• Het gaat over piraten ja, maar zelfs als je er bijna niks van weet kan je gewoon meedoen. Probeer het gewoon eens, ikzelf weet ook niks over die periodes, enkel dingen die ik toevallig heb gezien in POTC. (; En niemand zal je kwaad aankijken als je een klein foutje maakt door je personage bijv. een mobiel te laten pakken.
    Inspringen kan/mag altijd! We verzinnen er wel wat, geven je korte samenvatting en helpen je natuurlijk ook met in de RPG komen (;


    Lang geleden was er een kapitein, zo barbaars en zo harteloos, dat zelfs de stoerste mannen hem uit de weg gingen. Kapitein Olivier Dalton, hij had zijn eigen schip, de Medusa, en zijn eigen bemanning die hij als grof vuil behandelde, maar ze bleven, bang voor wat er zou gebeuren als ze vertrokken. Ze kregen bijna niks en als ze niet luisterden konden ze beter maken dat ze wegkwamen, want Olivier stond bekend om zijn gruwelijke straffen. Zweepslagen, kielhalen, laten vechten om leven en dood tegen een ander bemanningslid voor zijn vermaak, ze voor schut zetten door ze op te dragen vrouwenkleren aan te trekken en dergelijke. Cameron Sand, kapitein van de Posideon's Mermaid kon hem niet uitstaan, was ziedend van jaloezie en ze werden rivalen. Nooit gingen ze elkaar uit de weg, gingen juist altijd de strijd met elkaar aan, toch won er nooit iemand. Op een dag veranderde alles, Olivier zag wat hij aanrichtte met zijn harteloosheid. Huilende vrouwen die hun kleine kinderen probeerde te sussen, de stoerste mannen die hem smeekte om genade. Van de een op de andere dag zag hij het in, het achtervolgde hem in zijn slaap, maar hij dacht dat het wel weg zou gaan, het schuldgevoel. Het nare gevoel bleef, de nachtmerries gingen niet weg dus nam hij een noodzakelijk besluit. Hij stuurde zijn bemanning weg, vastberaden een nieuwe start te maken, hij liet zijn aartsrivaal achter. Er was één ding dat hij niet achter liet, hetgeen wat wel tegen zijn barbaarsheid kon en hem niet zou laten vallen, zijn schip de Medusa. Hij zocht een nieuwe bemanning en was milder dan ooit te voren, misschien zelfs té soft.

    Hij ontdekte dat een van zijn bemanningsleden geen man was, maar een vrouw. Hij liet haar blijven. Niet veel later werd hij verliefd op haar, maar het was niet wederzijds, toch bleef hij vriendelijk. De vrouw van zijn dromen werd verliefd op een ander, liet hem in de kou staan en vanaf dat moment kwamen zijn slechte kanten weer omhoog. Hij werd jaloers en verbande de man waar ze verliefd op was van het schip en het deed hem niks toen hij zag hoe stuk zij daar van was. Later kwam de man, door wat je een wonder kan noemen, toch weer aan boord. Olivier liet hem deze keer toch blijven, maar hij was niet meer zo aardig als hij geweest was. Zelfs tegen de vrouw waar hij verliefd op was geweest deed hij vreselijk, hij was weer net zoals vroeger. Snauwde zijn bemanning af, was weer een echte piraat en kende geen genade meer.

    Nu, met zijn nieuwe bemanning en weer zijn oude karakter terug, is hij op zoek naar een schat. Hij weet niet precies wat het is of hoe het eruit ziet, maar het blijkt geweldig te zijn en te liggen op een onbewoond, geheimzinnig eiland midden in de oceaan. Hij is vastberaden de schat te vinden, zijn aartsrivaal Cameron Sand voor te zijn. Toch zijn er kleine dingen die hij over het hoofd ziet.
    Hij gaat er namelijk niet vanuit dat er toch een volk blijkt te wonen op het eiland, verwacht niet dat er een verrader in zijn bemanning zit en dat zijn aartsrivaal het juiste moment om toe te slaan afwacht.


