• © Copyright Dracy
    ________________________________________________________________________
    "Het nieuwe jaar is net begonnen, er komen veel nieuwelingen op St.joseph School."

    Dit is het verhaal:

    "Je bent nieuw(of al bekend) op de school en je hebt gehoord over een Glee club, en zanggroep van de school. Het lijkt je wel wat, alleen je denkt dat áls je erbij zou gaan, je buitengesloten word. Je besluit om eens te gaan kijken hoe het is."
    [Je kiest zelf of je Personage bij Glee club komt, je hebt vrijheid om dat te doen.]
    ________________________________________________________________________
    Regels:
    - Het liefste iets meer dan één regeltje schrijven.
    - Niemand doet of zijn of haar personage perfect is.[Beslis niet wat andere doen.]
    - Ruzie mag, maar hou het wel reëel.
    - Pesten mag, tot een bepaalde hoogte.
    - We houden ons aan de verhaallijn, natuurlijk mag je er
    iets vanaf wijken, maar hou het wel zo dat je personage
    er weer makkelijk mee in kan gaan.
    - Max 4 Personages P.P
    - Verkering mag, maar alleen als de ander het ook wil.
    [Dwingen word niet geaccepteerd, alleen als het is afgesproken met elkaar, maar meld dat wel even aan Dracy.]
    - Houd je aan de regels.
    _______________________________________________________________________
    -Wil je solliciteren? Kan altijd.
    ________________________________________________________________________- Als je iets te zeggen hebt wat niet RPG bedoeld in ga dan praten met [] {} () Dan is het niet verwarrend.
    _______________________________________________________________________
    Als Pavarotti niet online is en het topic is vol. Mag je een nieuwe vragen aan Rajah of aan MisPattinson.


    Ich liebe dich 27.12.23

    Charlotte

    "Ik weet niet. Al zit het de laatste tijd wel vreselijk irritant. Wat denk jij?"
    Ik haal mijn schouders op en glimlach even.
    "Dat je oud genoeg bent om zelf te beslissen," antwoord ik. "Misschien de puntjes?"
    Ik kijk even naar Jodie die al onderweg is om het haar van Mary even te bekijken.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Dat je oud genoeg bent om zelf te beslissen. Misschien de puntjes?"
    Ik grinnik om haar eerste antwoord.
    "De puntjes?"
    Geirriteerd stop ik de lok haar weer achter mijn oor.
    "Verdomme," zeg ik zacht.
    Ik schud mijn hoofd.
    "Doe maar ineens een heel stuk. Het is echt rete-irritant, en het is eens wat fris, voor de lente."
    Ik knipoog even naar Charlie en lach naar Jodie.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Charlotte

    Terwijl Mary in de stoel gaat zitten, ga ik in één van de zeteltjes zitten en blader ongeïnteresseerd in een boekje. Ik probeer ideeën op te doen qua kledij maar er zit niet echt iets tussen.
    Ik lees wat artikels, maar ben er met mijn gedachten niet echt bij. Niet dat ik specifieke gedachten heb. Mijn hoofd zit vol en voelt leeg tegelijk.
    Ongeduldig zit ik met mijn voet te tikken.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    Ik hou mijn ogen gesloten bij de eerste lokken die eraf geknipt worden, maar kan het niet laten nieuwsgierig in de spiegel te kijken naar de verandering. Ik hou mijn adem even in, het is toch vreselijk kort. Mijn haren zijn niet echt drastisch meer geknipt sinds zo'n 8 jaar geleden, toen ik mijn vader voor het laatst had gezien. Het resultaat staat me toch aan. Jodie gaat er nog even luchtig overheen met een föhn, en ik kijk naar Charlie.
    "En?" vraag ik hoopvol.
    Lipbijtend bekijk ik mezelf weer in de grote spiegel. Dat wordt wennen.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Charlotte

    "En?" vraagt Mary.
    Geschokt kijk ik haar aan. Ik zie alleen maar een meisje zitten dat helemaal niet meer op haar lijkt. Waar is mijn blonde stoot heen?
    "Nou, het wordt wennen," breng ik fluisterend uit.
    Ik kan me niet voorstellen dat het bij mij ook zo anders is en even voel ik me kwaad. Ga ik naar de kapper, komt zij met iets opvallenders. Fijn.
    Ik klap het boekje dicht en laat het op een tafeltje neer ploffen.
    "Laten we gaan," zeg ik terwijl ik recht sta.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Nou, het wordt wennen."
    Ik kijk haar verontschuldigend aan.
    "S-sorry..."
    "Laten we gaan."
    Ik knik, betaal Jodie, en loop met Charlie mee naar buiten.
    "Sorry Charlie, ik had het niet moeten doen," zeg ik zacht.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Charlotte

