[RPG] ~The Escape. - Speeltopics

Topic 2

Ps. Het leek mij wel cool om dit een beetje in de toekomst af te laten spelen, de wereld is heel anders enzo (: En de laboranten/mensen van The Division kunnen dus ook coole wapens hebben om de mutanten te pakken zien te krijgen (;

Nog een belangrijke ps! De laboranten hebben formulieren van iedere mutant, met naam, verleden, gaven en ga zo maar door.

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 31 okt 2011 - 17:42 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ha langs Cole zijn cel kan hij praten.

---

Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!

Keb evt Carthal nog

Eleanor speelt gitaar in muzieklokaal, stuur 'm langs?
En anders zit Leah lekker in de weg in de gang, laat 'm struikelen? (x

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Als iemand, op Gem na, Fateh nodig heeft moet ie het ff aangeven

Lykos schreef:
Als iemand, op Gem na, Fateh nodig heeft moet ie het ff aangeven

Elisa gilt het uit en dat is bijna door hè hele gebouw te horen. Misschien kan je er wat aan doen? Want ik kan niet echt wat doen

Louise Catherina Youe Heart
Rustig liep ik naar het muziek lokaal daar kon ik me altijd zo erg ontspannen. Het was zo groot en stereo boxen versperde mijn zicht. Rustig liep ik naar de piano toe. Rustig liet ik mijn handen over de zwart en witte toetsen glijden. Rustig begon ik te spelen.

I let it fall. My Heart, and as it fall You rose to claim it.
Begon ik te zingen. Opeens keek ik om me heen. Daar stond Emily. Ik had het kunnen weten. Ze keek naar me en ik nu naar haar alsof 2 vriendinnen die elkaar een lange tijd niet hadden gezien

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Noes, blijf bij Gem :c
Of njah, ze redt zichzelf ook wel, maar ik zag uit naar die geschiedenis les, lol :p
Anders stuur ik Scott even naar Elisa? :]

LittleTear schreef:
(...)
Elisa gilt het uit en dat is bijna door hè hele gebouw te horen. Misschien kan je er wat aan doen? Want ik kan niet echt wat doen

Louise Catherina Youe Heart
Rustig liep ik naar het muziek lokaal daar kon ik me altijd zo erg ontspannen. Het was zo groot en stereo boxen versperde mijn zicht. Rustig liep ik naar de piano toe. Rustig liet ik mijn handen over de zwart en witte toetsen glijden. Rustig begon ik te spelen.

I let it fall. My Heart, and as it fall You rose to claim it.
Begon ik te zingen. Opeens keek ik om me heen. Daar stond Emily. Ik had het kunnen weten. Ze keek naar me en ik nu naar haar alsof 2 vriendinnen die elkaar een lange tijd niet hadden gezien

Wil je alsjeblieft niet meer voor andere personages bepalen? En beetje akward dat ze Emily niet meteen ziet.

In ieder geval, nog iets. Je zou geen Mary Sue maken, maar je maakt je personages wel heel belangrijk: Ja, ze is de ENIGE die maar 3 gaves heeft! En ja, zij is wel de slimste!
Zou je daar alsjeblieft mee willen stoppen? De een kan sterker zijn dan de ander, maar dat hoeft niet zo vaak benadrukt te worden, dat is namelijk nogal vervelend en dan neig je al gauw naar een Mary Sue achtig personage.

Vat dit niet verkeerd op, maar ik wil het leuk houden voor iedereen (;

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Scott is beter, ik had ook wel zin in een leuke mufte of een verhaal:Y)

Elisa Nera Serper

Ik liet mijn gegil niet stoppen. Tot ik vrij zou zijn zou ik gillen. Gillen tot ik een ons zou wegen. Tranen liepen over mijn wangen terwijl mijn neus tegen het raam aan gedrukt stond. Ik wou niet alleen zijn. Mijn tranen stroomde harder en ik ging in een hoekje zitten met mijn hoofd tegen het glas. Het geschreeuw van mij ging weer door het gebouw. Ik wou niet alleen zijn. Mijn vochtige hand, van de tranen, drukte ik tegen het glas. Waarom kwam niemand naar me toe? Ik had iemand nodig om te praten

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Okidoki, dan laat ik Scott straks wel gaan
Ik weet niet of dat vandaag nog lukt, maar hij komt er aan ^^

Carthal
Hij slofte naar buiten, hij was zijn kamer zat. Zacht zuchtte hij en staarde voor zich uit. Natuurlijk was hij helemaal in gedachte en hij vroeg zich af of ze nog vaker er op uit werden gestuurd. Er zouden nog wel meer gevluchtte leden zijn? Hij haalde zijn hand door zijn donkere haar en bromde wat tegen zichzelf. Op het ene moment stond hij nog en het andere moment ging hij op sn snufferd en ving hij zich nog net op met zijn handen. Hij draaide zich op zijn rug en keek vernietigend naar het meisje dat hem had laten struikelen. "Kijk uit. " snauwde hij geërgerd en krabbelde terug overeind. Zijn handen duwde hij in de zakken van zijn vest. Anders had hij zeker weten gemept, maar dat zou niet goed zijn. Ze was immers het zusje van Scott. Nogal populair als je het hem vroeg.

flutje =.=

Hahha, nevermind, beter iets dan niet.

