The Hunger Games {RPG} - Speeltopics

Voor meer informatie kan je in het rollentopic kijken!

•Rollentopic

May the odds be ever in your favor! 

Know you're enemy, cause unexpected things can happen. Maybe you"ll surive this Games, but don't be too happy cause you're never save. To kill or get killed? It's your choice

Let the 100st Hunger Games begin!

Regels:
•16+ mag maar waarschuw wel en maak het niet te heftig
•Je personage mag natuurlijk schelden, maar scheld de users niet uit!
•Je kan alleen je eigen personage dingen laten zeggen, iemand anders personage kan je alleen maar bijv. laten zitten. 
•Een tribuut kan alleen doodgaan als de user aangeeft dat hij/zij het prima vind als zijn personage wordt vermoordt

Rollen:
District 1:
•Male tribute: Gereserveerd voor Maysilee
•Female tribute: Gereserveerd voor HurtedHeart
•Stylist:  Delilah Grey
•Mentor: James. Maysilee
•Begeleider:

District 2:
•Male tribute: Alexander Meysair, Katharina
•Female tribute: Katharina Dragione, Katharina
•Stylist:
•Mentor: Stygius, Katharina
•Begeleider:

District 3:
•Male tribute:
•Female tribute:
•Stylist:
•Mentor:
•Begeleider:

District 4: 
•Male tribute:
•Female tribute: Cambeline Crane, Leave
•Stylist:
•Mentor:
•Begeleider:

District 5:
•Male tribute:
•Female tribute:
•Stylist:
•Mentor:
•Begeleider:

District 6:
•Male tribute:
•Female tribute:
•Stylist:
•Mentor:
•Begeleider:

District 7:
•Male tribute: Gereserveerd voor Maysilee
•Female tribute: Gereserveerd voor Cinna
•Stylist:
•Mentor:
•Begeleider:

District 8
•Male tribute: 
•Female tribute: Gereserveerd voor FashionChick
•Stylist:
•Mentor:
•Begeleider:

District 9:
•Male tribute:
•Female tribute:
•Stylist:
•Mentor:
•Begeleider:

District 10:
•Male tribute:
•Female tribute:
•Stylist:
•Mentor:
•Begeleider

District 11:
•Male tribute:
•Female tribute:
•Stylist: Alysianna del Ray
•Mentor:
•Begeleider:

District 12:
•Male tribute: Oliver Sanz
•Female tribute: Isalie Favré, Clove
•Stylist:
•Mentor: Primrose Shields, Clove
•Begeleider:

Spelmakers:
•Hoofdspelmaker:
•Mede-spelmaker:
•Mede-spelmaker:
•Mede-spelmaker:

[ bericht aangepast op 4 dec 2011 - 15:38 ]

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

We beginnen bij de dag vóór de boete zodat je een beetje kan weten hoe het leven van die persoon is.

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

[abo]

[Abo'ke ^^]

Cymbeline
De zon brandde fel op haar, nog altijd lelieblanke huid. Kleine druppeltjes zweet parelden over haar gezicht. Ze bediende het vlot zelf, en knoopte ondertussen een losgeraakt net vast. ‘Verdomme,’ vloekte ze mompelend toen het ding door haar handen naar de zeebodem zakte. Het kwam allemaal door de boete die dichterbij kwam. Het maakte haar gek. Ze verachte haar leven hier. Maar in de arena als speeltje te worden gegooit leek haar ook niets. Zuchtend haalde ze haar speren op de rand, zodat ze vis uit kon lekker. Haar benen dobberden in het water, terwijl ze het zand van haar short klopte.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Sarah Alison Lucter
Ik droeg mijn blauwe jurk met wit kant aan de onder kant en bij de mouwen. rond mijn middel zat een witte strik die het jurkje taileerde. Mijn haar borstelde ik en liet ik los over mijn schouders vallen. Onder het jurkje dat tot net over mijn knie kwam droeg ik witte glanzende schoentjes. Dit was het tweede jaar dat ik mee deed. Moeder zat stil op de bank en had zich al aangekleed. Ze deed niet eens de moeite een beetje netjes eruit te zien. Haar haren klitten en op haar rok zat een vlek. Ik zuchte. Het was bijna tijd voor de boete..

Mag ik vragen wat een 'rpg' is & wat je moet doen?.

May the sun bring you new energy by day, may the moon softly restore you by night, may the rain wash away your worries.

abo

May the sun bring you new energy by day, may the moon softly restore you by night, may the rain wash away your worries.

Olivesoul schreef:
Mag ik vragen wat een 'rpg' is & wat je moet doen?.

