[RPG] Gifts of doom ~1~ - Speeltopics

Deze RPG is gebaseerd op het boek 'De gave van Katsa'.
De omgeving en het verhaal er rond is zelf verzonnen, maar het idee van de gaven heb ik uit het boek.

In een ver rijk heerste er eens grote welvaart. Dat veranderde op de dag dat de koning stierf. Zijn drie zonen, Roberto, Rover en Jonas geraakten er niet over eens wie het koninkrijk moest leiden. Uiteindelijk kozen ze ervoor het land in drie te splitsen. Zo ontstond er:
Elak, waar Roberto -die ook wel de slechte werd genoemd- de leiding had.
Aslkat, waar Rover -ook wel de goede genoemd- heerste
en Gallardia het rijk van Jonas -de dappere-.
Al deze koninkrijken hadden 1 ding gemeen. Er werden speciale mensen geboren. Mensen met een gave.
Gaven kunnen verschillende vormen hebben. Het kan gaan over dansen, zingen, koken, borduren, vechten....
De bijnamen van de koningen zijn wel duidelijk denk ik. Roberto probeert steeds land, geld,... af te pakken van zijn broers. Hij zit niet verlegen om een oorlog te ontketenen.
Rover probeert hem bij zinnen te brengen, tevergeefs.
Jonas heeft het beste leger. Hij is niet bang om mee te vechten en vindt dat zijn broer het zelf gezocht heeft. Ook al wil Rover Roberto wel nieuwe kansen blijven geven. Volgens Jonas verdient hij die niet meer.
Zo leeft het land al 15 jaar in tweestrijd. Zelfs Rover ziet zich soms genoodzaakt om zich te verdedigen. De begaafden spelen een grote rol in deze strijd. Door hun gaven kunnen ze hun koning dienen. De begaafden hebben twee verschillende ogen.
Vanaf dat er een baby geboren wordt met twee kleuren ogen, moeten de ouders die naar hun koning brengen. Zodat de begaafde op het paleis kan opgroeien en zijn gave kan leren gebruiken in dienst van zijn koning.

Zo jullie kennen nu het verhaal. Pik maar in!

-Elak:
Zoey Carroll (Pijn bezorgen)
Erik Marshall (vuur)
Liam Oliver Sanz (tijd bepalen)
Dean Robin Marias (waanbeelden opwekken)
Esther Bradley (van uiterlijk veranderen)
Jack Starbright
-Alskat:
Chase Young (beïnvloeden)
Alice Redbird (gedachten lezen)
Shireen Lily Homers. (hypnotiseren)
Loren Redcliff (natuur)
-Gallardia:
Damian Green
Amy Jackson (vechten)

[ bericht aangepast op 16 feb 2012 - 19:48 ]

“To live will be an awfully big adventure.”

Loren Redcliff
Ik keek Shireen raar aan.
"Kom toch hier zitten. We zijn samen gedoemd tot deze missie. Ik laat je hem niet alleen doorstaan." glimlachte ik.

“To live will be an awfully big adventure.”

Shireen Homers
'Juist,' zei ik en ik stond op en liet me op de stoel naast Loren zakken. Loren deed me denken aan Kowan. Mijn ex vriendje en mijn beste vriend. Althans, dat was hij. Totdat hij voor mijn ogen kapot geschoten werd en sinds dien was ik bang om iemand aardig te vinden. Om vrienden te maken en om van iemand te houden.

---

"Ignite, my love. Ignite."

kmoe weg

“To live will be an awfully big adventure.”

Loren Redcliff
"Beter toch?" grijnsde ik, terwijl ik naar het meisje dat net een tafel koopmannen had bediend zwaaide. Ze kwam schuchter naar ons, ze zag er jong uit. Hoogstens 12 jaar.
"Werk jij hier?" vroeg ik lief. Ze knikte. Ik fronste mijn wenkbrauwen, dit was geen plek voor ze een jong meisje.
"4 maaltijden, graag." zei ik vriendelijk en ze maakte zich snel uit de voeten.
"Hoe oud schat je haar?" vroeg ik Shireen.

“To live will be an awfully big adventure.”

Shireen Homers
Ik keek maar het meisje. 'Dertien,' zei ik. Ik haalde mijn schouders op. 'Jong,' mompelde ik terwijl ik met een bierfiltje speelde. Ik brak het door midden en zuchtte. 'Hoe oud ben jij eigenlijk?'

---

"Ignite, my love. Ignite."

Loren Redcliff
"18. Jij?" ik had mijn gedachten niet echt bij het gesprek. In plaats daarvan keek ik naar de koopmannen. Ze staarden op een verkeerde manier naar het jonge dienstertje. Ze hadden niet veel bier meer nodig om foute dingen te gaan doen.

“To live will be an awfully big adventure.”

Shireen Homers
'17,' mompelde ik. Ik volgde Loren's blik naar de mannen. 'Je maakt je zorgen he?' Zelfs iemand die geen gedachte kon lezen kon dat weten. 'Wacht hier.' Ik stond op en liep naar de mannen toe. 'Hallo,' zei ik zo beleefd mogelijk. De mannen keken mij recht in mijn ogen aan. 'Luister jullie laten dat meisje met rust.' De mannen knikte en ik glimlachte. 'Mooi zo.'

