• In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
    Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
    Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
    Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
    Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
    Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

    Wat is de bedoeling van deze RPG?
    Jij wordt een:
    -inwoner
    Alex Thompson
    Sthephanie Norems
    Katherine Bright
    Nathan Sadler
    -dienster
    Nathalia Rottem
    -verdelger
    Laurel Thompson (in opleiding)
    Alec Bradley (in opleiding)
    -labratoriumrat
    -rijke
    Phoebe Vöillanc
    Kaylee Vöillanc
    Kimberly Buckley

    Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

    Kleding:
    Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
    vrouw: zwart kleed met een witte schort
    Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
    Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

    [ bericht aangepast op 21 jan 2012 - 19:26 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Laurel Thompson
    "Goed gekozen." deed ik gespeeld opgewekt. "De kamer met het tweede-beste uitzicht. Maar ik heb toch de beste." ik stak speels mijn tong uit. Ondanks dat ik half gespeeld deed, toch genoot ik hier van. Nog een keer normaal doen. Het voelde gewoon zalig. En vooral het praten, ik had de laatste tijd niet meer zo veel gepraat.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alex Thompson
    Ik greep haar bij haar pols en dwong haar zo, zich terug naar mij te draaien.
    "Als..." ik wist niet goed wat te zeggen. "Ik hoop voor jou dat je iemand leuk ontmoet, maar ik zweer je. Als... Als die gast je nog maar een keer pijn doet ruk ik zijn ingewanden uit zijn lijf." Ik knikte en liep naar binnen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alec Bradley
    Ik lachte even. Het was fijn om toch nog redelijk normaal te kunnen doen, Ik had veel erger verwacht.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Stephanie Norems
    Ik keek Alex nog even na maar ging niet naar binnen. In plaats daarvan draaide ik me om naar de bomen. Zou hij er nog zijn? Voorzichtig deed ik twee stappen naar voren. 'Ben je er nog?' vroeg ik.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Laurel Thompson
    "Wil je mijn kamer zien?" ik vroeg hem af wat hij ervan zou vinden. Ik had als teken van protest mijn kamer gewoon zo wanordelijk en vol als mogelijk gemaakt. Mijn T-shirts hingen aan mijn bureaustoel, mijn schoenen lagen verspreid over de kamer, er lagen overal snoeppapiertjes en ik had enorm veel posters schuin aan de muur gehangen.

    Nathan Sadler
    Ik klapte de deur van het hutje achter me dicht. Wat was ik toch een stom iemand. Ik ging in een hoekje zitten en sloeg mijn armen om mijn knieën. Ik had opnieuw honger, maar had geen zin om recht te staan. Dus bleef ik maar staren zitten.

    Alex Thompson
    Ik begon eindelijk wat moe te worden en liep naar mijn slaapgedeelte. Kaht lag al op mijn matras en om haar niet wakker te maken nam ik gewoon een deken en ging ik op de grond liggen. Ik lag met mijn rug tegen de matras en viel sneller dan verwacht in slaap.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alec Bradley
    'Waarom ook niet.' glimlachte ik.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Stephanie Norems
    Geen antwoord. Ik twijfelde even om naar het bos te gaan. Naar het hutje om te kijken of hij er was. Ik keek even naar het huis en liep naar binnen. Alex lag vast al te slapen. Ik pakte een briefje en schreef er op.
    Ben vroeg vertrokken. Kom maar rond 13'00 uur naar de markt. Ik zorg wel dat je binnen komt. Ik twijfelde er even om er een "X" achter te zetten zoals een normaal meisje zou doen. Maar dat deed ik niet. Ik pakte mijn koffie en dronk die met grote slokken leeg daarna liep ik de deur uit en pakte mijn pijlen. Met grote passen liep ik het bos in.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Laurel Thompson
    "Zie hier: mijn mini-opstand." zei ik terwijl ik hem binnen liet. Het was nog erger dan ik dacht. Ik vroeg me even af of hij nu niet meer met me bevriend wou zijn. Dat was misschien een belachelijke reden, maar je wist nooit. Misschien vond hij me vies en vuil.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Nathan Sadler
    Ik wiegde me heen en weer en na een tijdje vielen mijn ogen opnieuw toe. Het was raar hoe wonden en honger aan je energie konden vreten.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alec Bradley
    'Als dit een mini-opstand is, wat moet het bij mij dan wel niet zijn. Op sommige momenten is mijn kamer nog 3 keer erger.' zei ik lachend.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Laurel Thompson
    "En ik moet al enorm mijn best doen om het zo erg te krijgen." zei ik met grote ogen. Ik liet me op mijn bed vallen en staarde naar het plafond. Ik had er sterretjes op geplakt. Overdag leken ze gewoon wit, maar s'nachts gaven ze licht. Het leek misschien kinderachtig, maar het was echt prachtige. Mijn hele plafond hing er mee vol.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik kwam bij het hutje aan en liep voorzichtig naar binnen. Nathan lag te slapen en ik besloot hem niet wakker te maken. Ik ging op de tafel zitten terwijl ik de pijl naast me neer legde.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik kromp ineen, terwijl ik de verdelgers in mijn droom dichterbij zag komen. Ik staarde naar hun handen. Ik zag het mes, het mes waarmee ze me gestoken hadden. In mijn droom kwam het weer op me af. Het kwam op dezelfde plek terecht en net als in het echt trok ik het zelf opnieuw uit, waarna ik het in het hart van mijn belager drukte. Mijn dromen waren zoals de werkelijkheid. Waarom moest je het erger maken, als de werkelijkheid al afgrijselijk was?


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alec Bradley
    'En zijn er nog voordelen aan dat lieveling-gedoe?' vroeg ik na een tijdje stilzwijgen.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Stephanie Norems
    Ik zag Nathan in een krimpen maar ik wist niet zeker of het een nachtmerrie was of niet. Ik bleef roerloos zitten terwijl ik naar hem bleef kijken. Duizende vragen gingen door mijn hoofd.


    "Ignite, my love. Ignite."