[RPG] Gifts of doom ~1~ - Speeltopics

Deze RPG is gebaseerd op het boek 'De gave van Katsa'.
De omgeving en het verhaal er rond is zelf verzonnen, maar het idee van de gaven heb ik uit het boek.

In een ver rijk heerste er eens grote welvaart. Dat veranderde op de dag dat de koning stierf. Zijn drie zonen, Roberto, Rover en Jonas geraakten er niet over eens wie het koninkrijk moest leiden. Uiteindelijk kozen ze ervoor het land in drie te splitsen. Zo ontstond er:
Elak, waar Roberto -die ook wel de slechte werd genoemd- de leiding had.
Aslkat, waar Rover -ook wel de goede genoemd- heerste
en Gallardia het rijk van Jonas -de dappere-.
Al deze koninkrijken hadden 1 ding gemeen. Er werden speciale mensen geboren. Mensen met een gave.
Gaven kunnen verschillende vormen hebben. Het kan gaan over dansen, zingen, koken, borduren, vechten....
De bijnamen van de koningen zijn wel duidelijk denk ik. Roberto probeert steeds land, geld,... af te pakken van zijn broers. Hij zit niet verlegen om een oorlog te ontketenen.
Rover probeert hem bij zinnen te brengen, tevergeefs.
Jonas heeft het beste leger. Hij is niet bang om mee te vechten en vindt dat zijn broer het zelf gezocht heeft. Ook al wil Rover Roberto wel nieuwe kansen blijven geven. Volgens Jonas verdient hij die niet meer.
Zo leeft het land al 15 jaar in tweestrijd. Zelfs Rover ziet zich soms genoodzaakt om zich te verdedigen. De begaafden spelen een grote rol in deze strijd. Door hun gaven kunnen ze hun koning dienen. De begaafden hebben twee verschillende ogen.
Vanaf dat er een baby geboren wordt met twee kleuren ogen, moeten de ouders die naar hun koning brengen. Zodat de begaafde op het paleis kan opgroeien en zijn gave kan leren gebruiken in dienst van zijn koning.

Zo jullie kennen nu het verhaal. Pik maar in!

-Elak:
Zoey Carroll (Pijn bezorgen)
Erik Marshall (vuur)
Liam Oliver Sanz (tijd bepalen)
Dean Robin Marias (waanbeelden opwekken)
Esther Bradley (van uiterlijk veranderen)
Jack Starbright
-Alskat:
Chase Young (beïnvloeden)
Alice Redbird (gedachten lezen)
Shireen Lily Homers. (hypnotiseren)
Loren Redcliff (natuur)
-Gallardia:
Damian Green
Amy Jackson (vechten)

[ bericht aangepast op 16 feb 2012 - 19:48 ]

“To live will be an awfully big adventure.”

Zoey Carroll
Ik liep arrogant door de gangen van het o zo vertrouwde paleis. Koning Roberto had me ontboden, waarschijnlijk had hij weer een opdracht voor me. Minachtend keek ik naar de bedienden en hovelingen, die hun best deden om me niet in de weg te lopen. Ze wisten wel waarom ze zo bang waren. Niet alleen zag ik er gevaarlijk uit met mijn leren broek en topje. Ik was ook gevaarlijk. Mij ogen waren daar het eerste bewijs van. Met twinkelend blauw linkeroog en een prachtig mosgroen rechteroog was het wel duidelijk dat ik begaafd was. Ook al zagen mijn ogen er mooi en lief uit, toch was mijn gave dat alles behalve.

“To live will be an awfully big adventure.”

Chase Young
Het was een prachtige zomerdag en ik liep rustig door de tuinen van het paleis. Ik had zodadelijk een afspraak met koning Rover, we gingen waarschijnlijk iets bespreken over 1 van zijn broers aangezien ik klaar was met "school". Voor zover je de lessen school kon noemen.