---

"Ignite, my love. Ignite."

Loren Redcliff
Ze draaide zich om en een van de mannen greep haar pols vast.
"Jij lijkt me wel leuk, meisje. Wat is je gave? Dansen?" zijn grijns was verkeerd en pervers.
"Je laat haar met rust." zei ik, mijn stoel schraapte zwaar over de grond, terwijl ik recht stond.
"Wat is jou gave?" vroeg hij met een grijns. "Borduren?"
Ik voelde naar het water in zijn bier en liet het in zijn gezicht slaan.
"Is dat alles?" grijnsde hij. Ik glimlachte onschuldig. "Kom mee buiten, dan laat ik je het zien."
De man keek me al wat onzekerder aan, maar blijkbaar zag ik er niet echt gevaarlijk uit.
"Ok." Ik volgde hem naar buiten.

“To live will be an awfully big adventure.”

Loren Redcliff
"Waarom buiten?" vroeg hij, toen we eenmaal voor elkaar stonden.
"Omdat ik de herberg niet wil vernielen." glimlach ik. Zijn gezicht werd wat witter, hij wist niet waar hij aan begonnen was.
"Goed, na jou." ik wees naar hem, ten teken dat hij de eerste slag mocht geven. Hij haalde naar me uit, maar raakte me niet. Weer sloeg hij en was het mis. Hij keek me verward aan en ik moest grinniken. Iedere keer als hij me wou slaan, liet ik de aarde onder hem verschuiven, zodat zijn slag helemaal mis ging.

“To live will be an awfully big adventure.”

Loren Redcliff
"Stop met wat je ook doet." gromde hij.
"Waarom zou ik?"
"Omdat ik anders die bitch van net wat ga aandoen."
Oh, nu ging hij veel te ver. Dat had hij beter niet gezegd. De aarde onder hem begon te trillen en zijn woedende gezicht werd wit van angst. Een zuil aarde ging de lucht in, met hem bovenop. Hij vloog met een boog door de lucht en kwam een paar meter verder met een harde smak op de grond. Meteen liet ik het gras zo groeien dat het hem vasthield.
"Zeg dat nog eens en ik maak je af." de woede in mijn stem was bijna zichtbaar. Ik had het gevoel dat er knetterende vonkjes vuur zouden verschijnen, zo venijnig en vervuld van boosheid klonk mijn stem. Ik bleef met trillende handen staan, proberend de man niet te wurgen.

“To live will be an awfully big adventure.”

Shireen Homers
Ik keek naar Loren. Net wanneer ik naar hem toe wilde lopen om hem rustig te krijgen werd ik vast gepakt en werd er een hand op mijn ogen gelegd. Gelijk was ik in paniek. Ik kon mijn gave niet gebruiken en niets zien.
'Hallo Shireen,' zei een stem. Ik voelde hoe ik stokstijf bleef staan.
'Hoe weet jij mijn naam?' 'Dat doet er niet toe. Hoe heet je vriendje?'
'Waarom zou ik dat zeggen?' 'Omdat hij anders dood gaat.' Ik hoorde het geklik van een pistool dat geladen werd.
'Loren,' fluisterde ik zacht. 'Luister Loren! Je zet nu hem neer of je vriendinnetje gaat echt dood.' Ik voelde hoe het pistool tegen mijn slaap aangezet werd.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Loren Redcliff
Ik liet het gras zich terugtrekken. De man ging grommend rechtstaan. Hij keek me venijnig aan.
"Mag ik hem slaan?" vroeg hij.
"Doe niets terug, Loren. Anders zal ik je vriendinnetje pijn doen."
Ik keek hem ongelovig aan, moest ik hem mij gewoon laten slaan? De man keek me met zijn wenkbrauwen opgetrokken aan.
"Ik meen het."
Ik knikte en de man waar ik mee gevochten had, ging rechtstaan. Hij sloeg me in mijn maag en ik vouwde dubbel. Voor ik me kon afschermen, kwam zijn hand omhoog en sloeg hij me hard in mijn gezicht. Ik vloog achterover en kwam hard op de grond terecht.

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Shireen Homers
Ik kon niks zien maar wat ik hoorde betekende niks goeds. 'Loren, denk niet aan mij,' zei ik. 'Sla hem. Doe hem pijn!' Ik had de woorden amper uitgesproken of ik werd geslagen. 'Ik zou nu maar zwijgen,' siste dezelfde stem weer.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Er is wel 1 dingetje!
We zitten in een soort van Middeleeuwen. Dus het is met pijl en boog, dolken, messen, zwaarden,...
Dus geen pistolen.

Loren Redcliff
Ik hoorde haar wel, maar reageerde er niet op. De man sprong op me en sloeg nog eens in mijn gezicht. Ik smaakte bloed in mijn mond, maar maakte geen geluid en deed al zeker niets terug.

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Owh faal. Doe dan maar een mes.

Shireen Homers
Ik hoorde niks. Ik wilde verdomme weer gewoon kunnen kijken en zien wat er gebeurd. Boos probeerde ik de man die me vast hield te trappen maar het had geen nut. De man lachte.

---

"Ignite, my love. Ignite."