Innocent Waters - 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 13 maart 2012 - 21:48 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

Jade "Meloise" Bright
In mijn hempje en Shortje liep ik op mijn blote voeten op het strand. De zand begon te krioelen tussen mijn tenen wat me liet grinniken. Ik trok mezelf of, maar sneed mezelf in mijn vingers. Ik gromde zacht omdat er een lichtpijnscheutje vrijkwam. Ik ging op de vlakke steen zitten met mijn armen over mijn benen geslagen. Water klapte tegen de rotsen op zodat ik een beetje nat werd. Zachtjes begon ik een liedje te neuriën. Zavhtjes begon ik kort daarna ook de tekst te zingen.
No I can't take one more step towards you
Cause all that's waiting is regret
And don't you know I'm not your ghost anymore
You lost the love I loved the most

I learned to live half alive
And now you want me one more time

And who do you think you are
Running around leaving scars
Collecting your jar of hearts
And tearing love apart
You're gonna catch a cold
From the ice inside your soul
So don't come back for me
Who do you think you are

I hear you're asking all around
If I am anywhere to be found
But I have grown too strong
To ever fall back in your arms

I learned to live half alive
And now you want me one more time

And who do you think you are
Running around leaving scars
Collecting your jar of hearts
And tearing love apart
You're gonna catch a cold
From the ice inside your soul
So don't come back for me
Who do you think you are
Verder wist ik het niet. Jar of hearts was mijn lievelingsliedje. de brug was zo mooi, maar kende ik niet uit mijn hoofd. Mijn zuivere zangstem liet de klanken bijna tot werkelijkheid komen. Ik was zo blij met mijn stem.

I'm finally back, Finally after a Year break

[Iemand naar Jade toe? (Puppyeyes)]

I'm finally back, Finally after a Year break

Carmella Valentine
Bedenkelijk liet ik mijn goudbruine blik over het gras glijden, tilde mijn sierlijke staart een stukje op en liet die vervolgens weer terug glijden in het meer.
De rust van dit plekje was heerlijk, maar soms ook storend. Ik had net een uur moeten wachten voor er iemand langs was gekomen, maar die was me mooi niet ontsnapt. Het was een jonge jongen geweest, en dat had ik geproefd.

"Do you believe monsters are born or made?"

Jade
Ik voelde dat mijn ogen langzaam dicht gingen. Zo erg genoot ik van de zon. Het was mooi en vrolijk net als mij. Ik keek op toen ik water hoorde bewegen. Verder van de rotsen. Een meisje zwom in hetcwater. Wat deed zecerin dat was toch niet veilig. Of was ze soms een Spieciem?

I'm finally back, Finally after a Year break

Carmella Valentine
Met een zucht streek ik mijn vochtige, lange lokken uit mijn gezicht. Zacht zongen mijn heldere, aanlokkelijke stem een paar woorden uit een lied. Dromerig tilde ik mijn staart weer op, vouwde mijn "knieën" en legde hem naast me op de rots. Ik lette vrijwel nooit op mijn omgeving, het was niet nodig. Ik rook gevaar gewoon, als het er was. En als iets niet gevaarlijk was, hoefde ik er ook niet op te letten.

"Do you believe monsters are born or made?"

Jade
Ik hoorde iemand zingen en stond op. Ik was nieuwschierig en werd niet gelokt zoals de meeste mensen. Ht was vast een mens. Ik zong toch ook en was ook een mens. Ik stond op en liep op mijn blote voeten naar het geluid. Ik vroeg me af wie het was. Of ze aardig was en of ze niet weg zou rennen ofzoiets. Ik klom over rotsen toen ik dichterbij kwam. Ik was bijna bij die stem.

I'm finally back, Finally after a Year break

Carmella Valentine
Mijn vingers streken over de gladde rots, bijna zonder mijn lippen te bewegen zong ik nog wat regels.
Mijn stem was betoverend, kon onmogelijk dat van een mens zijn. Dat was net zoiets als dat iemand naar mijn vissenstaart wees en zei dat ik een mens was.
Maar eigenlijk gebruikte ik mijn stem nooit. Ik lokte ze met mijn blik, speelde met ze.

"Do you believe monsters are born or made?"

Adelynn Jae Callida
Het warme water van die ochtend had me goed gedaan, net zoals de slaap. De huid onder mijn ogen was weer fris, in plaats van de lichte blauwe glans die had de dag ervoor had gehad. Het zwarte lijntje dat ik altijd boven mijn ogen tekende, had ik nu wat verder naar de buitenkant toe getrokken, en ik schudde mijn frisse, glanzende lokken uit de wind, waarna het meteen weer gevangen werd.
Onwillekeurig liep ik door het parkje waar ik Alex gisteren tegen was gekomen. Ik wist niet waarom. Misschien hoopte ik dat ik hem weer zou zien, maar waarom dat? Hij was een Speciem, en geen haar beter dan de anderen.

"Do you believe monsters are born or made?"

