• Het gaat over piraten ja, maar zelfs als je er bijna niks van weet kan je gewoon meedoen. Probeer het gewoon eens, ikzelf weet ook niks over die periodes, enkel dingen die ik toevallig heb gezien in POTC. (; En niemand zal je kwaad aankijken als je een klein foutje maakt door je personage bijv. een mobiel te laten pakken.
    Inspringen kan/mag altijd! We verzinnen er wel wat, geven je korte samenvatting en helpen je natuurlijk ook met in de RPG komen (;


    Lang geleden was er een kapitein, zo barbaars en zo harteloos, dat zelfs de stoerste mannen hem uit de weg gingen. Kapitein Olivier Dalton, hij had zijn eigen schip, de Medusa, en zijn eigen bemanning die hij als grof vuil behandelde, maar ze bleven, bang voor wat er zou gebeuren als ze vertrokken. Ze kregen bijna niks en als ze niet luisterden konden ze beter maken dat ze wegkwamen, want Olivier stond bekend om zijn gruwelijke straffen. Zweepslagen, kielhalen, laten vechten om leven en dood tegen een ander bemanningslid voor zijn vermaak, ze voor schut zetten door ze op te dragen vrouwenkleren aan te trekken en dergelijke. Cameron Sand, kapitein van de Posideon's Mermaid kon hem niet uitstaan, was ziedend van jaloezie en ze werden rivalen. Nooit gingen ze elkaar uit de weg, gingen juist altijd de strijd met elkaar aan, toch won er nooit iemand. Op een dag veranderde alles, Olivier zag wat hij aanrichtte met zijn harteloosheid. Huilende vrouwen die hun kleine kinderen probeerde te sussen, de stoerste mannen die hem smeekte om genade. Van de een op de andere dag zag hij het in, het achtervolgde hem in zijn slaap, maar hij dacht dat het wel weg zou gaan, het schuldgevoel. Het nare gevoel bleef, de nachtmerries gingen niet weg dus nam hij een noodzakelijk besluit. Hij stuurde zijn bemanning weg, vastberaden een nieuwe start te maken, hij liet zijn aartsrivaal achter. Er was één ding dat hij niet achter liet, hetgeen wat wel tegen zijn barbaarsheid kon en hem niet zou laten vallen, zijn schip de Medusa. Hij zocht een nieuwe bemanning en was milder dan ooit te voren, misschien zelfs té soft.

    Hij ontdekte dat een van zijn bemanningsleden geen man was, maar een vrouw. Hij liet haar blijven. Niet veel later werd hij verliefd op haar, maar het was niet wederzijds, toch bleef hij vriendelijk. De vrouw van zijn dromen werd verliefd op een ander, liet hem in de kou staan en vanaf dat moment kwamen zijn slechte kanten weer omhoog. Hij werd jaloers en verbande de man waar ze verliefd op was van het schip en het deed hem niks toen hij zag hoe stuk zij daar van was. Later kwam de man, door wat je een wonder kan noemen, toch weer aan boord. Olivier liet hem deze keer toch blijven, maar hij was niet meer zo aardig als hij geweest was. Zelfs tegen de vrouw waar hij verliefd op was geweest deed hij vreselijk, hij was weer net zoals vroeger. Snauwde zijn bemanning af, was weer een echte piraat en kende geen genade meer.

    Nu, met zijn nieuwe bemanning en weer zijn oude karakter terug, is hij op zoek naar een schat. Hij weet niet precies wat het is of hoe het eruit ziet, maar het blijkt geweldig te zijn en te liggen op een onbewoond, geheimzinnig eiland midden in de oceaan. Hij is vastberaden de schat te vinden, zijn aartsrivaal Cameron Sand voor te zijn. Toch zijn er kleine dingen die hij over het hoofd ziet.
    Hij gaat er namelijk niet vanuit dat er toch een volk blijkt te wonen op het eiland, verwacht niet dat er een verrader in zijn bemanning zit en dat zijn aartsrivaal het juiste moment om toe te slaan afwacht.


    De verhaallijn in het kort.
    Het gaat over de bemanningsleden en kapitein van de Medusa die op zoek zijn naar een schat. Eén van de bemanningsleden is een verrader (Tristan Wright) in dienst van aartsrivaal Cameron Sand, hij houdt zijn opdrachtgever op de hoogte met een postduif, stuurt hem berichten over de koers en informatie over wat er gaande is op de Medusa. Als ze eenmaal op het eiland aankomen, waarvan ze dachten dat het onbewoond zou zijn, blijkt hun een verrassing te wachten. Er woont een vreemd volk dat hun niet vertrouwd, de bemanningsleden moeten hun vertrouwen zien te winnen, maar hoe gaan ze dat doen als blijkt dat Cameron Sand, samen met zijn bemanning, al eerder op het eiland is aangekomen en het vreemde volk al helemaal voor zich gewonnen heeft?

