[RPG] ~The Escape. - Speeltopics

Topic 2

Ps. Het leek mij wel cool om dit een beetje in de toekomst af te laten spelen, de wereld is heel anders enzo (: En de laboranten/mensen van The Division kunnen dus ook coole wapens hebben om de mutanten te pakken zien te krijgen (;

Nog een belangrijke ps! De laboranten hebben formulieren van iedere mutant, met naam, verleden, gaven en ga zo maar door.

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 31 okt 2011 - 17:42 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

[ bericht aangepast op 30 okt 2011 - 17:12 ]

Cole
Cole gromde omdat hij zag dat het mislukt was. Hij had Elisa gewoon laten gaan terwijl hij beter meteen kon ingrijpen. Wat was hij dom bezig. Hij hield alleen zijn greep op Louise en probeerde haar tenminste helemaal te wurgen. De pijltjes kwamen alleen te snel. Hij probeerde nog te ontwijken maar toch boorde twee pijltjes in zijn nek. Hij voelde meteen zich zwakker worden. Langzaam gleed zijn lichaam van zelf uit de schaduwen. Toch probeerde hij zich zo lang mogelijk te consentreren op het wurgen. Als Louise weg was had Elisa nog meer kans. Langzaam gleden zijn ogen dicht en werd zijn lichaam slap.

---

Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!

Six
Ze sloeg haar armen om haar lichaam heen en keek rond, het werd langzaam schemerig en dat vond ze fijn. Je kon dan haar goudkleurige ogen niet zo goed zien. Six was eigenlijk best wel nieuwsgierig, naar hoe het met het lab was. Ze wilde weten wat er veranderd was. Hoe et er was geworden? Zouden ze naar haar zoeken? Wat deden ze met de mutanten? Ze rilde even bij het idee hoe het er vroeger was. Je had er rangen. Ze stond laag, had een klein kamertje en er werden veel testen met haar gedaan. Nu was dat niet meer zo. Zij was vrij en daar was ze blij om. Er waren vast veel nieuwe mutanten gekomen. Opnieuw gecreeërd of hermaak. Misschien zelfs sterker gemaakt. De pijn in haar lichaam was nu helemaal verdwenen, alle pijn die ze de afgelopen jaar bij zich droeg van het genezen van anderen was weggevaagd en opgelost.

Louise Nera Serper
Ik grijnsde nog breder toen ik zag dat Cole bewusteloos viel. Versneld rende ik naar hem toe nadat ik de poort open en dicht had gedaan. Ik tilde hem met veel moeite op en rende terug naar binnen. Hij kreeg de lichtcel. Die had ik gemaakt omdat hij anders kon verdwijnen. Elisa en Cole legde ik samen op een kar en reed naar binnen. Ik stopte bij de lichtcel. Overal was licht in die cel er was geen schaduw te bekennen. Rustig legde ik Cole op het bed van de lichtkamer. Na de deur op slot te doen reed ik verder naar de geluidsdichte cel. Een cel gemaakt van glas waar geen gave doorheen kon. Snel deed ik het net van haar af en legde ik haar liefdevol op het bed. Ook die deur deed ik dicht en ik zette de kar weg. Ze konden niet ontsnappen. Een grijns kwam weer over mijn gezicht. Versnelt liep ik naar de kamer van Carthal en wenkte hem mee. 'Kom naar je nieuwe kamer.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Carthal
Hij trok zijn wenkbrauw op toen hij Louise zag wenken. "Kom naar je nieuwe kamer. " zei ze en Carthal volgde haar maar. Het kwam sneller dan verwacht en ze hield zich aan de afspraak. Anders was ze er namelijk best wel geweest. Hij rekte zch even uit en stopte toen zijn handn in de zakken van zijn vest. Carthal was benieuwd hoe deze cel/kamer er uit zag. Enkel kwam hij nog steeds ongeinteresseerd over, omdat het hem nog steeds niet helemaal interesseerde wat er gebeurde in het lab/

eh een ding Cole zijn wurg greep had zeker effect op haar zo lang hij nog bewust was dus zo maar naar hem toe lopen kan haast niet.

---

Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!

kiara2 schreef:
eh een ding Cole zijn wurg greep had zeker effect op haar zo lang hij nog bewust was dus zo maar naar hem toe lopen kan haast niet.

er zaten 2 pijltjes in je nek. Die heven voor 5 hele minuten je gave en geeft je onbewustzijn.

