• Het gaat over piraten ja, maar zelfs als je er bijna niks van weet kan je gewoon meedoen. Probeer het gewoon eens, ikzelf weet ook niks over die periodes, enkel dingen die ik toevallig heb gezien in POTC. (; En niemand zal je kwaad aankijken als je een klein foutje maakt door je personage bijv. een mobiel te laten pakken.
    Inspringen kan/mag altijd! We verzinnen er wel wat, geven je korte samenvatting en helpen je natuurlijk ook met in de RPG komen (;


    Lang geleden was er een kapitein, zo barbaars en zo harteloos, dat zelfs de stoerste mannen hem uit de weg gingen. Kapitein Olivier Dalton, hij had zijn eigen schip, de Medusa, en zijn eigen bemanning die hij als grof vuil behandelde, maar ze bleven, bang voor wat er zou gebeuren als ze vertrokken. Ze kregen bijna niks en als ze niet luisterden konden ze beter maken dat ze wegkwamen, want Olivier stond bekend om zijn gruwelijke straffen. Zweepslagen, kielhalen, laten vechten om leven en dood tegen een ander bemanningslid voor zijn vermaak, ze voor schut zetten door ze op te dragen vrouwenkleren aan te trekken en dergelijke. Cameron Sand, kapitein van de Posideon's Mermaid kon hem niet uitstaan, was ziedend van jaloezie en ze werden rivalen. Nooit gingen ze elkaar uit de weg, gingen juist altijd de strijd met elkaar aan, toch won er nooit iemand. Op een dag veranderde alles, Olivier zag wat hij aanrichtte met zijn harteloosheid. Huilende vrouwen die hun kleine kinderen probeerde te sussen, de stoerste mannen die hem smeekte om genade. Van de een op de andere dag zag hij het in, het achtervolgde hem in zijn slaap, maar hij dacht dat het wel weg zou gaan, het schuldgevoel. Het nare gevoel bleef, de nachtmerries gingen niet weg dus nam hij een noodzakelijk besluit. Hij stuurde zijn bemanning weg, vastberaden een nieuwe start te maken, hij liet zijn aartsrivaal achter. Er was één ding dat hij niet achter liet, hetgeen wat wel tegen zijn barbaarsheid kon en hem niet zou laten vallen, zijn schip de Medusa. Hij zocht een nieuwe bemanning en was milder dan ooit te voren, misschien zelfs té soft.

    Hij ontdekte dat een van zijn bemanningsleden geen man was, maar een vrouw. Hij liet haar blijven. Niet veel later werd hij verliefd op haar, maar het was niet wederzijds, toch bleef hij vriendelijk. De vrouw van zijn dromen werd verliefd op een ander, liet hem in de kou staan en vanaf dat moment kwamen zijn slechte kanten weer omhoog. Hij werd jaloers en verbande de man waar ze verliefd op was van het schip en het deed hem niks toen hij zag hoe stuk zij daar van was. Later kwam de man, door wat je een wonder kan noemen, toch weer aan boord. Olivier liet hem deze keer toch blijven, maar hij was niet meer zo aardig als hij geweest was. Zelfs tegen de vrouw waar hij verliefd op was geweest deed hij vreselijk, hij was weer net zoals vroeger. Snauwde zijn bemanning af, was weer een echte piraat en kende geen genade meer.

    Nu, met zijn nieuwe bemanning en weer zijn oude karakter terug, is hij op zoek naar een schat. Hij weet niet precies wat het is of hoe het eruit ziet, maar het blijkt geweldig te zijn en te liggen op een onbewoond, geheimzinnig eiland midden in de oceaan. Hij is vastberaden de schat te vinden, zijn aartsrivaal Cameron Sand voor te zijn. Toch zijn er kleine dingen die hij over het hoofd ziet.
    Hij gaat er namelijk niet vanuit dat er toch een volk blijkt te wonen op het eiland, verwacht niet dat er een verrader in zijn bemanning zit en dat zijn aartsrivaal het juiste moment om toe te slaan afwacht.