    "Sorry Charlie, ik had het niet moeten doen."
    Onverschillig haal ik mijn schouders op.
    "Zoals ik al zei, je bent zelf oud genoeg om te weten wat je wilt."
    Ik loods ons weer naar de veiligere wijken in stilte. Ik heb geen zin om te praten. Ik heb eigenlijk helemaal nergens zin in. Misschien moet ik maar eens onder een auto lopen ofzo, dan hoef ik helemaal niks meer te doen. Nooit meer.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Zoals ik al zei, je bent zelf oud genoeg om te weten wat je wilt."
    Zwijgend loop ik naast haar verder. Doet ze nu echt zo alleen maar omdat Michael een ongeluk heeft gehad? Dat kan toch niet? Ik staar naar de grond en probeer de geur van het kapsalon te negeren. Ik krijg er hoofdpijn van, en het doet me misselijk voelen. Ik wil vragen waar ze heen wilt, maar besluit het zo te laten. Ik ga straks liever heel naar huis, in plaats van dat ze mijn neus er weer afbijt.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Charlotte

    Lusteloos duw ik een deur van een winkel open. Een golf van warmte komt me tegemoet en ik moet er bijna van braken. Snel ren ik weer naar buiten. Ik leun tegen een muur en buig me wat voorover.
    Het valt me op dat ik ook helemaal geen honger heb, ondanks het feit dat ik al even niks binnen heb.
    Dat shoppen moet maar even wachten.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    Wanneer ze de winkel binnengaat, volg ik haar ongeinteresseerd, en ik schrik op wanneer ze snel weer naar buiten rent. Aan haar gezicht te zien is er iets mis.
    "Charlie? Voel je je wel goed?"
    Domme vraag. Ik ga naast haar staan en wrijf zachtjes over haar rug.
    "Misschien moet je naar de dokter gaan."


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Charlotte

    "Charlie? Voel je je wel goed? Misschien moet je naar de dokter gaan."
    Ik zet een stapje weg van haar hand terwijl ik naar de grond staar.
    "Te warm," breng ik zacht uit. "En volgens mij heb ik eerder een hartchirurg nodig."
    Het ligt namelijk behoorlijk aan diggelen, dat hart van mij. Mijn voornemens om te doen alsof er niks gebeurd is blijken moeilijker om te zetten in de praktijk dan ik dacht.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Te warm. En volgens mij heb ik eerder een hartchirurg nodig."
    "Een hartchirurg? Waarom?"
    Ik kijk even om ons heen, maar niemand let op ons.
    "Charlie, als jij me niet alles verteld, kan ik je niet helpen. En ik wil je helpen, dus stop alsjeblieft met zo koppig te zijn, verdomme."
    Mijn blik is weer op haar gericht.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Charlotte

    "Een hartchirurg? Waarom? Charlie, als jij me niet alles verteld, kan ik je niet helpen. En ik wil je helpen, dus stop alsjeblieft met zo koppig te zijn, verdomme."
    Op die vraag besluit ik maar geen antwoord te geven, dat leek me nogal duidelijk. Ik kijk haar verbaasd aan.
    "Me helpen?" adem ik. "Mary, dat kan je niet. Wat was je van plan? Michael in elkaar slaan tot hij me zich terug herinnert? Nou laat maar zitten want zo geweldig ging het toch al niet! Alles wat ik zei werd negatief opgevat en als ik zweeg dan was het ook niet goed. Niemand kan me helpen."


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Me helpen? Mary, dat kan je niet. Wat was je van plan? Michael in elkaar slaan tot hij me zich terug herinnert? Nou laat maar zitten want zo geweldig ging het toch al niet! Alles wat ik zei werd negatief opgevat en als ik zweeg dan was het ook niet goed. Niemand kan me helpen."
    "Charlie, er is een verschil tussen niemand die je kan helpen, of jij die niet geholpen wil worden."
    Ik zucht even, anders ga ik me opwinden en sta ik voor ik het weet tegen haar te schreeuwen, en ik denk niet dat dat er iets gaat op verbeteren.
    "Dat jullie relatie niet goed liep, is jullie beide te verwijten, niet alleen hem. Sorry dat ik het zo cru zeg. En dat hij een ongeluk heeft gehad, en zich niets meer herinnert, daar kan nu eenmaal niemand iets aan doen, toch? Het beste wat ik kan aanraden is, als je nog van hem houdt, stilaan jullie band weer opbouwen. En ik kan begrijpen dat dat moeilijk is, lieverd."


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Charlotte

    "Charlie, er is een verschil tussen niemand die je kan helpen, of jij die niet geholpen wil worden. Dat jullie relatie niet goed liep, is jullie beide te verwijten, niet alleen hem. Sorry dat ik het zo cru zeg. En dat hij een ongeluk heeft gehad, en zich niets meer herinnert, daar kan nu eenmaal niemand iets aan doen, toch? Het beste wat ik kan aanraden is, als je nog van hem houdt, stilaan jullie band weer opbouwen. En ik kan begrijpen dat dat moeilijk is, lieverd."
    Ik schud mijn hoofd en rol met mijn ogen. Wat een onzin. Natuurlijk kan ik het Mary niet kwalijk nemen, zij denkt dat het een ongeluk was, ik weet beter. Michael heeft er zelf voor gekozen om op zo'n manier bij me weg te gaan, dan ga ik niet met hangende pootjes bij hem smeken. Ik val nog liever dood. Huh. Ironisch.
    "Nou dank je om het er in te wrijven, maar ik weet al dat ik een verschrikkelijk persoon ben, dat heeft Michael me onderhand al duidelijk gemaakt. En ik wil zijn naam niet meer horen. Het hoeft niet meer."
    Ik heb niemand nodig.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.