[RPG] The Habit [6] - Speeltopics

Jongeren:
Gawain Marlon Iolani - Havik
Cherie Beth Jones -kat
Cedric Dean Dux - Aap
Dana Alexia Pippens - Pinguïn
Noah Morrigan - Hert
Kwon Ji Yong - cheeta
Dina Darcy Mitchell - Filipijns spookdiertje

Staf:
Sasha Afanasiy Filischkin Wapenexpert/ Leraar
Heather Knochenmus Lerares Plantkunde/Schoolarts
Valerie Savarin

Tijdelijke dodenlijst.

jongeren:
Mireille Amelia Scott.- Slang
Maud Fally- Kameleon
Caitlinn Morgana Camelot- Sneeuwuil
Silver Madeline Rue Shaw- Zwarte Panter
Hayes Vukovic- Wolf
Mike kaimana- Orka
Eleanor Anthea Hope- Zwaan

Trainers:
Prixor Tapsanter Trainer/Oprichter TAP/Omroeper.
Lily Haspers

Verdeling moet opnieuw gemaakt worden.

Regels:
- Geen grote besluiten nemen zonder toestemming.
- Geen ruzie (in de 'rpg'mag dat natuurlijk wel), je word uit het topic gezet.
- Geen reclame voor andere dingen zonder toestemming
- Je moet lol hebben!

[ bericht aangepast op 26 jan 2012 - 20:49 ]

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Noah Morrigan

Ik knikte en stak de doek in de handen van het meisje. 'Gewoon tegen houden en druk op uit oefenen zodat het bloeden volledig zal stoppen, er zijn geen slagaders geraakt dus dat is geen probleem.' Met die woorden stond ik op en keek of er nog mensen waren met oppervlakkige wonden die geholpen konden worden, mijn oog viel op een jonge vrouw met een paar diepe sneden, voorzichtig stapte ik op haar af en vroeg of ik haar kon helpen.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Ben inspiratieloos ;$

---

"Ignite, my love. Ignite."

Ik ga vanaf morgen naar een vriendin toe, en ik ben pas volgende week woensdag terug, dus pas dan kan ik weer reageren :] Ik dacht ik zeg het even, dan weten jullie 't :x

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Zodra Sasha de vrouw heeft vast gepind tegen het bed aan richt ik mijn concentratie op haar been. Ook al is het een nare breuk, ze heeft nog geluk gehad. Het bot is niet versplinterd, als dat het geval was geweest was ze nog verder van huis. Nu is het relatief makkelijk haar been recht te zetten en de wond te laten helen. Zo voorzichtig, maar tegelijkertijd zo efficiënt als ik kan zet ik voorzichtig het bot recht. Zoals ik al had aan zien komen begint de vrouw te gillen en wild te spartelen, maar dankzij Sasha, die haar goed onder controle houdt, lukt het me mijn taak af te maken. Als ik klaar ben maak ik vlug een spalk om haar been op zijn plek te houden en wikkel verband om de wond. Netjes plak ik het verband af met tape zodat het niet gaat verschuiven en wend me dan tot de verpleegster die de vrouw binnen bracht. "Zorgt u ervoor dat ze rustig blijft? Ze moet stil blijven liggen, voor een lange tijd. Ze kan het zich nu niet permitteren te bewegen." Terwijl de verpleegster de vrouw voorzichtig meeneemt, met hulp van iemand anders, roep ik een volgende patiënt. Een van de technici, die brandwonden op zijn armen en romp heeft, komt binnen lopen, begeleid door een jongere. Hij brult als een jong kind, wat niet vreemd is aangezien er hele vellen van zijn huid loshangen door zijn brandwonden. Ik glimlach naar de bang uitziende jongen die hem ondersteunt. "Dankjewel, laat hem nu maar aan ons over. Hij is in goede handen." De jongen kijkt twijfelend naar me op, en ik merk dat hij op het punt staat in huilen uit te barsten. Waterig glimlach ik, maar omdat ik weet dat ik zelf ook weer zal gaan huilen als ik te lang bij hem blijf leg ik slechts kort een hand op zijn bovenarm. "Het komt goed. Rust even wat uit, oké?" Ik zie hem slikken, maar hij stemt dan toch toe en loopt weg. De techniek-man is ondertussen al naar binnen gebracht door een van de zusters, die zich vervolgens over een meisje ontfermt dat een wond aan haar hoofd heeft. Ik loop naar de onderzoekstafel toe en zoek met mijn ogen die van Sasha. Als ik zie dat zijn blik nog steeds rustig en zeker is voel ik me op een vreemde manier gekalmeerd. Kort schenk ik hem een trillerig glimlachje, om me dan op de man te focussen. Misschien eerst een verkoelend kompres voor zijn wonden, en dan een zalfverband, de rest van het werk kan alleen zijn lichaam doen. Ik haal kompressen en verbanden uit een kast waar ik al eerder spullen tegen brandwonden zag liggen. "Hier. Deze moeten we op zijn wonden leggen, om ze af te koelen." zeg ik tegen Sasha, en geef hem een deel van de kompressen. Ik laat zien hoe je de verpakking open maakt en het kompres goed aanbrengt en begin dan voorzichtig de verkoelende kompressen op de borst van de man te leggen. De meeste van zijn wonden zijn tweede en eerste graads, maar er zitten een paar derdegraads wonden bij. Het zal lang duren voor die compleet hersteld zijn, als ze überhaupt ooit compleet herstellen.

