• Op een onbekend eiland Alcamene heerst al voor zolang men kan herinneren een strenge winter. Meters sneeuw, dikke pakken ijs en een eeuwig durende, strenge wind. Het eiland wordt bewoond door verschillende wezens, die sinds de wintertijd niet meer blind op iemand kunnen vertrouwen.
    De koningin Epona Euryanassa is degene die de winter over het eiland heeft uitgeroepen, en het contact met zustereiland Melania heeft verbroken waardoor de inwoners van Alcamene geen kant meer opkunnen. Stuk voor stuk zullen ze moeten buigen voor de koningin, die een aardig aantal wezens achter zich heeft staan.


    In deze RPG worden de bewoners van het eiland Alcamene gespeeld, vanaf 12 en t/m 30 jaar. In de story die beneden in dit topic te vinden is, kun je de verschillende soorten vinden die kunnen worden gespeeld - waaronder ook 'gewoon' een mens.
    De koningin wordt niet gespeeld, maar het is wel mogelijk om iemand te spelen die voor haar werkt. Die komt bijvoorbeeld spioneren, informatie zoeken, etc.
    Op zustereiland Melaina wordt een verzet bij elkaar geraapt om de koningin van de troon te stoten, maar dat deel komt verder in de RPG aan bod.
    Alle personage's zullen met naam en speler in het topic komen te staan, en uitgebreid in de daarvoor bestemde story.


    - Rollentopic
    - Rollenstory
    - Speltopics





    Dulcis
    Rizardo (Rizardo)
    Silvano (Sueno)
    Nairawen (Imperialism)

    Interius
    Leyla (Sueno)
    June (Panter)
    Scirius (MustacheMe)
    Madeline (HurtedHeart)
    Raveny (Fae)

    Sanguis
    Vedran (Fayan)
    Alissa (Discovery)
    Dream (Rizardo)
    Mischa (Sueno)

    Sirene
    Michael (Rizardo)
    Cameron (HurtedHeart)
    Adeleide (FlawlessLove)
    Veralynn (Fayan)
    Arianna (Fae)

    Cornu
    Charis (Fayan)
    Miorynn (Imperialism)
    Felicia (HurtedHeart)
    Angélo (MustacheMe)
    Zorah (Fae)
    Cherelle (Sueno)

    Mens
    Arlene (Cresta)
    Jake (HurtedHeart)
    Liam (TheDirection)
    Iris (RainbowDay)

    Koppeltjes:
    Vedran x Leyla
    Silvano x Raveny


    "In the depth of the winter, I finally learned that within me there lay on invicible summer"


    -

    Uhm. Nou, ze kunnen wel zeg maar net bezig zijn of zo als die politie komt en die ziet dat dan en die ziet ook nog Leyla's blauwe plekken en wondjes van Elias en dat is voor hun het bewijs dat Vedran een vieze pedofiel is en dan nemen ze hem mee? :3


