[RPG] Camp Springwood | 12 - Speeltopics

Regels en waarschuwingen:
- Schelden en 16+ mag
- Gelieve stukjes te schrijven van drie regels of meer
- Respecteer de andere spelers
- Bestuur alleen je eigen karakters





Rollen
Begeleiders:
Patrick Hathaway – Escritura
Hailey Miller - Ludwig
Felix Patterson - Citizen
Cassia Sterling - Escritura

Zaal 1:
Noah Jay Lopez - Ry
Catherine Noah Adams - Rooba
Jade "Skyler" Bright - HurtedHeart
Elske - nikkiemalfoy
Aislyn Paige Valentina - Talisman

Zaal 2:
Sasha Anderson Ripley - Cosette
Matthew Rowan Harris - Ludwig
Alexis Ruby Avery - Ry
Ranaela Maeve Bones - Marethyu
Danny Alex Ryder - AlwaysKlaine

Zaal 3:
Jace Dream Duval - Escritura
Julian Dan Forli - Merwin
Taylor Ferris - Faberyayo
Jayden Jason Bright - HurtedHeart
Raine Yuliane Highfort - xMelodious

Zaal 4:
Maya Dahlia Myra Borisovaena - Mortenson
Bijou Rosine Virgine Mignon Deferière - Mombasa
Annabelle Codnis - xEPONINEx
Quinn del Luna - FreckledEmo

Tijd in de RPG: Dag 4 - Middag
Activiteiten:
Jongens: ??
Meisjes: ??
Therapy

[ bericht aangepast op 11 april 2012 - 18:44 ]

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Escritura schreef:
(...)

Ik bedoelde dat je erg goede timing had :'D ^^

Dat is dan voor het eerst

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[So now what? ^^]

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

[Van mij morgen jullie wel naar de volgende dag en anders ga ik toch even leren.]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Aislyn Paige Valentina
“Ik weet het niet. I-Ik wil hier gewoon weg. Maar in plaats daarvan zit ik vast hier om jullie constant te diciplineren en te straffen.” Door dit ben ik stil geworden, ik probeer nog steeds het hele gesprek langs te gaan, maar volgens mij duurde dat te lang, want Cassia loopt het kamertje uit langs mij. Diep zuchtend kijk ik haar na en laat mijn blik ongemakkelijk langs de grond dwalen. Ze weet toch wel dat ze mij hier alleen in het kantoortje laat, hé?
Ik haal het zak klokje uit mijn bh en kijk om me heen of ze er echt niet meer is, maar bekijk het klokje dan van alle kanten. Wat wilde ze hier nou weer mee bereiken? Een beetje heen en weer te zwaaien met dat ding en zachte woordjes uitkramen, wat denkt ze hiermee te– Wacht… Wat herken ik hieraan? Klokje, heen en weer zwaaien, zachte woordjes… Doen die mensen dat soms op tv ook niet of whatever om mensen te hypnotiseren? Ik schud mijn hoofd en kijk dan naar de deur, alsof ze daar elk moment weer door kan lopen. Dat zou ze toch niet doen? Of… het zou me niet verbazen eigenlijk, haar familie verwacht gewoon van haar dat ze dit werk doet. Dat ze mensen hypnotiseert en er nog succesvol uitkomt ook. Haar familie verwacht veel van haar…
Ik stop het klokje weer in mijn bh en probeer de laatjes open te maken, om te kijken wat ze over ons geschreven had, maar ik krijg het niet open en ik zucht diep, waarna ik mijn ogen de kamer rond laat gaan. Er was verder niet veel bijzonders, maar hoeveel kans krijg ik nou?
Met snelle passen liep ik het kantoor uit en gooide deze dicht om vervolgens naar iemand op zoek te gaan. Wie dan ook. Ik had afleiding nodig, en Mignon voor mijn sigaretten.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Van mij mogen jullie trouwens ook naar de volgende dag, ik laat Aislyn zwervertje spelen, lol.]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Patrick Hathaway
Ik val neer op het bed en val bijna direct in slaap, ook al is het nog vroeg in de avond. Het kan me weinig schelen, deze dag was erg vermoeiend. Helaas gaat de wekker al om zes uur. Okay. Douchen, aankleden, Cassia zoeken, "straf" voor Mignon bespreken, kijken of ik Sasha de cel uit krijg, en kijken of ik Mignon kan helpen. Tijdens het hele docuhe-en-aankleed proces bedank ik dat ze waarschijnlijk wel wat meer kwijt wil over het hele geval dan gister, toen ze er nog behoorlijk geschrokken door leek.
Cassia tref ik aan in de cafetaria, aan het vroege ontbijt. Het gesprek gaat stroef en ze is duidelijk geïrriteerd.
'Ik denk persoonlijk alleen dat extra therapie haar meer gaat helpen dan straffen,' zeg ik uiteindelijk. Ik haat het in de buurt zijn van Cassia, ze heeft haar vader's ogen. Ze is er duidelijk met haar hoofd neit bij, want ze geeft toe.
'Ze zal dan bijna elke dag therapie nodig hebben.'
'Dat zullen ze zien.'
Dan sta ik op en loop ik de kantine uit. Geregeld.

