• "After the war, we all tried to find our new, save selves.
    It wasn't that easy, I tell you"

    Na de Hongerspelen is de jaartelling opnieuw begonnen, aangezien het niet langer meer wordt aangeduid met het nummer van de Spelen. Inmiddels is het 't jaar 150, precies anderhalve eeuw na de val van het Capitool. De Districten zijn opgeheven, en veranderd in provincie's. In de provincie's kan je de specialeiten die ze ooit hadden nog merken, maar er is geen sprake meer van de armoede en angst die vroeger heerste.
    Het land dat ooit Panem werd genoemd, is gelukkig en vredig.

    Maar wat wanneer een man de geschiedenis oprakelt, oude verhalen leest en een toekomst ziet in het verleden? Wat wanneer deze man een aantal volgelingen bij elkaar raapt wat genoeg is om vierentwintig deelnemers uit de twaalf provincie's te ontvoeren? Deze "tributen" worden in een enorm huis gezet, precies in het middel van een eiland dat ooit "Paaseiland" werd genoemd.

    Niemand weet welke wezens zich schuilhouden in de verre bossen en diepe wateren. Ze worden wakker in het huis zonder eten, met enkel een grote hoeveelheid water en zonder enige hoop.




    1. Jewelry
    Asréan Valinur è Narméria (Imperialism)
    Serena Dalia Sensorene (HurtedHeart)

    2. Bellator
    Stefano Greco (Fayan)
    Ariana Sarona (Discovery)

    3. Fulmen
    -
    Franseschka Burla Jeana (Pariah)

    4. Salis
    Alexander Joël Lockheart (Pulcher)
    Danalia Zwean Fishery (Buddy)

    5. Mutatio
    Dylan Osté (HurtedHeart)
    Reina Olympe Suela (Sueno)

    6. Mauris
    Jason Ebony Veilbride (IloveKellinQ)
    Noreth Maewen Pierce (Fae)

    7. Lignum
    Askèfius Ogellum Díranía (Pariah)
    Felhala Nineveh Mýriad-Cethrayn (Imperialism)

    8. Pulvis
    Pius Faiyne Sallow Edevane (Cumberbatch)
    Arya Rana Debris (Cockney)

    9. Fames
    Aidan Jae Rhiannon Hamney Thompson (GoogleIt)
    -

    10. Grex
    Judas Drakon Eryx (Sueno)
    Avery Goldman (Fayan)

    11. Faenum
    Adelaido Sélon Arville (Maysilee)
    Shenley Callisto Mirabella (Sueno)

    12. Carbo
    -
    Aminthe Lian Livingstone (BADTranslate)


    [ bericht aangepast op 1 dec 2011 - 22:00 ]


    -

    ~Aminthe~

    Ook ik stond op, na de boodschap van de man. Hongerspelen... Ik pijnigde mijn hersens. Ik wist dat die geschiedenisleraar er iets over had gezegd, maar wat ookal weer? Ach, wat boeit het. Ik liep door het huis heen, op zoek naar een wapen. Ik moest me hier veilig voelen, anders zou ik nog sterven van angst. In een kamer vond ik een boog, met een pijlenkoker. Snel pakte ik het op, en bewonderde het. Ik had nog nooit een wapen in mijn handen gehad.


    Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

    Lol, sorreh!
    Noreth
    Ik knikte en liep naar binnen. Wapens. Massa's wapens, van messen tot zwaarden tot pijlen en bogen. 'Verdomme, ze willen echt dat we moordenaars worden hier,' zei ik overdonderd. Toen schudde ik mijn hoofd, schudde de twijfel eruit. Voorlopig. Messen waren licht, klein en makkelijk te hanteren, maar ik wist toch echt vrij zeker dat je er redelijk wat schade mee kon aanrichten. Daarom hing ik er een stuk of vijf aan mijn riem en stopte een doosje lucifers in mijn rugzak. 'Niet dat je die kan eten, maar toch,' mompelde ik.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Alexander Joël Lockheart
    Hij opende zijn ogen langzaam, maar zag toen dat het niet zijn oude, vertrouwde plafond was, maar een witte. Hij zuchtte en dacht diep na. Wat was zijn plan? Had hij eigenlijk wel een plan? Misschien was het het beste om eerst vrienden te maken. Hij stond op van het bed en liep terug naar de kamer waar het allemaal begonnen was. Hij keek om zich heen, iedereen was weg. Hij zuchtte nog eens en liep de kamer uit.
    -
    Raad eens wie nu weg moet? Sorry people, ga gerust verder.