Louise Catherina Youe Heart

Rustig liep ik voor Carthal uit. Bij een normale houten deur stopte ik. 'Dit is je nieuwe kamer.' Zei ik rustig terwijl ik de deur open maakte. Ik keek naar binnen. Zelf vond ik het niet slecht. Het had meer inhoud en was een wat groter dan zijn vorige kamer. Ik liep voor hem naar binnen. 'Het heeft een boekenkast een bureau met schrijfgerei. Een CD speler en een Kleine Tv (Flatscreen) een luxe 2 persoons bed en je kan altijd uitje kamer. Als je uit je kamer gaat gaat er een vakje open en zweefd de armband naar je arm. Hij gaat af als je er weer uit gaat. Van 12 tot 7 uur kan je je kamer niet uit en komt een schild voor de deur opening.' Zei ik ter informatie. Ik keek naar zijn gezicht. 'Ik hoop dat je het goed genoeg vind. Vanavond krijg je inplaats van ewrtensoep. Kip met patat en een salade naar keuze.' Ging ik verder terwijl ik naar de deur liep. Ik deed hem achter me dicht zodat hij kon genieten van zijn nieuwe kamer.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

LittleTear schreef:
(...) er zaten 2 pijltjes in je nek. Die heven voor 5 hele minuten je gave en geeft je onbewustzijn.

ja maar daarvoor zat hij dat ook al te doen dus het is nog steeds raar....

---

Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!

kiara2 schreef:

LittleTear schreef:
(...) er zaten 2 pijltjes in je nek. Die heven voor 5 hele minuten je gave en geeft je onbewustzijn.

ja maar daarvoor zat hij dat ook al te doen dus het is nog steeds raar....

Ze schoot als laatste wanhoop de pijltjes op hem. Anders zou ze dood gaan slijkig raakte 2 pijltjes hem en was ze gered. Het middel in de pijltjes werken meteen en je gave stopt dan.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Carthal
Hij luisterde naar de informatie en knikte toen kort. "Even he, als je denkt dat ik je nu ga bedanken, dan heb je het mooi mis. " hij liep zijn nieuwe kamer in en duwde de deur voor de laborantes neus dicht Rust. Als er met de eer gestreken ging worden, zou hij boos worden. Hij bekeek het kamertje. Onderzocht het keek of er nog wat interessants te vnden was en ging toen op het bed liggen. Zoo veel fijner.

Elisa Nera Serper.

Met een gil werd ik wakker. Nee neee neeeeee. Het was geen droom ik ben echt gevangen. Ik bekeek mijn kleine mini cel. Ik bestuudeerde de wanden. Gave dicht maar niet geluidsdichte. Dacht ik glimlachend. Ik keek naar mijn haar het was wit blond. Ik had onwijs veel energie. Een grom rolde uit mijn lippen. Ik zal mezelf hieruit krijgen. Ik begon te gillen en dat was niet zacht. De gil was door al de cellen te horen. Ik drukte mijn neus tegen het glas aan en ging verder met gillen. Ik wou naar buiten weg van hier. Ik wou vrijheid. Mijn vrijheid dat afgenomen was. Tranen biggelde langs mijn wangen. 'Laat me eruit!!' Gilde ik zodat het weer door alle cellen en laboratoria's te horen was. Mijn stem was zo krachtig in paniek en dat was geen gave. Tranen kregen de vrije loop. Had niemand dan medelijden met mij?

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Als iemand mn personages nodig heeft moet die het maar even zeggen. k ontvang de mails. Ben op t moment even leren.
x

Cole
langzaam werd Cole wakker door een hard geluid. Hij wou zijn ogen open doen maar het licht was te sterk. Hij probeerde met zijn hand zijn ogen te beschermen maar het lukte niet. Toch hoefde hij niet te zien om te weten waar hij was. Kort vloeken hij terwijl zijn hoofd pijn deed van het geluid.

---

Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!

Six
Ze nam plaats op een bankje, haar goudkleurige ogen staarden in het niets. Ze keek naar het bankje, haar vingers streelden weer eens liedevol het oude hout. Als ze hier kwam, kwam ze om na te denken. Meestal was dit in de avond als niemand aanwezig was. Alleen met de nachtwezens, hout en het geruststellende geluid van het water. Ze was in het parkje bij het water op het gammele houtenbankje. Iedereen liep er straal voorbij. Zou het bankje wachten tot hij een nieuw uiterlijk zou krijgen? Zodat mensen wel op hem zouden willen zitten.. Daarvoor stond hij er immers.Het bankje was niet bepaald aantrekkelijk maar toch. Hij was instaat om nog maximaal 2 personen tte dragen. Six betraptte zich er op dat ze over het bankje dacht alof het leefde. Dat deed het natuurlijk niet meer. Ze vond zichzelf dan maar stom. Wie dacht er nou over na..? Zouden anderen het dom vinden? Was ze nou werkelijk waar zo diep gezonken dat ze nadacht over iets wat niet eens leefde? Ze vouwde haar vingers in elkaar op haar schoot terwijl haar goudkleurigeogen er naar keken. Ze zuchtte zachtes, een ontevreden zuchtje was het. Niet meer en niet minder

[ bericht aangepast op 30 okt 2011 - 20:29 ]

-kucht- Iemand waar ik op kanreageren?

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.