Ik vraag niet om een minuut stilte. Ik vraag niet of je dit helemaal door wilt lezen. Als je het wilt lezen dan zou dat fijn zijn.
Zoals ik net zei ik vraag niet of je het wilt lezen. Deze strijd is voor onze familie niet iets wat wij dagelijks meemaken. Ergens wel, want mijn dierbaarste persoon die ik in mijn leven had is er niet meer. Ik heb het kunnen accepteren en een plek kunnen en willen geven. Drank,sigaretten en kanker waren de oorzaken. Haar man ging dood op 47 jarige leeftijd. Aan kanker. Daar door ging het niet meer goed met haar, ze ging aan de drank en rookte 6 pakjes sigaretten per dag weg. Het ging langzaam achteruit, steeds slechter. Ze ging dood. Ik kwam toen in een put en klom er uit.
In deze tijd waar ik bezig met met de studie kok, me auto rijbewijs, en leven vol liefde en geluk. Speelt deze keer de ziekte kanker bij een goede vriendin van mijn moeder op. Operaties, bestraling, en de zeer bekende chemo daar bestaat nu haar leven uit. Ze was kaal geworden na de eerste chemokuur. Mijn moeder die haar woensdag ochtend opoffert om mee te gaan naar het ziekenhuis. Deze ziekte in mijn familie en rond om mijn familie speelt zich steeds vaker af. Mijn oma,opa,en de ope uit Engeland zijn er aan overleden. Nu vecht een vriendin van mijn moeder voor haar leven. Persoonlijk vindt ik borstkanker vrouw onterend. Het doet me pijn om het te zien. De waarheid, is dat ze een vechter is en altijd positief blijft.
Ik vraag niet om een donatie aan het kankerfonds. Ik vraag niet om medelijden. Ik vroeg alleen of je dit wou lezen.
Some angels have no wings.
