[RPG] #Pirates. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 16 nov 2011 - 20:18 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Paynelicious schreef:
Kan ik nog ergens inspringen?

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Paynelicious schreef:
Kan ik nog ergens inspringen?

[ bericht aangepast op 12 nov 2011 - 15:44 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

Paynelicious schreef:
Kan ik nog ergens inspringen?

Don't forget to b.r.e.a.t.h.e

Bee - Bemanning Poseidon's Mermaid
Met de tak loop ik terug naar het dorpje. Sommige leden van de bemanning zijn al druk bezig, terwijl anderen nog steeds staan te mokken. Ik negeer ze en ga aan de rand van het dorp op de grond zitten, in kleermakerszit. Met mijn mes begin ik de schors van de tak af te schrapen. Het is moeilijker dan ik had verwacht, en als ik gefrustreerd een keer teveel kracht zet snijd ik mezelf in mijn vinger. Met een boze grom stop ik de vinger in mijn mond. Er springen tranen in mijn ogen door de prikkende pijn. Leopold zal me nu wel niet willen helpen, daar heb ik zijn trots teveel voor gekrenkt. Ik kijk naar het sneetje, dat er veel minder indrukwekkend uitziet dan ik had verwacht. Ik bijt op mijn lip en ga vastberaden verder met het verwijderen van de schors. Als ik eindelijk, na nog twee keer in mijn vingers gesneden te hebben, klaar ben begin ik een punt aan het uiteinde van de stok te maken. Het zal vast niet de meest indrukwekkende speer ooit zijn, maar zolang ze er genoegen mee neemt ben ik al blij.

Captain Oliver Dalton - Captain Medusa
Met de kom loop ik het dek op, als Nate ineens voor mijn neus opduikt en me een overhemd toont. Ik til een wenkbrauw op en kijk er een seconde naar. "Hier, zo kan u u niet vertonen." Ik kijk hem even aan, maar hij staart doodserieus terug. "Hm." brom ik dan, geen zin in een gesprek, en ik pak het overhemd van hem aan. Omdat ik mezelf zo snel mogelijk weer wil opsluiten in mijn donkere kamer zeg ik niets van zijn brutale woorden, maar ik heb meteen bij mezelf besloten dat hij het nog een keer moet wagen zoiets te zeggen en dat ik hem dan zonder pardon aan stukken rijg en van boord flikker. Of ergens de cellen in, een hongerdood is nu eenmaal nog minder prettig. Hoe dan ook, hij heeft wel gelijk, en dat besef ik me best. Vandaag zal ik gebruiken om mezelf op te frissen en mijn kamer wat op te ruimen, of in ieder geval de etensresten en vuile was de zee in flikkeren, dan kan ik morgen weer goed beginnen. Ik wil er niet zo slonzig bijlopen als we op het eiland aankomen. Het moment dat we de schat te pakken krijgen zal een historisch moment zijn, en dan moet ik er goed uitgerust uit zien.

je mag ook meerdere personages hè Dus als je er meer wilt, maak gerust aan [:

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ace - Piraat.

'Ik vraag jou toch ook niet je kleren voor mijn neus hier uit te trekken en-' Droogjes kijk ik haar aan, waarna mijn mondhoeken vervolgens omkrullen in een brede grijns. 'Laat maar,' voegt ze zuchtend toe.
'Goed, ik zal je uitleggen hoe het zit. Met een beetje mazzel heb je die vlag daarboven aan de mast gezien. Dat betekent dus dat wij piraten zijn. Maar maak je niet druk, wij zijn niet zoals de mannen in de spookverhaaltjes van je papa. Oh nee, liefje. Wij zijn veel erger.' Ik krab even aan het hoofd. 'Misschien was dat niet zo'n tactvolle zet.' Ik zet de rum op het tafeltje.
'Afijn, het komt er simpel gezegd op neer dat je hier bent met één simpele reden: dat je je mond houdt. Als ik zo'n meedogenloze wrede piraat zou zijn geweest, had ik je allang een kogel door het hoofd gejaagd, na me eerst even met je vermaakt te hebben. Nou moet ik zeggen dat de barmhartige Ace F. Johnson nooit zoiets afschuwelijks zou doen - god, bespaar me alle slechtheid - maar andere mannen op dit schip wel. Dus daarom is het zaak je zo goed mogelijk te vermommen, zodat je deze tocht ook nog daadwerkelijk zonder kleerscheuren door komt. En dat mag je letterlijk nemen.' Tristan kijkt me afwachtend aan.
'Oh. Wel verdomd, da's waar ook. M'n beste maat, je wou wat zeggen.