Happy New Year Sweethearts! c:

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Gelukkig nieuwjaar <3

---

"Ignite, my love. Ignite."

HAPPY NEW YEAR!!! alle beste wensen, maak iets moois en creatiefs van 2012

---

Do it scared, but do it anyway.

Mijn lippen waren in een zachte boog omgekruld toen ze me mededeelde dat ze niet in mijn bloed wenste te slapen. 'Mijn excuses,' mompelde ik loos, ook al had ik mijn aandacht reeds op de vloer gericht. Ze stapte weg hoorde ik, maar of ze de deur op slot deed, ontging me volledig.
In plaats daarvan probeerde ik mijn hoofd leeg te maken, wat me algauw hete tranen opleverde. Tommy en de kinderen en de bom waren onmogelijk om te bannen. Hun teisterende, beschuldigende ogen bleven op mijn netvlies gekleefd, al had in hun ogen nooit gezien, en was het al zo lang geleden dat ik Tommy had gezien dat ik de exacte tint van zijn bruine ogen niet meer herinnerde.
De hitte van de verwarming kleefde aan mijn rug, en deed me opnieuw soezen. Valerie's pilletje leek nog niet volledig uitgewerkt, want niet lang daarna viel ik opnieuw in slaap, in het witte schijnsel van het badkamerlicht.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Valerie Savarin

Vermoeid trok ik mijn deken hoog op, de verse lakens had ik ergens in de hoek van de kamer gegooid en mijn kussen had ik er gewoon bij gegooid. Ik trok mijn knieën op tot tegen mijn borstkas en vormde zo een klein bolletje. Zijn woorden, of beter gezegd de dingen die hij schreeuwde, zijn pijn, het bracht allemaal maar één ding naar boven, Ben, mijn broer. Ruw beval ik mezelf om aan iets anders te denken maar het hielp niet. Toen ik zachtjes in slaap viel, begon het weer allemaal opnieuw en voor ik het wist of voor ik mezelf maar een halt kon toeroepen verliet een korte gil mijn lippen. 'Goddamnit.' mompelde ik zachtjes voor ik mijn hoofd onder het andere kussen trok en daarover nog eens het laken. Slapen ging ik alvast niet meer doen.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Gawain
Cherie krijgt de lauwe handdoek in haar handen geduwd. Ze hoefde het alleen maar tegen mijn rug te drukken en te wachten, dat was toch niet zo moeilijk. Nu was het gewoon wachten totdat Heather ernaar zou kijken. Het idee vind ik best cool. Eindelijk iets wat wat voorstelt. Noah gaat verder met het helpen van andere mensen en Heather leek ook nog wel even bezig. Rustig blijf ik op mijn stoel zitten. Ondertussen begint de doek op mijn rug kouder te worden. Zo kan ik nog wel even blijven zitten als het nodig is.

