ik wil even wat kwijt waar ik best wel mee zit nog steeds eigenlijk maar nu is het al eens stuk beter.
dit schooljaar was het eerste jaar op de middelbare school. ik had er begin groep 8 al zin in en ik wou niet nog een heel jaar wachten op de middelbare. toen uiteindelijk het schooljaar bijna voorbij was kreeg ik het ergste nieuws dat ik ooit in mijn leven had gehad. mijn vader had neuskanker. het wou eerst nog niet helemaal tot me doordringen maar toen ik het eenmaal begreep brak er iets bij me. ik was pas op kamp geweest en daar had ik al het gevoel dat er wat ergs ging gebeuren dus een leuke kamp had ik ook niet. we moesten onze vakantie annuleren omdat m'n vader geoppereerd moest worden. toen die geoppereerd was gingen we naar het ziekenhuis en sinds dien is die niet meer echt hetzelfde. hij is veel sneller boos en heeft vaker ruzie met mij en m'n broer omdat die niet meer kan huilen. (z'n traanbuizen zijn weggehaald). dat was dus de stomste vakantie in m'n leven aangezien mijn vriendje ook nog met een ander ging en ik daar dus ook weer verdriet over had. ik ging dus naar een niewe school wat ik de eerste week echt een hel vond. ik kwam huilend thuis. maar als ik op school was was het altijd supergezellig. ik was er gewoon helemaal nog niet gewend. het was echt een hel om elke ochtend weer naar school te moeten terwijl het supergezellig was. na een paar dagen was dat gelukkig weg omdat ik gewend was. het was een leuk jaar tot de kerstvakantie. ik moest weer terug naar school wat ik niet erg vond. toch raakte ik licht depressief. ik huilde in m'n bed en zelfs in m'n slaap. ik kwam met tranen in m'n ogen naar school en me vriendinnen waren bezorgd om me. altijd als ze wat vroegen dan zei ik altijd dat het niet goed ging met m'n vader. het was gewoon stabiel en het zaaide niet uit dus dat was het niet. ik schaamde me voor m'n lichte depressie. het ging even goed met me maar ik zakte weer terug maar dan nog erger. ik heb thuis gezegt dat ik ziek was omdat ik niet naar school wou maar m'n ouders hadden het door en stuurde me er weer heen, en ik moest ook naar een psycholoog. nou dat was ook een hel hoor. ik kon niks kwijt bij hem, want ik durfde het gewoon niet!
ik heb toen voor iedereen een masker op gedaan en ben toen gewoon naar die psycholoog gegaan en hij zei dat die vond dat het goed ging en ik hoefde niet meer terug te komen. ikw as blij want het was gelukt. om niet weer terug te hoeven had ik m'n masker opgehouden. ik heb vaak aan zelfmoord gedacht ja terwijl niemand het doorhad en ik gewoon vrolijk was. ik kreeg toen een eetprobleem. ik wou niet meer eten en ik durfde niet meer te eten. met alles wat ik at was ik abng om aan te komen. me moeder kreeg het door en ze had me gewaarschuwd dat ze me weer naar die man zou sturen als ik zo doorging. dat wou ik nie en probeerde weer normaal te eten terwijl veel me tegensprak. k ben nog steeds niet ghelemaal blij met m'n gewicht en alles maar eet wel weer normaal.
nu dit allemaal gebeurt is en ook weer over is zit ik hier nog steeds heel erg mee en ben bang op een terugval. in die tijd voelde ik me zo rot. ik wou gewoon net zoals andere zijn.
langzaam probeer ik weer normaal te worden wat nu heel erg gelukt is en ik ben nog niet helemaal klaar maar ik weet zeker dat het me gaat lukken.
sorry als jullie het niet interessant vonden of whatever ik durfde het nooit echt tegen iemand te zeggen dus ik wou het van me afschrijven!
als het hebt gelezen bedankt daarvoor!
[ bericht aangepast op 30 juni 2011 - 21:08 ]
Enjoy the little things of life, one day you look back and realize they were the big thing
