[RPG] Grey water - Speeltopics

[ bericht aangepast op 19 nov 2011 - 14:27 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

(waar beginnen we?)

Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!

[Op het punt dat de zeemeerminnen weer op het land komen. Zal het weer er even neerzetten ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Delia
Haar zilveren, geschubde staart bewoog soepel, bijna hypnotiserend door het golvende, troebele water. Ze verborg zichzelf achter een partij rotsen, en luisterde naar een stel spelende kinderen op het land. Ze luisterde verlangend naar het gelach en gejoel van de kinderen, en krulde haar zachtroze lippen om in een glimlach. Kinderen waren anders dan mensen. Ze waren onschuldig, en klein. Ze had ooit geprobeerd een jong meisje mee de zee in te nemen. Maar het water verslond haar, gezien ze zuurstof nodig had. Helaas. Ze zuchtte, en zette af van de rotsen, waarna ze onderwater verdween. Ze cirkelde rond het eilandje, en ontweek hier en daar wat hengels. In jagen had ze geen zin vandaag. Aan land gaan zou pas lukken wanneer ze ongestoord het strand op kon kruipen. Maar voor nu zocht ze gewoon naar afleiding, iets interessants. Mensen plagen werd afgezaagd en terug naar huis.. Daar was het veel te vroeg voor. Ze ademde belletjes uit, en ging toen maar rondjes zwemmen. Na een tijdje kwam ze boven. Haar zwarte, natte krullen bedekten haar ontblote bovenlijf, en haar vingers streken de overige lokken voor haar ogen vandaan. Ze liet haar amandelgroene ogen over het land glijden en glimlachte.

[ bericht aangepast op 19 nov 2011 - 14:41 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Christophér
Ik zwom achter Delia aan. Ik versnelde zodat ik vooraan zwom. Toen ik achterom keek zag ik dat ze zich achter een rots had verscholen. Zoekend keek ik om me heen, maar ik zag de anderen nergens. Ik besloot om ook even een kijkje te nemen boven water. Ik voelde de koele lucht op mijn huid en rilde even. Een stukje verderop, op het strand, lagen drie meisjes in de zon. Meteen begon ik te fantaseren wat ik wel niet met hen kon doen. Ze zagen er dan ook verrukkelijk uit. Ik likte even langs mijn perfect gevormde lippen en dook toen weer onder water.

Me so good.

aria
Rustig zat Aria tussen een paar rotsen ergen diep in de zee. Met een glimlach keek ze naar de vissen die voorbij zwommen. Het waren er niet veel maar ze vond het altijd fijn als ze wezens om haar heen had die haar niet veroordeelde omdat ze niet meteen met hen praatte. Zachtjes begon ze te neurien terwijl ze langzaam verder zwom naar boven. Haar stem was zuiver net als elke andere zeemeermin. Haar goud rode staart was daar in tegen wel uniek. Niet dat ze er erg trots op was. Het was zelfs iets wat ze zo vaak moest verbergen en ze was toch al niet iemand die opschepte. Toch zwom ze rustig verder tussen de vissen tot de kust kwam en de vissen terug zwommen. ´Dank je wel´ zei Aria zachtjes tegen de vissen. Al zouden ze het niet verstaan ze was wel dankbaar. Rustig liep ze het land op. Verderop zag ze christopher en delia staan.

[ bericht aangepast op 19 nov 2011 - 14:46 ]

Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!

Delia
Ze ging op een stukje land liggen en werd meteen mens. Ze had prachtige benen. Zacht en warm. Ze glimlachte en liet een wit, kort jurkje over haar naakte lichaam glijden, waarna ze naar chris keek, en zacht langs haar lippen likte, ze wenkte hem en plofte toch charmant neer in het zand. Uitnodgend klonk ze naast zich.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Christophér
Ik was ongezien het land opgekomen en had een zwarte broek, die tot mijn knieen kwam aangetrokken. Ik keek naar Delia's naakte lichaam en grinnikte. Zelfs de vrouwelijke zeemeerminnen voelden zich tot mij aangetrokken. Ze klopte op het zand naast zich, een teken voor mij om naast haar te komen zitten. Ik leunde een beetje achterover, waardoor mijn buikspieren zich aanspanden. Een beetje nieuwsgierig keek ik naar haar reactie.

Me so good.