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Sasha

Ik blijf nog even zingen tot de duisternis van de cel me er aan herinnert hoe moe ik ben. Ik kan maar beter slapen, want in de slaapzaal is er teveel licht, dan heb ik tenminste één nacht een goede rust gehad. Ik geef toe aan het zware gevoel dat mijn oogleden naar beneden dwingt.
Overal om me heen zijn cirkels en ik kan mijn ogen niet afhouden van de slinger van een staande klok die op het einde van een lange gang staat. Tik tak, tik tak. Een geruststellende stem praat tegen me. Een diepe, zachte mannelijke stem. Al snel verschijnt een knap gezicht in beeld en ik zou zweren dat ik hem ken. Zijn glimlach is betoverend en ik zie mezelf weerspiegeld in zijn ogen. Laat die klok maar tikken, de tijd heeft geen vat meer op. Jaren doen er niet toe.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Hello guys, ik maak even een post voor Rani.]

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

[*quotes the last post because she assumes everybody has the same crappy memory as she does*]

Jace Dream Duval
Verstomd kijk ik Rani aan. Hoe kan zij Cassia nou aardig vinden?
'Ze heeft me gehypnotiseerd, gedwongen om haar te geloven! Ik ben niet ziek - en jij ook niet, Rani. Je kan dat.. dat mens niet geloven!

Rani
'Jawel,' zei ik kleintjes tegen zijn dekbed. Geloofde ik haar echt? Daar was ik eerlijk gezegd nog niet helemaal over uit. Maar ik wist wel dat ik haar wilde geloven. 'Ik geloof haar wel.' De hele tijd had ik naar beneden gekeken, maar nu keek ik omhoog, keek hem aan. 'Ik wil gewoon beter worden.'

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Aislyn
Doelloos loop ik verder over de camping, langs de slaapzalen en het therapiegebouw, langs de cafetaria en de bossen, maar na een tijdje doelloos rondlopen werd ik zo moe dat ik letterlijk van mijn stokje ging en neerviel in het gras vlakbij de cafetaria.
Ik bleef zo liggen, echter begon het na een tijdje erg donker te worden en ik schatte dat het ongeveer negen uur was. Half tien, stond er op mijn Samsung en ik besloot naar de afbeeldingen te kijken die ik gemaakt of gekregen had. Amora, Amora, Amora... Alleen maar Amora. Die moest ik ooit nog een keer verwijderen, nadat ze me gedumpt had en voor vuil had achtergelaten, zeggende dat ze 'eigenlijk helemaal niets voor me had gevoelt.' Later kwam ik er pas achter dat ze leukemie had... maar toen was het al te laat. Ik zuchtte diep en ik keek naar de foto die ze speciaal voor mij had gemaakt, de jurk die ze aanhad was voor het examenfeest en we gingen er -uiteraard- samen naartoe.
Het werd steeds donkerder en donkerder en pas toen de pikzwarte nacht mij opzwolg en ik de heldere sterren kon tellen, viel ik in een droomloze slaap met de mobiel in mijn handen - als een beschermend iets.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Jace Dream Duval
Verbaast keek ik haar aan. Dat kon ze neit menen. Maar er was blijkbaar geen ruimte voor een andere mening.
'geloof me, ja gaat niet beter worden. Weet je waarom? omdat de enige die hier ziek is de begeleiders zijn.'

