• Kapitein Tholomew, een van de beruchtste piraten is ontsnapt aan de galgen, en heeft een nieuwe schip en crew opgebouwd door de jaren heen. Nu zijn er andere piraten die zijn hoofd heel erg graag op een zilveren plaat willen hebben. Anderen hebben stiekem toch een zwak voor hem, en sparen zijn leven als ze hem zien. Anderen willen hem dopen tot kapitein van zijn schip, en dan heb je ook weer mensen die bedriegen en liegen om bij 'm in de buurt te komen. Geliefd, befaamd, gehaat. Wie vangt deze kapitein, en wie steelt hem dan weer?

    Regels:
    -Actief Blijven.
    -Je kan altijd joinen.
    -Geen beroemde personen op Tholomew na... >___>
    -Het is een RPG, dus je schrijft in verhaalvorm.
    -Have fun. c:

    Invullen:

    Volledige naam:
    Bijnaam:
    Leeftijd:
    Karakter:
    Uiterlijk:
    Wapens:
    Wat ben je:
    Extra:

    Personages en hun taak:
    Kapitein Tholomew Crimson Adrackam.
    Michelle-De beste vriendin.
    Aria-Onbekende.
    Rose Woods-Jagende chick. ;D
    Jason Porter Isidoris- Kapitein van het vijandelijke schip.
    Shay Ariana Davison-Beste vriendin Tholomew en crew.
    Toke-Zsofi-Leidster klopjacht.
    Eleanor Reigns-Verstekeling.
    Cole Kingstone-Nog onbekend.
    Julan Abagnale-Rechterhand Toke.
    Farrah Arabellah-De vrouwelijke gunsteling van Tholomew. c:
    Florence Isabella Nouvelle Savarin-Lid van Tholomew's crew.
    Jack W. Grell- Scheepsarts.


    [ topic verplaatst door een moderator ]

    [ bericht aangepast op 29 aug 2011 - 19:35 ]


    (USER WAS BANNED FOR THIS POST)

    Jason Porter Isidoris
    Haar antwoord verontrustte me. Ik pakte haar pols beet en trok haar me me mee. Ze stribbelde echter niet tegen. Ik bracht ons naar mijn kamer, eenmaal daar aangekomen liet ik haar los en ging zitten op mijn stoel. 'Kielhalen?' Haar woorden verraste me, zo erg dat ik zelfs nu pas een antwoord wist. 'Wat doe je op dit schip,' vroeg ik vriendelijk in een poging haa rop haar gemak te laten voelen.


    Let it come and let it be

    Eleanor Reigns ~ Verstekeling vijandelijk schip.
    Hij pakte mijn pols en zwijgend liep ik mee, tegenstribbelen zou alles alleen maar verergeren dus dat liet ik achterwege. Ik voelde ogen prikken in mijn rug teriwjl we door de gangen liepen en sloeg mijn ogen neer, ik hield niet van zoveel aandacht. Gelukkig kwamen we al gauw bij een kamer aan, de deur was mooier dan bij de rest en ik vermoedde dan ook dat het zijn hut was. We liepen naar binnen en de mooie spullen bevestigden al gauw mijn gedachtes van zonet. "Kielhalen?" herhaalde hij wat ik toenstraks had gezegd, klonk hij nou verbaasd? Was het zo gek? Opnieuw vroeg hij wat ik op dit schip deed, hij klonk zelfs vriendelijk, of was dat om me om de tuin te leiden? Al die vragen verwarde me en ik besloot er niet langer over te piekeren. Zachtjes beet ik op mijn onderlip en zenuwachtig frunnikte ik aan mijn vingers. "Wel.." begon ik zachtjes, terwijl ik mijn blik gefocust hield op mijn voeten. Blote voeten nogwel, op die manier hoefde ik minder bang te zijn dat iemand me hoorde als ik liep. Ik tilde mijn hoofd een stukje op en keek hem aan. "Ik vaar mee, wat zou ik hier anders moeten doen?" flapte ik eruit op een brutale toon, ik beet hard op mijn eigen tong, iets wat ik altijd deed als ik er weer iets stoms uitflapte. Het gebeurde altijd op de verkeerde momenten.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Oke ik ben nu al de draad kwijt. Iets meer dan 14 uur niet gekken en nu weet ik niks meer


    L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

    Avox schreef:
    Oke ik ben nu al de draad kwijt. Iets meer dan 14 uur niet gekken en nu weet ik niks meer


    Dan lees je stukje terug ;p


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Jason Porter Isidoris
    Ze keek naar haar voeten, ze had geen laarzen aan. Haar brutale antwoord stond me niet aan, maar ik besloot het te negeren. Ik opende mijn kast en haalde er een jurk en een paar laarzen met vrij hoge hakken uit. Ik gaf de kleding aan haar en wees naar het scherm waar ze zich achter kon verkleden. 'Ik weet niet precies wat ik met je aan moet, maar zo in die aparte vodden val je wel héel erg op. Als de rest van het schip merkt dat er iets niet klopt aan jou, dan antstaat er onrust.' Ik vroeg mezelf af of ze die hakken wel aan zou kunnen, twaalf centimeter was niet niets. Ach, ze moest me dankbaar zijn dat ik haar niet overboord gooide.