    De verhaallijn in het kort.
    Het gaat over de bemanningsleden en kapitein van de Medusa die op zoek zijn naar een schat. Eén van de bemanningsleden is een verrader (Tristan Wright) in dienst van aartsrivaal Cameron Sand, hij houdt zijn opdrachtgever op de hoogte met een postduif, stuurt hem berichten over de koers en informatie over wat er gaande is op de Medusa. Als ze eenmaal op het eiland aankomen, waarvan ze dachten dat het onbewoond zou zijn, blijkt hun een verrassing te wachten. Er woont een vreemd volk dat hun niet vertrouwd, de bemanningsleden moeten hun vertrouwen zien te winnen, maar hoe gaan ze dat doen als blijkt dat Cameron Sand, samen met zijn bemanning, al eerder op het eiland is aangekomen en het vreemde volk al helemaal voor zich gewonnen heeft?

    Lijstje
    Volledige naam:
    Leeftijd:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Rol+rang: (Bemanning Medusa, kok. Avaloniër, krijger etc.)
    Extra:
    (Je mag er zelf dingen bij verzinnen zoals verleden enzo)

    Persones (Als je vragen hebt hierover, stel ze dan gerust)
    Kapitein Medusa: Vluuv – Olivir Dalton .. – 24
    Kapitein Poseindon's Mermaid: SuperCookie - Cameron Sand - 24
    Stamhoofd Aveloniërs: MustacheMe - Vérum Chestïo - 24
    Verrader: Sid – Tristan Wright – 22

    Bemanning Medusa:
    Endure – Abby (Abigail Rosaline Valence) – 19
    Sid - Natambu Mmba - 25
    MustacheMe - Ticimo Carabét - 26
    MoonyLove - William Davis - 18
    C18 - Ace Franklin Johnson -24

    Bemanning Poseindon's Mermaid:
    Sid - Leopold Smiths - 24
    Vluuv - Bee - 19
    SuperCookie - Luce Damians - 20

    Het volk, de Aveloniërs:
    Endure -: Ayiana Kateri Chestio - 21
    MustacheMe - Phani Cinta Carabét - 11
    MoonyLove - Katy Griffin - 14

    'Regels'
    Ik wil niet echt regels opgeven, maar heb liever wel dat jullie je hieraan houden of het onthouden.

    - Doe alsjeblieft je best om een redelijk stukje neer te zetten, dus niet 1 regel en dan denken ‘klaar’. Mocht je geen inspiratie hebben voor langer stuk, meld het dan gewoon. En nee, je hoeft niet 800 woorden te schrijven, zelf niet als anderen dat wel doen, maar 5 regels moeten je vast wel lukken.
    - Wil je je personage kwijt of stoppen? Zeg het dan, dan brengen we je personage even om het leven :P
    - De meesten vinden het niet prettig als je beslist wat hun personages doen, dus vraag het voor de zekerheid of ze het erg vinden of niet.
    - Je hoeft echt niet elke dag meteen te reageren op elke post, maar wacht alsjeblieft niet een week met posten. Ga je weg? Meld het dan en stuur je personage even op pad, laat hem/haar bijvoorbeeld verdwalen in de rimboe.
    - Houd je alsjeblieft aan de verhaallijn en als je een ‘speciaal’ personage wilt, vraag het dan even, ik sta open voor interessante personages die het verhaal leuker maken.
    - Don’t be scared. Stuur je personage gewoon op anderen af, bekijk desnoods de RPG Handleiding site voor tips. Weet je nog steeds niks? PB mij of een ander dan om te vragen waar zijn personage is en of die naar jouw personage kan gaan.
    - Verhaal kwijt? Stop dan niet zomaar zonder wat te melden, maar vraag waar de rest is of om een kleine samenvatting.
    - Er zijn een hoop personages nodig, maak er gerust meer en je kan ook voor niet bestaande personages schrijven natuurlijk! En kijk ook een beetje welke 'groep' nog weinig personages heeft en dergelijke!

    Nogmaals; Niet echt regels, maar meer dingen om jullie aan te herinneren [;

    [ bericht aangepast op 16 nov 2011 - 20:18 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    SuperCookie schreef:
    ^oke ik verander het even (:

    Danku danku ^-^

    Natambu/Nate
    'Van de voorraden jatten en medepiraten aanvallen. Je hebt zelfs nog minder eergevoel dan ik en dat zegt wat.'
    Mijn ogen worden groot, hoe verzint hij het?
    'Abby?! Jezus, jij hebt nog meer op dan ik dacht! Al was ze de laatste op de wereld, dan nog zou ik niets van haar moeten weten! Lul je er niet uit man, jij hebt me die trap verkocht en was van plan me af te maken!' tier ik.
    Dat eerste was in elk geval niet gelogen, geen haar op mijn kop dat er aan denkt om zoiets met haar uit te spoken. En dat weet normaal iedereen aan boord nu onderhand wel. Ik ben beter gewoon dan haar, zo'n wijf verdient mij niet.