    De verhaallijn in het kort.
    Het gaat over de bemanningsleden en kapitein van de Medusa die op zoek zijn naar een schat. Eén van de bemanningsleden is een verrader (Tristan Wright) in dienst van aartsrivaal Cameron Sand, hij houdt zijn opdrachtgever op de hoogte met een postduif, stuurt hem berichten over de koers en informatie over wat er gaande is op de Medusa. Als ze eenmaal op het eiland aankomen, waarvan ze dachten dat het onbewoond zou zijn, blijkt hun een verrassing te wachten. Er woont een vreemd volk dat hun niet vertrouwd, de bemanningsleden moeten hun vertrouwen zien te winnen, maar hoe gaan ze dat doen als blijkt dat Cameron Sand, samen met zijn bemanning, al eerder op het eiland is aangekomen en het vreemde volk al helemaal voor zich gewonnen heeft?

    Lijstje
    Volledige naam:
    Leeftijd:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Rol+rang: (Bemanning Medusa, kok. Avaloniër, krijger etc.)
    Extra:
    (Je mag er zelf dingen bij verzinnen zoals verleden enzo)

    Persones (Als je vragen hebt hierover, stel ze dan gerust)
    Bemanning Medusa:
    Kapitein Medusa: Vluuv – Olivir Dalton – 24
    Endure – Abby (Abigail Rosaline Valence) – 19
    Leave - Genesis Elisabeth Thrown - 20 (ontvoerd door Ace)
    Capitivity - Helena Vylore - 20

    Sid - Natambu Mmba - 25
    MoonyLove - William Davis - 18
    C18 - Ace Franklin Johnson -24

    GoogleIt - Ticimo Carabét - 26

    Bemanning Poseindon's Mermaid:
    Kapitein: C18 - Sygmund Yakov Engel - 28
    Verrader: Sid – Tristan Wright – 22
    Sid - Leopold Smiths - 24
    Vluuv - Bee - 19
    Fae - Mallory Farrah Pierce - 19

    Maitresse - Andrew Kelvin Ronalds - 23

    De Aveloniërs:
    Stamhoofd: Zoeken we nog! (eigenlijk weer --'')
    Zusje stamhoofd: Endure - Ayiana Kateri Chestio - 21
    MoonyLove - Katy Griffin - 14
    Leave - Nivera Izil Mazi - 19

    SomeMusic - Zoltan Donovan Osweld - 27[/q]
    Maitresse - Nawizi Ceta - 17
    MustacheMe - Phani Cinta Carabét - 11

    'Regels'
    Ik wil niet echt regels opgeven, maar heb liever wel dat jullie je hieraan houden of het onthouden.

    - Doe alsjeblieft je best om een redelijk stukje neer te zetten, dus niet 1 regel en dan denken ‘klaar’. Mocht je geen inspiratie hebben voor langer stuk, meld het dan gewoon. En nee, je hoeft niet 800 woorden te schrijven, zelf niet als anderen dat wel doen, maar 5 regels moeten je vast wel lukken.
    - Wil je je personage kwijt of stoppen? Zeg het dan, dan brengen we je personage even om het leven :P
    - De meesten vinden het niet prettig als je beslist wat hun personages doen, dus vraag het voor de zekerheid of ze het erg vinden of niet.
    - Je hoeft echt niet elke dag meteen te reageren op elke post, maar wacht alsjeblieft niet een week met posten. Ga je weg? Meld het dan en stuur je personage even op pad, laat hem/haar bijvoorbeeld verdwalen in de rimboe.
    - Houd je alsjeblieft aan de verhaallijn en als je een ‘speciaal’ personage wilt, vraag het dan even, ik sta open voor interessante personages die het verhaal leuker maken.
    - Don’t be scared. Stuur je personage gewoon op anderen af, bekijk desnoods de RPG Handleiding site voor tips. Weet je nog steeds niks? PB mij of een ander dan om te vragen waar zijn personage is en of die naar jouw personage kan gaan.
    - Verhaal kwijt? Stop dan niet zomaar zonder wat te melden, maar vraag waar de rest is of om een kleine samenvatting.
    - Er zijn een hoop personages nodig, maak er gerust meer en je kan ook voor niet bestaande personages schrijven natuurlijk! En kijk ook een beetje welke 'groep' nog weinig personages heeft en dergelijke!