    [ bericht aangepast op 29 aug 2011 - 11:25 ]


    Let it come and let it be

    Me is gonna take a shower :3


    Let it come and let it be

    Okay :x Dan maak ik er een langere post van.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Eleanor Reigns ~ Verstekeling vijandelijk schip.
    Ik volgde hem met mijn ogen, hoe hij naar de kast liep en er een jurk en laarzen uithaalde. Oké, ik moest toegeven, die waren niet verkeerd. Hoge hakken? Geen probleem, ik had vaak genoeg geoefend om op hogere hakken te lopen. De eerste keren ging het fout, maar ik had niet op gegeven en kon er nu gelukkig vrij goed op lopen. "Ik weet niet precies wat ik met je aan moet, maar zo in die aparte vodden val je wel héel erg op. Als de rest van het schip merkt dat er iets niet klopt aan jou, dan antstaat er onrust," zei hij me. Beledigd keek ik hem aan, aparte vodden? Hij moest eens weten hoe lang ik moest sparen voor kleren, of nouja, hoeveel moeite ik moest doen om ze te stelen. Ik keek naar de kleren en toen naar het scherm waar ik me achter moest verkleden, een zucht ontsnapte aan mijn lippen. "Hoe weet ik dat je wel te vertrouwen bent? Voor hetzelfde geldt trek je dat scherm om en ik sta niet graag in mij ondergoed voor wildvreemde mannen." Ik zag hem me vreemd aankijken, way to go Eleanor, ik kon me beter inhouden, maar dit waren van die situaties waar ik me liever niet in bevond. "Oké oké.." mompelde ik zachtjes en pakte de jurk en laarzen aan. Met tegenzin liep ik naar het scherm en ging erachter staan. Zo vlug als ik kon kleedde ik me om. Ik trapte mijn strakke broek uit en trok de blouse over mijn hoofd, iets wat mijn haren flink warrig maakte, maar dat deed ik zo wel goed. Gauw trok ik de jurk aan en vervolgens ook de laarzen, ik ging rechtstaan en perfectioneerde mijn haren. Toen ik klaar was liep ik achter het scherm vandaan, het was toch even wennen in het begin om op die hoge hakken te lopen, maar al gauw had ik het weer onder de knie. Zonder een woord te zeggen bleef ik staan, ik wilde het niet nog meer verergeren, ik slikte en streek een lok haar die voor mijn ogen hing achter mijn oor. De angst begon nu toch weer opnieuw op te borrelen, al was die zonet even verdwenen door zijn gedrag, hij had me niet direct over boord gegooid en ik vermoedde dat hij dat ook nog niet van plan was. Deze keer keek ik niet naar beneden, al dacht ik dat dat wel moest uit respect, maar hij had mijn respect nog niet. Ookal had ik nu hakken aan, ik was nog altijd korter dan hem, iets wat wel een beetje intimiderend was. Ah kom op Eleanor, verman je, sprak ik mezelf streng toe in gedachten.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Avox schreef:
    Oke ik ben nu al de draad kwijt. Iets meer dan 14 uur niet gekken en nu weet ik niks meer


    Eigenlijk is er helemaal nog niet veel gebeurd. Op het schip van Tholomew kregen Florence, Michelle en Farrah ruzie, op het vijandelijke schip heeft Jason Eleanor 'gevonden' in het ruim. Dat is alles eigenlijk wel...


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Jason Porter Isidoris
    Ze verscheen vanachter het scherm en mijn ogen zagen een prachtige jonge dame. De kledij stond haar prachtig, en het sloot perfect om haar lichaam. Ik was verbaasd dat dit ook precies haar maat was, maar wonderen bestaan. 'Hoe heet je en hoe ben je hier eigenlijk precies gekomen,' vroeg ik kalm. Ik wou alles van haar weten, voor je het wist werkte ze voor Tholomew... Nee, dat niet. We zou ik haar prima kunnen gebruiken om de bemanning aan te vullen en eventuweel mijn verzameling vrouwelijke speeltjes op dit schip.


