• Het gaat over piraten ja, maar zelfs als je er bijna niks van weet kan je gewoon meedoen. Probeer het gewoon eens, ikzelf weet ook niks over die periodes, enkel dingen die ik toevallig heb gezien in POTC. (; En niemand zal je kwaad aankijken als je een klein foutje maakt door je personage bijv. een mobiel te laten pakken.
    Inspringen kan/mag altijd! We verzinnen er wel wat, geven je korte samenvatting en helpen je natuurlijk ook met in de RPG komen (;


    Lang geleden was er een kapitein, zo barbaars en zo harteloos, dat zelfs de stoerste mannen hem uit de weg gingen. Kapitein Olivier Dalton, hij had zijn eigen schip, de Medusa, en zijn eigen bemanning die hij als grof vuil behandelde, maar ze bleven, bang voor wat er zou gebeuren als ze vertrokken. Ze kregen bijna niks en als ze niet luisterden konden ze beter maken dat ze wegkwamen, want Olivier stond bekend om zijn gruwelijke straffen. Zweepslagen, kielhalen, laten vechten om leven en dood tegen een ander bemanningslid voor zijn vermaak, ze voor schut zetten door ze op te dragen vrouwenkleren aan te trekken en dergelijke. Cameron Sand, kapitein van de Posideon's Mermaid kon hem niet uitstaan, was ziedend van jaloezie en ze werden rivalen. Nooit gingen ze elkaar uit de weg, gingen juist altijd de strijd met elkaar aan, toch won er nooit iemand. Op een dag veranderde alles, Olivier zag wat hij aanrichtte met zijn harteloosheid. Huilende vrouwen die hun kleine kinderen probeerde te sussen, de stoerste mannen die hem smeekte om genade. Van de een op de andere dag zag hij het in, het achtervolgde hem in zijn slaap, maar hij dacht dat het wel weg zou gaan, het schuldgevoel. Het nare gevoel bleef, de nachtmerries gingen niet weg dus nam hij een noodzakelijk besluit. Hij stuurde zijn bemanning weg, vastberaden een nieuwe start te maken, hij liet zijn aartsrivaal achter. Er was één ding dat hij niet achter liet, hetgeen wat wel tegen zijn barbaarsheid kon en hem niet zou laten vallen, zijn schip de Medusa. Hij zocht een nieuwe bemanning en was milder dan ooit te voren, misschien zelfs té soft.

    Hij ontdekte dat een van zijn bemanningsleden geen man was, maar een vrouw. Hij liet haar blijven. Niet veel later werd hij verliefd op haar, maar het was niet wederzijds, toch bleef hij vriendelijk. De vrouw van zijn dromen werd verliefd op een ander, liet hem in de kou staan en vanaf dat moment kwamen zijn slechte kanten weer omhoog. Hij werd jaloers en verbande de man waar ze verliefd op was van het schip en het deed hem niks toen hij zag hoe stuk zij daar van was. Later kwam de man, door wat je een wonder kan noemen, toch weer aan boord. Olivier liet hem deze keer toch blijven, maar hij was niet meer zo aardig als hij geweest was. Zelfs tegen de vrouw waar hij verliefd op was geweest deed hij vreselijk, hij was weer net zoals vroeger. Snauwde zijn bemanning af, was weer een echte piraat en kende geen genade meer.

    Nu, met zijn nieuwe bemanning en weer zijn oude karakter terug, is hij op zoek naar een schat. Hij weet niet precies wat het is of hoe het eruit ziet, maar het blijkt geweldig te zijn en te liggen op een onbewoond, geheimzinnig eiland midden in de oceaan. Hij is vastberaden de schat te vinden, zijn aartsrivaal Cameron Sand voor te zijn. Toch zijn er kleine dingen die hij over het hoofd ziet.
    Hij gaat er namelijk niet vanuit dat er toch een volk blijkt te wonen op het eiland, verwacht niet dat er een verrader in zijn bemanning zit en dat zijn aartsrivaal het juiste moment om toe te slaan afwacht.


    De verhaallijn in het kort.
    Het gaat over de bemanningsleden en kapitein van de Medusa die op zoek zijn naar een schat. Eén van de bemanningsleden is een verrader (Tristan Wright) in dienst van aartsrivaal Cameron Sand, hij houdt zijn opdrachtgever op de hoogte met een postduif, stuurt hem berichten over de koers en informatie over wat er gaande is op de Medusa. Als ze eenmaal op het eiland aankomen, waarvan ze dachten dat het onbewoond zou zijn, blijkt hun een verrassing te wachten. Er woont een vreemd volk dat hun niet vertrouwd, de bemanningsleden moeten hun vertrouwen zien te winnen, maar hoe gaan ze dat doen als blijkt dat Cameron Sand, samen met zijn bemanning, al eerder op het eiland is aangekomen en het vreemde volk al helemaal voor zich gewonnen heeft?