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Zoey Carroll
Ik wachtte voor de deur van de troonzaal. De bewaker zei dat ik binnen mocht en ik grijnsde om het feit dat hij me niet durfde aankijken.
Ik liep naar voren en boog voor de simpele houten troon.
"Uwe majesteit. U heeft mij ontboden."
"Welkom Zoey." zijn stem klonk zacht en vriendelijk, maar ik wist hoe snel ze hard en meedogenloos kon worden. Ik keek op naar de enige man die me recht in de ogen durfde aankijken en glimlachte onbewust.
"Altijd een plezier om je te zien." grinnikte hij. "Hoe was je dag?"
"Saai. Het enige wat ik kon doen was trainen." klaagde ik.
"Dan zullen we daar maar snel verandering in moeten brengen." grijnsde hij.
"Wat had u in gedachten?" vroeg ik.
"Ik heb een missie voor je. Het gaat over een stuk grond." ik knikte en hij ging verder. "De eigenaar woont in een soort van niemandsland, maar Rover beschouwt hem als zijn koning. Aangezien het niemandsland is, staat dat dus niet vast." Zijn grijns werd gemeen.
"Ik heb jou nodig. Jij moet die man overtuigen. Maak hem duidelijk dat ik een veel beter koning ben."
Ik grinnikte. "En u bedoelt waarschijnlijk niet dat ik thee met hem moet drinken."
"Nee. Toon hem maar hoe belangrijk het is dat hij naar mij luistert."
"Maar natuurlijk uwe majesteit." Ik bleef grijnzen.
"Dan kan je nu gaan. Je vertrekt vanavond na het avondmaal." Hij maakte een handgebaar en ik maakte nog een buiging voor ik vertrok.

[ bericht aangepast op 15 feb 2012 - 13:22 ]

“To live will be an awfully big adventure.”

Alice Redbird
Yes, dacht ik bij mezelf, eindelijk een jongen die me leuk vond! Dit moest ik dringend aan Chase gaan vertellen, zou die even blij voor me zijn! Maar waar is hij? Spijtig dat ik niet kan zien waar mensen zich bevinden. Misschien moest hij weer eens naar koning Rover. Ik besloot hem daar te gaan zoeken.

[ bericht aangepast op 14 feb 2012 - 19:24 ]

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

Zoey Carroll
"Doe je je blauwe jurk aan of misschien je rode. Rood staat je goed. Of groen! Deze staat geweldig met je haar!" mijn dienstmeid Magda zwaaide met een donkergroene jurk met prachtige edelstenen op.
"Whatever. Kies nu maar!" bromde ik.
"Je zou echt wat meer aandacht aan je uiterlijk moeten schenken, Zoey. Je bent een meisje hoor."
"Waarom zou ik dat doen? Jij doet dat al genoeg voor mij." grijnsde ik.
"Trek nu maar gewoon die jurk aan." bromde ze, maar ze kon haar glimlach met moeite verbergen.

“To live will be an awfully big adventure.”

Chase Young
Blijkbaar had koning Rover me niet meteen nodig aangezien 1 van zijn hofdames me kwam vertellen dat ik pas over een uurtje werd verwacht. Daarom ging ik rustig bij de fontein zitten die in het midden van de paleistuin stond.

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Zoey Carroll
Met de mooi groene, veel te strakke jurk aan liep ik naar de eetzaal. Ik ging aan dezelfde tafel als de koning zitten. De man die naast me zat, liet zijn lepel steeds zenuwachtig in zijn eten vallen. Ik zuchtte geïrriteerd en hij verstijfde. Ik moest grijnzen om zijn reactie en hij bewoog zich van heel de maaltijd bijna niet meer.

“To live will be an awfully big adventure.”

Alice Redbird
Nog voor ik bij het paleis aankwam zag ik Chase al staan bij de fontein. Blijkbaar moest hij straks toch nog naar de koning, dat was toch wat ik uit zijn gedachten kon opmaken.
"Hey Chase, je raadt nooit wat ik nu te weten gekomen ben..."

[ bericht aangepast op 14 feb 2012 - 19:48 ]

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

Chase Young
'Ik ga het inderdaad nooit raden dus zeg het maar.' zei ik en glimlachte even.

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Alice Redbird
" Jack, de zoon van Rover,is op mij! Toevallig te weten gekomen..." zei ik grijnzend

[ bericht aangepast op 14 feb 2012 - 19:48 ]

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

Chase Young
'Jajaah, toevallig, zal wel met die gave van jou, maar ik ben blij voor je.' glimlachte ik en gaf haar een knuffel.

