• Deze RPG is gebaseerd op het boek 'De gave van Katsa'.
    De omgeving en het verhaal er rond is zelf verzonnen, maar het idee van de gaven heb ik uit het boek. ;)

    In een ver rijk heerste er eens grote welvaart. Dat veranderde op de dag dat de koning stierf. Zijn drie zonen, Roberto, Rover en Jonas geraakten er niet over eens wie het koninkrijk moest leiden. Uiteindelijk kozen ze ervoor het land in drie te splitsen. Zo ontstond er:
    Elak, waar Roberto -die ook wel de slechte werd genoemd- de leiding had.
    Aslkat, waar Rover -ook wel de goede genoemd- heerste
    en Gallardia het rijk van Jonas -de dappere-.
    Al deze koninkrijken hadden 1 ding gemeen. Er werden speciale mensen geboren. Mensen met een gave.
    Gaven kunnen verschillende vormen hebben. Het kan gaan over dansen, zingen, koken, borduren, vechten....
    De bijnamen van de koningen zijn wel duidelijk denk ik. Roberto probeert steeds land, geld,... af te pakken van zijn broers. Hij zit niet verlegen om een oorlog te ontketenen.
    Rover probeert hem bij zinnen te brengen, tevergeefs.
    Jonas heeft het beste leger. Hij is niet bang om mee te vechten en vindt dat zijn broer het zelf gezocht heeft. Ook al wil Rover Roberto wel nieuwe kansen blijven geven. Volgens Jonas verdient hij die niet meer.
    Zo leeft het land al 15 jaar in tweestrijd. Zelfs Rover ziet zich soms genoodzaakt om zich te verdedigen. De begaafden spelen een grote rol in deze strijd. Door hun gaven kunnen ze hun koning dienen. De begaafden hebben twee verschillende ogen.
    Vanaf dat er een baby geboren wordt met twee kleuren ogen, moeten de ouders die naar hun koning brengen. Zodat de begaafde op het paleis kan opgroeien en zijn gave kan leren gebruiken in dienst van zijn koning.

    Zo jullie kennen nu het verhaal. Pik maar in!

    -Elak:
    Zoey Carroll (Pijn bezorgen)
    Erik Marshall (vuur)
    Liam Oliver Sanz (tijd bepalen)
    Dean Robin Marias (waanbeelden opwekken)
    Esther Bradley (van uiterlijk veranderen)
    Jack Starbright
    -Alskat:
    Chase Young (beïnvloeden)
    Alice Redbird (gedachten lezen)
    Shireen Lily Homers. (hypnotiseren)
    Loren Redcliff (natuur)
    -Gallardia:
    Damian Green
    Amy Jackson (vechten)

    [ bericht aangepast op 16 feb 2012 - 19:48 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Shireen Homers
    'Dat betwijfel ik,' mompelde ik. Ik zuchtte en keek naar Loren. 'Sorry dat ik de hele dag zo gemeen was en terug getrokken.' Ik haalde even mijn schouders op. 'Het ligt nogal ingewikkeld maar van mezelf ben ik meestal best vrolijk.' Maar de vrolijkheid is ver uitgestorven.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Loren Redcliff
    "Hé, maakt niet uit. Het lijkt misschien niet zo, maar ik heb ook zo'n tijden soms." ik glimlachte.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Shireen Homers
    Ik glimlachte even. 'Ja, maar er is een verschil tussen soms en altijd.' Ik sloot even mijn ogen en keek daarna Loren weer aan. 'Vrienden?' vroeg ik terwijl ik mijn hand uit stak.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Loren Redcliff
    "Vrienden." zei ik, terwijl ik wat naar voren boog om haar hand aan te pakken.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Shireen Homers
    Ik glimlachte. Het voelde gewoon goed om weer eens iemand een "vriend" te kunnen noemen. Ik liet voorzichtig zijn hand los.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Loren Redcliff
    Ik liet me weer achterover zakken in de stoel en zuchtte.
    "Blij dat het niet mijn fout is."


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Shireen Homers
    Ik grinnikte en gaapte daarna. 'Ik denk dat ik zo ga slapen,' zei ik. Ik sliep al nachten slecht en blijkbaar was het drama het toppunt voor mij geweest.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Loren Redcliff
    "Ja, ik denk dat ik ook maar ga slapen. Ik voel me gesloopt." leterlijk, dan. Ik ging rechtstaan, zwaaide nog even en liep toen naar de kamer ernaast.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Shireen Horems
    Met een glimlach op mijn gezicht liet ik mezelf op bed vallen. Dit kon nog wel een leuke missie worden.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alice Redbird
    Traag liep ik de trap op.Ik had me daarstraks bewust afzijdig gehouden, niet alleen omdat ik niet wilde dat ik halfdood was maar ook omdat ik nog altijd een beetje boos was op Loren. Ik weet het: dat was zeer egoïstisch maar zo ben ik nu eenmaal.Eigenlijk zou ik toch niet geholpen hebben, ik heb nu eenmaal niet zo'n gave. Ondertussen was ik aangekomen bij m'n kamer. Voorzichtig klopte ik op de deur. Ik hoopte maar dat Shireen nog niet lag te slapen.


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

    Esther Bradley
    Ik begroette Roberto met een knikje. Ik was vandaag namelijk niet erg goed opgestaan."Waarvoor ik je laten komen heb: Zoey en haar groep zijn reeds op weg naar het stukje Niemandsland. Weet je daarvan?"
    "Ja, ik heb er wel iets over gehoord. Wat heb ik daarmee te maken?" vroeg ik een beetje achterdochtig.
    "Wel, het zou wel eens kunnen dat ze je nodig zouden hebben."
    "Moet ik hen nu nog achterna gaan?"
    "Als je dat wil ja, maar anders..."
    "Nee, ik doe het." zei ik vlug, ik wilde niet weten wat hij anders ging voorstellen.
    "Dat is dan afgesproken. Je kunt nu meteen vertrekken. Ik stuur 4 bewakers mee en je krijgt het beste paard, dan ben je er sneller."
    "Ik heb nog één vraagje: het is bijna donker,ik kan zo toch niet rijden."
    "Dat is ook al opgelost: je krijgt voldoenden fakkels mee, die je bewakers zullen dragen."
    "Vertrek nu maar, anders haal je ze nooit meer in."
    Snel rende ik naar de stallen, gevolgd door m'n persoonlijke bewakers.Toen ik Jane, het beste paard aller tijden waar ik eindelijk eens wou op rijden, zag staan voelde ik me al stukken beter.
    Snel zadelde ik haar op en voor ik het wist waren we al vertrokken.
    We reden snel maar ook niet te.Geen van allen zei iets maar wat wil je ik had deze bewakers nog nooit ontmoet en zij mij ook niet dus...


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

    Damien Green
    Blijkbaar had ze me niet gehoord, dus vroeg ik haar iets anders.
    "Wanneer zijn we bij de koning?"


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

    Marco Stilleto
    Eenzaam loop ik door de straten, waar is iedereen ?
    Het lijkt hier wel uitgestorven.


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

    Shireen Homers
    Ik lag half te slapen toen er op de deur geklopt werd. Zuchtend stond ik op. Ik had me nog niet omgekleed en ik deed nog even snel mijn haar een beetje beter en liep toen naar de deur.
    'Hoi Alice,' zei ik toen ik de deur open deed. 'Je kon ook wel gewoon binnen komen, het is ook jouw kamer.' Ik gaapte even en wreef in mijn ogen.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alice Redbird
    "ja maar ik wist niet of er nog iemand anders was." zei ik giechelend.
    "En sorry dat ik je wakker gemaakt heb."


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.