    Nogmaals; Niet echt regels, maar meer dingen om jullie aan te herinneren [;

    [ bericht aangepast op 1 feb 2012 - 19:01 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Last post.

    Hierna nieuw topic ^^

    Abigail Rosaline Valence.
    Ze had gehoopt op een beter ontbijt dan die paar muffe scheepsbeschuitjes, zelfs een snee oud brood was nog beter. God, wat verlangde ze naar wat vers voedsel.. "Ach, het is beter dan niets," zei ze schouder ophalend en trok kort één mondhoekje omhoog. Ze probeerde een klein hapje, maar haar gezicht betrok onmiddelijk en ze schoof de rest opzij. "Ik neem terug wat ik net zei," grijnsde ze, nadat ze het doorgeslikt had. Plots zag ze Ace staan en dacht aan haar zwaard. "Even naar Ace, hij heeft mijn zwaard nog, ben zo terug." Ze stond al op toen zich ineens een andere piraat zich met het gesprek bemoeide. "Ace? Die heeft het vannacht erg gezellig gehad," begon hij en Abby trok verbaasd een wenkbrauw op, niet begrijpend waar hij het ineens over had.
    "Ik heb gehoord dat hij dat grietje van de ziekenboeg, hoe heet ze? Genesis? Hoe dan ook, ik heb gehoord dat ie ahar hard genomen heeft vannacht." (je wilt niet weten hoe akward het voelde dat te schrijven xd) Verbaasd knipperde ze met haar ogen en haar wenkbrauwne wipte omhoog, wát zei hij? Zew keek kort naar Tristan en toen weer naar de piraat. "Tuurlijk joh," mompelde ze maar nadat ze zich hersteld had, negeerde de piraat die nog wat zei verder en liep naar Ace. "Hé Ace," begon ze, "je hebt mijn zwaard nog, zou ik die terug mogen?" Ze zweeg even en dacht terug aan de zweepslagen van gisteren, ze had het idee dat het haar schuld was dat Ace en Nate er zoveel gekregen hadden. "En het spijt me echt van gisteren, ik- naja, het spijt me, het was niet de bedoeling jullie straf te verergeren," verontschuldigde ze zichzelf.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    - abo (A)


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Bee - Bemanning Poseidon's Mermaid
    Als Leopold zonder me een uitbrander te geven slechts murmelt dat het wel goed zit kijk ik verbaasd op van de grond. Hij ziet er nogal afgemat uit, zoals hij daar zijn sigaartje zit te roken, en ik vraag me af of er wat gebeurd is. Het lijkt me echter verstandiger om te zwijgen aangezien Leopold niet in een opperbest humeur lijkt te zijn en nadat ik nog een enkele tel heb getwijfeld wat te doen besluit ik mijn neus te volgen naar het eten. "Nogmaals sorry dan maar." Ik glimlach even naar Leopold maar een dodelijke blik van zijn kant zorgt er voor dat ik me snel uit de voeten maak. Ik loop richting de hutjes en zie Aiyana lopen. Vlug loop ik op haar af. "Aiyana, is er ergens een gezamenlijke eetplaats?"

