• Het gaat over piraten ja, maar zelfs als je er bijna niks van weet kan je gewoon meedoen. Probeer het gewoon eens, ikzelf weet ook niks over die periodes, enkel dingen die ik toevallig heb gezien in POTC. (; En niemand zal je kwaad aankijken als je een klein foutje maakt door je personage bijv. een mobiel te laten pakken.
    Inspringen kan/mag altijd! We verzinnen er wel wat, geven je korte samenvatting en helpen je natuurlijk ook met in de RPG komen (;


    Lang geleden was er een kapitein, zo barbaars en zo harteloos, dat zelfs de stoerste mannen hem uit de weg gingen. Kapitein Olivier Dalton, hij had zijn eigen schip, de Medusa, en zijn eigen bemanning die hij als grof vuil behandelde, maar ze bleven, bang voor wat er zou gebeuren als ze vertrokken. Ze kregen bijna niks en als ze niet luisterden konden ze beter maken dat ze wegkwamen, want Olivier stond bekend om zijn gruwelijke straffen. Zweepslagen, kielhalen, laten vechten om leven en dood tegen een ander bemanningslid voor zijn vermaak, ze voor schut zetten door ze op te dragen vrouwenkleren aan te trekken en dergelijke. Cameron Sand, kapitein van de Posideon's Mermaid kon hem niet uitstaan, was ziedend van jaloezie en ze werden rivalen. Nooit gingen ze elkaar uit de weg, gingen juist altijd de strijd met elkaar aan, toch won er nooit iemand. Op een dag veranderde alles, Olivier zag wat hij aanrichtte met zijn harteloosheid. Huilende vrouwen die hun kleine kinderen probeerde te sussen, de stoerste mannen die hem smeekte om genade. Van de een op de andere dag zag hij het in, het achtervolgde hem in zijn slaap, maar hij dacht dat het wel weg zou gaan, het schuldgevoel. Het nare gevoel bleef, de nachtmerries gingen niet weg dus nam hij een noodzakelijk besluit. Hij stuurde zijn bemanning weg, vastberaden een nieuwe start te maken, hij liet zijn aartsrivaal achter. Er was één ding dat hij niet achter liet, hetgeen wat wel tegen zijn barbaarsheid kon en hem niet zou laten vallen, zijn schip de Medusa. Hij zocht een nieuwe bemanning en was milder dan ooit te voren, misschien zelfs té soft.

    Hij ontdekte dat een van zijn bemanningsleden geen man was, maar een vrouw. Hij liet haar blijven. Niet veel later werd hij verliefd op haar, maar het was niet wederzijds, toch bleef hij vriendelijk. De vrouw van zijn dromen werd verliefd op een ander, liet hem in de kou staan en vanaf dat moment kwamen zijn slechte kanten weer omhoog. Hij werd jaloers en verbande de man waar ze verliefd op was van het schip en het deed hem niks toen hij zag hoe stuk zij daar van was. Later kwam de man, door wat je een wonder kan noemen, toch weer aan boord. Olivier liet hem deze keer toch blijven, maar hij was niet meer zo aardig als hij geweest was. Zelfs tegen de vrouw waar hij verliefd op was geweest deed hij vreselijk, hij was weer net zoals vroeger. Snauwde zijn bemanning af, was weer een echte piraat en kende geen genade meer.

    Nu, met zijn nieuwe bemanning en weer zijn oude karakter terug, is hij op zoek naar een schat. Hij weet niet precies wat het is of hoe het eruit ziet, maar het blijkt geweldig te zijn en te liggen op een onbewoond, geheimzinnig eiland midden in de oceaan. Hij is vastberaden de schat te vinden, zijn aartsrivaal Cameron Sand voor te zijn. Toch zijn er kleine dingen die hij over het hoofd ziet.
    Hij gaat er namelijk niet vanuit dat er toch een volk blijkt te wonen op het eiland, verwacht niet dat er een verrader in zijn bemanning zit en dat zijn aartsrivaal het juiste moment om toe te slaan afwacht.