No growth of the heart is ever a waste

Genesis
Haar wenkbrauwen krullen om tot een frons. ‘‘Wel, Ace F. Johnson.’’ Een uitdagende grijns speelde met haar lippen. ‘‘Ik zie mezelf niet in die muffe kleding rondlopen. Hartelijk bedankt voor het aanbod, dan wil ik nu graag weer naar huis. En mocht je het echt willen weten. Ik keek niet naar jullie om een roddel te kunnen verzinnen, maar ik zocht gewoon iets vermakends.’’ Met die woorden had ze haar zetje gedaan, en liet ze haar armen zakken, om vervolgens een hand te gebruiken om een lok om haar wijsvinger te kunnen krullen. Haar zeegroene ogen twinkelden speels, en ook koppig. Ze stond op een meter afstand van de twee, en dat vond ze dichtbij genoeg. Daarna gleden haar ogen nieuwsgierig naar de jongen naast Ace. Wat zou hij te vertellen hebben?

Feel the fire, but do not succumb to it.

Tristan - Piraat.
Ace sleurt me zowat binnen en nieuwsgierig kijk ik naar het meisje. Alles aan haar straalt geld en luxe uit, een soort leven dat ik tegelijk wil en niet wil. Jezelf niet meer hoeven afbeulen is niet iets wat me koud laat, maar dan mis je wel al het avontuur. Maar ik moet toegeven, ze is leuk om te zien, mooie ogen en glanzend haar. Haar koppigheid doet me een beetje denken aan Abby, maar ze kan niet aan mijn liefste tippen. Dat Ace blijkbaar van haar af is gebleven, verbaast me. Hoewel, met zijn vorige vlam, die saaie Josephine, was hij ook opvallend voorzichtig.
Ik negeer het meisje en haar tirade volledig, maar bedenk wat ik tegen Ace ga zeggen. Eigenlijk was ik gewoon nieuwsgierig naar het meisje.
'Wel, ik wilde zeggen dat we morgen blijkbaar al aan land gaan, dus je kan haar -als mademoiselle dan toch geen mannenkleren wil aandoen- evengoed hier opgesloten houden en morgen ergens op dat eiland dumpen, tussen de kannibalen en wilde dieren. En misschien vannacht nog even met haar... Dan is het ook opgelost.'
Ik kijk haar vanuit mijn ooghoeken aan, hopelijk trekt ze nu als de bliksem die mannenkleren aan. Ik zou nooit iemand zomaar achterlaten in de wildernis, maar dat kan zij niet weten. Hopelijk heeft Ace me wel door.

Home is now behind you. The world is ahead!

Ace - Piraat.

'Ik zie mezelf niet in die muffe kleding rondlopen. Hartelijk bedankt voor het aanbod, dan wil ik nu graag weer naar huis. En mocht je het echt willen weten. Ik keek niet naar jullie om een roddel te kunnen verzinnen, maar ik zocht gewoon iets vermakends.'
Ik kijk haar droogjes aan. Oke, dat ging niet echt soepel. Vanuit een ooghoek staar ik naar de lok die ze om haar vinger draait. In zo veel doet ze me denken aan Josephine en ik begrijp nog steeds niet waarom ze zomaar is weggegaan. Misschien was dat al die tijd wel haar bedoeling geweest en besefte ze even goed als ik dat een bestaan naast mij op niets zou uitlopen. Het is waar wat ze zeggen: een piraat zal nooit sterven met een vrouw naast zijn zijde die over hem waakt. Tenzij hij haar genoeg betaalt. Of.. ik werp een blik op Tristan. Of als ze verkleed ging in mannenkleding misschien.
Deze wendt zich tot de jonge vrouw.
Wel, ik wilde zeggen dat we morgen blijkbaar al aan land gaan, dus je kan haar -als mademoiselle dan toch geen mannenkleren wil aandoen- evengoed hier opgesloten houden en morgen ergens op dat eiland dumpen, tussen de kannibalen en wilde dieren. En misschien vannacht nog even met haar... Dan is het ook opgelost.' Ik krijg ogen zo groot als schoteltjes en het duurt even voor het kwartje valt. Dan grijns ik even sinister en draai me om naar haar.
'M'n beste, dat is eigenlijk geen slecht idee. Ik bedoel, ik mag dan wel genadig en barmhartig zijn, maar dat is een eigenschap die me alleen maar ontleend is als de omstandigheden me meewerken. Denk persoonlijk dat kannibalen wel behoefte hebben aan vers, jong, zacht mensenvlees. En ach, ze ziet er niet slecht uit, vind je ook niet? Ben benieuwd wat er onder die jurk zit.' Ik zie haar blik wat betrekken, ook al probeert ze zich groot te houden.
'Jouw keus,' zeg ik met een glimlach.
'Oh trouwens,' zeg ik als ik Tristan een vriendschappelijk stoot geef, 'die ketting zal vast wel wat opleveren.'