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Elias
    Pas die avond, rond een uur een tien, was het me gelukt om van de grond te komen, een douche te nemen en mezelf iets te fatsoeneren. Dat hield in dat ik kleren aantrok, want verder wilde ik er zo afstotend uitzien als het maar kon en alle blauwe plekken en schrammen die Vedran had veroorzaakt, hielpen daar maar al te goed bij.
    Ik was het spuugzat dat Vedran alles kreeg wat hij wilde, zonder iets af te hoeven dwingen en het was onacceptabel dat hij mij vervolgens in elkaar had geslagen. Ik kon het niet hebben dat hij nu waarschijnlijk weer met Leyla in bed lag, die hem nu wel zou zien als haar grote held, en dat ik alleen zat in dit verrotte krot.
    Ik had Leyla gehad verdomme. Ik had mogen genieten van haar lichaam, haar pijn, haar gegil en haar angst, maar het was veel te kort geweest. Ik wilde meer, meer van haar, meer van Leyla. En dat zou ik krijgen ook.
    Ik bekeek mezelf in de spiegel, wreef over een paar pijnlijke krassen heen zodat die weer begonnen met bloeden en het verse bloed zich vermengde met het oude, opgedroogde bloed voor een nog dramatischer effect. Mooi zo.
    Ik had dezelfde kleding aangedaan die ik aanhad tijdens Leyla's ontvoering en in de haast om die toen uit te trekken, waren die volledig gekreukeld, slordig en de onderkant van mijn shirt was zelfs gescheurd. De politie hoefde heus niet te weten dat ik dat zelf gedaan had.
    Met mijn vingers streek ik langs een klein stroompje bloed dat vanaf mijn oor naar mijn hals liet en veegde het uit over het shirt, tot ik tevreden genoeg was over mijn uiterlijk.
    Nu kon ik op weg naar de politie om Vedran aan te geven. Om hem weg te krijgen bij Leyla, zodat ze weer helemaal van mij was. Op zulke momenten was ik blij dat ik een Sanguis was, want ik die eigenschappen gebruiken om de politie me te laten geloven. En zeg nou eerlijk, met zo'n uiterlijk, waarom zouden ze dat niet? Ik zou ze alles vertellen. Misschien een beetje verdraaid, maar meer ook niet.
    Ik verliet mijn krot en ging op weg naar het kleine politiebureau aan de Westkant van het stadje. Het was een korte maar ijskoude rit en sneeuwvlokken bedekten al gauw mijn hele lijf.
    Met mijn handen diep in mijn zakken gestoken liep ik uiteindelijk het bureau in, waar een stuk of vijf agenten zaten en er twee meteen opkeken. Eerst nieuwsgierig, daarna geschokt door mijn gehavende uiterlijk.
    Ik trok mijn gezicht in een masker dat zoveel mogelijk pijn en angst uitstraalde en toen ik naar ze toeliep, hinkte ik zo overdreven mogelijk, alsof mijn voet wel eens gebroken zou kunnen zijn.
    De agenten boden me meteen een stoel aan, haalden een notitieblok en pen tevoorschijn, kwamen tegenover me zitten en vroegen me bezorgd wat er gebeurd was. Het zou geen enkele moeite kosten om ze in mijn leugen te laten geloven.
    En ik vertelde het ze. Zo zielig mogelijk, met af en toe een pauze, alsof het te veel werd om erover te praten.
    Ik vertelde ze hoe ik erachter was gekomen dat mijn beste vriend Vedran een minderjarig meisje had ontvoerd, Leyla Manta. Ik benadrukte hun leeftijden verschillende keren.
    Ik vertelde ze hoe ik meerdere keren met Vedran had gepraat om het meisje te laten gaan, maar dat hij nooit luisterde. Dat hij in de problemen zou komen als hij zo doorging. En daarna hoe hij uiteindelijk zo naar haar verlangde, dat hij Leyla bruut verkrachtte.
    Ik kon ze ieder detail vertellen. Ik beschreef alles, het enige wat niet klopte, was dat ik nu Vedran in mijn plaats beschreef en ik in Vedran's plaats. Omgekeerd.
    Ik vertelde ze hoe ik binnen was gestormd en hoe Vedran me vervolgens zo toegetakeld had, maar dat ik me echt heel erg zorgen om haar maakte en nu wel aangifte moest doen.
    Bij het laatste pinkte ik zogenaamd even een traantje weg, alsof ik het echt heel erg vond wat er met Leyla was gebeurd.
    "Ga maar naar ze toe. U zult zien, het meisje is er bijna net zo slecht aan toe als ik," eindigde ik op een bezorgde toon. Ik moest moeite doen geen lach op mijn gezicht toe te laten.
    Zodra ze Leyla zagen, zouden voor hun alle puzzelstukjes op hun plek vallen. Leyla had precies de blauwe plekken en wondjes die ik beschreven had. En ze zou bij Vedran zijn. Hij maakte geen schijn van kans.
    De politie-agent die bij mij zat knikte en even wierp ik een blik op het notitieblok, waar een behoorlijk aantal vellen van waren vol gekrabbeld met aantekeningen. Weer trokken mijn mondhoeken toen ik een aantal keren de woorden 'pedofilie', 'ontvoering', 'verkrachting', en 'mishandeling' zag staan.
    Dat wordt lang zitten, Vedran. Geniet ervan.
    De agenten verzekerden me dat ze nu meteen in actie zouden komen. Ik gaf ze Vedran's adres, bedankte ze uitvoering en strompelde toen weer weg.
    Ze hadden me gezegd naar huis te gaan, maar dat weigerde ik.
    In plaats daarvan zette ik koers naar Vedran's huis en verstopte me in de bomen, als een onzichtbare schaduw.
    Na een halfuur zag ik twee politie auto's én een politie busje aan komen rijden en eindelijk brak de brede, sadistische grijns door op mijn gezicht. Dit wilde ik niet missen.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    AHEM. Oké sorry, beetje lang post. (cat)


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Hai ^^


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Hoi *O*


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Sinterklaas was kut, maar ik heb wel leuke kado's :'D


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Vertel :'D


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Een boek, Morgen Toen De Oorlog Begon, heel epic ^^
    Vingerloze handschoenen, een shirt, een spelletje en een chocoladeletter ;D
    Oh en nog een boek, maar die had ik al gelezen ghehe. Dus die gaan we ruilen.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Leeeuk ja! *O*


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Boek is heel leuk, gaat over 7 tieners die een weekje gaan kamperen. Komen ze terug bij het huis van de ikpersoon, Ellen, en alles is stil. Honden dood behalve één en de ouders zijn weg. Paniek paniek, er is geen stroom en de telefoon doet het niet. Snel naar het huis van de anderen, daar is het al net zo.

    Blijkt dat er een hele invasie is geweest terwijl zij in het bos zaten(cat)

    [ bericht aangepast op 4 dec 2011 - 20:19 ]


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Oh, dat klinkt wel als een boek die ik leuk zou vinden :'D

    *zet op lijstje met boeken die ik nog moet lenen van de bieb*


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Maar ik ga even mijn haar föhnen hoor, ben zo terug (:


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Okay (:


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Back. Dear God, dat Elias stukje is echt lang o.o


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Jap x]
    Ik heb net besloten dat ik het gewoon niet eens ga lezen :'D


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.