisje die vermoedelijk een patiënte was. 'De storm?' herhaalde ik argwanend. Er klopte niets van, dacht ze nou echt dat ze tegen ons kon liegen? Dat ze daar mee weg zou komen? Ze zou inmiddels toch moeten weten dat we dat niet tolereerden. In het het kamp van Benedict ging alles wél goed en hij had dan ook keurig naar ons gebeld. Hij had zelfs zonder problemen weg gekund, omdat hij alles op orde had. Waarom was Cassia zo lastig? Met hem hadden we nooit zoveel problemen als met haar.

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Aislyn
“D-De storm, er was geen verbinding, door de storm.”
Ze is nerveus, merkte ik. Het leek alsof ze serieus bang voor hun was, want haar gezicht werd met de minuut bleker. Ik zal maar niets verkeerds doen, want dat reflecteerde allemaal weer terug op Cassia en ik wilde haar niet tot last zijn.
De vrouw had niets gezegd toen de vader en (blijkbaar) zoon weg gingen om de rest te controleren. Ik keek even naar Cassia en hield mezelf voor dat ik wel zo netjes mogelijk moest zijn, dus ik plakte een stevige glimlach op mijn gezicht, wat zwaar geacteerd was aangezien ik ze voor geen cent mocht en vertrouwde en stapte naar voren, naar de vrouw. “Hallo mevrouw, ik ben Aislyn…”
Okay, shoot me. Waarschijnlijk werd het alleen maar erger zo, ze wist dat ik een patiënte was, en ik wist dat zij dat wist. Waarom stelde ik me dan serieus voor? Het leek me nu al helemaal niet meer logisch.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[even eten, ben rond 7 uur terug ^^]

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

[Mijn internet haatte me even, ik ga nu typen xd]

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Amyra Sterling
Nog voor mijn dochter kon reageren stapte het meisje naar voren en stelde zichzelf voor als Aislyn. Dus ze praatte gewoon tegen me? Respectloos. Cassia had het meisje niet goed onder controle als ze zomaar hun mond opentrok, want dat betekende dat ze niet bang waren, geen respect hadden, en dát betekende weer dat Cassia dat niet afdwong. Even liet ik mijn blik over het meisje - Aislyn, toch? - glijden. Walgelijk, die ziekte, en volgens mij stond het duidelijk in mijn ogen te lezen dat wat ik van haar vond. De blik die ik daarna naar Cassia stuurde maakte ook duidelijk dat ik niet blij was met wat ik tot nu toe van het kamp gezien had.

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Aislyn
Ze keek vies naar me, alsof ik een of andere ziekte was – en het zou me niet veel verbazen als ze dat ook daadwerkelijk dacht. Ik merkte hoe ze haar blik over mij liet glijden en daar was die blik weer, die ik zo vaak had gezien dat ik er misselijk van werd. Ze vond me walgelijk, alsof ik een kakkerlak voor haar was die op het punt stond doodgetrapt te worden door haar.
Daarna stuurde ze een dodelijke blik naar Cassia. Het is maar dat het haar moeder is, want anders zou ik normaal op dit punt gaan flippen. ‘Hallo mevrouw, ik dacht toch echt dat ik mezelf net voorstelde… is het niet beleefd als u hetzelfde doet?’ Maar nee, ik deed het niet en ik sprak het niet uit. Dat maakte alles alleen maar erger voor Cassia.
Ik beet even op mijn lip en bracht mijn hand naar beneden, die ik omhoog had gedaan voordat ik er zelf verder bij nadacht, waarna ik een paar stappen naar achter deed en naast Cassia ging staan.
Wat zou ik nu moeten doen of zeggen? Waarschijnlijk zou toch niets goeds zijn bij deze mensen.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Ik ga ook eten, tot straks ^^

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.