No growth of the heart is ever a waste

Tristan - Piraat.
Ace heeft mijn plan door en speelt het spelletje mee. Met een pokerface bestudeer ik het meisje. Eigenlijk is het best erg dat we haar zo moeten overtuigen te doen wat het beste is voor haar. Langs de andere kant; ik vertrouw zelf ook geen piraten.
Ace port me in mijn zij en ik grijns naar hem. 'Maat, ik stel voor: om de beurt vannacht en ieders de helft van wat die ketting opbrengt. En wacht, jij krijgt eh, nog wat extra van mijn deel als ik eerst mag.'
Terwijl ik dat zeg, bekijk ik haar van top tot teen en beweeg dan veelzeggend met mijn wenkbrauwen naar haar.

[ bericht aangepast op 13 nov 2011 - 19:49 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

Genesis
Haar ogen worden groot, maar haar koppigheid is groter. ‘‘Deze ketting is van mijn moeder. Ik hak je vingers er één voor één af als ze er met je pootjes aanzit!’’ Sist ze vinnig, en legt haar fragiele, zachte vingers automatisch op het tere hangertje. Een hartje, gehouwen uit echt goud. Ze slikt als ze beginnen over kannibalen, maar kijkt meteen weer vinnig wanneer hij begint over haar jurk. Haar blik glijd bedachtzaam over haar kledingstuk. Waar moet ze zich ook eigenlijk voor schamen? Maar toch.. Haar koppigheid is en blijft haar de baas. Toch kijkt ze al wat zachter naar de twee. ‘‘Goed. Geef me die stomme rotkleding. Maar ik wil schóne kleding die past.’’ Voegt ze daaraan toe. Haar stem klinkt niet eisend, eerder preuts. ‘‘En iemand die me uit al deze jurken helpt.’’ Alleen een bovenjurk was het niet. Daaronder bevonden zich minstens drie andere jurken die het geheel vormden. Ze zuchtte, en haalde een hand door haar lokken. Waar was ze in hemelsnaam aan begonnen?

Feel the fire, but do not succumb to it.

Ace - Piraat.

Tristan kijkt me aan met een nietsverhullende grijns.
'Maat, ik stel voor: om de beurt vannacht en ieders de helft van wat die ketting opbrengt. En wacht, jij krijgt eh, nog wat extra van mijn deel als ik eerst mag.' Ik schud hem de hand als een zakenman die net een miljoenendeal heeft gemaakt. 'Al goed, maagdelijke vrouwen zijn toch niet zo mijn ding geweest.'
Nu hopen op het beste.
Tot mijn verbazing stemt ze in, zij het met wat moeite.
'Deze ketting is van mijn moeder. Ik hak je vingers er één voor één af als ze er met je pootjes aanzit!' Ik grinnik even, terwijl ik in mijn hoofd de waarde probeer te schatten. Een automatisme als piraat.
'Goed. Geef me die stomme rotkleding. Maar ik wil schóne kleding die past. En iemand die me uit al deze jurken helpt.' Ik glimlach even. 'Komt voor elkaar. Geef me een minuutje. Tristan, pas even op haar.' Zeg ik, waarna ik het kamertje uit hol, op weg naar het ruim, waar ik slaap.
Ik glip naar mijn bed toe, haal vanonder het bed een blouse en een broek. Ik doe mijn eigen riem af en leg deze bij het pakketje. Ik ruik aan het zooitje, waarna ik goedkeurend knik en weer terug ren.
'Hier,' zeg ik en geef haar de kleding in handen. 'Ik zal je wel helpen met die jurk. Eh..' Ik draai even om haar heen en kijk wat moeilijk. Goed. Waar te beginnen? Deze jurk zit anders in elkaar dan die van Josephine. Ik kijk onder een van de rokken, waarna ze me afkeurend en beledigd aankijkt.
'Dat was niet wat het leek dat het was. Ik zocht naar.. eh ja.. een manier om die jurk open te krijgen. Er mag zeker niet gescheurd worden?' vraag ik hoopvol.