    Lijstje
    Volledige naam:
    Leeftijd:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Rol+rang: (Bemanning Medusa, kok. Avaloniër, krijger etc.)
    Extra:
    (Je mag er zelf dingen bij verzinnen zoals verleden enzo)

    Persones (Als je vragen hebt hierover, stel ze dan gerust)
    Kapitein Medusa: Vluuv – Olivir Dalton .. – 24
    Kapitein Poseindon's Mermaid: SuperCookie - Cameron Sand - 24
    Stamhoofd Aveloniërs: MustacheMe - Vérum Chestïo - 24
    Verrader: Sid – Tristan Wright – 22

    Bemanning Medusa:
    Endure – Abby (Abigail Rosaline Valence) – 19
    Sid - Natambu Mmba - 25
    MustacheMe - Ticimo Carabét - 26
    MoonyLove - William Davis - 18
    C18 - Ace Franklin Johnson -24

    Bemanning Poseindon's Mermaid:
    Sid - Leopold Smiths - 24
    Vluuv - Bee - 19
    SuperCookie - Luce Damians - 20

    Het volk, de Aveloniërs:
    Endure -: Ayiana Kateri Chestio - 21
    MustacheMe - Phani Cinta Carabét - 11
    MoonyLove - Katy Griffin - 14

    'Regels'
    Ik wil niet echt regels opgeven, maar heb liever wel dat jullie je hieraan houden of het onthouden.

    - Doe alsjeblieft je best om een redelijk stukje neer te zetten, dus niet 1 regel en dan denken ‘klaar’. Mocht je geen inspiratie hebben voor langer stuk, meld het dan gewoon. En nee, je hoeft niet 800 woorden te schrijven, zelf niet als anderen dat wel doen, maar 5 regels moeten je vast wel lukken.
    - Wil je je personage kwijt of stoppen? Zeg het dan, dan brengen we je personage even om het leven :P
    - De meesten vinden het niet prettig als je beslist wat hun personages doen, dus vraag het voor de zekerheid of ze het erg vinden of niet.
    - Je hoeft echt niet elke dag meteen te reageren op elke post, maar wacht alsjeblieft niet een week met posten. Ga je weg? Meld het dan en stuur je personage even op pad, laat hem/haar bijvoorbeeld verdwalen in de rimboe.
    - Houd je alsjeblieft aan de verhaallijn en als je een ‘speciaal’ personage wilt, vraag het dan even, ik sta open voor interessante personages die het verhaal leuker maken.
    - Don’t be scared. Stuur je personage gewoon op anderen af, bekijk desnoods de RPG Handleiding site voor tips. Weet je nog steeds niks? PB mij of een ander dan om te vragen waar zijn personage is en of die naar jouw personage kan gaan.
    - Verhaal kwijt? Stop dan niet zomaar zonder wat te melden, maar vraag waar de rest is of om een kleine samenvatting.
    - Er zijn een hoop personages nodig, maak er gerust meer en je kan ook voor niet bestaande personages schrijven natuurlijk! En kijk ook een beetje welke 'groep' nog weinig personages heeft en dergelijke!

    Nogmaals; Niet echt regels, maar meer dingen om jullie aan te herinneren [;

    [ bericht aangepast op 16 nov 2011 - 20:18 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    ben er ;d


