[RPG] The Host |Part 2| - Speeltopics

Gebaseerd op het boek "The Host" van Stephanie Meyer.

Zielen zijn buitenaardse wezens die naar planeten gaan om deze over te nemen. Ze nemen de lichamen van de inwoners van de planeet over en leven daar dan in harmonie met elkaar. De zielen zijn ook op aarde gekomen om beter gebruik te maken van deze prachtige wereld. Er zijn een paar mensen die het overleefd hebben en zich verschuilen in een grote grot. Daar leven ze samen van de dingen die ze nog hebben. Ze gaan zo nu en dan naar buiten om vers voedsel te stelen. Alles gaat om overleven. Natuurlijk ontstaat er van alles als je constant op elkaars lip zit. Haat, irritatie maar ook liefde en vriendschap.

Part 1

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

James keek even opzij naar June en glimlachte. "Maar je maar geen zorgen, ik beloof je dat het niet spannender gaat worden dan normaal, en anders red ik je." beloofde hij haar. Hij begon iets langzamer te rijden toen ze de snelweg naderde. De wormen hadden namelijk een lage maxiumsnelheid omdat ze zo braaf en heilig dachten te zijn. "We gaan naar een grotere stad vandaag, zodat we meer kunnen weghalen zonder dat het opvalt." vertelde hij haar.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

June
Ik knik, de auto's rijden langzaam, waarom rijden ze niet gewoon hard, zoals het altijd hoorde. We gaan dus naar een grotere stad.. Een nerveus gevoel bekruipt me weer.. Als ik in gevaar zou lopen dan zal hij me redden. Hoe lief. "Oke, dat is lief van je." Zeg ik met een kleine glimlachje.

Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.

Dean
'Jawel,' zei ik. 'Binnenkort speel ik de rol van jouw man.' Ik glimlachte. 'En ik geloof dat je goed voor mijn hart zorgt. Dat heb je altijd al gedaan.' En ik gaf haar nog een kus.

"Ignite, my love. Ignite."

James glimlachte. "Natuurlijk red ik je, ik ga echt niet zonder jou terug naar de grot. Ik laat ze je heus niet zomaar pakken." zei hij en terwijl hij op de weg lette. Niet dat dat echt nodig was met deze wezens maar hij wilde niet opvallen. "Misschien gaan we ook het ziekenhuis bezoeken.. We raken door onze geneesmiddelen heen." zei hij toen.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dana
'Een hamburger?' vroeg ik. 'Ik zou nu willen zeggen: "je weet dat ik vegatarier ben." Maar nu zou ik alles eten zolang het maar lekker is.' Ik glimlachte. Ik keek naar Jonathan, zijn blonde haar zat verward en er stond een pluk overeind. 'Even blijven staan,' zei ik en ik streek de pluk plat. 'Er stond een pluk overeind.'

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina glimlachte en gaf hem een zoen. "Ik zal altijd voor je hart blijven zorgen. Je bent de man van mijn dromen." zei ze zacht en ze legde haar hoofd op zijn schouder. Ze had hem al heel lang leuk gevonden voor hij haar ook zag staan. Dat was meer dan ze ooit had durven hopen.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Jonathan
Oh ja.. "Oh ja sorry, maar als ik dat was had ik ook alles gegeten." Ze kijkt naar mijn haar. Ze doet een pluk goed. "Dankje." Grlimlach ik.

June
"Oke, misschien kan ik wel dan naar het ziekenhuis gaan." Stel ik voor. Ik kan goed acteren, misschien zoude de zielen intrappen.

Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.

James keek June twijfelend aan. Als ze met licht in je ogen schijnen zullen ze meteen weten dat je menselijk bent en terplekke een worm in je hoofd stoppen.. Ik denk dat we beter het magazijn in kunnen sluipen.. Maar dat mag je doen als je dat wil."

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

June
Ja daar heeft hij ook gelijk in.. "Oke, is goed." Glimlach ik.
Het is ook wel beter zo..
"Maar waar gaan we eerst heen dan?" Vraag ik

Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.

Dean
Ik glimlachte.
'Ik stel voor dat we alles gaan regelen.' Ik keek in haar mooie ogen. 'Ik bedoel, er moet nog best veel geregeld en gestroopt worden.'

Dana
Ik zweeg terwijl ik naar mijn voeten staarde.
'Ik ehm,' zei ik. 'Ik wil nog even naar buiten.' Ik keek Jonathan heel even aan. 'Ik ga daar meestal heen na een nachtmerrie. Frisse lucht in ademen enzo.' Ik slikte. 'Ga jij maar alvast als je echt heel erge honger hebt.'

"Ignite, my love. Ignite."

"Eerst voedsel, dan ziekenhuis denk ik." zei James. "Dan kunnen we er meteen vandoor als we daar klaar zijn. Het licht het dichtst bij de snelweg dus dat is wel handig lijkt me." hij was constant bezig met stragieën bedenken. Hij dacht nergens anders aan. Hij had geen tijd voor vriendschappen of wat dan ook. Het enige wat hij belangrijk leek te vinden was het geheel. Hij voelde zich verantwoordelijk voor de mensen, niemand mocht afvallen.. Nooit niet.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Jonathan
Ik knik en zie haar weglopen. Ik zelf ga toch naar de eetzaal toe, ik pak een dienblad. Ik pak een broodje met kaas en ga in mijn eentje zitten. Ik snap wel dat ze de ruimte nodig heeft.

Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.

Katherina keek terug en knikte. "Je hebt helemaal gelijk." zei ze instemmend. "Hopelijk is hier iets van papier ofzo, dan kunnen we gaan decoreren.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
'En anders jatten we gewoon wat. Je moet ook even bedenken wat voor jurk je wilt, want die moeten we laten stropen. Laten we dan tenminste een traditie in takt laten.' Ik gaf haar nog een kus. 'Kijk daar heb je Jonathan. Kunnen we gelijk vragen of hij en Dana bruidsjongen en meisje willen zijn. Kom!' Ik trok Katherina mee.
'Jonathan! Ik en Katherina gaan trouwen en zouden jij en Dana dan bruidsjongen en meisje willen zijn?' vroeg ik aan hem.

"Ignite, my love. Ignite."

Dana
Ik keek over de rand heen naar de stenen.
'Waar is mijn ketting?' vroeg ik me hardop af. In de verte zag ik iets glinsteren. 'Godver!' vloekte ik. Hij lag precies tussen de scherpste rotsen. Maar ik moest die ketting hebben, anders had ik niks meer van vroeger. Ik keek naar hoe stijl het was. Naar beneden klimmen was geen optie. Ik beet op mijn onderlip. Er moest een manier zijn. Twee meter van link, drie meter naar beneden, zag ik een andere verhoging. Ik nam een aanloop en sprong. Toen ik neer kwam sloeg mijn enkel om.
'Kut!' gilde ik. Slim Dana, heel slim. Ik zuchtte. Ik was nog maar drie meter van mijn ketting verwijderd. Ik moest dat ding hebben. Tussen al die scherpe rotsen lag een platte steen. Met een beetje geluk kon ik er op springen. Ik deed een schietgebedje en nam een aan loop. Ik deed mijn ogen dicht en voelde een verschrikkelijk pijn door mijn enkel. Ik ging hangen en zag mijn ketting. Ik greep hem en haalde opgelucht adem.
Daarna keek ik hoe ik terug moest. Kut, daar had ik niet aan gedacht. Hopeloos keek ik naar de rotsen. Hier kwam ik nooit weg. Tenminste niet met zo'n enkel.

"Ignite, my love. Ignite."