• Op een onbekend eiland Alcamene heerst al voor zolang men kan herinneren een strenge winter. Meters sneeuw, dikke pakken ijs en een eeuwig durende, strenge wind. Het eiland wordt bewoond door verschillende wezens, die sinds de wintertijd niet meer blind op iemand kunnen vertrouwen.
    De koningin Epona Euryanassa is degene die de winter over het eiland heeft uitgeroepen, en het contact met zustereiland Melania heeft verbroken waardoor de inwoners van Alcamene geen kant meer opkunnen. Stuk voor stuk zullen ze moeten buigen voor de koningin, die een aardig aantal wezens achter zich heeft staan.


    In deze RPG worden de bewoners van het eiland Alcamene gespeeld, vanaf 12 en t/m 30 jaar. In de story die beneden in dit topic te vinden is, kun je de verschillende soorten vinden die kunnen worden gespeeld - waaronder ook 'gewoon' een mens.
    De koningin wordt niet gespeeld, maar het is wel mogelijk om iemand te spelen die voor haar werkt. Die komt bijvoorbeeld spioneren, informatie zoeken, etc.
    Op zustereiland Melaina wordt een verzet bij elkaar geraapt om de koningin van de troon te stoten, maar dat deel komt verder in de RPG aan bod.
    Alle personage's zullen met naam en speler in het topic komen te staan, en uitgebreid in de daarvoor bestemde story.


    - Rollentopic
    - Rollenstory
    - Speltopics





    Dulcis
    Rizardo (Rizardo)
    Silvano (Sueno)
    Nairawen (Imperialism)

    Interius
    Leyla (Sueno)
    June (Panter)
    Scirius (MustacheMe)
    Madeline (HurtedHeart)
    Raveny (Fae)

    Sanguis
    Vedran (Fayan)
    Alissa (Discovery)
    Dream (Rizardo)
    Mischa (Sueno)

    Sirene
    Michael (Rizardo)
    Cameron (HurtedHeart)
    Adeleide (FlawlessLove)
    Veralynn (Fayan)
    Arianna (Fae)

    Cornu
    Charis (Fayan)
    Miorynn (Imperialism)
    Felicia (HurtedHeart)
    Angélo (MustacheMe)
    Zorah (Fae)
    Cherelle (Sueno)

    Mens
    Arlene (Cresta)
    Jake (HurtedHeart)
    Liam (TheDirection)
    Iris (RainbowDay)

    Koppeltjes:
    Vedran x Leyla
    Silvano x Raveny


    "In the depth of the winter, I finally learned that within me there lay on invicible summer"


    -

    Vedran
    Mijn blik schoot naar haar en ik trok haar dichter in mijn armen. Hoe kon je iemand als Leyla nu op straat zetten?
    "Waarom?" vroeg ik, maar ik snapte het heel goed als ze geen antwoord wilde geven.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    Haar vingers streelden over zijn blote borst, onwillekeurig sloot ze haar ogen even. Bedenkelijk keek ze daarna weer naar hem op.
    'Mijn vader was ook een Interius, en die was vertrokken toen zijn minnares zwanger bleek te zijn.. Ze wilde me niet zien, ik leek teveel op hem.'
    Niet dat haar moeder de jaren daarvoor erg vriendelijk tegen haar was geweest. De vrouw was verbitterd geweest door de zogenaamde relatie die nog slechter afliep.


    -

    Vedran
    "En je vader luisterde naar die vrouw? Hij zette zijn eigen dochter op straat omdat hij een ander kind kreeg?" vroeg ik vol ongeloof, hopend dat ik het verkeerd begreep. De mens en alle andere soorten hadden vreemde kronkels in hun hoofd.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    'Nee, mijn moeder was die minnares. Hij ging bij haar weg toen ze zwanger was van mij.'
    Ondertussen was ze tegen zijn borst aan gaan liggen, en keek vanaf daar op naar zijn gezicht. Ze tilde een hand op om langs zijn gezicht te strelen.


    -

    Zeg, zal ik vandaag of morgen die nieuwe RPG openen?


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Vedran
    Oh zo. Op de vlucht geslagen, bang voor de toekomst.
    "En je moeder? Die kon het niet meer aan na veertien jaar?"


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Ik moet straks naar m'n werk, en morgen heb ik Sinterklaas.

    Dus het liefst morgenavond (cat)


    -

    Leyla Manta
    'Mijn moeder heeft het nooit aangekund, maar ze vond het teveel worden toen ik net zoals mijn vader een Interius bleek te zijn.'
    Het ergste was, was dat ze ook nog op het eiland woonde. Dat ze elkaar soms zagen, tegen kwamen en wanneer ze dan probeerde de ongemakkelijke stilte te vermijden door weg te gaan.


    -

    Okay, dan heb ik nog even tijd om het verder uit te werken *O*

    Vedran
    "Vluchten. Ze zijn beide gevlucht," zuchtte ik. Haar vader wilde niet opdraaien voor iets wat hij zelf gedaan had en haar moeder wilde niet meer aan haar vader herinnerd worden. En nu was ze alleen, had ze geen ouders meer.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    Langzaam richtte ze zichzelf op, krulde haar armen om zijn hals. Ze begon een lange, intieme kus voor ze het gesprek verder liet gaan.
    'En jij?' vroeg ze.


    -

    Maar morgenavond heb ik sinterklaas! D:


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Ugh.

    Maandag dan, als iedereen er gewoon is? :'D Maar dan moeten we wel echt wachten, het is nogal lullig om zonder iemand te beginnen. (cat)

    [ bericht aangepast op 3 dec 2011 - 20:39 ]


    -

    Yay! Dat lijkt me ook wel het handigst inderdaad.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Vedran
    Ik moest een paar keer diep in en uit ademen voor ik antwoord gaf. Ik had hier nog nooit eerder over gesproken, de meesten wisten niet eens dat ik geen contact meer had met mijn ouders.
    "Mijn vader was ook een Sanguis," begon ik, mijn blik strak op een punt op de muur gericht. "Ik was het zesde kind, de derde jongen, en de enige die ook een Sanguis was. Daar was niemand blij mee, want het is een feit dat twee Sanguis in één huis nooit goed gaat." Ik stopte even, haalde adem en ging verder.
    "Ons gezin was daar geen uitzondering in. Ik vertoonde natuurlijk al Sanguis eigenschappen vanaf het moment dat ik leerde lopen en praten en was daarmee niet net zo'n engeltje als de andere kinderen. Daarom mocht mijn moeder me sowieso al niet. We hadden niet veel geld en ik was vervelend, dus ik was degene die geen kamer had, geen bed en vaak ook geen eten. Ik werd langzaamaan vergeten en kon alleen ruzie maken met iedereen." Alle scheld en sla partijen stonden me op dat moment helder voor de geest.
    "Mijn vader probeerde het heus wel uit me te slaan, maar dat werkte niet bij een Sanguis. Op mijn achtste was het de oudste thuis, mijn zus, die er zat van was. "Ik word gek van twee Sanguis in dit huis, er moet er nu één vertrekken!" riep ze toen. Meteen waren alle ogen op mij gericht. "Die keuze is niet zo moeilijk." had mijn moeder gezegd. Toen pakte ze me bij mijn nekvel en en zette me op straat."
    Ik had niet zoveel willen vertellen, in zoveel details, maar de woorden leken vanzelf te komen zodra ik begon met praten. Het was toch best een opluchting het eens gezegd te hebben, al bonkte mijn hart tegen mijn ribbenkast en waren al mijn spieren aangespannen.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    *slaat Vedran's ouders*


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.