[RPG] When evil rules ~2~ - Speeltopics

In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

Wat is de bedoeling van deze RPG?
Jij wordt een:
-inwoner
Alex Thompson
Sthephanie Norems
Katherine Bright
Nathan Sadler
-dienster
Nathalia Rottem
-verdelger
Laurel Thompson (in opleiding)
Alec Bradley (in opleiding)
-labratoriumrat
-rijke
Phoebe Vöillanc
Kaylee Vöillanc
Kimberly Buckley

Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

Kleding:
Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
vrouw: zwart kleed met een witte schort
Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

[ bericht aangepast op 21 jan 2012 - 19:26 ]

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Stephanie Norems
Ik zuchtte. 'Alex,' zei ik zacht. 'Er valt niks te vertellen, echt niet. Of je moet willen weten welke grappen er zijn gemaakt op de markt en met wie ik allemaal gepraat heb.' Ik glimlachte even. 'Over de markt gesproken, heb je zin om morgen langs te komen? Dan kun je gelijk het idee laten varen dat ik een stiekeme relatie met een van die jongens daar heb.' Ik grinnikte op hoop dat hij niet door had dat ik totaal van onderwerp veranderde. Ik pakte de koffie bonen en begon aan het maken van de koffie.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Alex Thompson
"Ok." ik glimlachte. "Dan wacht ik wel, ik heb geduld." mompelde ik er stilletjes achter. Als ze erover wou praten zou ze zelf wel beginnen.

Nathan Sadler
Ik opende mijn ogen en keek even gedesoriënteerd de hut rond. Toen ik weer besefte waar ik was keek ik naar het uitgedoofde vuur.
Ik had het laten uitgaan! Ik wou mijn vuurstenen al nemen, maar twijfelde even. Ik zag dat het pikkedonker buiten was, vuur zou nu opvallen. En de laatste tijd waren er veel verdelgers gesignaleerd. Ik kon toch niet meer slapen, dus stond ik maar op. Ik ging naar buiten en wandelde wat rond. Zonder dat ik het besefte voerden mijn voeten me naar het huis dat Stephanie me beschreven had. Ik keek even naar binnen en zag een jongen in de keuken. Ik keek door het ander raampje, blijkbaar kwam het net uit op haar slaapplaats. Ik keek toe hoe ze recht stond en ook naar de keuken liep. Ik twijfelde even en stak mijn handen tegen de kou in mijn zakken. Daar voelde ik de pijl. Ik had hem er deze nacht/ dag -ik weet het niet goed, want ik was vroeg in slaap gevallen- in gestoken, nadat ik er even naar had gekeken. Ik nam hem er opnieuw uit en kreeg een belachelijke inval, maar toch moest ik het doen. Het was alsof iemand mijn lichaam overnam, terwijl ik door het raam naar binnen klom. Mijn hoofd schreeuwde dat ik hier weg moest, maar mijn lichaam bleef doelbewust verder doen. Ik legde de pijl op haar hoofdkussen en verdween opnieuw door het raam. Onder het raamkozijn bleef ik zitten. Wat had ik nu net gedaan?
Nu mijn hart mijn lichaam niet meer bestuurde, luisterde ik naar mijn hoofd. En dat schreeuwde me terug te gaan om de pijl te halen, maar was dat niet te riskant?

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Stephanie Norems
'Dat was geen antwoord op mijn vraag,' merkte ik op. Ik zuchtte. 'Hier.' Ik gaf hem een kop koffie. Zelf nam ik ook een kop en nipte er aan.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Nathan Sadler
Ik klom opnieuw naar binnen en haalde de pijl. Terug buiten voelde ik de woede door mijn aderen stromen. Ik gomde, terwijl ik de pijl van me af gooide en stampend wegliep. Dat ding had me al te veel ellende bezorgd.

Alex Thompson
"Morgen is het zondag, dus ik moet toch niet werken. Natuurlijk ga ik wel eens mee." glimlachte ik. Ik hoorde een grom en stampende voeten -je weet wel, weerwolforen-
"Wat was dat?" Ik deed de deur open en liep naar de achterkant van het huis. Ik zag voetstappen naar en weer weg van ons huis lijden. Verward keek ik rond. Ik zag een punt uit de sneeuw steken en toen ik het ding opnam zag ik dat het een pijl was. Wat deed dit hier. Ik hield hem in het licht en zag Stephanie's naam. Ik zag een prachtige tekening van haar, uitgesnede in het hout. Wauw. Wie had dit gemaakt?!