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Genesis
    ''Klinkt acceptabel.'' Grinnikt ze met een bekakt ondertoontje. Haar lippen krullen zich om tot een glimlach. ''Genesis Elisabeth Thrown.'' Noemt ze op, terwijl ze haar vingers wat door haar haren laat glijden. Eb lichtjes buigt. Haar ogen glijden over Ace's geconcentreerde blik die ze immmiteert. ''Wat kijk je serieus.'' Lacht ze in een poging zijn stem na te bootsen. Met haar vingers strijkt ze wat over het lijfje van de jurk. Bedachtzaam, nieuwsgierig naar de vrouw die hier ook ergens is.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Abby (Abigail Rosaline Valence)
    "Ah, had ook niet anders verwacht," zei ze grijnzend tegen Will toen hij bekende dat hij niks anders dan zee en lucht gezien had. Vervoglens vroeg hij haar wat er beneden gebeurd was. "Mwah, een gevecht, gebeurt wel vaker," zei ze,. Uit vervling begon ze een lok haar rond haar vinger te draaien, een oude gewoonte. Plots hoorde ze gekraak, het teken dat er iemand aankwam, en nieuwsgierig draaide ze zich om. Tot haar verbazing, maar stiekem ook tot haar opluchting, kwam Tristan naar boven. "Wil je dat meisje helpen met omkleden?" werd er in haar oor geflusiterd en wat verbaasd trok ze een wenkbrauw op. Waren ze nog steeds van plan haar als man door te laten gaan? Ach, waarom ook niet. Ze wou net toestemmen toen Tristan aanbood haar plaats in te nemen, nog beter zelfs. "wel, in dat geval wens ik je veel plezier met het staren naar de zee en lucht," zei ze plagerig. "Maar ik zal eens kijken wat ik voor jullie kan doen, tot zo." Ze schonk de twee nog een glimlachje voordat ze het kraaiennest uit klom, blij dat ze even verlost was van het op de uitkijk staan. Terwijl ze naar binnen liep bedacht ze dat ze niet had gevraagd waar de twee zaten, slim. Wacht, Ace had iets gezegd over een kamer waar de rest niet kon komen, of iets dergelijks en ze had wel zo'n vermoeden welke dat was. Eenmaal bij de kamer aangekomen klopte ze eerst voordat ze naar binnen ging en ze trof er inderdaad Ace en een jongevrouw aan. De jongevrouw zag er uit zoals ze gewend was van de rijkere vrouwen. Verzorgd, gekleed in een mooie jurk en ga zo maar door. Zijzelf lette ook wel op haar uiterlijk, maar hees zich niet meer in de jurken met die afgrijselijke korsetten. "Jullie hadden hulp nodig?" vroeg ze met een glimlachje, ze keek naar de jurk. Het was lang geleden, maar ze wist nog precies hoe je die krengen aan en uit kreeg.

    mwuh, wiskunde lerne en post schrijven gaat niet goed samen.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Will ~ Bemanning Medusa
    Het bleef even stil, na dat Abby het eerdere geluid van beneden had verklaard. Ik wou net weer wat zeggen toen het krakende geluid van de mast ons vertelde dat er iemand naar boven kwam. Zowel ik als Abby keken verbaast om, en zagen Tristan in het kraaiennest verschijnen. Hij zei zacht iets tegen haar wat ik niet kon verstaan, waarna Abby zo te zien opgelucht aanstalten maakt om weg te gaan. Het zal wel betekenen dat Tristan hier blijft. Oke dan. Ik grijns terug naar Abby en ze vertrekt. Daarna wend ik me tot mijn nieuwe nieuwe kraaiennest-genoot. 'Hey Tristan,' begroet ik hem vriendelijk doch nieuwsgierig voor zijn komst. Hij zou hier vast niet vrijwillig naar toe zijn gekomen. Eigenlijk kende ik Tristan niet zo goed. Tja, ik wist zijn naam en bij de avonden onder de bemanning had ik wel eens kort met hem gepraat, maar meer ook niet. Niet genoeg om te weten waarom hij het nog redelijk afwisselende werk van beneden omruilde voor hierboven. 'Je komt hier zeker niet voor het "mooie"' Ik kuchte lichtjes bij dat woord, 'uitzicht? Want dan moet ik je helaas -zoals Abby al zei- teleur stellen.' Ik onderdrukte een grijns en wierp weer even een blik op de eindeloze zee. Nee, hij zou wel niet voor het uitzicht gekomen zijn.

    Vaag stukje, ik weet het. Wist niks beters :3


    Don't forget to b.r.e.a.t.h.e

    Ace - Piraat.