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

Cymbeline
Ze neuried zacht een melodie, terwijl ze haar vlot aan land trekt, en de vangst van de dag over haar schouder gooit. Iedereen lijkt vrolijk te zijn vandaag. Kinderen spelen in japons en pakken rond, terwijl hun ouders er achter aan hollen. De meeuwen kraaien en de lucht is blauw. Geen enkel teken naar onraad. Behalve dan de dag van de boete. Ze zucht. Wéér een jongen en meisje minder. Vorig jaar waren ene Maysilee Miller en Jack Cowhood de pineut. Beiden kwamen ze niet terug. Ze haatte de spelen. Een stelletje nietsnutten, dat vond ze van het Capitool. Ze vervolgde haar weg, en gluurde door haar bruine lokken naar de houten huisjes. Onderweg groette ze de mensen die ze al eeuwen kende. Vrienden en familie. Het was hier allemaal. Bij het huis van haar beste vriend Axil, hield ze halt. ‘Eli,’ glimlachte de volwassen jongen. Ze krulde haar lippen om, en legde één van haar speren met versgevangen vis op het aanrecht. ‘Cymbeline! Dat had toch niet gehoeven meis?’ Axils moeder kwam jubelend binnen, en drukte een kus op haar haren. ‘Hier, voor je vader.’ Ze stopte haar een stel pijnstillers toe, en knipoogte. Vast vanwege de boete. ‘Tot straks.’ Glimlachte ze voor ze richting haar eigen huis liep, en haar broer Migaell begroette. ‘Tot zo.’ Glimlachte hij voor hij de vis uit haar handen pakte, en haar richting het plein wees. Ze grinnikte, en schudde haar hoofd, waarna ze zuchtend richting het plein vertrok.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Isalie Favré
Zuchtend loop ik langs de winkels uit de stad van District 12, de mensen die iets rijker zijn dan de mensen uit de Laag wonen hier meestal. Maar ik ben één van de personen die het minder goed heeft getroffen. Toen mijn ouders omkwamen in de mijnen van District 12 gaf het hele District ons een klein bedrag geld waar we het één maand mee konden volhouden   . Ookal deden we er zuinig mee, het is allang op. Kady is nu vast al in de bakkerij, ze had geluk dat ze daar kon werken ondanks het kleine bedrag en beetje brood dat ze krijgt als salaris. Ik loop snel de bakkerij binnen als ik hem zie, alleen zodat ik even met Kady kan spreken. Ik loop naar de kassa waar Kady nu staat en glimlach.
'Hoi mejuffrouw Favré,' zeg ik braaf.
De eigenaars van de bakkerij, mevrouw en meneer Ramon, zijn nette en gemanierde mensen dus ze verwachten ook dat je zo netjes praat.
'Goedendag soldaat Favré,' grapt Kady.
Kady plaagt me al jaren door me soldaat Favré te noemen als we elkaar groeten, ze noemt me zo omdat ik vroeger altijd zei dat ik later een rebel wou worden en dan in een rebellenleger wou zodat ik een einde aan het Capitool ging maken. 
'Mejuffrouw Favré kunt u serieus aan het werk gaan?' vraagt mevrouw Ramon aan Kady.
'Ja mevrouw,' zegt Kady zachtjes.
Mevrouw Ramon kijkt mij dan aan en laat een blik zien die al genoeg zegt.
'Ik wil je verzoeken om weg te gaan Isalie je stoort je zus,' zegt ze.
Ik knik en loop de bakkerij uit.

Primrose Shields
Ik zit bij de open haard in mijn huis in de Winnaarswijk. Het Capitool accepteerde dat rebellen ons redde uit de Arena en hebben ons gewoon de roem gegeven. Ik denk terug aan mijn Spelen. Felan, James, Aithne, Brianna en Reachell. Leven ze nog? Zijn ze in orde? Dat van Felan zou ik moeten weten aangezien hij misschien wel in de Winnaarswijk woont maar ik let nooit op die huizen en bel niemand. James is vast getrouwdt met Aithne. Lucas en ik zijn nog niet getrouwd en  vinden elkaar nog te jong. We willen geen kinderen, omdat ze dan mee zullen moeten doen met de Spelen. Nadat ik me hier heb gevestigdt in het huis samen met mijn moeder en Ginevra, miste ik Lucas. Hij is in District 10, ik heb hem laatst nog gesproken. Hij had me gebelt en ik kon het gewoon niet negeren. Ik moet morgen aanzien hoe twee kinderen worden uitgeloot en ik hun mentor zal moeten zijn. Ze verdienen een beter iemand. Ze verdienden iemand die niet Primrose a.k.a Prim Shields is. Maar het mentor zijn geeft me ook een kans om Lucas en James weer te zien. Mijn vriendje en mijn beste vriend. Teminste ik dacht dat James nu nog steeds mijn beste vriend is.