    [ bericht aangepast op 15 nov 2011 - 21:21 ]


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Bee - Bemanning Poseidon's Mermaid
    Ik glimlach met mijn lippen op elkaar als ze me een compliment geeft. De andere mannen lijken inderdaad niet zo gemotiveerd, zie ik als ik een blik achterom werp. Ze zitten voornamelijk rum te drinken en te mopperen. Het meisje geeft ook nog wat kritiek op mijn speer, en ik knik. Het is inderdaad niet de meest harde punt die er te bedenken valt. Ik wil de speer al weer van haar overnemen en weggaan als ze een voorstel doet. "Zal ik je anders leren hoe je een pijl en boog maakt?" Verrast kijk ik op, en ik knik. Graag. Ik mag haar wel, ze is niet zoals de vrouwen die ik gewend ben. Dan hoor ik nog een stem, en verstoord kijk ik om. Het is Luce, een meisje van de Poseidon's Mermaid dat me altijd doet denken aan de vrouwen in de stad, die me uitlachten omdat ze het beter hadden dan ik. Niet omdat door haar gedrag, over het algemeen is ze volgens mij best oké, maar puur en alleen door haar gezicht en haar lange bruine haren. Ze laat trots haar eigen wapen zien, en ik voel een steek van jaloezie. Natúúrlijk heeft ze het beter gedaan dan ik. Het lijkt wel of ze verdomme alles beter kan. Terwijl ik wacht tot Aiyana me laat zien hoe ze bogen maakt sla ik mijn armen over elkaar heen en kijk in de richting van de groep mannen van ons schip. Ze gedragen zich precies zoals altijd: Lomp en onbeschoft. Mijn mondhoek trekt enigszins omhoog, nog net niet genoeg om een glimlach te zijn. Alles beter dan van die verwende vrouwen.

    Captain Oliver Dalton - Captain Medusa
    Door mijn simpele vraag ontstaat er een heel scheldsalvo, waarbij het ieders bedoeling lijkt te zijn mij ervan te overtuigen de ander overboord te gooien. Even laat ik ze uitrazen, maar als ze niet stoppen trek ik met een zucht mijn pistool en los een waarschuwingsschot in een zak groen uitgeslagen meel. Door de kogel ontstaat een gat in het jute en een klein stroompje meel met groene, witte en grijze vlokjes schimmel loopt naar buiten. Omdat Ace en Nate de hint hebben begrepen en gelukkig nu allebei hun muil houden blaas ik rustig de rook die nog uit mijn pistool komt weg en steek het terug in zijn holster. Terwijl ik nog een aantal stappen in hun richting zet begin ik te praten. "Eigenlijk zou ik jullie allebei moeten laten kielhalen of ophangen. Ik weet immers niet wie hier schuldig is aan wat, hm? De volgende keer gooi ik jullie midden op zee overboord, of laat ik je wegrotten in de kelders. Maar laat ik nu over mijn hart strijken; 30 zweepslagen voor allebei. Als waarschuwing." Ik glimlach duivels. "En jullie geven die zweepslagen aan elkaar, boven op het dek. Hebben we een deal, heren, of kiezen jullie voor een enkeltje zeebodem?" Het laatste zeg ik terwijl ik mijn hand weer op mijn pistool leg.

    SuperCookie schreef:
    ^oke ik verander het even (:


    same for me, heb liever niet dat mijn personages bestuurd worden (:
    Je wend wel ana lange stukken schrijven zonder voor andere te bepalen ;]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    omfg eeeels, de captain is eeeeevil o-o


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Endure schreef:
    omfg eeeels, de captain is eeeeevil o-o