    Captain Oliver Dalton - Captain Medusa
    Ik knik als Asilah zegt dat we bijna zullen aankomen, maar als ze me vraagt naar mijn plannen verstart mijn gezicht. Met mijn handen nog steeds op de reling blijf ik over de zee uitkijken. "Mijn plannen zijn niet van belang voor jou, Salomn. Je kunt je taak ook uitvoeren zonder die informatie." Ik hoop dat ze door mijn ijzige toon heeft begrepen dat dit verboden terrein is. Zwijgend kijk ik naar de donkere golven die de romp van het schip lijken te aaien en te strelen. De gedachte dat dezelfde golven die nu zo vredig lijken met gemak huizen kunnen verwoesten en mensenlevens kunnen nemen doet me flauwtjes glimlachen. Dan hoor ik de eerste piraten het dek op komen en naar de kombuis scharrelen. Er zal wel niet veel meer te eten zijn, maar dat maakt niet uit, want we zijn er bijna. Ik heb er over gedacht iedereen af te maken voor ik bij het eiland aan zou komen, omdat een missie nu eenmaal makkelijker alleen valt uit te voeren dan met een enorme groep. Toch heb ik daar van af gezien. De kans dat iemand het zou merken was te groot, en in muiterij heb ik nu echt geen trek. Ik draai me om naar Asilah. "Ik neem het voor het laatste stuk wel van je over. Dan kun je nog even gaan liggen voor we aan land gaan."

    Asilah Layla Salomn - rechterhand Captain Oliver
    Ze was niet geschrokken door de ijzige toon die hij had gekregen toen hij haar had geantwoord, integendeel het bracht haar helemaal niet van haar stokje – zelfs niet een beetje. Zij grijnsde alleen een beetje op wat hij zei en liet niet merken dat ze nog nieuwsgieriger was geworden: ze was niet dom, ze wist heus wel dat er iets achterzat. Wat wist ze alleen niet en dat was juist het probleem. ‘Dat is zeker waar, Dalton,’ Asilah sprak zijn achternaam ook uit, omdat hij dit ook tegen haar gebruikte. ‘Maar als het goed is, weet je ook dat ik van mijzelf al erg nieuwsgierig ben. Dat weet je, toch?’ Even keek ze hem doordringend aan met haar emotieloze blik, maar verwachtte niet dat hij hiervoor zou terugdeinzen noch dat hij er onder de indruk van is. Ze wist heus wel beter, hij was niet zo’n iemand. ‘Wil je het je rechterhand niet vertellen?’ Ondeugend liet ze een grijns op haar gezicht en lippen dwalen, maar verliet echter het land niet uit beeld dat eraan zat te komen. Toen hij zich omdraaide naar Asilah keek zij even naar hem en volgde de trekken van zijn gezicht, terwijl ze afwezig zei: ‘En ik hoef niet te gaan liggen, dat heb ik niet nodig. Ik kan heus zonder.’ Maar toen ze dit zei, kon ze een koppige toon niet onderdrukken.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Woooooooow, we zitten al aan 3! Ö