    Ze noemt haar naam. Zo, dat is er eentje van goede komaf. Ik neem haar nogmaals in me op. Toekijken naar de plundering voor het vermaak? Dat verhaal klopt voor geen biet. Elke vrouw met een beetje verstand maakt dat ze wegkomt, voor het geval ze het pad kruist van piraten als John en die neger - wat was zijn naam ook alweer? Ik krab even aan het hoofd. God, ik zou toch zweren dat ik het wist.
    Afijn.
    'Wat kijk je serieus,' hoor ik haar zeggen met een imiterende stem In plaats van dat ik naar haar gezicht staar, glijdt mijn blik als vanzelf naar haar borsten, waar zonder de jurk die ik nu in mijn handen heb, iets meer van onthuld wordt, zij het nog steeds wat te weinig naar mijn smaak.
    'Jullie hadden hulp nodig?' 'Aah!' Ik schrik me het lep lazarus als Abby binnenkomt. Ineens voel ik me betrapt. 'Bij Neptunus, ik kreeg zowat aan hartaanval. Ja, wij hadden hulp nodig.' En ik gooi de deur weer dicht.
    'Deze jonge vrouw hier moet geholpen worden met uitkleden. Ik was zo vrijgevig om het eerste deel al te doen,' zeg ik triomfantelijk en hou het kledingstuk omhoog als zij het een banier van de vijand. Ik haal me Tristans woorden weer in het hoofd. Als dat schateiland waar we morgen aankomen echt stikt van de kannibalen, is het wellicht een idee om haar pas bij de halte daarna af te zetten. Al is het maar om het feit dat ze alleen maar in de weg zou kunnen lopen bij onze zoektocht en ik geen ruzie wil met Tristan, die het natuurlijk als iets volstrekt onethisch ziet om haar op dat eiland neer te gooien. Dus een veilig onbewoond eiland dan maar. Maar eer we dat vinden.. Misschien is het wel gewoon het beste om haar zo ver mogelijk van haar huis neer te zetten. 'Trouwens,' vervolg ik tegen Genesis met de rug naar haar toe gekeerd zodat Abby ongestoord haar werk kan doen. 'Piratenkleding maakt nog geen piraat. Er is meer nodig dan dat, te beginnen met dit.' En ik hou een fles rum omhoog.
    'En geen kakstemmetjes meer. En eten met je handen, boeren, scheten laten, jezelf 's nachts aftrekken. He wacht, dat gaat wat moeilijk worden. Vergeet het laatste. Afijn, het makkelijkste is om je heen kijken en doe wat de rest doet. Abby zal je verder inwijden. Kan ik me al omdraaien?' Het laatste vraag ik hoopvol. Hé, niet geschoten altijd mis.


    No growth of the heart is ever a waste

    Genesis
    Ze glimlacht wat opnemend naar Abby, en knikt. Haar vingers glijden opnieuw naar haar lokken, waarna ze met haar pastelgroene ogen richting Ace rolt. ‘‘Ik heb géén kakstem. Ik praat gewoon behoorlijk Nederlands. En dan kunnen we niet van iedereen zeggen.’’ Haar ogen worden wat donkerder van de woede die zich een weg naar buiten probeert te banen. Hoe durft hij haar zo te behandelen? ‘‘Ik ben geen.. Geen.. vieze bo-’’ Ze zucht, en besluit andere woorden te kiezen. ‘‘Ik ben geen stelende, gore of groffe piraat. Ik ben ook niet bekakt, mannetje.’’ Siste ze tussen haar zachtroze lippen door. ‘‘Ik ben Genesis en ik heb genoeg van je.’’ Ze knijpt haar zachte, kwetsbare handen tot vuisten, en bijt op haar onderlip om niet alle beledigende woorden die ze kent naar hem te sissen. Als haar woedebui is gezakt, voelt ze zich eerder gekwetst, en de heimwee mengt zich daar op zijn beurt mee. Ze stapt sinister langs het meisje heen, en duwt Ace opzij. Nou, eh, meer een gooi zou beter zijn. Haar woede lieten even alle manieren verdwijnen, waardoor ze hem nu tegen de muur gekregen had. Nogsteeds overspoelt door emolties trekt ze de deur open, en gooit ze hem met een klap dicht. Haar zicht, vertroebelt door tranen, zoekt een weg door het muffe ruim. Dan besluit ze maar naar het einde van de gang te lopen, en achter een stel vaten ineen te zakken. Haar slanke vingers voor haar gezicht, en haar schouders die zachtjes schokken. Ze was geen aanstelster, maar hij moest maar eens beseffen dat dit geen manier van handelen was.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Aangezien MustacheMe nooit reageerd, ook niet op mijn gastenboek berichtjes, gooi ik haar maar uit de RPG en ik zoek dus bij deze een vervanger voor het stamhoofd! En wat aveloniërs die erg in de minderheid zijn.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Natambu/ Nate
    De brutale aanpak was duidelijk niet echt een succes, merk ik aan de kapitein. Mja, volgende keer beter. Hij kan stoer doen zoveel hij wil, ik weet dat hij onder dat koele gedoe nog steeds dezelfde softe papegaaientroetelaar is als vroeger.
    Mijn maag knort, en ik besluit te doen wat niemand aan boord openlijktoegeeft te doen, maar in het geheim toch flikt: aan de voorraden zitten. Ik daal af naar het ruim en ruk de eerste beste ton open. Zo gauw de zoute walm in mijn gezicht slaat, duw ik het deksel er weeg op. Gepekelde vis, nee bedankt. Aangezien ik mijn neus niet nog eens zo'n geweld wil aandoen, maar niet kan lezen wat er op de tonnen staat geschreven, laat ik ze maar voor wat ze zijn en richt mijn aandacht tot de zakken die aan het plafond hangen. Ik rijdt er één open met een scherpe kant van mijn boksbeugel en heb nu duidelijk meer geluk: ik heb mijn wapen nog niet weggestoken of er perst zich al een - nog aanvaardbaar muf - beschuit uit. Handig vang ik het op en dan hoor ik plots een geluid - iemand die snikt. Doordat het zo donker is, zie ik niet wie het is, maar ik ben wel nieuwsgierig geworden. Voor ik ga kijken, laat ik nog 5 beschuitjes in mijn hand vallen en loop dan kauwend naar achteren. Benieuwd welke slappe sardien het nu niet meer aankan. Misschien is het wel die Ace, naar het schijnt gaat hij kapot van liefdesverdriet nu zijn Josephinetje verdwenen is. Bij dat idee wordt ik al helemaal vrolijk.