    Genesis
    Haar ogen glijden over de wanden, terwijl ze luisterde naar een lange tirade tussen Nate en Ace. Het was ongelovelijk hard, maar geen van hen verraadde haar. Er borrelde ondanks haar woede een schuldegevoel op, waarna ze Abby's stem dichterbij hoorde. Gemakkelijk schoof ze de blockade van de deur weg, en opende die. Vanaf hier beluisderde ze de laatste woorden van de vreemde man, die waarscchijnlijk kapitein was. 30 zweepslagen!? Nee, dat was oneerlijk! Ze verontschuldigde zichzelf aan Abby, en rende tot de drie mannen. ''Het is niet hun schuld!'' Prevelde ze slikkend. Ze kon het niet geloven, maar nam het zelfs voor Nate op. En aan Ace voelde ze zich gewoon schuldig. Haar zeegroeneogen twinkelden angstig, nieuwsgierig maar ook vastberaden.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    ^^ omg die smiley xd
    Pff het is echt lastig om iets te schrijven zonder iets te beslissen voor anderen. Morgen schrijf ik nog wel een stukje.

    goed kijken naar ons :'D gewoond ingen herhalenv an anderen -gayhandje-
    ik reageer mrogen, dan ben ik toch vrij.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    -Wacht tot er iemand iets post zodat ik weer wat kan posten-
    Woow, de Avaloniërs zijn echt wel een beetje heel erg in de minderheid ja. o_o


    Don't forget to b.r.e.a.t.h.e

    Ace - Piraat.

    Nate begint hem zo langzamerhand helemaal te ontploffen. Ik zou hier gebruik van moeten maken.
    'Abby?! Jezus, jij hebt nog meer op dan ik dacht! Al was ze de laatste op de wereld, dan nog zou ik niets van haar moeten weten! Lul je er niet uit man, jij hebt me die trap verkocht en was van plan me af te maken!'
    'Oh ja vast. Meneer probeert geloofwaardig over te komen. Ik zeg de kapitein toch dat ik je die trap verkocht heb! Behoorlijk goed werk voor een dronkenlap, vind je niet?' grijns ik sinister.
    Ineens trekt Oliver zijn pistool en nog voor ik dekking kon zoeken, heeft hij in een juten zak geschoten, waar nu bedorven meel uit loopt, als zand uit een zandloper.
    We kijken hem beiden met ogen zo groot als schoteltjes aan. Het bekvechten is per direct opgehouden en geen van beiden durven we nog een vin te verroeren.
    'Eigenlijk zou ik jullie allebei moeten laten kielhalen of ophangen. Ik weet immers niet wie hier schuldig is aan wat, hm? De volgende keer gooi ik jullie midden op zee overboord, of laat ik je wegrotten in de kelders. Maar laat ik nu over mijn hart strijken; 30 zweepslagen voor allebei. Als waarschuwing.' Ik begin aan mijn rug te krabben. Ik moet toegeven, de kapitein is in een gulle bui. Daarmee heeft hij geen woord overdreven. Ik had op z'n minst een royale kielhaal verwacht. 'En jullie geven die zweepslagen aan elkaar, boven op het dek. Hebben we een deal, heren, of kiezen jullie voor een enkeltje zeebodem?' Ik kijk van Oliver naar Nate.
    'Mij hoort u niet klagen,' zeg ik luchtig.
    Ineens hoor ik geren in de gang. Godallemachtig, wat zullen we nu krij- Genesis?! Oh nee! Wat doet zij hier?! Bij Neptunus, moge de duivel mijn ziel hebben als ik dit verknoei.
    'Het is niet hun schuld!' roept ze naar kapitein Oliver. Ik moet haar nageven, die meid heeft lef. Ik merk hoe de kapitein zijn ogen gevaarlijk naar ons toe glijden.
    'Eh.. ik kan het uitleggen,' zeg ik met een ongemakkelijke grijns, terwijl ik zo onschuldig mogelijk aan het hoofd krab. Ik zie Nate's blik twinkelen.
    Ik ben verdoemd. 'Kapitein, heb ik nog recht op die dertig zweepslagen?' voeg ik hoopvol toe.

