[RPG] #Pirates. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 16 nov 2011 - 20:18 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

w8 op mijn psot ;p

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

wow w8, ik wou abby wegsturen zodat zij hun onderonsje konden houden, maar abby staat er dus nog bij?

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Eh, ik veronderstelde dat Tristan en Ace wegliepen, mja.

Home is now behind you. The world is ahead!

haha, ik doe wel gewoon dat ze nog evne bleef staan, niet begijrpend keek en wegliep.. Give me a sec

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Endure schreef:
haha, ik doe wel gewoon dat ze nog evne bleef staan, niet begijrpend keek en wegliep.. Give me a sec

Home is now behind you. The world is ahead!

Ace - Piraat.

'Misschien, maar ik betwijfel het, maat. Ik ga geen kogel door haar kop jagen.' Ik til even een wenkbrauw op en kijk hem droogjes aan.
'Dat was niet helemaal waar ik aan dacht,' grijns ik. 'Ik heb een beter plan. Olivier zal niet merken dat er een vrouw aan boord is, als hij er niet eentje ziet. Ik zorg ervoor dat ze mannenkleding aantrekt en geen piraat zal merken dat zij het is, net zoals bij Abby. Probleem opgelost. Bij het eerste het beste onbewoonde eiland dat we tegenkomen zorg ik ervoor dat ze het schip verlaat en dan moet ze zichzelf redden.' Ja, Ace. Je bent briljant. Dit plan is zo goed als waterdicht. Als het Abby lukte, waarom haar dan niet?
'Ik ga wat eten voor haar halen en zorg ervoor dat ze die jurk omwisselt voor een blouse en een broek.' Ik wandel gauw naar de keuken toe, haal een beschuit met boter op en wat wijn en loop weer richting de gang benedendeks. Ik spied de gang door, kijk of de kust veilig is en open de deur die naar haar kamer leidt.
'Goed. Dit is het plan,' begin ik en geef haar het eten aan. Ik gooi de deur dicht en leun tegen de muur in de kamer aan. 'Jij trekt die jurk uit, en ik...' Ik kijk haar even sinister aan.
'Geef je een blouse, een paar schoenen en een paar laarzen. En een nieuwe naam. Wat dacht je van Eugene?' Ze kijkt me wat verrast aan. 'Nah, je hebt gelijk. Geen Eugene. Te vrouwelijk. Jimmy. Ja. Jimmy klinkt goed. Wat denk je ervan?' Ze kijkt me wat droogjes aan. Mijn ogen glijden van haar gezicht zo subtiel mogelijk naar beneden, waar ze vervolgens op haar borsten blijven rusten. De jurk heeft een lichte inkijk en ik ben en blijf een man. Zonde als ze een blouse aan zo trekken, bedenk ik me. Nu ja, verkracht worden door tien man op een avond is ook niet alles en hoe kan ik slapen met al dat gegil? Deze oplossing is de beste. Tenzij ze liever naast mij ligt. Dan blijft ze wel buiten schot van de rest. Hoe zou dat lichaam er zonder die jurk uitzien? Met een beetje mazzel moet ik haar zelfs helpen hem uit te trekken. Ik begin bijna te kwijlen bij de gedachte. Ace, verdomme. Hou je seksuele fantasietjes onder controle.
God, ik sta echt te lang droog. Het eerste wat ik doe als ik aan wal ben, is een hoertje opzoeken. Deze ellende hou ik niet veel langer vol.

No growth of the heart is ever a waste

Abby (Abigail Rosaline Valence)
"Die rooie mier beledigde je," zei Tristan en Abby fronste eerst, maar glimlachte vervolgens. Ze vond het lief dat hij voor haar opgekomen was. "Hij is het niet waard," zei ze toen John vertrokken was tegen Tristan. Ze voelde hoe hij een zacht kneepje in haar hand gaf en de scheve glimlach die hij daarbij toonde was voor haar het teken dat het wel oké was en ze helaas weer terug moest naar haar post. Net toen ze wou vertrekken begon Ace een vaag verhaal en ze kon niks anders dan blijven luisteren. Abby hield wijselijk haar mond, een vrouw? Aan boord nog wel. Stiekem vond ze het wel prettig dat er weer een andere vrouw aan boord was, het was toch anders om met een vrouw te praten dan met de mannen hier, aan de andere kant was het wel een soort ontvoering en het deed haar terugdenken aan James. Een naar gevoel bekroop haar en ze zette de herinneringen gauw weer uit haar hoofd en richtte zich weer op Tristan en Ace, van wie de laatste enthousiast was begonnen praten.
"Ik heb een beter plan. Olivier zal niet merken dat er een vrouw aan boord is, als hij er niet eentje ziet. Ik zorg ervoor dat ze mannenkleding aantrekt en geen piraat zal merken dat zij het is, net zoals bij Abby. Probleem opgelost. Bij het eerste het beste onbewoonde eiland dat we tegenkomen zorg ik ervoor dat ze het schip verlaat en dan moet ze zichzelf redden," legde Ace hun uit en vertrok toen snel. Nogal verbouwereerd keek ze hem aan en richtte zich toen op Tristan. "Eerste het beste eiland? Dat zal mrogen dus al zijn, hij had haar net zo goed nog even verbrogen kunnen houden in plaats van meteen voor de leeuwen te werpen," zei ze en wierp een blik op de zee. Water, ze begon steeds meer uit te kijken naar wat vaste land. "Maar ik ga maar weer terug naar boven, gezellig over het water turen met Will," zei ze plagerig en gaf hem een kusje op zijn wang. "Tot straks," voegde ze er aan toe met een glimlachje en liep terug naar de mast. Ze klom omhoog en klom vervolgens het kraaiennest weer in. "Ben ik weer," zei ze tegen Will terwijl ze weer op haar plek ging staan. "Nog wat andrs gezien dan zee en lucht?"

