[RPG] Grey water - Speeltopics

[ bericht aangepast op 19 nov 2011 - 14:27 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Christophér
Ik glimlachte verleidelijk. Ik hield er wel van als de meisjes vochten om mijn aandacht. Een verlegen meisje, volgens mij heette ze Aria, was ook bij ons komen staan. Ze stond er een beetje onzeker bij en even had ik medelijden met haar.
Ik rekte me uit en sloeg mijn ene arm om Delia en de andere om Lyranith heen.

[Zal ik anders ook in hij/zij vorm gaan schrijven? ik kom er net achter dat ik de enige ben die in ikvorm schrijft.

Me so good.

Doe wat je fijn vind

Delia
Ze grinnikte. ''Voel je, je aangesproken bij potvis, liefje?'' Ze liet haar blik afkeurend naar de horizon gaan, en keek naar de arm die om haar heen geslagen werd. ''Waarom kom je hier zitten? Moet geen enkele andere vent je?'' Grinnikte ze hoofdschuddend. Het klonk als een puur kinderstemmetje, terwijl ze naar de horizond staarde, en met enkele vinger zacht over zijn hand streek. Gedachteloos.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Christophér
Ik genoot van de aanrakingen van Delia over mijn hand. Ik keek een beetje nieuwsgierig naar Lyranith. Ik was benieuwd hoe ze op Delia zou reageren. Ik moest toegeven, Delia was een pittige tante. Ik streelde met mijn vingers de blote arm van Lyranith en zag hoe ze kippenvel kreeg.

Me so good.

Lyranith Adáre
Ze leunde naar achteren, sloot haar ogen en genoot van de strelingen op haar arm. Dat zestienjarige schatje aan zijn andere zijde zou ze het liefst verscheuren, maar ze zag er niet bepaald uit als één van die andere meerminnen die ze met één woordje al van angst deed rillen. Dit vereiste een andere aanpak: al wist ze nog niet wat. Vaak schoot haar zomaar iets te binnen, en met zulke dingen was ze vrij impulsief. Ze zou nog maar even wachten op een goed moment...

there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

Delia
''Ik ga naar de rotsen, de zonsondergang is er verrukkelijk..'' Fluisterde ze aanlokkelijk in zijn oor. Ze doelde op het mensenvlees dat er dan te vinden was. Ze glimlachte engelig en drukte haar volle, zacht, lichtorse lippen op zoen mondhoek. Plagend. Ze stond soepel op, en liep langs het water naar de rotsen. Ze nam een duik, en zwom naar d rotsen. Iemand die haar niet volgde met zoiets, was haar naat waard.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Lyranith Adáre
Ze slaakte een zucht van verlichting toen het aandachtsgeile kind verdwenen was. "En wij blijven hier, hè?" zei ze, op een verleidelijke toon. Het was geen vraag, het was een feit. Een constatering. Zij zouden daar blijven, dat kind zou daarheen.

there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

Christophér
Ik vond het best om bij Lyranith te blijven. De plek waar Delia mij een kus had gegeven brandde, en ik verlangde naar meer. Maar ik wist dat ik maar een speeltje was voor hen. Ik trok Lyranith dichter tegen me aan, zodat ze met haar hoofd op mijn gespierde ontblote borst lag. Lyranith kon mijn gezicht niet meer zien, haar blik was gericht op mijn lichaam. Ik greep mijn kans en keek naar Delia die in het water was.

Me so good.

