• In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
    Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
    Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
    Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
    Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
    Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

    Wat is de bedoeling van deze RPG?
    Jij wordt een:
    -inwoner
    Alex Thompson
    Sthephanie Norems
    Katherine Bright
    -dienster
    Nathalia Rottem
    -verdelger
    -labratoriumrat
    -rijke
    Phoebe Vöillanc
    Kaylee Vöillanc
    Kimberly Buckley

    Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

    Kleding:
    Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
    vrouw: zwart kleed met een witte schort
    Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
    Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

    [ bericht aangepast op 16 jan 2012 - 18:01 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik was boos. Ik schoot door mijn woede twee konijnen dood. Dat vlees konden we morgen mooi eten. Ik legde ze op mijn verstop plaats en ging verder met het jagen. In de verte hoorde ik voetstappen en ik klom snel in een boom. Voor mijn ogen zag ik een meisje neer geschoten worden. Ze was een paar jaar ouder dan mij. Ik hield me stil maar het gezicht was op mijn netvlies gebrand.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Phoebe Vöillanc
    Ik zit boos op me bed geen zin om mijn vader te spreken na onze ruzie
    ik sta op en loop naar mijn bureau toe en pak wat geld
    "ik kan wel een ijsje gebruiken"zei ik tegen mezelf.
    ik stopte het in mijn zak en klom het raam uit ik had namelijk huisarest.
    Opeens bedacht ik me en rende naar mijn deur en zette die op slot en ten slotte harde muziek "zo komt hij er misschien niet achter"dacht ik

    [ bericht aangepast op 9 jan 2012 - 18:54 ]


    You can't not look cool with a crossbow.

    abo


    You can't not look cool with a crossbow.

    Kaylee Vöillanc
    Ik zat me te vervelen dus ging ik naar buiten om phoebe's kat te aaien
    tot ik haar uit het raam zag klimmen ik besloot haar haar gang maar te
    laten gaan. En ik liep weer naar binnen wat nutteloos doen.


    if you do it right no one can say that you fail

    Alex Thompson
    "Verdomme." vloekte ik, toen Kimberley met cape en al weer weg was.
    "Ik had ze ook niet moeten uitnodigen." Stehpanie haatte rijke mensen en dat wist ik. Waarom moest ik ook zo sociaal zijn? Nou als zij ontvoerd zou worden, dan toch niet zonder mij.
    "Ik moet haar terughalen." mompelde ik. Ik keek naar mijn zusjes, ze waren veel te mager.
    "Mam verdeel jij mijn eten onder de kinderen?" dan hadden ze eens wat meer. Ik hoefde toch niet meer. Ik nam een deken onder mijn armen en liep naar buiten.
    "Stephanie?" schreeuwde ik, terwijl ik het spoor volgde dat ze had gemaakt. Ze was heel kwaad geweest, want het was duidelijk te volgen lang waar ze was gelopen. Pas na een lange tijd werd haar spoor onduidelijker. Ik concentreerde me om te zien waarlangs ze had gelopen en bleef ondertussen haar naam roepen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    In de verte hoorde ik iemand mijn naam roepen. Ik spitste mijn oren en besefte dat het Alex was. Ik bleef even stil zitten en sprong toen uit de boom. Ik maakte een goede landing waardoor ik geen enkele kneusing of pijn voelde. Ik bleef staan totdat Alex er was.
    'Ik ben hier,' zei ik droog.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Kimberly
    ik zag alex richting het bos lopen. Snel, geruisloos en lenig volgde ik hem. Ik wilde weten of mijn gevoelens waar waren. ik klom in de boom die dichtbij en veilig genoeg was. Als Stephanie rijken haat ivm met haar ouders, kan zij haar helpen. maar ze zou het nooit aannemen. Ik keek naar het mooie figuur van Alex. Een traan rolt over mijn wang.[/Quote]


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Alex Thompson
    Ik zuchtte opgelucht.
    "Doe dat nooit meer alsjeblieft." zuchtte ik.

    [ bericht aangepast op 10 jan 2012 - 19:36 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Kimberly Buckley
    Ik zag Alex iets zeggen. Opeens kraakte de tak onder mij. Snel dook ik achter de grote bladeren. Hij kon mij niet zien, zeker weten. Ik zag hem en Stephanie omkijken.


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Er is wel een dingetje dat je moet weten over een rpg:
    Als ik niet met Alex zeg dat hij omhoog kijkt, kan het niet zijn dat je ons ziet omhoog kijken. Snap je?
    Wij hebben niet gezegd dat we omhoog keken, wie weet hebben we het niet eens gehoord.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Sorry voor mijn (misschien) arrogantie, maar ik weet behoorlijk veel van RPG's (3 sites ben ik RPG-moderator en rpg (te) veel :P) Onderschat me aub niet. Ik weet dat het vaak niet geliefd is, maar ik doe het automatisch. Anders was mijn bericht zo kort:$:$


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Proficiat met da moderator gedoe (ik weet wel niet goed wat dat is :$)
    Maar wij vinden het niet erg als je kort post, want we besturen onze personages liever zelf :)
    Niet verkeerd bedoeld of zow ;)


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Wat niet?' Ik keek Alex eventjes arrogant aan en zuchtte toen. 'Oké, je bent helemaal dit bos ingelopen om mij te zoeken?' Je kon de verbazing in mijn stem horen. Oké, we waren een soort van familie. Maar geen echte en hij had geen verantwoordelijkheid over mij ofzo.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Kimberly Buckley
    Ik keek naar de twee mensen onder mij. Opeens zag ik van achter Alex een wolf op ze afkomen. Of wat was het voor beest? Moest ik ze waarschuwen? Of zou Stephanie de wolf ook zien? Als ik zou roepen, zouden ze weten dat ik Alex gevolgd was. Ik klom zo snel mogelijk uit de boom en rende op de twee af, vanaf de richting van waar ik vandaan zou kunnen komen. 'Weg! Een wolf!' riep ik. Ik hield van wolven, maar misschien was deze wel gevaarlijk...

    [ bericht aangepast op 10 jan 2012 - 21:03 ]


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Stephanie Norems
    Ik keek naar Kimberly. Zonder na te denken richtte ik mijn pijl en schoot de wolf neer. Ik had mijn jagers instinken nog niet uitgeschakeld dus ik had geen spijt. Daarna keek ik woedend naar Kimberly.
    'Wat doe jij hier?' vroeg ik kwaad.


    "Ignite, my love. Ignite."