Patrick Hathaway
Het kamp is nog behoorlijk stil en het is nog vroeg. Twijfelend ga ik dan maar vanuit de cafetaria naar Sasha. Het lijkt me dat Mignon nog in haar bed ligt, dus daar kan ik neit veel mee. Uit de cafetaria neem ik nog een stuk fruit mee, 'voor mijn gezondheid', waarna ik naar de cel loop. Het is erg stil daar binnen, dus klopt ik maar zachtjes op de deur.

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Rani
'Als ik niet ziek ben,' legde ik uit, 'dan kan ik niet beter worden. Dan moet ik dus maar gewoon accepteren dat mijn ouders me haten. Als ik wel ziek ben, zoals Cassia zegt, dan kan ik beter worden en naar huis en dan houden ze weer van me.'

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Sasha

Plots raak ik afgeleid door een geklop, ergens in de verte. Voor ik het weet ren ik naar het geluid toe. Ik weet wie dat geluid maakt, hoewel hij voor me zit.
Slaperig open ik één oog, dan het andere. Complete duisternis, heerlijk.
"Nog vijf minuutjes," mompel ik slaapdronken.
Ik sluit mijn ogen terug terwijl ik mezelf ervan probeer te overtuigen dat er iets is waarvoor ik wakker moet worden maar de watjes in mijn hoofd houden de beelden buiten. Ik haal rustig adem. Eerlijk gezegd kan ik naar mijn idee nog een hele dag slapen.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mignon

Zuchtend draai ik me nogmaals om. Ik heb deze nacht letterlijk geen oog dicht gedaan. Elk moment op dit kamp herhaalde zich in mijn hoofd. Alle details kwamen voorbij. Vroeger maakte het me niets uit als ik me zo gedroeg. Ik zou er om hebben moeten lachen. Hoe vaak heb ik mensen wel niet bedreigd? Het uitgaan eindigde bijna standaard op het politiebureau. Het was daar altijd gezellig. De agenten wisten nooit zo goed wat ze met mij aan moesten dus daagde ik ze uit. Als ik won met poker kreeg ik behalve het geld ook een vrijlating zonder strafblad. Keer op keer lukte het me om de agenten uit te spelen en eigenlijk hadden ze er wel lol in. Ik slik en hijs mezelf omhoog. Misschien moet ik dat hier ook maar een proberen. Mezelf eruit redden met poker alhoewel het zal me niets verbazen als dat hier verboden is. Ik werp een blik op mijn been. Het verband heb ik er vrijwel meteen weer vanaf gehaald. Ik houd niet van vastgebonden lichaamsdelen. Laat alles maar lekker vrij zijn. De wond geneest nou niet echt goed maar dat was ook te verwachten als je door het bos gaat banjeren. Vermoeid werp ik een blik in de spiegel en kruip ik onder de douche. De waterstralen voelen aangenaam op mijn lichaam maar toch, deze ruimte is te klein. Haastig loop ik naakt de slaapzaal weer in. Ach, de jongens zijn toch homo en meiden, die zijn leuk dus het maakt me niet zoveel uit. Daarbij heb ik ook niets om me voor te schamen. Razendsnel kleed ik me om. Mijn spijkershortje is veel te wijd en zakt bijna van mijn kont af, niet gek als je bekend dat ik al drie dagen amper heb gegeten. Ook mijn altijd zo strakke hemdje flubbert langs mijn lichaam. Gespannen loop ik het zaaltje uit de frisse buitenlucht te gemoet.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[Jullie zijn welkom om Aislyn wakker te maken voor de cafetaria, hoor ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.