    Tristan - Piraat, Medusa.
    Het beschuit smaakt nog vreselijker dan gisteren, maar toch werk ik me door mijn stapel heen. Ik weet niet waar het vandaan komt, maar ineens heb ik een reuzehonger. Integenstelling tot Abby, die haar portie van zich af schuift. 'Gewoon verstand op nul zetten en dat spul doorslikken,' zeg ik bemoedigend. Ze glimlacht en staat dan op om iets tegen Ace te gaan zeggen. Ik heb best zin om mee te gaan, maar het is een enorme drukte en ik ben als de dood dat er iemand aan mijn rug zou komen. Abby staat nog niet recht of iemand komt zich interessant maken. Abby kijkt me vragend aan bij wat hij te vertellen heeft over Ace en dat lastpak en ik haal onwetend mijn schouders op.
    'Ik heb gehoord dat hij dat grietje van de ziekenboeg, hoe heet ze? Genesis? Hoe dan ook, ik heb gehoord dat ie ahar hard genomen heeft vannacht,' grijnst hij zijn halfrot gebit bloot en ik trek geamuseerd mijn wenkbrauwen op. Abby kan het blijkbaar helemaal niet geloven en ik doe mijn best niet te lachen om haar half geschokte, half verbaasde gezicht. 'Tuurlijk joh,' zegt ze snel en dan is ze weg. Als ze langs me komt, laat ik snel mijn hand over haar been glijden. De nieuwtjesbrenger neemt snel haar plaats tegenover mij in. 'Geloof je dat nu zelf? Ik kan met mijn rug al amper bewegen, laat staan dat Ace dat kan,' zeg ik tegen hem.
    'Nja, het was anders wel erg gezellig daar. Heb ik zelf gezien. Bill hier,' hij tikt op zijn borst, 'liep net voorbij toen de kapitein in dat kamertje binnenging. Had ie beter niet gedaan, juffrouw stond daar zonder iets aan voor Ace!' Hij gritst een beschuitje van Abby's bord en steekt het zonder scrupules in zijn mond. Ik kijk hem eventjes vies aan, maar laat het voor wat het is.
    'Kerel, dat kan toch niet-' begin ik, maar Bill onderbreekt me al. 'Ik heb het zelf gezien. Je had erbij moeten zijn! Hun gezichten!' Hij begint te lachen en staat op. 'Er zijn nog mensen wiens ochtend ik moet verblijden met een leuk nieuwtje,' grijnst hij.
    'Het hele schip, bedoel je,' zeg ik geamuseerd. 'Jij begrijpt me, Tristan!' En met die woorden zit ik weer alleen aan het tafeltje. Ja, mijn ochtend is in elk geval goed, als dit waar is. Die Ace toch! Ik schudt lachend mijn hoofd.

    [ bericht aangepast op 14 dec 2011 - 12:12 ]


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Natambu Mmba - Piraat, Medusa.
    Ik word wakker in een bed dat niet het mijne is en ben eventjes compleet gedesoriënteerd, tot ik me vaag begin te herinneren wat er gisterennacht is gebeurd. Ace en die griet. Ik hoor piraten naar de kombuis stampen en ik besluit dat ook maar te doen. In het ruim pik ik een proper hemd van iemand en met een van pijn vertrokken gezicht trek ik het aan. Godverdomme!
    Vervolgens ga ik naar de kombuis met het voornemen dat de eerste die mijn rug aanraakt, tegen de vloer ligt. Ik baan me een weg door de in een rij aanschuivende piraten naar voren. Als er al iemand boos durft te kijken, leg ik hem met een dodelijke blik het zwijgen op. 'Meer,' zeg ik wanneer het kokshulpje me 7 onbetekenende beschuitjes in handen geeft. Hij aarzelt, waardoor ik begin te koken. 'Méér zei ik!' en ik hef mijn hand al op om hem een draai om zijn oren te verkopen. Snel duwt hij me de overschot van de zak in handen. 'Da's beter.' In de rij beginnen ze verontwaardigt te mompelen en ik draai me om. 'Had iemand wat?' vraag ik furieus en iedereen zwijgt. 'Dat dacht ik ook.'

    [ bericht aangepast op 14 dec 2011 - 16:10 ]


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Leo komt nog wel (:


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Ace - Piraat.