Alex Devonn Lynch

Ik had vrijwel de hele nacht rondgezwommen en nagedacht over de dag ervoor en naarmate ik meer en meer besefte wat ik had gedaan -haar laten weglopen- werd ik bozer en bozer op mezelf. Hoezo, Speciem? Hoezo, dodelijk zeemonster? Ik was ontzettend week en zwak geweest, had zelfs op het randje gezeten van een overweging van medelijden. Het idee alleen al liet me walgen. En het was ontzettend frustrerend dat hoe dan ook, hoe boos ik ook was op haar en mezelf, dat ze toch constant in mijn hoofd zat er daar niet uit leek te gaan. Ik kon niet stoppen aan haar te denken en ik betrapte mezelf erop dat het na een tijdje ook andere beelden bevatte dan haar als prooi.
Deze ochtend hadden waren drie onschuldige mensen slachtoffer geworden van mijn frustratie. Een gezin. Een moeder, vader en jonge dochter van een jaar of tien. Het meisje was te dicht bij de kust gekomen, net op het moment dat ik weer even overvallen werd door de honger. Zonder aarzelen had ik haar aangevallen en het water meegesleurd, maar haar kleine, tengere lichaam was niet genoeg geweest om de honger te stillen en dus volgden haar ouders. Of beter gezegd: alleen de moeder. De vader was veel te groot geweest en ik zat overvol, dus ik had hem enkel vermoord en de zee in laten drijven.
Nu, na dat zalige ontbijt, dreef ik redelijk ontspannen op de golven, nadenkend over wat ik vandaag eens zou gaan doen.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

IHeartMusicc schreef:
[ Mijn topics]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Evangelia Archangelos

Zuchtend streek ik met mijn nagels door mijn goudblonde lokken. Zacht neuriëde ik een grieks liedje wat mijn moeder me vaak zong voor ik ging slapen. Ik miste mijn land. Ik miste mijn moeder. Ik miste mijn oude leven. Ik had alles wat ik altijd van gedroomd had. Een mooie vrouw zijn. Maar nu ik het had, zag ik in wat een geluk ik had. Ik was een afschuwelijk monster, en dat kon nooit meer teruggekeerd worden.

[ bericht aangepast op 6 maart 2012 - 17:56 ]

If you could live anywhere in the world, where would it be? 'Where would you live Zayn?' 'Right next to you, Liam.'

Jade
Toen ik bijna bij het geluid was gleed ik uit over de natte stenen. Ik viel met een harde plons in het water en hapte naar adem. Ik miest hier uit. Ik was niet veilig. Ik greep naar stenen waar ik me mee kon optrekken. Inplaats van uit het water te gaan kwam er een snee in mijn arm waardoor ik weer in het water viel. Echt een geweldig moment natuurlijk.

I'm finally back, Finally after a Year break

Adelynn Jae Callida
Ondanks de gebeurtenissen en de herinnering aan mijn ouders, bleef het strand mijn favoriete plek op het eiland. Eenmaal op het zand sloot ik mijn ogen even, genoot van de zoute zeewind die mijn kant op wapperde.
Automatisch keek ik daarna weer op, liet mijn blik over de kust flitsen op zoek naar een Speciem, één die slapend was aangespoeld, één die dacht rust te hebben gevonden voor even. Maar de kust was leeg.
Ik liep naar de plek toe waar het droge zand overging tot de plek waar het witte schuim van de golven net toe reikte. Nadat ik achterdochtig over mijn schouder had gekeken, ging ik zitten. Ik liet de koker van mijn rug afglijden, maar trok die toch zo naar me toe dat hij precies binnen handbereik was.

"Do you believe monsters are born or made?"

Carmella Valentine
Een plons klonk achter me, en met een ruk keek ik om. Over mijn lippen rolde een angstaanjagend, hissend geluid toen ik een mens zag, ik duwde mijn lichaam omhoog door met mijn handen op de gladde rots te steunen. Mijn mondhoeken krulden licht omhoog toen ze voor de tweede keer in het water viel, toen bloed het rood begon te kleuren.
Maar ik had geen honger, dus ik bleef waar ik was. Ik had nog nooit een mens in het water gezien, was eigenlijk wel benieuwd of ze zich er überhaupt in konden redden. En zo niet, dan kon ik haar altijd nog bewaren voor als ik wél weer honger kreeg.

"Do you believe monsters are born or made?"

Jade
Ik zag en hoorde niets ieder klein geluidje hoorde ik nu vooral als mijn gehoor op gescherp stond. Ik zuchte en liet mezelf zakken. Toen ik onder mijn grond voelde ging ik door mijn knieen en zette ik me af. Ik kwam weer boven water en kwam nu goed op de rotsen. Ik trok mijn benen ook omhoog en stond op. Lekker dan. Nu was ik echt helemaal nat. Ik stapte over de rotsen en zag plots een meisje. Argwanend trok ik mijn wenkbrauw op. Waarom hielp ze me niet of vrat ze me niet op? Wat was ze mens of Speciem?

I'm finally back, Finally after a Year break