    [ bericht aangepast op 14 nov 2011 - 16:22 ]


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Tristan
    'Hey,' begroet ik Will terug, terwijl ik me verder op het platform heis.
    'Je komt hier zeker niet voor het "mooie"uitzicht? Want dan moet ik je helaas -zoals Abby al zei- teleur stellen.' Ik grijns naar hem.
    'Nee, maat. Abby had nog een wacht te goed van me,' lieg ik zonder verpinken. Het hele schip moet niet weten dat Ace een griet heeft ontvoerd. Ik bekijk Will even van uit mijn ooghoeken. Misschien vertel ik het hem later nog, na een overleg met Ace en Abby, het is altijd handiger als er nog mensen zijn om op haar te passen.
    Ik leun met mijn hoofd tegen de paal en zucht. Ik zit hier 3 minuten en ik verveel me al: deze taak is echt een marteling voor een rusteloos karakter als ik. Ik verzet me nog eens en tuur naar de horizon, een zwarte streep die na een tijdje paars en groen lijkt te worden. Ik knipper met mijn ogen en de lijn is weer zwart. 'Heb jij nog nieuwtjes?' vraag ik Will, die zich blijkbaar al even hard amuseert als ik.


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Haha, grote faal :'D Helpt wel bij inspiratie voor kleding van Abby -gayhandje-


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Haha, dat spel is echt erg :')


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Ja echt hè :'D Maar dan kan ik voortaan ook wat kleding beschrijven, lol ;p


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Endure schreef:
    Ja echt hè :'D Maar dan kan ik voortaan ook wat kleding beschrijven, lol ;p


    Helemaal roze :')


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Ja, met een houten poot man. Hahah :'D


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Ace - Piraat.

    Mijn advies valt niet in goede aarde, om het minste te zeggen. Duidelijk beledigd door wat ik heb gezegd, ontstaat er een ware tirade. Verbaasd draai ik me om - compleet uit het oog verloren dat Abby bezig is met de onderjurk.
    'Ik ben geen stelende, gore of grove piraat. Ik ben ook niet bekakt, mannetje. Ik ben Genesis en heb genoeg van je.' Ze komt op me af gelopen, duwt me bij de deur vandaan en verlaat de kamer.
    'Een vrouw in een onderjurk die door de gangen op de Medusa dwaalt.. geen goed idee,' denk ik hardop. Aan de andere kant is het hier geen hotel. Verdomd, ze mag blij zijn dat ik haar uberhaupt heb laten leven. Als ze straks jankend terug komt als een of andere dekzwabber haar heeft aangerand moet ze niet bij mij klagen. Ik slaak een zucht en staar naar de fles rum.
    De impact die Josephine heeft achtergelaten op me is groter dan ik zelf zou willen. Ik heb haar toch ook niet als een stuk aas aan de leeuwen laten voeren? En er is iets aan die Genesis dat zo erg op haar lijkt. Al moet ik bekennen dat Josephine een stuk vriendelijker was.
    Ik zet de fles weg en doe ook de deur open.
    In de gangen is het stil, maar ik weet haar geur feilloos op te pikken door het parfumspoor dat ze heeft achtergelaten. Ik volg he spoor, om vervolgens bij de voorraad aan te komen. Ik zie haar tussen de tonnen zitten, met de handen voor het gezicht.
    'Luister, Genesis. Ik wilde niet-' Op dat moment doen twee paar ogen me schrikken. Meteen ben ik op mijn hoede. Alle duivels. Nate! 'Jij weer. Ga je ergens anders aftrekken. Opzouten.'


    No growth of the heart is ever a waste