    Met een vertwijfeld gezicht neem ik de beschuiten in mijn handen. Als ik me omdraai om een kruik water te pakken, merk ik dat een stel nieuwsgierige gezichten me aan gluren.
    'Wat,' zeg ik, niet al te vrolijk. 'Nou ja eh, we wilden weten of het waar is wat ze zeiden.' 'Of wat waar is?' vraag ik dreigend. De piraat maakt onhandige handgebaren naar mij en Genesis, die kennelijk ook bij de keuken staat. Ik zet mijn beste neutrale gezicht op.
    'Bill heeft het gezien, zegt hij. Ze had niks aan. Ze stond vlak voor je.' Mijn ogen gluren hem gevaarlijk aan. Dan slaak ik een zucht en neem een hap van mijn besluit.
    'Goed. Om een paar dingen duidelijk te maken, m'n beste. Ten eerste: het is niet wat je denkt dat het is. Ook al ligt wat je denkt zo voor de hand, maar de voor de hand liggende gedachte klopt dus niet.' 'Hoe is ze in bed?' vraagt hij, zonder notie te nemen aan mijn antwoorden. 'Is het waar dat ze nog maagd was?' vraagt een ander. 'Was je uberhaupt wel in staat haar te doen met die zestig zweepslagen achter de rug?'
    'NEE!' roep ik verloren, waarna het me meteen in mijn rug schiet. 'Godverdomme, ik heb in geen zes maanden seks gehad, ik heb me gister niet eens kunnen aftrekken, nu opflikkeren want je verpest mijn humeur.' Ik slaak een zucht als de man weggaat. Het ging allemaal zo snel dat ik er geen vat meer op had. Het enige wat ik dacht te krijgen, was een eerlijke ruilhandel. De rum laten staan in ruil voor zicht op haar prachtige lichaam. Het volgende waar ik in terecht kwam, was een liefdesverklaring. En natuurlijk was ik ontroerd. Maar ik moet toegeven dat ik vooral overdonderd was. En nu nog steeds. Bij Josephine was het zo moeilijk om vat op haar te krijgen en daarom komt deze plotselinge verklaring nogal.. onverwacht. Sterker nog: ik weet zelf niet wat ik voel. Ik slaak een zucht.
    God, wat heb ik zin in rum. Ik zie aan hun blikken dat ze mijn woorden niet geloven. Hulpeloos kruist mijn blik die van Tristan, die me grinnikend aankijkt. Die gelooft me dus ook al niet. Fijn.
    Goddank wordt de aandacht afgeleid door Natambu, die in een kwaaie bui de laatste beschuiten opeist.
    'Had iemand wat?' hoor ik hem sissen tegen iedereen die hem aanstaart. 'Dat dacht ik ook.' Abby vertoont zich nu op het toneel.
    'He Ace, je hebt mijn zwaard nog. Zou ik die terug mogen?' Ik knipper een paar keer verbaasd met de ogen. 'Och, helemaal vergeten. Uiteraard, zal hem je brengen.' Ik zie hoe haar gezicht licht betrekt en ze vervolgens haar excuses aanbiedt. Ik glimlach en geef haar een vriendschappelijk schouderklopje. Ik kijk langs haar heen, in de verte als ik die akelige straf weer voor ogen haal.
    'Het maakt niet uit. Jij kon er niks aan doen. Op een dag zul je wakker worden en beseffen dat het allemaal een nachtmerrie is geweest. Op een dag is het leed over.' Het laatste zeg ik vastberaden. Als ik merk dat Abby me vragend aankijkt, herstel ik me gauw en glimlach. 'Is het al wat beter met Tristan?'

    [ bericht aangepast op 14 dec 2011 - 17:20 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    Abby was op Ace af :Y) (Niet al te beste post, maar hij staat er dus wel ^^,)


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Oh kudd, ga ik effekes opzoeken in 't laatste deel.
    edit: staat hier al, had eroverheen gelezen x'D.

    [ bericht aangepast op 14 dec 2011 - 17:00 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    Oké, just to be sure.
    Ace was er toch ook bij dat Tristan Abby's plaats innam, dus dat Abby Tristan zweepsalgen moest geven? :Y) Of niet? :Y)


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Yep! ;]


    No growth of the heart is ever a waste

    Lo,l dan klopt zijn laatste vraga toch niet? Of lees ik weer verkeerd.
    -Ben moe door school, stomme dag. 1 uur les, 2 tussenuur, 1 uur les, 2 tussenuur en toen nog 2 uur geschiedenis, bleeeergh-


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Oh KUT ja, klopt. Ik las die namen andersom. Ohja. Fuck. Ja, ik ben ook fucking uitgeput nu :'].


    No growth of the heart is ever a waste

    Haha, ben ik gelukkig niet de enige :'D


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.