    Lijstje
    Volledige naam:
    Leeftijd:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Rol+rang: (Bemanning Medusa, kok. Avaloniër, krijger etc.)
    Extra:
    (Je mag er zelf dingen bij verzinnen zoals verleden enzo)

    Persones (Als je vragen hebt hierover, stel ze dan gerust)
    Kapitein Medusa: Vluuv – Olivir Dalton .. – 24
    Kapitein Poseindon's Mermaid: SuperCookie - Cameron Sand - 24
    Stamhoofd Aveloniërs: MustacheMe - Vérum Chestïo - 24
    Verrader: Sid – Tristan Wright – 22

    Bemanning Medusa:
    Endure – Abby (Abigail Rosaline Valence) – 19
    Sid - Natambu Mmba - 25
    MustacheMe - Ticimo Carabét - 26
    MoonyLove - William Davis - 18
    C18 - Ace Franklin Johnson -24

    Bemanning Poseindon's Mermaid:
    Sid - Leopold Smiths - 24
    Vluuv - Bee - 19
    SuperCookie - Luce Damians - 20

    Het volk, de Aveloniërs:
    Endure -: Ayiana Kateri Chestio - 21
    MustacheMe - Phani Cinta Carabét - 11
    MoonyLove - Katy Griffin - 14

    'Regels'
    Ik wil niet echt regels opgeven, maar heb liever wel dat jullie je hieraan houden of het onthouden.

    - Doe alsjeblieft je best om een redelijk stukje neer te zetten, dus niet 1 regel en dan denken ‘klaar’. Mocht je geen inspiratie hebben voor langer stuk, meld het dan gewoon. En nee, je hoeft niet 800 woorden te schrijven, zelf niet als anderen dat wel doen, maar 5 regels moeten je vast wel lukken.
    - Wil je je personage kwijt of stoppen? Zeg het dan, dan brengen we je personage even om het leven :P
    - De meesten vinden het niet prettig als je beslist wat hun personages doen, dus vraag het voor de zekerheid of ze het erg vinden of niet.
    - Je hoeft echt niet elke dag meteen te reageren op elke post, maar wacht alsjeblieft niet een week met posten. Ga je weg? Meld het dan en stuur je personage even op pad, laat hem/haar bijvoorbeeld verdwalen in de rimboe.
    - Houd je alsjeblieft aan de verhaallijn en als je een ‘speciaal’ personage wilt, vraag het dan even, ik sta open voor interessante personages die het verhaal leuker maken.
    - Don’t be scared. Stuur je personage gewoon op anderen af, bekijk desnoods de RPG Handleiding site voor tips. Weet je nog steeds niks? PB mij of een ander dan om te vragen waar zijn personage is en of die naar jouw personage kan gaan.
    - Verhaal kwijt? Stop dan niet zomaar zonder wat te melden, maar vraag waar de rest is of om een kleine samenvatting.
    - Er zijn een hoop personages nodig, maak er gerust meer en je kan ook voor niet bestaande personages schrijven natuurlijk! En kijk ook een beetje welke 'groep' nog weinig personages heeft en dergelijke!

    Nogmaals; Niet echt regels, maar meer dingen om jullie aan te herinneren [;

    [ bericht aangepast op 16 nov 2011 - 20:18 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Dat wordt vechten om de dames heren :'D Nice dat je meedoet btw (:

    Als iemand nog iemand voor Poseindon's Mermaid wilt maken! Alsjeblieft, doe dat dan! Ik zou het best willen, maar personen wordt voor mij toch echt te veel. Het hoeft overigens niet per sé een man te zijn. Het kan een jong grietje zijn voor vermaak van de mannen xd Of gewoon een wat oudere vrouw (like, 24?) of gewoon een man.

