Fayan
Op het moment haatte ik echt iedereen in deze kamer, gewoon zomaar, zonder reden. Het liefst was ik nu weggestormd en in mijn bed gaan liggen, maar we zaten vast in deze klote arena, door die klote Snow, met z'n klote spelletjes. Ik had er meer dan genoeg van. Hij veroorzaakte enkel en alleen ellende.
Ineens voelde ik scherpe, brandende pijn in mijn rug, die zich meteen kromde en toen ik me wilde omdraaien voelde ik de huid verder scheuren. Een warme vloeistof stroomde omlaag langs mijn rug, met een ruk draaide ik mijn hoofd verder en zag Saph's gezicht, vertrokken van woede, met in zijn hand het scherpe stenen mes, dat tot aan het heft in mijn rug zat.
"Klootzak," siste ik. "Ik haat je."
Daarna zakte ik door mijn knieën op de grond, terwijl de pijn zich uitbreidde en steeds heftiger leek te worden. Zwarte vlekken dansten voor mijn blikveld, dat toch al vertroebeld was door de opkomende tranen.
Laat me nu maar sterven, dacht ik. Als Saph me wilde vermoorden, dan had ik niets meer om voor te leven.
[AWW.]
Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen
/sad