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Stephanie Norems
'Wat?' Ik liep achter Alex aan. Hij stond ergens en keek erna. Ik zag een glinstering van een pijl. 'Wat is dat?' vroeg ik. Ik liep naar Alex toe. 'Wat heb je daar?'

---

"Ignite, my love. Ignite."

Laurel Thompson
Alec leek niet goed te weten wat te zeggen.
"Je hoeft niets te zeggen, het is gewoon zo." mompelde ik. Toen veinsde ik een glimlach. "Moet ik je de gebouwen laten zien? Je slaapt waarschijnlijk naast mij. We hebben een hele gang voor persoonlijke lijfwachten, maar wij zijn de enige momenteel."

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Alex Thompson
Ik besefte dat het niet de bedoeling was geweest dat Stephanie dit zou vinden.
"Gewoon een pijl, niets bijzonders." ik haalde mijn schouders op en stak de pijl in mijn zak.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Alec Bradley
'Ik zou inderdaad wel een rondleiding kunnen gebruiken, bedankt.' glimlachte ik vriendelijk.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Stephanie Norems
Ik keek naar Alex. 'Mag ik hem eens zien?' vroeg ik. 'Misschien is het nog een oude van me. Je weet wel. Die Robberto heeft gemaakt.' Als dat zo was zou ik echt gelukkig zijn. Ik had spijt dat ik ze allemaal opgeschoten had. Nu had ik geen herinneringen meer aan hem.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Laurel Thompson
Ik sprong soepel uit de boom en ging wat door mijn knieën om mijn val op te vangen. Ik wachtte tot hij ook uit de boom geklommen was en leidde hem toen rond. Ik toonde hem de kantine en de trainingszalen.
"Dit is het." zei ik. "Dat is alles wat we nodig hebben, een plek om te eten, te trainen en te slapen. Weet je al waar je slaapt? Anders kiezen we gewoon een kamer uit."

Alex Thompson
"Nee, ze zien er anders uit. Ah, ja. Maakt niet uit." zei ik onverschillig en wou naar binnen gaan.

Moet afwassen.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Alec Bradley
'Ze hebben me toch nog niets gezegd over waar ik moet slapen.' zei ik.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Stephanie Norems
Ik zuchtte. 'Alex,' zei ik en ik pakte hem bij zijn pols beet. Ik dwong hem om om te draaien en me aan te kijken. 'Robberto heeft meerdere pijlen gemaakt. 'Alsjeblieft,' zei ik. 'Laat me gewoon kijken.'

---

"Ignite, my love. Ignite."

Laurel Thompson
"Ik heb mijn kamer ook zelf gekozen." ik deed teken dat hij me moest volgen, terwijl ik naar boven liep. We hadden heel de bovenste gang voor ons alleen.
Ik bleef naast de deur met 'Laurel' op staan.
"Je moet er wel je naam op hangen, of anders zijn er wel eens koppeltjes die erom denken wat privacy te nemen. Alleen zitten ze dan in je kamer. Ik zweer het je: niet leuk, zeker niet als je net de hele dag hebt getraind." ik moest onwillekeurig lachen. "Ik heb al de grootste kamer met het beste uitzicht, maar ik weet zeker dat er nog veel goede zijn. Kies maar."

Alex Thompson
"Ik wou je dit besparen, maar je vraagt erom." bromde ik en ik gaf haar de pijl.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Alec Bradley
Ik keek even in een paar kamers. Bij ongeveer de vijfde deur die ik open deed, bleef ik even verstomt staan. Het was een ruime kamer met een prachtig uitzicht. Hij was ook nog eens naast die van Laurel.
'Ik denk dat ik deze neem.' mompelde ik no steeds verbaasd.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Stephanie Norems
'Hoezo besparen?' vroeg ik. Maar toen keek ik naar de pijl en mijn mond viel open. Mijn naam stond er ingegraveerd met een tekening van mij. Er was maar een iemand die ik kon die dit met een pijl kon. Nathan. Maar hoe kwam deze pijl hier dan en waarom lag hij op de grond? Ik keek even naar Alex en daarna weer naar de pijl. Ik liet mijn vingers over mijn naam glijden. Morgen ging ik het hem vragen. 'Ik ga naar bed,' zei ik en ik wilde naar binnen lopen.

---

"Ignite, my love. Ignite."