    Abby (Abigail Rosaline Valence)
    De spullen in het laadruim waren weer door elkaar gehaal en Abby had de taak gekregen het weer te sorteren en op te schrijven hoeveel ze nog van alles hadden. Wel, dat was niet al te moeilijk en ze had het snel gepiept. Vervolgens was ze op een van de kisten gaan zitten en leunde ze met haar rug tegen de muur waartegen de kist was gezet. Na de plundertocht in het kleine havenstadje waren ze verder gevaren, er waren veel bemanningsleden bij de plundertocht omgekomen of gewoon achtergebleven. Felix was bijvoorbeeld niet teruggekomen, Josephine en Maxime niet.. Het zoveelste litteken dat een gebeurtenis bij haar achterliet en Abby hoopte vurig dat vanaf nu alles beter zou gaan, want ze had nog altijd alles niet weten te verwerken. Het was gewoon erg lastig alles een plekje te geven. Ze was inmiddels ongeveer 3 maanden van huis, niet dat ze heimwee had. Het was enkel dat er sinds dien veel nare gebeurtenissen op haar pad waren gekomen. Het liefst zou ze gewoon alles vergeten, maar ze wist dat dat niet zou gaan en dat ze het eerst zou moeten verwerken. Gelukkig stond ze er niet alleen voor, toen ze aan Tristan dacht voelde ze weer kriebels in haar buik. Alleen had ze momenteel iets andere dingen aan haar hoofd. Het plan tot nu toe was een schat zien te vinden, dat was hun nieuwe missie, de kapitein had het een paar dagen geleden gemeld en als het goed was waren ze er bijna. Wat schat precies was wist niemand, maar het moest wel iets waardevols zijn als de kapitein er zo gauw achterna ging. Abby klom van de kist af en liep de gang op waar ze Cedric tegen kwam. "Hé Cedric, kan je dit naar de kapitein brengen?" vroeg ze en overhandigde hem de lijst met de hoeveelheden van de goederen. Cedric was een van de, ja, hoe moest het noemen? Normaalste? Hoe dan ook, ze mocht hem wel en hij nam het lijstje dan ook zonder gezeur aan en zei dat hij het meteen langs zou brengen.
    "Dankje Cedric," antwoordde ze met een glimlach, aangezien ze zelf niet veel zin had om de kapitein te zien, ze koesterde nog altijd een vreemd haatgevoel voor hem, maar ze kon ook niet weg. Waar moest ze immers heen? Ze kon geen kant op en tot die tijd zat ze dus vast op dit schip.
    Na nog een kort wandelingetje kwam ze op het dek aan en liep naar de stuurman toe.
    "Hoe lang nog voordat we er zijn?" vroeg ze, ze verlangde wel weer een beetje naar vaste land onder haar voeten.
    "Hmm, als we de wind mee hebben moeten we er morgen of overmorgen al aankomen," vertelde hij haar, zonder ook maar zijn blik van de zee af te wenden. Mooi, want behalve dat ze naar vaste grond onder haar voeten verlangde, was ze ook gewoon erg benieuwd naar hun bestemming.

    Aiyana Kateri Chestio ~ Zusje stamhoofd, jager.
    Voor ze haar hut uitliep hing ze nog gauw de koker met pijlen op haar rug en nam ze haar boog in haar hand. Aiyana had de luxe om een eigen hut te hebben, hij was wel kleiner dan de anderen, maar ze woonde er tenminste alleen. Ouders had ze niet meer en haar broer was het stamhoofd, hij had ook een eigen hut. Ze hoefde hem met niemand te delen en daar was ze blij mee. Toen ze naar buiten stapte was het nog erg rustig, maar de zon was dan ook nog geen eens opgekomen. Redelijke grote hutten, gemaakt van hout, bamboe en andere dingen uit de natuur stonden in een soort cirkel om het midden heen. Ze noemden het altijd het plein, er was een kampvuur, ze aten daar vaak, kletsen wat. Overdag waren er altijd mannen met ontbloot bovenlijf die aan het opscheppen waren bij de vrouwen over hun geslaagde jacht, de vrouwen die het eten klaar aan het maken en de kinderen rustig hielden.. Er was altijd veel bedrijvigheid, iedereen hielp namelijk mee om alle monden te kunnen voeden en het volk staande te houden. Sommigen waren dan bezig met de enkele dieren die ze hielden, voornamelijk paarden, die maakten het jagen gemakkelijker, en meestal kwam er later in de middag altijd wel een stel vrouwen terug van het verzamelen. Er waren veel lekkere bessen en andere vruchten te vinden, toch hield Aiyana het liever bij jagen. Het gaf een echte kick om door te bossen te rennen, vervolgens je prooi te besluipen en het dan weten te doden. Het was een kunst om daarbij niet zelf gewond te raken of opgemerkt te worden. Ook nu weer ging ze jagen, maar niet alleen, Vérum -haar broer- had immers gewild dat ze de nieuwkomers leerde jagen. Een paar dagen geleden waren er vreemde mannen en vrouwen gekomen, ze hadden vreemde kleren gedragen en zagen er vreemd uit.. Toch vertrouwde Vérum ze blijkbaar, misschien hadden ze hem omgekocht, maar aangezien het niet duidelijk was hoe lang ze zouden blijven was het misschien toch handig dat ze mee gingen helpen, aangezien ze niks mankeerden. Aiyana had het persoonlijk niet zo op de vreemdelingen, ze vertrouwde ze niet zo en ze had het idee dat ze, in tegenstelling tot de rest van het volk, weinig respect hadden voor de natuur. Aiyana liep naar de hut waar de vreemde mannen in verbleven, die vermoedelijk nog sliepen. "Wakker worden!" riep ze met luide stem en bonkte op de deur, ze kende geen medeleven nee. Ze hadden al mazzel dat ze hier mochten verblijven, dan konden ze ook wel een handje meehelpen en het waren immers mannen, die konden wel tegen een stootje. Aiyana kreeg geen reactie en opende de deur en stapte gewoon de hut van de slapende mannen binnen. "Wakker worden!" herhaalde ze, dat de zon nog maar net opwkam maakte haar niet uit, uitslapen was voor watjes vond ze. "Het is tijd dat jullie laten zien of jullie echte mannen zijn en of jullie goed kunnen jagen," zei ze hun.