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Genesis
''Mijn jurk uitdoen? Jimmy?'' Haar perfecte wenkbrauwen krullen zich om tot een verraste, toch ook wat bedenkelijke frons. ''Ik pas, denk ik. Geen denken aan dat ik deze jurk uittrek.'' Ze staat op, en strijkt zacht over het lijfje van de jurk. Ze wind een lok om haar vinger, en laat haar uitdagend blinkende, zeegroene ogen over de piraat voor haar glijden. Een charmante, bedachtzame glimlach siert haar zacht gevormde lippen wanneer hij haar zo bekijkt. Hij doet haar denken aan een van de piraten uit sprookjes die ze heeft gehoord.

[ bericht aangepast op 11 nov 2011 - 20:06 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Tristan - Piraat.
Pas wanneer Ace weg is, geeft Abby haar mening over Ace's plan, wat uiteindelijk toch hetzelfde was als hetgene wat ik in gedachte had.
'Gaan we morgen al aan land? Dat wist ik niet,' zeg ik. 'In dat geval heb je eigenlijk overschot van gelijk, maar ik weet uit eigen ervaring hoe leuk het is om opgesloten te zitten benedendeks.' Ik zwijg even en Abby geeft me een kus op mijn wang. 'Ik zal een oogje in het zeil houden, dan kan er toch niets gebeuren?' Maar ze is al vertrokken, ik zie haar al bijna in het kraaiennest zitten. Voor er iemand me kan opzadelen met één of andere stomme taak, duik ik het ruim in. Ik ben toch wel wat nieuwsgierig geworden naar Ace's smokkelwaar. Ik vaar nu al een paar maanden op de Medusa en begin het schip nu stilletjes aan grondig te kennen. Zo groot is het nu ook niet. Een aparte kamer, waar niemand ooit komt, dat kan er maar ééntje zijn. En inderdaad, daar aangekomen hoor ik al stemmen, ééntje hevig protesterend. 'Mijn jurk uitdoen? Jimmy?' Een glimlach verschijnt om mijn lippen, maar die verdwijnt zo gauw ik op de deur klop. 'Eh, Ace, heb je een momentje?'

Home is now behind you. The world is ahead!

Volledige naam: Isabella [Bella] Murray
Leeftijd: 19
Uiterlijk:

NO ALCOHOL ONLY FIZZY JUICE

Ace - Piraat.

Ze is het niet met het plan eens, want ze kijkt me tegelijkertijd verrast als protesterend aan.
'Mijn jurk uitdoen? Jimmy? Ik pas, denk ik. Geen denken aan dat ik deze jurk uittrek.' Ik zucht even. Dan neemt ze me in zich op. Ik voel me even ongemakkelijk worden en wend gauw de blik van haar borsten af. Niks gezien. Ace doet braaf zijn werk. Ongepast gedrag? Wie, ik? Ik ben onschuldiger dan de heilige maagd Maria!
'Voor mij hoef je die jurk ook niet uit te trekken - hoewel ik er geen bezwaar tegen zou hebben eigenlijk. Ah. Het is een lange tijd geleden dat ik voor het laatst een vrouwenlijf zag, laat staan heb aangeraakt,' zeg ik al kwijlend. 'Dus als je hulp nodig hebt, ah eh.. ik ben ten alle tijden beschikbaar,' zeg ik zo onschuldig mogelijk. Hoe zou haar huid aanvoelen? Ik zie haar blik wat betrekken. Ace. Hou je in.
'Eh, wat ik probeer te zeggen is-' Ineens wordt er op de deur geklopt. Bij Neptunus, wat nu? Ik begin hem zo zachtjes aan te panikeren, tot ik Tristan's stem hoor. 'Eh, Ace, heb je een momentje?' Ik doe de deur open, kijk even spiedend de gang door, sleur vervolgens Tristan naar binnen en gooi de deur weer dicht.
'Goed. Zeg wat je wil zeggen. Mevrouw hier wil haar kleding niet uittrekken.' Ik pak de fles rum uit mijn ruime broekzak en gooi een slok naar binnen.