    De verhaallijn in het kort.
    Het gaat over de bemanningsleden en kapitein van de Medusa die op zoek zijn naar een schat. Eén van de bemanningsleden is een verrader (Tristan Wright) in dienst van aartsrivaal Cameron Sand, hij houdt zijn opdrachtgever op de hoogte met een postduif, stuurt hem berichten over de koers en informatie over wat er gaande is op de Medusa. Als ze eenmaal op het eiland aankomen, waarvan ze dachten dat het onbewoond zou zijn, blijkt hun een verrassing te wachten. Er woont een vreemd volk dat hun niet vertrouwd, de bemanningsleden moeten hun vertrouwen zien te winnen, maar hoe gaan ze dat doen als blijkt dat Cameron Sand, samen met zijn bemanning, al eerder op het eiland is aangekomen en het vreemde volk al helemaal voor zich gewonnen heeft?

    Lijstje
    Volledige naam:
    Leeftijd:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Rol+rang: (Bemanning Medusa, kok. Avaloniër, krijger etc.)
    Extra:
    (Je mag er zelf dingen bij verzinnen zoals verleden enzo)

    Persones (Als je vragen hebt hierover, stel ze dan gerust)
    Kapitein Medusa: Vluuv – Olivir Dalton .. – 24
    Kapitein Poseindon's Mermaid: SuperCookie - Cameron Sand - 24
    Stamhoofd Aveloniërs: MustacheMe - Vérum Chestïo - 24
    Verrader: Sid – Tristan Wright – 22

    Bemanning Medusa:
    Endure – Abby (Abigail Rosaline Valence) – 19
    Sid - Natambu Mmba - 25
    MustacheMe - Ticimo Carabét - 26
    MoonyLove - William Davis - 18
    C18 - Ace Franklin Johnson -24

    Bemanning Poseindon's Mermaid:
    Sid - Leopold Smiths - 24
    Vluuv - Bee - 19
    SuperCookie - Luce Damians - 20

    Het volk, de Aveloniërs:
    Endure -: Ayiana Kateri Chestio - 21
    MustacheMe - Phani Cinta Carabét - 11
    MoonyLove - Katy Griffin - 14

    'Regels'
    Ik wil niet echt regels opgeven, maar heb liever wel dat jullie je hieraan houden of het onthouden.

    - Doe alsjeblieft je best om een redelijk stukje neer te zetten, dus niet 1 regel en dan denken ‘klaar’. Mocht je geen inspiratie hebben voor langer stuk, meld het dan gewoon. En nee, je hoeft niet 800 woorden te schrijven, zelf niet als anderen dat wel doen, maar 5 regels moeten je vast wel lukken.
    - Wil je je personage kwijt of stoppen? Zeg het dan, dan brengen we je personage even om het leven :P
    - De meesten vinden het niet prettig als je beslist wat hun personages doen, dus vraag het voor de zekerheid of ze het erg vinden of niet.
    - Je hoeft echt niet elke dag meteen te reageren op elke post, maar wacht alsjeblieft niet een week met posten. Ga je weg? Meld het dan en stuur je personage even op pad, laat hem/haar bijvoorbeeld verdwalen in de rimboe.
    - Houd je alsjeblieft aan de verhaallijn en als je een ‘speciaal’ personage wilt, vraag het dan even, ik sta open voor interessante personages die het verhaal leuker maken.
    - Don’t be scared. Stuur je personage gewoon op anderen af, bekijk desnoods de RPG Handleiding site voor tips. Weet je nog steeds niks? PB mij of een ander dan om te vragen waar zijn personage is en of die naar jouw personage kan gaan.
    - Verhaal kwijt? Stop dan niet zomaar zonder wat te melden, maar vraag waar de rest is of om een kleine samenvatting.
    - Er zijn een hoop personages nodig, maak er gerust meer en je kan ook voor niet bestaande personages schrijven natuurlijk! En kijk ook een beetje welke 'groep' nog weinig personages heeft en dergelijke!

    Nogmaals; Niet echt regels, maar meer dingen om jullie aan te herinneren [;

    [ bericht aangepast op 16 nov 2011 - 20:18 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Trouwens.