    Let it come and let it be

    Vrouwelijke speeltjes, hahaha x'D

    Eleanor Reigns ~ Verstekeling vijandelijk schip.
    Ik werd ongemakkelijk van zijn gestaar maar liet het niet merken. "Eleanor Reigns en hoe ik hier gekomen ben? Simpel zat," begon ik met glimlachje. "Toen jullie aangemeerd waren ben ik aan boord geklommen, slechte bewaking trouwens, daar zou ik maar eens wat aan doen," vertelde ik en kon het niet laten kort te grijnzen. Ik voelde me al stukken beter, dat hij deze kelrne ahd gegeven was niet omdat hij van plan was me te vermoorden. Althans, daar leek het op. Even keek ik de hut rond, mooie spullen stonden er zeker wel, daar had hij zeker geen te kort aan. Waarschijnlijk gejat, of gekocht van gejat geld. Kreeg ik maar eens wat meer munten op zak, ik was bijna dagelijks blut.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Jason Porter Isidoris
    De klanken van haar naam galme door mijn hoofd. 'Jason Porter Isidoris, kapitein van het schip, aangenaam,' lachte ik toen ze uitgesproken was. 'Als je wilt kun je hier op het schip blijven, er is nooit genoeg man aan boord.' Dit aanbod kwam niet uit het niets, ieder ander had zo zijn hoofd verloren, maar zij had toch wel iets. Iets wat mijn aandacht trok, dit kon nog een héel leuk worden. Natuurlijk zou ze niet gewoon eventjes hier mogen komen "wonen", ze moest er voor werken.


    Let it come and let it be

    Eleanor Reigns ~ Verstekeling vijandelijk schip.
    Als ik wou kon ik blijven? Alsof ik eregens anders had om heen te gaan, tot ze aanmeerden natuurlijk.. "Ik heb totaal geen verstand van schepen." Het was eruit voor ik er erg in had, maar het was waar. Ik had ze wel bezig gezien met de zeilen en kanonnen en het mooiste nog, ik kon niet met wapens omgaan, wat had ik hier dan te zoeken? Ik was nou niet bepaald een grote aanwinst, misschien kon ik het dek schrobben ja, maar daar bleef het ook bij. Al zou ik dat niet gaan doen, ik had ook nog mijn waardigheid. Maar als hijd aar achter kwam, wat voor reden had hij dan nog om me hier te houden? "Wanneer meren we weer aan?" lulde ik er daarom maar gauw overheen, in de hoop dat hij zou vergeten wat ik zojuist gezegd had.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Jason Porter Drew
    'Je kunt hier zo veel leren.' Ik zuchtte. 'Maar, wanneer we aanmeren... Voorlopig nog niet, we zijn op zoektocht naar Tholomew, de vorige keer bleven we maanden lang op het schip, pas toch de voedselvoorraad echt op was en de mannen geen puf meer hadden keerde we.' Ik stond op uit mijn stoel en ijsbeerde voor haar ogen heen en weer. 'Het was niet echt aan aanbod, eerder een bevel, zoals je wle kunt begrijpen kan ik mijn mannen niet bevelen om te keren voor een verstekeling.' Waarom moest ze het zo moeilijk maken? Een simpel 'ja' zou genoeg geweest zijn om alles op zijn plaats te laten vallen, misschien was dat wel waarom ik haar zo graag hier hield.


    Let it come and let it be

    Eleanor Reigns ~ Verstekeling vijandelijk schip.
    Ik kon hier zoveel leren? Makkelijker gezegd dan gedaan tussen al die onbeschofte piraten en wta als ze hun handen niet thuis konden houden? Ik kende mannen, ik had verschillende keren moeten vluchten, dus hoe moest dat hier? Ik huiverde kort bij het idee, waar moest ik overigens slapen? Ik keek naar Jason -voor mij geen kapitein nee, gewoon Jason-, maar besloot er maar niet naar te vragen. Hij leek al lichtelijk geïrriteerd. "Het was niet echt aan aanbod, eerder een bevel, zoals je wle kunt begrijpen kan ik mijn mannen niet bevelen om te keren voor een verstekeling."
    Ik slikte net op tijd een bijdehante opmerking in en beet zacht op mijn onderlip. Dit werd mijn dood, ik wist het zeker. Ik hield het geen maanden vol op zo'n schip en wat als ze gingen enteren? Iemand dit schip enterde? God, waarom was ik zo stom geweest en had ik geen ander schip gekozen. "God, dit wordt mijn dood," fluisterde ik zachtjes tegen mezelf en zuchtte diep. Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek Jason aan. "Prima, zeg maar wat ik moet doen," zei ik kalm, met ietwat tegenzin. Ik moest niet blijven piekeren, meer slapeloze nachten had ik niks aan en wie wist viel het wel reuze mee. Althans, dat hoopte ik.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.