Cedric
Rustig loop ik weer eens naar de overleden mensen. Wat had die klootzak aangericht? Als ik hem nog een keer te spreken zou krijgen hoop ik dat ik me niet hoef in te houden. Het verbaasd me maar even dat ik niemand meer zie opruimen. Ach, denk ik, ze zullen wat anders aan het doen zijn. De gedachten aan die man maakt me langzaam weer pissig. Hij had me gezien, me in mijn ogen gekeken en beseft wat hij gedaan had. Van alle jongeren die er nog over zijn ben ik volgens mij de onaardigste die hij nu tegen zou kunnen komen. Ik begin geïrriteerd over het puin te lopen.

---

Do it scared, but do it anyway.

Noah Morrigan

'Goddamnit.' Ik spurtte terug naar Cedric en rukte de ondertussen koude doek van zijn rug af. 'Godfuckingdammnit.' In een paar korte, snel bewegingen hield ik de doek onder de kraan en maakte hem terug lauw om terug op zijn rug te plaatsen terwijl ik nog een paar van Oma's meest uitgelezen in mezelf mompelde. 'Ik ben vergeten te melden dat hij lauw moest blijvenzeker?' het kwam er nogal droog en vlak uit en ik glimlachte even flauw naar hem. 'het spijt me, was hij al lang koud?' Fijn, nu wist hij direct ook dat ik nogal goed kon vloeken.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Gawain
'Ja dat was je inderdaad vergeten en ik ben nou niet echt in de positie om zelf actie te ondernemen,' zeg ik rustig. 'Nee het viel nog mee. Aangezien het toch nog wel even kan duren mag jij me ook verder helpen hoor.' De doet die weer op mijn rug word gelegd is inderdaad een stuk warmer. Een klein beetje moest ik lachen om Noah's gevloek. Een ander voordeel van de doek is dat hij me nog enigszins warm houd, aangezien het hier aangenaam fris is en ik nog steeds zonder shirt zit.

---

Do it scared, but do it anyway.

Noah Morrigan

'Je hebt het koud he?' Ik had een streepje kippenvel opgemerkt op zijn armen en een lichte huivering had me helemaal overtuigd. 'Hier.' Ik trok mijn vestje uit en legde het langs de voorkant over zijn lichaam. 'Nee het viel nog mee. Aangezien het toch nog wel even kan duren mag jij me ook verder helpen hoor.' Zonder hem aan te kijken mompelde ik 'Heather is zo klaar en het is niet alsof jij binnenkort nog zal moeten helpen met opruimen, je kan dus wel nog even wachten.' Ruw draaide ik me om en liep weg, nog net binnen gehoor draaide ik me nog even om en riep 'Vergeet de doek niet warm te houden en probeer mijn vest proper te houden.' naar hem.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