    [ bericht aangepast op 15 nov 2011 - 21:59 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    Abby (Abigail Rosaline Valence)
    Goh, Ace had die arme meid flink de stuipen op het lijf gejaagd, want voor de deur geopend werd hoorde ze eerst het heen en weer geschuif van spullen, waar zij uit op maakte dat ze de deur had gebarriceerd (hoe schrijf je dat ingodsnaam) had). Ze was in gedachtn verzonken geweest toen de deur openging en de jongevrouw in de deuropening verscheen, naast dat ving ze plots ook wat anders op, stemmen.. 30 zweepslagen? Plots verontschuldigde de jongevrouw zich en zette het op een rennen. "Nee, wacht!" Ze dacht er niet bij na en zette gauw de achtervolging in, wat natuurlijk een paar vreemde blikken van ronddwalende bemanningsleden opleverde. Ze stak haar hand uit om de arm van de vrouw te pakken, maar miste op een haar na. Plots stond ze weer in de deuropening van het ruim en ze vervloekte zichzelf dat ze de jongevrouw niet tegen had kunnen houden. "Eh.. ik kan het uitleggen," hoorde ze Ace zeggen en nu realiseerde ze zich eigenlijk pas goed dat de kapitein er stond. Ze hoorde Ace vragen of hij nog recht had op 30 zweepslagen en ze voelde hoe ze genageld stond aan de grond. Dat kon ze niet laten gebeuren. "Het zit zo," begon ze, haar angst voor de kapitein onderdrukkend. De laatste tijden deed hij haar namelijk nog denken aan James, terwijl ze hem eerst altijd zo mocht. "We vonden haar gisteren in het ruim, we vroegen haar hoe ze hier terecht gekomen was en ze vertelde dat ze achtervolgd was geweest door een stel mannen. Hoe dan ook, ze vluchtte en dit schip zag er verlaten uit, toen heeft ze zich verstopt in het ruim. Ze was nogal overstuur, dus we wilden wachten met het vertellen dat ze er was toen Nate kwam en zijn neus in onze zaken stak. Hoe dan ook, Maxime, Josephine en de rest mochten ook blijven, dus het zou oneerlijk zijn als zij het niet mag. Nietwaar?" Glashard liegen, een van de goede dingen die ze hier geleerd had. Ze keek de kapitein strak aan en hoopte dat hij het zou geloven, het klonk in ieder geval wel geloofwaardig. En hopelijk ging de jonge vrouw er niet weer tegenin, zoals ze eerder al had gedaan toen Ace haar hachje probeerde te redden.

    [ bericht aangepast op 16 nov 2011 - 12:17 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Ghehe :y)
    Phani Cinta Carabét // Avaloniër
    'Hoi!' zegt Katy met een grote glimlach op haar gezicht. 'Hallo!' Zeg ik net zo breed glimlachend als haar. Ik spring op en neer en draai met mijn vinger rondjes in mijn haar. 'Hoe gaat het? Dat is echt lang geleden!' Glimlach ik nog steeds. Ik blijf recht tegenover haar staan en draai met min vinger door mijn haar.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    SuperCookie, toch proberen :'D De meeste vinden het niet prettig en 't is niet erg als je stukjes korter zijn ofzo -gayhandje-
    En haha, ik ging een site zoeken waarop stond hoe je een pijl en boog maakt :Y)

    Aiyana Kateri Chestio
    (Ik negeer 't stukkie dat je voor Aiyana besliste even)
    "Ayiana? Wat vind je van mijn boog?" vroeg een ander vrouwelijk bemanningslid, ze zag er nog al trots uit. Aiyana nam de pijl en boog en bekeek het grondig. "Je hebt het verkeerde hout gekozen," zei ze. "Je had dood, droog hout moeten gebruiken van bijvoorbeeld een es, berk of taxus. Dit hout is ook wat grauw en gebarsten, de volgende keer moet je kieskeuriger zijn," vertelde ze haar. De maten klopten ook niet, de boog was te groot voor haar, maar dat liet ze maar even achterwege. "Je pijl is wel oké," voegde ze eraan toe. "vraag anders hulp aan de anderen hier en probeer het nog eens, je bent in ieder geval goed op weg, succes," zei ze. Ze had haar mee kunnen vragen, maar ze wou het nu eens proberen met één iemand, misschien dat het dan beter ging. "Ga je mee, Bee?" vroeg ze, ze wist haar naam nog van het voorgevalletje met Leopold toen hij naar haar had geschreeuwd.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Vérum Chestïo - Stamhoofd
    Ik hefde mijn inmiddels lege glas en proostte. 'Dus u bent zat van het wapen maken?, maar denk u dat u er al klaar voor bent om te gaan jagen? Ik bedoel jagen is een zware taak.' Zei ik de bittere smaak uit mijn mond proberend te slikken. Ik legde mijn gebruinde handen op mijn schoot en kijk naar Cameron die inmiddels zijn glas ook al bijna ophad.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."