No growth of the heart is ever a waste

Genesis
Er speelt een uitdagende twinkeling met haar lippen. ‘‘Zo maak je geen jurk los, idioot.’’ Ze wijst naar haar rug, waar de touwtjes van haar bovenste jurk nestjes in een strik zijn vastgeknoopt. Ze bedenkt zich wat voor weddenschap ze net hebben gesloten. Op haar moeders graf hoopt ze het beste. Voor haar dan, althans. Ze trekt haar rok omlaag, en klat met haar tong. ‘‘Deze jurk moet heel blijven. Ik blijf niet voor altijd een.. Een matroos.’’ Het kwam wat twijfelend uit haar mond. Piraterij was nieuw voor haar, maar haar charmes gebruiken niet. Dus draaide ze zich om, en haalde haar lokken naar één kant zodat die er niet voor hingen. Daarna bekijkt ze de kleding, en strijkt ze er met haar vingers zacht over. Het is niet heel verkeerd, en ze zal het op haar manier wel leuk maken. Nouja, sexy is meer het woord maar dat verbied ze in haar hoofd rond te laten dolen. Zolang Ace op een veilige afstand van haar naakte huid zal blijven, zal ze zacht voor hen zijn. Maar zodra hij haar denkt hebben, kunnen bezitten kan zij ook brutaaltje spelen. Haar ogen glijden over de wanden terwijl ze haar hoofd wat schuin houd.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Tristan - Piraat.
Terwijl Ace wegspurt om haar van mannenkleren te voorzien -ik vraag me af waar hij er propere gaat vinden, blijf ik bij het meisje. Ik leun tegen de deur, zodat ze zich geen illusies maakt en ben ondertussen erg in mijn nopjes met ons gelukte plan. Zou ik iets tegen haar moeten zeggen? Nee, besluit ik. Als ze me aardig gaat vinden, trekt ze die kleren waarschijnlijk nooit aan. Ace is snel terug, met een bundeltje kleren dat er niet al te smerig lijkt uit te zien.
'Ik zal je wel helpen met die jurk. Eh..' Hij heft een van haar rokken op, opzoek naar ik weet niet wat, en door het gezicht dat ze als reactie trekt is goud waard. Ik moet serieus moeite doen om niet in lachen uit te barsten. Iets in Ace gaat nooit veranderen.
'Dat was niet wat het leek dat het was. Ik zocht naar.. eh ja.. een manier om die jurk open te krijgen. Er mag zeker niet gescheurd worden?' vraagt hij met een onbeholpen gezicht. Hij heeft al meerdere damesjurken open weten te krijgen, maar dit is blijkbaar toch een niveau te hoog voor hem. En om eerlijk te zijn: ik heb zelf ook geen idee van hoe de laatste damesmode op het vaste land in elkaar zit. Abby draagt dat soort dingen niet en ik weet niet of ik al de eer zou hebben gekregen om dat te leren losprutsen. Om het meisje gerust te stellen, schudt ik met mijn hoofd als teken naar Ace. 'Er wordt niet gescheurd, ik ga Abby halen.'
Ik laat hen alleen en klim zonder haast en met nog minder zin naar het kraaiennest. Abby en Will zitten zich daar nog steeds te vervelen. 'Wil je dat meisje helpen met omkleden?' fluister ik in haar oor, zodat Will het niet hoort. Ik weet dat ze dat wel wil, ze kan zich prima redden tussen alle mannen hier, maar toen de dames hier nog waren, trok ze ook graag met hen op. Vrouwendingen, zoiets. 'Ik neem je plaats wel even in,' biedt ik aan.

[ bericht aangepast op 13 nov 2011 - 22:18 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

Ace - Piraat.

'Er wordt niets gescheurd. Ik ga Abby halen,' zegt Tristan en verdwijnt dan. Nu zijn ik en de jonge vrouw alleen. 'Zo maak je geen jurk los, idioot,' zegt ze met een sadistische ondertoon en wijst naar haar rug. Juist. Dat had ik kunnen weten. Alsof ik een bom aan het ontmantelen ben, begin ik langzaam aan de touwtjes te trekken. Rustig en ontspannen. Als ik de knoop heb opengekregen, haal ik langzaam de rest los. Tevreden slaak ik een zucht van opluchting. Dat is alvast een jurk. Abby mag haar met de rest helpen. Ik staar naar een bloot stuk rug en ik heb ineens de intense neiging om haar huid te aaien. Hoe zacht zou het wel niet zijn? God, wat ruikt ze lekker. Ace, blijf bij de les.
'Een vrouwelijke collega zal je zo met de rest helpen,' zeg ik. 'Dus, hoe heette je ook alweer?' vraag ik, terwijl ik mijn best doe om niet al te erg naar haar borsten te staren. Voorlopig gaat het goed, Ace. Niet staren. Braaf zo.

[ bericht aangepast op 13 nov 2011 - 21:20 ]

No growth of the heart is ever a waste