    Tristan had al gereageerd op Will (;


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Jaa ik weet, ik ga zo reageren maar ik had net een reactie geschreven en toen delete ik hem per ongeluk :(
    En nu weet ik niet meer wat ik ook al weer had geschreven. -,-


    Don't forget to b.r.e.a.t.h.e

    Ooh, heb ik ook wel eens Ö Das echt kut, meestal druk ik dan perongeliuk op iets en dan ben ik pagina verder, maar als ik dan terugga is mijn tekst er gelukkig nog. Je moet 'm eerst inw ord typen of gewoon steeds ctrl a > ctrl c'en.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Will ~ Medusa
    Ik begin te grijnzen bij het idee van Tristan, die door het beledigen van een schip bijna een enkeltje onbewoond eiland had gehad. 'Je hebt gelijk,' zeg ik wat vrolijker. 'En over dat eiland gesproken: Ik ben trouwens benieuwd wat voor eiland het is, veel informatie hebben we niet gekregen.' Ik haal mijn schouders op. 'Ik tenminste niet. Jij wel?' Ik staar even pijnzend naar mijn naar mijn handen, waar op de linker sinds gister een nieuw litteken staat. Tja, kon ik weten dat die koksmessen zo zwaar waren? Helpen met eten bereiden zou nooit mijn favoriete taak worden. Ik leun wat achterover tegen de mast en laat de zon mijn gezicht verwarmen. Naar mijn gevoel zit ik hier al uren en is er nog steeds niets veranderd. Niet dat ik iets anders verwacht had...


    Don't forget to b.r.e.a.t.h.e

    Oo, oke das best wel handig.
    Ga ik in het vervolg denk ik ook doen, want ik heb zo'n kut toetsenbord die nooit doet wat ik wil.. -,-


    Don't forget to b.r.e.a.t.h.e

    Bee - Bemanning Poseidon's Mermaid
    Met een tevreden glimlach snijd ik de laatste schilfers hout van de stok af. Mijn speer is voltooid. Of ach, speer. Stok met punt, eerder. De zon staat inmiddels hoog aan de hemel en het is snikheet. Als dat meisje hier genoegen mee neemt kan ik lekker even in de schaduw gaan zitten. Ik sta op, en zonder de moeite te nemen het stof van mijn kleren af te kloppen loop ik richting het dorp. Gelukkig is het niet zo groot en ingewikkeld als de steden die ik gewend ben, en ik heb haar al snel gevonden. Ik loop naar haar toe en tik haar voorzichtig aan om haar aandacht te trekken. Ze draait zich om en ik houd haar de speer voor. Vragend kijk ik haar aan, hopend dat ze hier genoegen mee zal nemen.

    Captain Oliver Dalton - Captain Medusa
    Als ik schone kleren aan heb getrokken en een kam door mijn haar heb gehaald loop ik mijn hut uit. Ik heb niet de tijd genomen om mijn stoppels weg te scheren waardoor er nog altijd een bruine waas over mijn wangen en kin ligt. Nors sla ik de deur achter me dicht en kijk een enkele seconde uit over het dek. Er staan een aantal piraten die opspringen als ze me zien en snel doen alsof ze druk aan het werk zijn, maar verder is het leeg. De stuurman staat nog steeds trouw achter het roer. Ik besluit een rondje te lopen door het hele schip, om te controleren waar iedereen mee bezig is. Ik loop het ruim in en als ik niets zie loop ik wat verder, om de voorraden te controleren. In de donkere ruimte zie ik echter niet alleen dozen en vaten staan, maar ook Ace en Nate, die voorover gebogen staat en zo te zien in zijn edele deel is getrapt. Fronsend zet ik een paar stappen naar ze toe, en als ik zie dat Ace een zwaard heeft leg ik mijn hand op de mijne in een reflex. "Wat is hier aan de hand?"

    Ace - Piraat.

    De situatie wordt wat rooskleuriger als Abby me haar zwaard overhandigt. Ik kijk er even met bewondering na. Mooi stukje vakmanschap.
    'Ik let wel even op haar, dus geen zorgen.' En weg is ze. Nu sta ik er alleen voor met Nate. Fijn. Hoe ga ik dit oplossen? Die armen zien eruit alsof ze een stier kunnen tillen en ik.. nu ja, ben niet bepaald een atleet. Het enige waar ik het van moet hebben is mijn snelheid. Dus de klassieke kracht vs snelheid meting.
    'Is dit het waard? Je hoeft nog een dag te wachten voor we op dat eiland zijn, dan vinden we die schat en kun je zo veel hoeren betalen als je wil. Piraten horen niet tegen piraten te vechten.'
    Waar ben ik eigenlijk ook mee bezig? Zou ik hem haar niet gewoon kunnen laten pakken, als het hem zo gelukkig maakt? Ik slaak een zucht. Nee. Dat zou ik waarschijnlijk niet over mijn hart kunnen krijgen. Ik mag die gozer toch niet.
    Ineens zie ik wat glinsteren in de schaduw.
    'Wat is hier aan de hand?' Mijn ogen worden zo groot als schoteltjes en even ben ik verlamd. Kapitein Oliver!
    'Eh..' Ja, slimmerik. Wat nu? 'Hij stal van de voorraden,' zeg ik gauw en wijs met mijn zwaard op Nate.
    Met een beetje mazzel krijgt hij er nog een paar zweepslagen op toe en houdt hij zich dan koest. En met nog meer mazzel weet die Genesis zich zo goed te verbergen dat het lijkt alsof Nate uit zijn nek lult wanneer hij haar zal verraden. Nu haar positie prijsgeven betekent automatisch een enkeltje zeeduik. Hoewel dat aan de andere kant ook meteen het probleem op zou lossen.
    Nee, ik blijf bij mijn originele plan. Na de schat te hebben gevonden, drop ik haar onopvallend bij het volgende eiland, ver van Tortuga vandaan.