    [ bericht aangepast op 2 nov 2011 - 18:53 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Leopold - Piraat.
    Pissig omdat ik zo ruw ben wakker gemaakt, open ik mijn ogen en kijk ik boos naar de gek die onze hut is binnen gestampt.
    'Het is tijd dat jullie laten zien of jullie echte mannen zijn en of jullie goed kunnen jagen,' zegt een of andere eilandbewoonster. Eerst wil ik roepen dat ze moet oprotten, maar dat slik ik in en grijns vervolgens een beter antwoord: 'Ik kan je wel op andere manieren tonen dat ik een echte man ben, hoor.'
    De paar bemanningsleden die samen met mij zijn wakker geworden, grinniken. 'Leopold Smith, goedemorgen,' stel ik mezelf voor.
    Ik spring recht en geef de tamzak die voor mijn voeten nog ligt te pitten een por met mijn laars in zijn ribben. 'Opstaan, schone slaapster,' voeg/brul ik er venijnig aan toe. Ik ben de woorden van de kapitein nog niet vergeten, over dat gaan jagen. En die griet wil ik overal wel heen volgen, denk ik terwijl ik haar subtiel nog eens monster. Mooie ogen en prachtig lichaam.
    Wanneer we buiten in een half cirkeltje om haar staan opgesteld, kijk ik om me heen of ik de kapitein ergens zie.

    [ bericht aangepast op 2 nov 2011 - 20:15 ]


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Komt er eigenlijk nog een story met alle personages? :$


    Don't forget to b.r.e.a.t.h.e

    MoonyLove schreef:
    Komt er eigenlijk nog een story met alle personages? :$

    Wanneer Simone er even tijd voor heeft, zal dat wel in orde komen (:


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Het voelt vreemd zonder Josephine aan Pirates te beginnen :\ Maar goed, hier is een vervangster :3

    Naam: Ze noemt zichzelf Bee. Haar echte naam weet niemand, including herself.
    Leeftijd: 19
    Rol: Bemanning Poseidon's Mermaid
    Uiterlijk:


    Bee is klein en tenger, en ziet er jonger uit dan ze in werkelijkheid is. Haar haar is kastanjebruin, met een zweem van oranje. Over haar linkeroog hangt een pluk haar, omdat ze aan dat oog blind is. Altijd al geweest, trouwens. Meestal houdt ze haar linkeroog gewoon gesloten, zodat er geen vuil in komt, maar omdat het een gek gezicht was en het leek alsof ze altijd knipoogde heeft ze haar haar ervoor laten groeien. Als ze het opent is er niet veel meer dan een wit oppervlakte te zien. Haar goede oog is een fletse kleur blauw. Ze is aan de magere kant en zelfs enigszins jongensachtig gebouwd, waardoor ze nooit erg veel aandacht van mannen kreeg. Die moesten trouwens sowieso niet veel van een blind straatkind hebben.
    Karakter: Bee is rustig en houdt het liefst haar mond dicht, waardoor sommigen eerst denken dat ze niet eens kan praten. In haar koppie gaat echter van alles om en ze is scherpzinnig en oplettend. Hierdoor is ze een waardige tegenstander in een gevecht, al zou ze met alle intelligentie van de wereld natuurlijk nog steeds niet op tegen de brute kracht van een sterke kerel met een zwaard op kunnen.
    Likes: De zee, luisteren naar gesprekken en muziek, het winnen van gevechten.
    Dislikes: Vrouwen, vooral de rijke kak-dames die haar vroeger smakelijk uit lachten als ze aan het bedelen was.
    Verleden: Voor zolang als Bee zich kan herinneren leeft ze op straat. Eerst was er een vrouw, maar die stierf toen ze nog jong was. Ze wist niet wie ze was, waar ze was, ze wist eigenlijk vrijwel niets. Ze bracht haar dagen bedelend door, tot ze tijdens een plundering de kans zag aan boord van de Poseidon's Mermaid te glippen. Toen ze werd gevonden droeg ze een gestreept vod, en omdat ze weigerde haar naam te zeggen werd ze vanaf die dag Bee genoemd. Ze kreeg iets nieuws om aan te trekken en werd aan het werk gezet, want een gratis hulpje is natuurlijk nooit mis. Zo is ze langzaam deel geworden van de bemanning.
    Liefde: Nooit gehad, en ook niet van plan er aan te beginnen.

    Is ze zo goed of moet ik nog wat aanpassen?

    [ bericht aangepast op 15 nov 2011 - 16:51 ]

    Jeej, een zieltje meer op de Mermaid! :Y)


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Luce mag best 19/20 zijn en ze mag op de poseidons mermaid :)

    Ik meld het trouwens maar even.

    Als je belangrijke rol hebt (lees, kapitein ofzo) dan is het natuurlijk wel logisch dat je iets vaker moet schrijven en dat je niet zomaar kunt stoppen, dus als je denkt dat je dat niet kan, meld het dan, nu kun je je nog terugtrekken. Heb namelijk vaak gehad dat de mensen met belangrijke rollen of amper reageerde of zomaar verdwenen ;l Dat doet de RPG niet ten goede.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    [Luce ging toch nog naar de Poseidons Mermaid??]
    Cameron Sand - Kapitein
    Ik liep achter de rest aan, en wurmde me door de halve kring heen die ze gevormd hadden
    Ik stond een stukje voor de andere mannen in het midden van de halve cirkel aan mijn linker zijde stond een van mijn vrouwelijke bemanningsleden Luce, en aan mijn rechter zijde stond mijn scheepsarts Leopold. Naast Luce stond Bee, een andere vrouwelijke bemanningslid.
    We gingen jagen, jippie, ik liet liever andere het werk doen, maar we moesten natuurlijk het vertrouwen van dit volk vinden.
    Links achter het stamhoofd stond het meisje dat ons wakker had geschreeuwd.
    Toen begon de stamhoofd te spreken.

    [ bericht aangepast op 3 nov 2011 - 18:52 ]

    Luce naar Poseidon? Prima (:

    En zou je niet voor mij willen bepalen? En je moet mijn post beter lezen :'D
    Hij heeft geen privéhut, voor het volk is iedereen gewoon gelijk dus hoppa;
    Alle mannen in 1 hutje en alle vrouwen, die van Poseidons Mermaid dan.

    Story met alle personages.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    ^sorry :$

    Is niet erg hoor :'D
    Moet je alleen aanpassen en onthoud;
    1) Liever niet voor anderen beslissen, de meesten vinden dat niet prettig.
    Check anders de tipsite in de beginpost (;
    En even goed de andere rode + groene posts lezen.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    ^De link doet het alleen niet, ik schrijf mijn stukje wel even opnieuw, maar ik heb een vraag ik heb toch niets beslist voor iemand? Ik heb alleen een ander karakter iets laten zeggen en met haar ogen laten rollen.

    SuperCookie schreef:
    ^De link doet het alleen niet, ik schrijf mijn stukje wel even opnieuw, maar ik heb een vraag ik heb toch niets beslist voor iemand? Ik heb alleen een ander karakter iets laten zeggen en met haar ogen laten rollen.


    Ogen laten rollen is al veelbeslissend voor een karakter (:
    Voor mij was het nogal out character om Aiyana met haar ogen te laten rollen.

    + De link doet het nu wel.

    [ bericht aangepast op 3 nov 2011 - 18:46 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    ^Ik heb het verandert (Luce moet nog steeds bij poseidon staan :P)