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

Katharina Dragoine
Elk jaar lijkt voorbij te vliegen alsof het slechts een dag was. Meestal herinner ik me het merendeels van het jaar zelfs niet. Het schema was altijd hetzelfde, daar hielden men ouders altijd rekening mee. Maar zoals ik wist moest ik me dit jaar als vrijwilliger opgeven voor de honger spelen en blij moest zijn terwijl ik andere jongere kinderen moest afslachten. Alsof hun geen leven hadden thuis. Iemand van wie men hield. Heel hun hart aan de persoon gaf. Het duurde niet lang voordat ik een pijnlijke steek voelde door mijn borst. Niet een steek van een mes of welk wapen dan ook. Dit was een emotionele wapen. Dat al jaren diep in me opborrelde. Mijn hand klemde zich vast aan het zwaard dat ik had gegrepen en voor ik het wist sloeg ik met al de frustratie op het voorwerp voor me. Elke klank dat het ijzer maakte tegen het voorwerp klonk luid door de ruimte en echode langzaam terug in men oren. Ik was alleen, zoals ik altijd al was geweest.

Alexander Meysair
Hier stonden we dan achter de muur, zoals we hadden afgesproken. Het was onze afspraak punt elke ochtend voordat er een schema begon. Lucas ging zoals gewoonlijk altijd naar school. Te dromen om later wapens te maken die zo vernietigend waren dat ze met een knop een heel district konden vernietigen. Dromen zijn bedrog en ik wist dat maar zoals altijd. Ik had er maar teveel ervaring mee. 'Oke, zo dit is onze laatste dag te samen.' Ik wou dat Mason er niet over begonnen was. Dat ik er niet over na moest denken. Ik deed dit niet voor mezelf nog voor men familie. Ik deed dit voor haar, om haar vertrouwen terug te winnen. 'Ik ga nog even trainen voor het tijd is voor de boete.' Zonder ook maar een blik te verwissel had ik ze de rug al toegekeerd en liep ik naar de training plek. Verstijfd ik was verstijfd toen ik haar wild in haar eigen wereld al haar frustratie uitte op een verwoesting van een rubberen pop. Normaal sloeg ze altijd op mij. Ze sloeg altijd al op iemand en ik kon het niet laten vergaan dat een glimlach mijn gezicht betoverde. Toen ik nadacht aan de blauwe plek op mijn borst van haar laatste klap.

Doubt your doubts before you doubt your beliefs.

Negeer mijn eerste post. Het is de dag na de boete ze zijn nu op reis naar het Capitool. Sorry voor het ongemak.

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

Om middernacht komen ze aan in het Capitool

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

Isalie Favré
Ik heb mijn mentor alleen maar gezien nog niet ontmoet. Ze lijkt achtien/negentien en ze heeft bruin haar en groene ogen. Ik loop naar de coupé waar we moeten eten en ga dan tegenover haar zitten.
'Ik ben Isalie Favré,' zeg ik.
'Dat weet ik. Ik hoorde je naam toen je uitgeloot werd. Ik ben Primrose Shields, maar ze noemen me Prim,' zegt ze.
Primrose, sleutelbloem. Ze is vernoemd naar een sleutelbloem.
'Ik denk dat ik maar alvast naar mijn coupé ga om me fastoenlijk aan te kleden,' zeg ik.
Ze knikt enkel en Prim kijkt met een verloren en verdrietige blik naar buiten. Ik loop snel naar mijn coupé waar ik een simpele zwarte trui en een strakzittende zwarte broek. De broek zit niet te strak, ik kan er nog prima meelopen maar oké. We zijn bijna in het Capitool. Ik kijk daarna naar de speld die mevrouw Ramon me had gegeven. De ring is van echt zilver en en de Spotgaai zelf heeft de kleuren die een echte Spotgaai ook heeft. Ze zei me dat het haar hoop gaf in slechte tijden. Ik maak de speld vast aan de zwarte top en sta klaar om te vertrekken.

[ bericht aangepast op 29 nov 2011 - 23:28 ]

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

[Oké, whut? Is het nu de dag van de boete en moeten de tributen nog worden uitgekozen of zijn we al op weg naar het Capitool?]

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[ik heb nog niet eens geschreven dat ze word uitgelood?]