    No growth of the heart is ever a waste

    Ayiana Kateri Chestio
    Ze was net van plan wat lekker, vers brood te gaan halen toen iemand haar aantikte. "Ja?" vroeg ze en draaide zich om, voor haar stond een van de vrouwen van de bemanning, als ze het goed had opgevangen heette ze Bee. Toen viel haar blik op de speer die haar voorgehouden werd en ze onderdrukte een glimlachje. Het deed haar deugd dat iemand ene poging had gedaan tot het maken van een wapen. "Laat eens zien," zei ze en nam de speer over. Ze gleed met haar vingers over het hout en voelde aan de punt. "Niet slecht," mompelde ze zachtjes, "maar je had beter een vuursteen kunnen gebruiken als punt, deze zal waarschijnlijk afbreken als je er perongeluk bijvoorbeeld een steen of boom raakt, iets wat vast zal gebeuren aangezien je nog een beginner bent," vertelde ze haar en gaf hem toen terug. "Alsnog, erg goed gedaan, beter dan de rest in ieder geval," voegde ze eraan toe terwijl ze ene blik wierp op een stel mannen die niet bezig waren met wapens maken, maar al zeer geïnteresseerd in de vrouwen en drank, of erger beiden, waren. "Zal ik je anders leren hoe je een pijl en boog maakt?" vroeg ze plots, normaal was ze niet erg behulpzaam, maar de vrouw had op zijn minst haar best gedaan.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Zou iemand misschien iets met mijn karakters kunnen schrijven ik vind t moeilijk om er nu weer tussen te springen.
    (flower)

    [ bericht aangepast op 15 nov 2011 - 19:26 ]

    SuperCookie schreef:
    Zou iemand misschien iets met mijn karakters kunnen schrijven ik vind t moeilijk om er nu weer tussen te springen.
    (flower)


    Je kan Luce Aiyana en Bee aanhoren en dan zo zijn van;
    En dit? Is dit goed? Of iets van; Mag ik mee?

    En we hebben echt meer aveloniërs nodig, lol. Je kan de kapitein anders laten klagen bij stamhoofd? We moesten jagen! Wtf, met een kreng blablabla. :'D Of Kapitein laten roddelen met Leopold ofzo..

    Keuze zat (:

    [ bericht aangepast op 15 nov 2011 - 19:31 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Nate/Natambu
    FUCK, gaat er door mijn hoofd als de kapitein ineens verschijnt.
    'Wat is hier aan de hand?'
    Ik zie Ace denken, en jammer genoeg heeft hij sneller iets gevonden dan ik.
    'Hij stal van de voorraden,' zegt hij. Godverdomme, vuile, achterbakse,... En ik kan niet over dat meisje beginnen, want Abby zal haar nu al wel ergens verstopt hebbe en als de kapitein haar niet vindt, dan ben ik nog meer gezien. Of als hij haar wel vind, schiet hij haar waarschijnlijk door haar kop zoals hij met die mannen in het ruim heeft gedaan, en dan is mijn kans om haar te pakken ook gezien. Ik kom al weer iets rechter, bijna bekomen van haar trap en kijk de kapitein aan.
    'Die smerige dronkenlap liegt, kapitein. Ik zag hem deze beschuiten,' ik toon de halfverkruimelde baksels in mijn hand,' uit die zak daar halen. Toen ik ze afnam, werd hij agressief -dat heeft hij meer als hij gedronken heeft- en trapte hij me... ja, recht hier, en nu, net voor u verscheen, wilde hij me blijkbaar nog afmaken met zijn zwaard.'
    Ik zwijg en kijk de kapitein aan. Kom op, dat ik hier dubbelsta van de pijn moet me toch geloofwaardig maken? En het feit dat je de fles kan ruiken die Ace vanmorgen heeft binnengegoten moet toch ook helpen?
    En anders ben ik gezien.