De vrouw die ik tegen het bed gepind hield, leek vastbesloten te zijn om me van haar af te werpen. Nadat ze met de muis van haar hand verscheidene keren probeerde mijn ribben in te beuken, schakelde ze over op het gebruik van haar tanden. Het was dus een zeer grote opluchting toen Heather het been op de juiste plek had gekregen en daarmee de grootste pijn had afgebroken. Ik voelde het lichaam onder me ietwat ontspannen, dus gaf ik haar voorzichtig opnieuw de ruimte. Ik hoopte dat ik haar longen niet had doen inklappen of zoiets. Heather gaf één van de verpleegsters de opdracht om de vrouw kalm te houden, en wendde zich tot een man wiens armen compleet verbrand waren. Even ontmoetten haar ogen de mijne, waarop ze zwakjes glimlachte. Kort glimlachte ik terug, waarna ik knikte. Heather begon daarop geneesmiddelen bij elkaar te sprokkelen en toonde me hoe ik ze hoorde te behandelen. 'Hier. Deze moeten we op zijn wonden leggen, om ze af te koelen.' Ik knikte, en begon haar voorbeeld exact te kopiëeren bij elke wonde. Ik mocht dan geen arts zijn, als men me iets voordeed, had ik er meestal weinig problemen mee om dat gedrag over te nemen.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Het feit dat het Filischkin meteen zo goed lukt de kompressen aan te brengen geeft me een gemengd gevoel. Ik ben blij verrast dat hij het zo snel door heeft en dat ik hem het niet nog een keer hoef uit te leggen. Maar tegelijkertijd irriteert het me dat er niets lijkt te zijn waar hij niet goed in is. Behalve zijn mode gevoel. Daar ontbreekt het aan. Maar al had hij in een vuilniszak rondgelopen, wie maakt zich zorgen om zoiets onbenulligs tijdens een ramp als deze? Ik erger me aan mijn gedachten die de hele tijd in het rond springen nu ik de slachtoffers van het bombardement moet helpen. Al moet ik zeggen dat het een welkome afleiding biedt van de nare, draderige wonden van de man voor me. Het aanbrengen van kompressen eist gelukkig niet veel van mijn aandacht op. Het is een makkelijk werkje dat ik op de automatische piloot kan doen. De man houdt zich verbazingwekkend rustig, waarschijnlijk omdat hij nog veel meer last heeft van zijn pijn als hij beweegt. Zodra al zijn wonden bedekt zijn met verkoelende verbanden veeg ik een pluk haar uit mijn gezicht en bekijk van een afstandje de wonden van de man, die verborgen gaan onder de kompressen. Met een frons twijfel ik even wat nu te doen. Als de man hier blijft betekent dat dat er één behandeltafel minder is om iemand te helpen, maar het zou een te groot risico zijn hem in deze toestand te verplaatsen. Ik besluit hem voor nu maar hier te laten rusten, voor zover dat mogelijk is. Ik kijk naar buiten en zoek met mijn ogen de volgende patiënt als ik in de achtergrond ineens iemand zie die me bekend voor komt. Het is die vrouw van net. Mijn ogen worden groot en geschrokken zet ik een stap achteruit. Ze heeft het hoofd van haar man nog steeds vast, alleen het ziet er nu een stuk minder heel uit. Ik zie verscheidene bloeduitstortingen en er zit viezigheid en modder over het hele gezicht. "Kijk." zeg ik geschrokken tegen Sasha, omdat ik niet weet wat ik anders zou moeten zeggen, en ik wijs naar haar.

'Kijk!' hoorde ik Heather geschrokken piepen, waarop ik abrupt op houd met de omhulsels van de kompressen op te rapen van de grond. Mijn lichaam verstijfde toen ik de gekke verpleegster verdwaasd zag ronddrentelen met iets wat blijkbaar ooit een hoofd was geweest. Voorzichtig ging ik naast Heather staan. Op dat moment kreeg de dame Heather en mezelf in de gaten, staarde even doorheen de ruit recht in onze ogen en spurtte dan naar voren. Wanhopig duwde ze het hoofd tegen de ruit heen en weer, wat een roodkleurig spoor van bloed na liet op het glas. 'Waar is die tranquiliser als 'm nodig hebt?' mompelde ik in mezelf. 'Ik zal dat hoofd afpakken, probeert u haar te kalmeren...' vervolgde ik dan tegen Heather, al wist ik niet zeker of dat wel zo'n goeie techniek was, aangezien die gek volledig onberekenbaar was en ik eigenlijk niet wist hoe men met gekken om hoorde te gaan. 'Tenzij u een beter idee heeft, natuurlijk...' wendde ik me dan opnieuw tot Heather, die nog steeds van haar melk leek te zijn. 'Gaat het ?' voegde ik er snel aan toe, er vanuit gaande dat ik dat hoorde te vragen.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.