    [Zowat iedereen uit de RPG is onlinexD]

    ~Aminthe~

    Ik hang de pijlenkoker en de boog op mijn rug. En bekijk de mensen om me heen. Zo te zien ben ik sowieso één van de jongsten. Ik ben pas vijftien, en alle jongeren hier zijn echt wel een jaar of achttien.
    Ik wil iets zeggen, iedereen leren kennen. Daarom sta ik op.
    'Luister. We moeten het hier met elkaar wel even uitzingen, verwacht ik. Daarom wil ik jullie vragen of jullie je even willen voorstellen, zodat we weten wie wie is.' Ik kijk naar de jongeren, die hun aandacht even op mij gevestigd hebben. 'Ik ben Aminthe, 15 jaar, en ik kom uit Carbo. Dat jullie het even weten.' Ik kijk wie er nog meer opstaat om zichzelf voor te stellen.

    [ bericht aangepast op 29 nov 2011 - 21:15 ]


    Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

    FFFFFFFFFUU, mn internet viel uit (cat)

    Shenley Callisto Mirabella
    De kamer had ze ook gevonden, maar wapens waren niks voor haar. Dat wist ze meteen al. Niet wapens waarmee ze in een gevecht zou belanden, tenminste. Daarom leken de werpsterren haar de beste keuze, en nadat ze die had gevonden liep ze weer naar buiten.
    Niemand leek aandacht aan haar te besteden, maar dat was ze wel gewend. En ze wist ook niet of ze het heel erg moest vinden. Ze kon beter onopvallend dit "spel" overleven, dan aan de lopende band vijanden maken.

    [ bericht aangepast op 29 nov 2011 - 21:13 ]


    -

    Noreth
    Met de messen inmiddels aan mijn riem liep ik terug naar waar de anderen waren, inmiddels stelde iemand zich voor. 'Noreth Maewen Pierce, zeventien jaar oud, Mauris,' zei ik. Even keek ik de menigte rond. Zouden we allemaal sterven? Hier? Door de hand van de anderen?


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Judas Drakon Eryx
    Hij keek op toen één van de meisjes het woord nam, en haalde even een hand door zijn bruine haar. Eigenlijk had ze wel gelijk.
    Met een zucht fronsde hij langzaam zijn donkere wenkbrauwen.
    'Judas, uit Grex. Ik ben drieëntwintig.'


    -

    [Wie wilt er met Danalia praten?]


    "Ignite, my love. Ignite."

    Shenley Callisto Mirabella
    Haar lange, zachte lokken veerden mee bij elke stap terwijl ze in de richting van het bos liep. Ze voelde het enorme huis verder van zich weg drijven, wat voor een onwillekeurige opluchting zorgde.
    Ze hield van stilte, van eenzaamheid. Al helemaal als ze die mensen niet eens kende, en nu het doel van hun aanwezigheid op dit eiland duidelijk was. Dit was de plek waar ze allemaal moesten sterven.


    -

    Reina Olympe Suela
    Haar donkergroene ogen schoten naar de drie die zich hadden voorgesteld. Gingen ze een theekransje houden, net nu ze erachter waren gekomen dat er buiten dit huis enge beesten rondliepen die hem met alle liefde om wilde brengen?
    Een zucht ontsnapte. Wat kon het eigenlijk kwaad? Het was beter dan helemaal alleen zijn. Als niemand maar dacht de baas over haar te kunnen spelen, vond ze het best.
    'Reina Olympe Suela, zeventien jaar, Mutatio.'


    -

    Guys, are we dead already? (cat)


    -

    Well, sorry, I have pretty much noting to do... Exept for my homework...


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Je hebt een heel eiland om te ontdekken :'D


    -

    Jason
    Ik werd kreunend wakker. Waar ins hemelsnaam was ik? Ik herinnerde me niets meer, behalve misschien het gevoel van een harde dreun tegen mijn achterhoofd, mijn moeder die mijn naam schreeuwt, mijn knieën die inzakken, zwartheid.
    Ik ga rechtop zitten, open mijn ogen.
    En zie een heleboel mensen. Dat had ik niet verwacht! Ik knipperde verward met mijn ogen. Wat deed ik hier?


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    *kijkt naar haar huiswerk*
    Maar... Ik doe al twee weken mijn huiswerk amper o.o


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.