    [ bericht aangepast op 15 nov 2011 - 20:13 ]


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Luce&Cameron in actie :P
    Luce ~ Piraat PM
    Ik liep met mijn boog naar Bee en Ayiana toe.
    'Ayiana? Wat vind je van mijn boog?' en ik liet trots mijn kunstwerkje zien, van niet te buigbaar of te stijf hout, en met een geweldige punt.
    Ayiana pakte mijn boog aan en spande hem met de pijl erin.
    'Knap werk,' zei ze.
    Trotsheid voelde ik diep van binnen maar liet me niet gaan door te glimlachen, een klein half lachje op mijn mond was genoeg.
    Ik probeerde alles klein over te laten komen, gewoon omdat ik niet dol enthousiast wou zijn, omdat ik meer "koel" over wil komen dan te overdreven.
    'Ik was net van plan om Bee te laten zien hoe je een boog maakt. Jou boog is ook nog niet perfect dus als je wil kan je mee?' vroeg Ayiana.
    Ik knikte, erg behulpzaam van haar.

    Kapitein Cameron
    Verveeld ging ik opzoek naar het stamhoofd, ik had een wapen gemaakt, ik was er nu wel klaar mee, we konden wel gaan jagen.
    Ik ging opzoek naar hem, rond dwalend.
    Ik vond hem in zijn hut, hij zat wijn te drinken.
    'Hallo,' zei ik met een knikje.
    'Hallo,' zei hij terug.
    'Kunnen we iets anders doen dan wapens maken, ik kan ook wel een wijntje gebruiken,' dat laatste tegen de bediendes in de hoek.
    De bediendes schonken mij wijn in en ik plofte op een stoel tegenover het stamhoofd neer, die nogal ontevreden zat te kijken.

    [ bericht aangepast op 15 nov 2011 - 20:41 ]

    @SuperCookie - Sorry, maar zou je misschien Bee niets kunnen laten zeggen? :p Ze is nogal een zwijgzaam figuur :3

    ^oke ik verander het even (:

    Ace - Piraat.

    Die beschuldiging laat Nate niet zomaar van zijn kant komen. Hij zet onmiddellijk de tegenaanval in.
    'Die smerige dronkenlap liegt, kapitein. Ik zag hem deze beschuiten uit die zak daar halen. Toen ik ze afnam, werd hij agressief - dat heeft hij meer als hij gedronken heeft - en trapte hij me.. ja, recht hier, en nu, net voor u verscheen, wilde hij me blijkbaar nog afmaken met zijn zwaard.'
    Huh? Waarom zegt hij niet dat ik een vrouw hier verstop? Het zou de perfecte gelegenheid zijn om me te verraden. Ik laat mijn ogen kort over hem glijden. Natuurlijk. Hij heeft een rekening te vereffenen met Genesis voor die trap in zijn kruis. En ik kan al een bescheiden gok doen wat de prijs zal zijn. Ik bijt even op de binnenkant van mijn lip. Het is te gemakkelijk voor Nate om nu in de slachtofferrol te kruipen, gezien het feit dat ik nu een zwaard in handen heb en hij rondloopt met een verbrijzelde leuter.
    Op naar plan B dus, wat dat ook moge zijn.
    'Ik zou dit prachtige zwaard nog voor geen goud met jouw bloed laten besmeuren,' zeg ik minachtend. 'Maar ik moet toegeven dat die trap behoorlijk succesvol was. Moet je ook maar met je poten van Abby afblijven en diefstal niet op mij proberen af te schuiven. Kapitein, u weet hoe erg deze man hier verlangt naar een vrouw in zijn armen. Goddank heeft ze nog kans gezien weg te komen.'
    Goed, toegegeven, dit gevecht hier is een gevecht van leugens en leugens, maar afijn, als het voorkomt dat ik in de cel terecht kom is alles geoorloofd. Bijna alles dan.
    'Van de voorraden jatten en medepiraten aanvallen. Je hebt zelfs nog minder eergevoel dan ik en dat zegt wat,' gooi ik er nog een schepje bovenop.


    No growth of the heart is ever a waste