Delia
Ze had de neiging met haar vingers over zijn zachte huid te strelen, en voelde toen het addertje onder het gras. Zij had daarintegen de kracht van schoonheid. Ze beet zacht op haar onderlip, en gluurde door haar wimpers naar zijn ogen. ''Chris.'' Glimlacht ze.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Lyranith Adáre
Ze strekte haar armen; vouwde ze toen achter haar hoofd, en rekte zich lang uit. Het was fris, maar ze had totaal geen last van het weer. Als ze zich omdraaide kon ze, als ze haar nek erg ver strekte, de silhouetten van mensen zien op het strand, maar die zouden haar nooit zien. Ze zat op de rotsen, onder haar de golvende zee die haar thuis was.
Met een zucht liet ze zich naar beneden glijden. Ze hield niet van haar mensengedaante. Het voelde zo... onnatuurlijk. Volgens haar waren benen slechts lelijke aanhangels van een lichaam dat het hare niet was, maar daar dachten de menselijke mannen anders over. Een vaag glimlachje speelde rond haar lippen toen ze daaraan dacht. Ze moest maar gewoon haar voordeel doen van deze situatie; het stikte hier van de aantrekkelijke mannelijke individuën.
Toen ze op het zand was geland trok ze een luchtige, lichtgroene jurk over haar hoofd, met ruches aan het rokgedeelte, en begon naar het kleine groepje andere meerminnen te lopen die ze daar al zag. Ze kende ze niet echt goed of zo, maar ze wist dat er een meerman bij was genaamd Christopher, die er niet bepaald verkeerd uitzag. Haar gezicht betrok toen ze er al een andere meermin bij zag liggen. Verdomme, ze had weinig zin het derde wiel aan de wagen te worden. Maar, haar kennende, werd ze dat zéker niet.

there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

Aria
Aria twijfelde even of ze naar hun toe zou gaan. Uiteindelijk besloot ze eerst wat aan te trekken. Snel trok ze een tanktopje aan en een blauw rokje. Daarna keek ze weer naar de andere. Ook zag ze nu Lyranith staan. Ze was goed in namen onthouden en dat kwam nu goed van pas. Al snel zag ze in haar blik dezelfde als delia was. Meteen barste ze in lachen uit. Eigenlijk vond ze het wel grappig dat de zeemeerminnen ook niet in staat waren tegen schoonheid in te gaan. Aria was alleen niet zo en zou ook niet snel zo´n iemand worden. Toch besloot ze lachend naar de rest toe te gaan. ´Hoi´ zei ze zachtjes toen ze dichtbij genoeg was. Ondertussen hield ze haar lach in.

Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!

Christophér
Ik wist gewoon dat ze me wilde. Ze beet zachtjes op haar lip.
"Chris," glimlachte ze.
Ik lachte mijn tandpastasmile, waarvoor ieder meisje smolt. Delia was zeker een prachtmeid, maar ik wist dat er nog andere vissen in de zee waren. Om Delia te pesten keek ik richting Lyranith. Ik knipoogde naar haar en keek daarna weer onschuldig naar Delia.

Me so good.

Lyranith Adáre
De irritatie verdween gelijk van haar gezicht toen hij naar haar keek. Ze knipoogde terug en glimlachte verleidelijk naar hem voor ze zich aan zijn andere zijde liet neerzakken. Vanuit haar ooghoeken zag ze dat een ander meisje, duidelijk zo'n oninteressant, verlegen type dat haar aandacht niet bepaald waard was, erbij was komen te staan. Dacht ze nu werkelijk dat haar zielige "hoi" door de anderen gehoord werd? Verveeld leunde ze achterover, starend naar de grijze lucht. Door de kleding die ze droegen en de manier waarop ze zaten leek het wel alsof ze een zonvakantie vierden.

there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

Delia
Ze keek spottend weg naar Aria. ''Er zijn nog andere vissen in de zee, potvis.'' Mompelde ze terwijl ze haar ogen in die van Chris vasthaakte, en haar kracht 'aanzette'. Daarna gleden ze af naar het andere meisje. ''Is er iets of zo?'' Mompelde ze rollend met haar ogen. Haar stem klonk als gestolt goud, zelfs wanneer ze het gemeen bedoelde.

Feel the fire, but do not succumb to it.

aria
Aria negeerde de blik van Lyranith en moest nog meer haar best doen om de opmerking van Delia. Al was ze te verlegen wat te zeggen van binnen lachte ze zich dood. Ze zag het nog wel gebeuren dat die twee elkaar in stukken zouden scheuren alleen voor een jongen. Al snapte ze de hint wel dat ze beter weg kon gaan. Ze was al iemand die liever alleen was en het was logisch dat mensen haar niet mochten dacht ze zelf. Ook zou ze niet lang kunnen vol houden om in lachen uit te barsten. Daarom liep ze verder het land op. Op zoek naar eten al hield ze er niet echt van.

Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!

Lyranith Adáre
Ze wierp het andere meisje een spottende blik toe. Ze mocht dan wel iets mooier zijn dan zij, erg slim zag ze er niet uit. Dat had je, met die types die hun borsten inzetten als wapen en over hun stem een nep laagje hadden gekweekt.
"Hmm? Had je het tegen mij?" Haar stem was ongewoon helder, een eigenschap die nog meer aangezet werd wanneer ze zong. Een verveelde geeuw kwam over haar lippen. Waarom zou ze haar tijd aan dat kind besteden? Ze leek ook nog wel jonger dan haar, zestien, of zeventien. Wat deed ze hier eigenlijk?

there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.