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Zoey Carroll
Ik was blij toen de maaltijd gedaan was en ik mijn reiskleren aanhad. Ik steeg op het paard, dat al klaar stond en reed zonder op mijn kompanen te wachten weg. Een beetje later hadden ze me ingehaald.
"Jij bent ook een ongeduldig mens hoor." bromde Jack.
"Wat?" Ik keek hem kwaad aan. Wat de meeste mensen zou laten flauw vallen van angst, liet hem gewoon wat zenuwachtig heen en weer schuiven.
"Je maakt me niet bang hoor." bromde hij.
"Dat zie ik." lachte ik spottend.
"Nou, mij maakt ze niet bang." bromde Darren.
Hij had gelijk. Hem maakte ik niet bang. Ik weet niet waarom, maar hij leek soms door mijn facade heen te kijken.
"Want diep van binnen. Zeer diep van binnen..." begon hij.
"Zit er nog een erger persoon, die je nu zou willen vermoorden?" vroeg ik op een poeslief toontje.

“To live will be an awfully big adventure.”

Eric Marshal
Ik kwam juist terug van een missie, het gerucht ging dat iemand informatie gaf aan koning Rover en ik moest eens met hem gaan praten, toen ik een groepje mensen tegen kwam. De vrouw die vooraan reed had 2 verschillende ogen, dat kon nog gezellig worden. Ik draaide mijn paard om zodat ik een tijdje met hen meereed, eens kijken wat zij te doen hebben.
"Hoi, waar gaan jullie naartoe?"

[ bericht aangepast op 14 feb 2012 - 20:41 ]

I think I'm losing what's left of my minbd

Zoey Carroll
"We hebben een missie." zei ik kortaf.
"We gaan-" hoorde ik Jack zeggen, maar ik kapte hem af.
"Ga je nu echt onze missie aan een wildvreemde vertellen. Zeg me dat je niet zo dom bent." Hij ontweek mijn blik toen ik hem aankeek, maar wist duidelijk dat hij iets verkeerd had gedaan.
Ik keek de jongeman van net uit de hoogte aan.
"Wat doe je hier?"

“To live will be an awfully big adventure.”

Loren Redcliff
Ik zette me schrap. Het zou knap vermoeiend worden om deze mijnwerkers te redden uit de ingestorte gang. Ik moest zowat een ton aan aarde wegslepen.
"Ga aan de kant mensen, als ik de controle verlies wil jij niet onder dat pak aarde belanden." bromde ik. De reddingswerkers gingen ergens ver achter me staan en ik sloot mijn ogen. Ik deed een beroep op al mijn energie en na een minuutje van concentratie begon de berg aarde te wiebelen. Niet veel later zweefde hij boven de grond. Het gewicht was immens en het zweet brak me uit. Mijn energie stroomde veel te snel weg. Ik wist de aarde zo ver op te schuiven, zodat het de opening niet meer bedekte en wou de hoop weer neer laten komen. Maar voor ik er zelfs aan kon beginnen, verliet mijn laatste kracht me en vielen de hoop aarde en ik tegelijkertijd op de grond. De reddingswerkers gingen naar binnen om hun kameraden te gaan halen. Eentje bleef bij me en gaf me wat brood en een drankfles water.
"Ga maar." mompelde ik doodvermoeid. Hij keek me nog even twijfelend aan, maar liep toen opgelucht de gang in. Hij was opgelucht dat hij niet meer bij me moest blijven. Ik was en bleef een begaafde en die boezemden de mens angst in. Ik at het brood op en dronk het water leeg. Wankel ging ik rechtstaan en strompelde terug naar het paleis. Aan de fontein zag ik Alice en Chase staan. Ik liet me bij hun op de rand van de fontein ploffen en pufte uitgeput. Ik twijfelde even, maar haalde toen mijn schouders op. De fontein was niet diep, ik zou niet verdrinken.
Ik spreidde mijn armen en liet me achterover in het water vallen. Glimlachend kwam ik weer boven.
"Zo, dat is beter." grijnsde ik.

[ bericht aangepast op 15 feb 2012 - 13:29 ]

“To live will be an awfully big adventure.”