Delia
Haar zilvere staart glom in het water. Een zachte lach speelde met haar lippen. Ze ademde diep in, en slonk met haar start, tot haar middel het water in. ‘‘Help me! Alstublieft! Ik zit vast, ik kan niet zwemmen!’’ Jubelde haar stem angstig en schril. Haar armen bewogen ritmisch maar nietsdoend over het wateroppervlak terwijl ze naar de naïeve pubers keek. Één voor een verzamelden ze zich op de rots. Het waren er drie. Ze sprongen naar beneden, daar waar ze haar kans pakte, en ze mee de diepte insleurde. Ze had nood aan nieuw voedsel, en damn. Dat smaakte lekker zoet.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Lyranith Adáre
Ze greep de gelegenheid aan haar armen om zijn nek te slaan, niet al te strak, maar toch zo dat hij haar in één keer aan de kant kon duwen en naar die Delia kon lopen. Ondanks het koude weer was zijn huid heet, iets wat haar een ongemakkelijk gevoel bezorgde wat ze niet direct kon verklaren. Ze streek enkele plukken haar uit haar gezicht, die ervoor waren gevallen toen hij haar dichter tegen zich aan had getrokken, hief haar hoofd iets op en volgde zijn blik. Nee maar, hij keek naar die Delia...

there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

Christophér
Ik keek glimlachend naar Lyranith, die doorhad dat ik naar Delia staarde.
"Ik weet zeker dat jij meer dan 3 pubers het water voor je inkrijgt. Ik zou jou in ieder geval meteen komen redden. Had ik al gezegd hoe mooi je bent?"
Ik streek een pluk haar uit haar gezicht en keek in haar mooie ogen.

Me so good.

Delia
Ze zuchtte, en zwom naar het oppervlak. Ze keek naar Chris en Lyranith. Ergens was ze.. Gekwetst. Ze beet op haar onderlip, en schudde haar hoofd. Haar staart gleed soepel door het water, ze zwom naar de horizon. Haar gevoel had haar in de steek gelaten, en ergens deed het pijn? Ze slikte, en bleef ergens dobberend naar de zonsondergang staren. Haar amandelgroene ogen onbegrepen naar de oranje gloed verderop.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Lyranith Adáre
Ze had beet! Ergens durfde ze te wedden dat het haar ook werkelijk iets deed, maar ze verdrong het.
"Ik durf er niet aan te denken wat er gebeurt als jij naar dat strandje gaat..." glimlachte ze, zacht strelend over zijn kaaklijn. Waarschijnlijk zouden al die tienertjes daar óf flauwvalneigingen, óf giechelaanvallen gaan krijgen. Wat dan weer de perfecte gelegenheid voor haar was er snel eentje weg te sleuren van haar vriendinnen.

there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

Delia
Ze begon te zingen. Haar sirenestem. Een liedje recht uit haar hart. Haar vingers streelden het water oppervlak, terwijl ze met de rug van haar hand over haar wangen veegde. Haar ogen teneergeslagen naar haar staart. Waarom treurde ze ook eigenlijk? Zo gaf ze die feeks het gevoel gewonnen te hebben. Hell no. Ze zuchtte, en staarde naar de horizon. Onder haar zwommen vissen. Daar was haar thuis, toch?

[ bericht aangepast op 19 nov 2011 - 16:39 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Christophér
Ik glimlachte naar Lyranith en liet me langzaam achterover vallen in het zand. Met Lyranith op mijn borst sloot ik even mijn ogen. Er klonk ineens een mooie, bloedzuivere stem. Ik hief mijn hoofd een beetje op en zag in de verte Delia in het water. Ze was aan het zingen. Het klonk zo mooi, zuiver maar ook erg verdrietig. Ik stond voorzichtig op en keek naar Lyranith die daar lag te slapen. Ik grinnikte en rende snel naar de zee naar Delia.


Iknooow. Christophér is een BaaaaadBoy ;d

Me so good.

Delia
Ze streek over haar glimmende lokken, en draaide zich om toen ze het water hoorde klotsen. Nee maar. Dat was die lieve Chris. Ze twijfelde even, maar draaide haar rug naar hem toe. Hij mocht Lyranith maar lekker verkrachten. Zou ze vast geen bezwaar tegen hebben. Ze zuchtte, en staarde een tijdje naar de ondergaande zon.

Feel the fire, but do not succumb to it.