No growth of the heart is ever a waste

Will ~ Bemanning Medusa
Veel krijg ik niet mee van het geremoer beneden en ik besluit wijs om me er dan ook niet in te mengen. Ik heb het te druk met andere ''belangrijke'' zaken, denk ik zo. Zoals de zee... De lucht... En de zee... Ik staar zo lang naar het water dat mijn ogen beginnen te tranen, en ik knipper ze snel weg. Heel even lijkt het of ik in de verte een stipje zie. Mijn hart begint heel even sneller te kloppen. Een land? Een eiland? Iets anders dan zee? Maar even snel is het stipje ook weer verdwenen. Zie je wel, ik ga hier zelfs van hallucineren! Levensgevaarlijk, dit werk. Teleurgesteld zak ik terug in mijn versufte houding. De minuten lijken zich uit te rekken, en ik heb niks om te doen ondertussen. En Abby is ook nog niet terug. Hé, waarom is ze er nog niet?
Op dat moment voel ik weer aan het vertrouwde kraken van de mast dat er iemand naar boven komt. Abby verschijnt over de rand, en gaat op haar plaats staan. "Ben ik weer," hoor ik haar zeggen. "Nog wat anders gezien dan zee en lucht?" Ik grijns naar haar als een haring met kiespijn. 'Eh.. Nou.. Om eerlijk te zijn niet, nee.' Ik knijp mijn ogen halfdicht als ik naar boven kijk en staar weer naar boven. De lucht is nu strakblauw, met een paar lijntjes als wolken. Krijsende vogels in de verte laten weten dat er nog een klein beetje ander leven was hier ergens midden op zee in the middle of nowhere. 'Wat gebeurde er daar eigenlijk beneden?' vraag ik uiteindelijk aan Abby, eigenlijk meer om iets te zeggen te hebben dan uit echte nieuwsgierigheid.

Don't forget to b.r.e.a.t.h.e

Genesis
‘‘Ik zal het onthouden, ja.’’ Glimlacht ze hoofdschuddend. Haar lippen krullen wat om in een geamuseerde glimlach wanneer hij nog iemand naar binnen sleurt. Ze houd haar hoofd wat schuin, en wind bedachtzaam één van haar lokken om haar wijsvinger. ‘‘Goed. Zeg wat je wil zeggen. Mevrouw hier wil haar kleding niet uittrekken.’’ Ze fronst ietwat beledigd na die woorden. ‘‘Ik vraag jou toch ook niet je kleren voor mijn neus hier uit te trekken en-’’ Ze knijpt haar talggroene ogen even dicht, en schud haat hoofd. Hij zou er geen bezwaar in hebben, dom van haar daar aan te twijfelen. ‘‘Laat maar.’’ Murmelt ze daarna prevelend, en strijkt een lok uit haar gezicht. Herpak jezelf, Genesis. Spreekt ze zichzelf toe, en slaat haar armen dan op een zachte, en ja ook eigenlijk te vrouwelijke manier voor haar buik over elkaar. Ze houd niet van die intimiderende types. Een zachte zucht rolt over haar lippen, en doorbreekt ze stilte. Haar nieuwsgierig, toch ook vrij uitdagende blik glijd van de een naar de ander. Dan legt ze haar zachte, slanke vingers zachtjes op haar rozegekleurde lippen. Hoe zou rum smaken? Wijn was bitter, en soms ook veel te zoet. Ze liet haar hand maar weer zakken tot ze dezelfde houding als hiervoor had, en richtte zich toen weer op de mannen voor haar. De jongen die haar had ontvoerd heette dus Ace. Onverwacht speelt er toch een geheimzinnig glimlachje met haar lippen. Hij was zo stuntelig, zo belust op vrouwen.. En dus had hij haar maar meegenomen? Ze grinnikte. Het klonk vrij soepeltjes en glashelder. Ze had hem eerder gezien, in Tortuga. Daar had hij geplunderd. En nu ook bij haar vader thuis. Ze glimlach op haar gezicht werd onschuldig toen ze zich bedacht dat ze niet naar de plundering, maar naar de wilde, jonge piraten had zitten staren. Was hij bang dat ze hen zou verraden? Vast wel. Maar zo was ze niet. Ze zocht gewoon wat afwisselend vermaak. En ze moest toegeven dat ze er voor piraten niet erg onaantrekkelijk uitzagen. Al ging zij niet zoals Ace zo kwijlend lopen staren. Daar was ze te.. Arrogant voor misschien? Nee, dat was het niet. Het was meer een soort onschuld die dat bracht. Maar ze was tevens ook een fragiele, preutse maagd en zou het dus niet met de eerste, de beste piraat doen. Ze keek wel uit, straks brak hij haar hart, of nog erger. Ze zuchtte, en keek op uit haar gedachten. Ze had al die tijd fragiel en onschuldig geglimlacht.

[ bericht aangepast op 12 nov 2011 - 9:13 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Kan ik nog ergens inspringen?

NO ALCOHOL ONLY FIZZY JUICE

Euh, geen idee .

Feel the fire, but do not succumb to it.