• In het prachtige Franse stadje Vallierons, gelegen in het zonnige zuiden, staat een oud erfgoed dat sinds enkele jaren is omgetoverd in een luxehotel. Een klas vertrekt op studiereis en heeft genoeg geld in kunnen zamelen om in dit befaamde hotel te kunnen logeren. Ze zijn opgetogen omdat ze al gehoord hebben over de gezellige lobby, ruime kamers, het heerlijke eten en het binnenzwembad. Maar het huis heeft één geheim dat angstvallig voor de buitenwereld verzwegen wordt. De anderen.


    Jongeren (16-18 jaar)
    - Belle Dominique Verviers | Rajah
    - Luna Eva Licard | MisPattinson
    - Pandora Mitchell | thePineapple
    - Ailean Vanessa Spikes | Proprius
    - Jip Vájen Lamora | xMirrorMan
    - Damon Peter Darling | Roane
    - Matthew "Matt" Alex Darling | Narissa
    - Thomas "Tom" Chris Jones xYoung
    - Jason "Jae" Blake | Talisman
    - Aiden McRown | JaiRy

    Geesten
    - Annelore Grave Boston | xMirrorMan
    - Felicia Molyneux | Appelstroop
    - Diana Mynthe Rizzoli | DevilWings
    - Nathanïel 'Nathan' Dwane Adams | Sweetest
    -
    Geen vrouwelijke geesten meer!

    Zieners(graag een jongen en meisje)
    - Ailean Vanessa Spikes | Proprius
    - Damon & Matt Darling | Roane & Narissa de gave wisselt tussen beiden, ze zien de geesten nooit op hetzelfde moment.

    Leerkrachten
    - Carlos Francis Isles | DevilWings
    - Josephine Spijkers | Appelstroop


    Regels
    - Je mag twee rollen
    - Ik wil geen oneliners of drieregelposts. Doe je best om minstens vijf regels te schrijven, anders gaat het veel te snel en kan niemand bijhouden.
    - Probeer met elk personage contact te zoeken in de mate van mogelijkheid.
    - Probeer jongens en meisjes evenredig te houden.
    - Relaties en 16+ zijn toegestaan, zolang het binnen de perken blijft.
    - Als je uit karakter gaat (OOC) gebruik dan [] voor en na je zin om dit aan te geven, zo blijft het overzichtelijk.
    Uitleg bij rollen:
    - Enkel zieners kunnen geesten zien en ermee communiceren. Dit gebeurt in het begin van het verhaal nog niet.
    - Leerlingen/ leerkrachten en geesten zijn zich niet bewust van elkaars aanwezigheid tenzij er in de ruimte iets gebeurt (bv, stoel die uit het niets verschuift). Ze kunnen elkaar niet zien.
    - Geesten zien elkaar wel, maar beschouwen elkaar als indringers. Voor hen is het hotel nog steeds hún huis.




    [ bericht aangepast op 18 maart 2012 - 13:49 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Damon

    Ze legt haar mes en vork netjes op haar bord en schudt haar hoofd.
    "Het is hem niet hè," grinnikt ze terwijl ze een stokbroodje neemt.
    "Als dat verfijnd eten is, geef mij dan maar boerenkost," zeg ik lachend. Ik neem nog een hapje van mijn eigen bord hoewel mijn honger grotendeels verjaagd is. Ik drink nog wat water om er zeker van te zijn dat er nergens een stukje slak kan blijven steken.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Belle

    "Als dat verfijnd eten is, geef mij dan maar boerenkost," zegt hij lachend.
    Nu is het mijn beurt om een vies gezicht te trekken.
    "Nee," lach ik. "Dit vind ik beter."
    Ik stop het laatste stukje stokbrood in mijn mond en spoel het weg met mijn laatste slokje wijn. Mijn bestek leg ik netjes op mijn bord neer. Zoveel heb ik nog niet eens gegeten maar ik zit al wel helemaal vol. Lachend kijk ik naar Damon terwijl mijn bord door een ober wordt weggehaald.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Annelore.

    Mijn ademhaling gaat sneller en ik kijk bang uit mijn ogen. Ga weg, ga weg, ga weg Denk ik en zet nog een paar stappen opzij, waarna ik me omdraai en op een snel tempo wegloop. Wat deden ze hier? Waar zijn Maik, Jordi en mijn oom en tante? Wat gebeurd hier? Met die vragen in mijn hoofd neem ik plaats op een stoel. Zenuwachtig pluk ik aan mijn vlecht. Wat als die mensen me achterna komen?


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    Thomas.

    Ze haalt nonchalant haar schouders op. "Een beetje, jij?" Ik kijk haar aan. "Ik heb nog niet het hele huis kunnen zien, maar voor wat ik heb gezien is het mooi en luxe," Begin ik. "En qua mensen," Nu haal ik even mijn schouders op. "Ik heb even met Matthew gepraat en nu met jou, maar ik heb de rest nog niet echt gesproken," Vertel ik.

    [Staat het eten al op tafel of moeten ze het nog krijgen?]

