Saph Amero
Huilend, snikkend luisterde ik naar de wrede stem boven me. Fayan... Er zou nooit, NOOIT meer iemand zijn zoals Fayan. mijn mooie, liefste fayan, die niet meteen tien emter weg bleef zodra hij me leerde kennen. Die me had geholpen, altijd had getroost. De enige man die me echt aan het lachen kon maken.
En dat zou ik Nathaniel vertellen ook. Ik wist een snik binnen te houden, opende mijn mond al.
Eigenlijk heb jij Fayan vermoord. Nee. Nee, Nee, Nee. Maar het was waar. Als ik stil was gebleven...
ik voelde iets breken, ik had de kracht niet meer om overeind te blijven. Nee, ik lag snikkend op Fayan's lege borstkas. Zijn lieve, hypere hart zou nooi meer kloppen. Fayan zou me nooit meer stuiterend wakker maken. hij zou me nooit meer vol overgave zoenen. Me nooit meer vasthouden.
Ik kon geen woord uitbrengen. Het doet pijn. God het doet zoveel pijn. Ik ben Fayan kwijt door mijn eigen schuld. Ferron zal me haten, de rest van mijn familie zullen me het liefst dood zien. Mijn schuld.
Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.