Sky Leah Morgan
Ze zat een beetje weg te dromen toen er een of ander lomp rund tegen haar aanliep en zich vervolgens te pletter stortte op de grond. Hij draaide zich om en keek haar vernietigend aan terwijl hij snauwde dat ze uit moest kijken. Nogal verbaasd trok ze een wenkbrauw op. "Weet je waarom je twee ogen in je hoofd hebt? Juist, om te kijken," zei ze hem arrogant en haalde minachtend haar neus op. "Ik zit hier enkel, jíj bent diegene die tegen míj aanloopt, het is je eigen schuld." Ze keek hem even vernietigend aan als hij haar aan had gekeken en stond vervoglens op. "Trouwens, ik zat hier enkel, je kunt mij geen verwijten maken," voegde ze er nog aan toe en plaatste haar handen in haar zij. Wie dacht hij wel niet dat hij was? Ze kende hem geen eens, had hem hooguit eens gezien en het maakte haar ook niet uit wie hij was. Vast weer een hielenlikker.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Carthal
Het meisje trok in eerste instantie verbaasd haar wenkbrauw op. "Weet je waarom je twee ogen in je hoofd hebt? Juist, om te kijken," zei ze arrogant. Carthal trok arrogant zijn wenkbrauwen op terwijl de agressie in zijn blauwe ogen goed te lezen was. "Wie weet zaten mijn ogen wel dicht en heb jij ze opnieuw geopend. So.. Dan kan ik niet heel goed kijken, eh. " zei hij kalmpjes. Zijn gezicht was weer erug in de plooi getrokken en zag er weer onschuldig en gladjes uit. "Ik zit hier enkel, jíj bent diegene die tegen míj aanloopt, het is je eigen schuld." ook zij keek hem even vernietigend aan. "Trouwens, ik zat hier enkel, je kunt mij geen verwijten maken," voegde ze er nog aan toe en plaatste haar handen in haar zij. "Je benen intrekken voor j ze verliest. " bromde hij. "Trouwens, vosje, ben jij niet het slaafje van Scott?" hij grijnsde kort, "Rare gave heb je.. Misschien moet ik hem eens in werking zetten. Kunnen we lachen. " Een sadistisch glimlachje gleed even over zijn lippen. Als vos kon hij haar makkelijk verwonden.

Sky Leah Morgan
"Trouwens, vosje, ben jij niet het slaafje van Scott?" vroeg hij haar grijnzend. Haar ogen werden groot en toen vernauwde ze weer. "Hoe weet je dat?" vroeg ze hem wantrouwig. Ze had haar gave altijd geheim proberen te houden, zei er geen woord over en hoopte vurig dat enkel de laboranten ervan wisten. Ze beet hard op haar tong en zette een stap achteruit, geen zin in een klap op haar hoofd.. En de gevolgen ervan, het vos worden was niet zo dramatisch, kleinerend, maar meer ook niet. Maar als ze dan weer in aanraking met water zou komen, nee, daar wou ze niet aan denken. Ze kon hem nu al niet uitstaan, met zijn eng blauwe ogen. Gefrustreerd beet ze op de binnenkant van haar wang.

koort ;L Nah.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Carthal
Hij lachtte zachtjes toen haar ogen even groot werden en zich toen vernauwden. Ze vroeg hem wantrouwend hoe hij er van af wist. "Er blijft niet veel geheim hier. Als een iemand het weet.. Weet al gauw de rest het." Hij bevochtigde zijn lippen even met het puntje van zijn tong. Hij haalde zijn handen uit de zakken van zijn vest en sloeg zijn armen over elkaar. Leah liep een sstapj achter uit. "Arme, vos.. " mompelde hij onschuldig en kon daarna toch een grijns niet onderdrukken. "Weetje.. Als vos ben je best wel kwetsbaar. Je wilt niet weten wat er met je kan gebeuren. " Hij sloeg zijn ogen even neer en schudde zijn hoofd langzaam alsof hij heel veel medelijden met haar had. Natuurlijk had hij dat niet. Hij vond het alleen maar grappiger en grappiger worden. Hoe hard zou de klap op haar hoofd moeten zijn? "Ik zou maar oppassen, je moest eens weten wat voor tuig hier rond loopt." Och jeetje. wat vond hij dit leuk. Zo lief was hij niet en het interesseerde hem ook niet of hij problemen kreeg met broertjelief van vosjelief.