    [Het is een lopend buffet.]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Damon

    Belle trekt op haar beurt een vies gezicht.
    "Nee. Dit vind ik beter."
    Er komt een ober aan tafel die haar bord afruimt.
    "Neem het mijne ook maar mee. Sorry," zeg ik als verontschuldiging voor het eten dat er nog opligt. Normaal ben ik van het principe wat je neemt eet je op, maar tussen de schimmen en de slak ben ik mijn eetlust kwijt geraakt. Ik kijk naar Belle en zie haar lachend zitten. Automatisch verschijnt er ook een glimlach op mijn gezicht.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Belle

    Er verschijnt ook een glimlach op Damon's gezicht. Zachtjes bijt ik op mijn lip.
    "Mogen we al van tafel of moeten we op iedereen wachten?" vraag ik aan hem.
    Eerlijk gezegd heb ik het niet zo op die etiquette. Als je klaar bent kan je toch gewoon gaan. Je wacht toch ook niet totdat iedereen klaar is op het toillet? Met mijn nagels tik ik wat onrustig op de tafel.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Rajah schreef:
    [Het is een lopend buffet.]


    [Oké, merci.]

    Damon

    Er loopt een rilling over mijn rug wanneer Belle op haar lip bijt. Waarom zijn meisjes toch zo verleidelijk?
    "Mogen we al van tafel of moeten we op iedereen wachten?" vraagt ze dan.
    Er verschijnt een kleine grijns op mijn gezicht.
    "Nounou Belle, je weet toch dat je een uur moet wachten voor je gaat zwemmen?" zeg ik terwijl ik streng met mijn vinger zwaai. Eerlijk gezegd ben ik niet het type dat meisjes zomaar uit hun kleren probeert te krijgen. Maar een bikini of badpak telt niet als ondergoed, toch?


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Belle

    "Nounou Belle, je weet toch dat je een uur moet wachten voor je gaat zwemmen?"
    Ik schiet in de lach.
    "Zwemmen?" vraag ik hoofdschuddend. "Ik weet niet wat jij van plan bent maar een duik klinkt altijd goed," grinnik ik en ik sta op.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    [Ik ben er waarschijnlijk zondag middag/avond weer. :'D]


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    Damon

    "Zwemmen? Ik weet niet wat jij van plan bent maar een duik klinkt altijd goed," grinnikt Belle terwijl ze opstaat. Mijn ogen worden groot en ik schud mijn hoofd even.
    "Oké dan," zeg ik lachend. "Maar ik ga mee, stel dat je krampen krijgt, dan moet er toch iemand in de buurt zijn om je te redden," voeg ik er aan toe met een kleine grijns. Prompt sta ik op om de daad bij het woord te voegen.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Belle

    "Oké dan. Maar ik ga mee, stel dat je krampen krijgt, dan moet er toch iemand in de buurt zijn om je te redden."
    Lachend pak ik zijn hand en loop met hem de eetzaal uit.
    "Ik krijg niet om de vijf minuten kramp hoor," grinnik ik terwijl we samen de gigantische trappen oplopen. Zijn hand voelt veilig in de mijne.
    "Ik moet wel even mijn bikini aantrekken," zeg ik lachend als we voor mijn kamerdeur staan.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Damon

    Belle neemt lachend mijn hand en sleurt me de eetzaal uit. Ik denk er geen seconde aan om te protesteren.
    "Ik krijg niet om de vijf minuten kramp hoor," grinnikt ze terwijl ik achter haar aan de trappen oploop.
    "Ik moet wel even mijn bikini aantrekken," zegt ze lachend wanneer we bij onze kamers zijn. Ik bekijk even mijn kleren en grinnik.
    "Een zwembroek lijkt me anders ook wel handig, ik zie je zo," zeg ik met een glimlach. Gelukkig heeft Matt de kamer open gelaten zodat ik ook naar binnen kan. Ik neem mijn valies mee naar binnen en doe het ding open. Zorgvuldig haal ik mijn kleren eruit tot ik bij mijn zwembroek ben. Ik leg de spulletjes die ik niet van doen heb terug in de koffer en sluit hem weer. Als er één ding is waar ik niet tegen kan is het rommel, elke vent heeft zo wel een vrouwelijk trekje. Ik doe mijn kleren uit en leg ze netjes op een stoel. Tenslotte wissel ik mijn ondergoed voor de zwembroek. Ik neem mijn t-shirt en doe het ook weer aan. Dat speel ik straks wel uit maar ik heb geen zin om in een badjas door het hotel te lopen. Geduldig ga ik op de gang wachten tot Belle klaar is.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Belle

    "Een zwembroek lijkt me anders ook wel handig, ik zie je zo."
    Lachend sluit ik de deur achter me waarna ik er tegenaan leun. Belle, wat is er in vredesnaam mis met je. Je gaat geen moeite stoppen in een jongen waarvan je weet dat je hem straks, op school, toch niet meer gaat spreken. Ik wrijf even over mijn gezicht en loop dan richting de kast. Voorzichtig open ik de inmense deuren en bekijk mijn kleding. Uit een mandje vis ik mijn bikini en trek hem snel aan. In de spiegel bekijk ik mezelf nauwkeurig en doe mijn haar in een strakke staart. Over mijn bikini trek ik een tuniekje aan zodat ik zo niet in mijn bikini door het hotel moet. Even laat ik mijn ogen door de kamer glijden waar ze eindigen op mijn bed, bij mijn tas. Zou het erg zijn om voor de zekerheid nog wat medicijnen in te nemen? Zou het schadelijk zijn? Anders neem ik ze morgen gewoon niet in. Even bijt ik op mijn lip maar draai me dan richting de deur. De dokter heeft me gewaarschuwd, ze zijn niet voor niets ze werkend. Voorzichtig open ik de deur waarachter ik Damon al zie staan. Spontaan komt er een glimlach op mijn gezicht.
    "Hi," lach ik en ik haal de staart weer uit mijn haren. Dat gaat toch niet werken.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."