[RPG] Pirates - Exchange 5 - Speeltopics

Yeah (:

Natambu/Nate
Ik hoor niet meer wat ze aan het brabbelen is, zo hard ben ik geschrokken van haar klap, die krachtiger was dan je zou verwachten. Het volgende moment laat er een geweldige woede in me op, en voor ik het weet heb ik haar teruggeslagen. Ik laat haar niet los, maar duw haar -mijn hand tegen haar keel- tegen een mast, maar langs de kant dat niemand ons kan zien vanop het achterkasteel.
'Dat zou ik zeker niet nog eens proberen, hoer,' zeg ik, mezelf inhoudend om haar niet nog eens te slaan. In plaats daarvan knijp ik haar keel altijd maar strakker dicht. 'En wat sta jij hier nog te gapen?' blaf ik naar Carlos. Als hij wil, kan hij ook wat krijgen, hij is toch geen partij voor mij.

[ bericht aangepast op 16 juli 2011 - 11:52 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

-

[ bericht aangepast op 16 juli 2011 - 11:52 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

Maxime - Dame.

Ik knik en grijp direct naar mijn hoofd. 'Jawel, ik heb alleen zo'n hoofdpijn.' Het is wel duidelijk dat een dame als ik niet tegen alcohol kan. Ik heb geen idee wat er precies in die fles heeft gezeten, maar het was niet lekker en totaal niet voor mij bestemd. Hoe doen die piraten dat toch? Ik knijp mijn ogen een paar keer dicht en ga rechtop zitten. Ik kan me niets meer herinneren van de avond ervoor, ik heb geen idee wat er is gebeurd, áls er al iets is gebeurd. En dat allemaal vanwege dat ene slokje. 'Wil je naar buiten gaan? De frisse lucht zal ons beiden misschien goed doen,' vraag ik met een kleine glimlach. Tenslotte is hij sinds zijn val ook niet meer naar buiten geweest.

everything, in time

Felix - Piraat

Ik knik terwijl ik rechtsta en mijn arm aanbied. 'Ben je misselijk?' vraag ik als we met zijn tweeën door het slecht verlichte ruim dwalen. 'Anders moet je proberen overgeven. Niet aangenaam, maar de misselijk het zal over zijn,' leg ik met een grijnsje uit. Als er niets in je maar zit, kan het je ook niet ziek maken. Als we aankomen op het dek, voel ik me meteen stukken beter. Ik mag dan wel geen zeemansbloed in mijn aderen hebben, na al die tijd op een schip is de zeelucht echt in mijn lijf gaan zitten. Ik denk dat ik sneller ziek zou worden in de stad die- let's face it- stinkt als de pest dan op de zee, die in de havens ook stinkt, maar desondanks toch aangenamer is dan het luchtje van de steden.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Maxime - Dame.

Met een vies gezicht kijk ik Felix aan. 'Proberen over te geven? Dat kan toch zeker niet op commando, doe niet zo mal.' Oké, misschien was het naar buiten lopen ook niet zo'n goed plan. Het schip dobbert op de golven, maar dat gevoel maakt me alleen maar meer misselijk. Ik klam me iets harder vast aan Felix zijn arm en sluit mijn ogen opnieuw, in de hoop dat de zeelucht alleen me beter doet. 'Dit is verschrikkelijk, zorg er alsjeblieft voor dat ik nooit meer wat drink. Vertel eens wat over gisteravond, alsjeblieft?' lach ik voorzichtig, terwijl ik mijn hoofd zijn richting in draai. Nu ben ik ergens wel benieuwd.

[ bericht aangepast op 16 juli 2011 - 12:23 ]

everything, in time

Ooooewh, fight fight fight *\o/*
Marleen, ze varen ;p

Abby (Abigail Rosaline Valence)
Voor ik het wist had hij me teruggeslagen, mijn wang brandde en ik keek hem verontwaardigd aan. Hoe ongemanierd de piraten op dit schip ook waren, de meeste van hun waagde zich niet aan het slaan van een vrouw, maar deze gozer liet er geen gras over groeien. Nog voor ik echt kon reageren duwde hij me hard tegen een mast aan, zijn hand rond mijn keel geklemd, god mijn rug! Die klap kon je alles behalve prettig noemen, de wonden op mijn rug waren nog altijd niet compleet weg. "Dat zou ik zeker niet nog eens proberen, hoer," zei hij en ik moest toegeven dat hij er nu wel erg gevaarlijk uitzag. "Grappig dat je dat zegt tegen iemand die nog maagd is," beet ik hem toe, maar dat zorgde ervoor dat hij zijn hand alleen maar strakker om mijn keel hield. Nu kreeg ik bijna geen lucht meer en ik kon geen kant op en er was niemand die ons zag, verdomme! "Laat me los," wist ik nog uit te brengen. Ik moest aandacht trekken van de rest op het schip, er zat vast wel iemand tussen die hem zou stoppen, toch? Paniekerig keek ik om me heen, al gauw viel mijn blik op een stapel tonnen en kisten. Het koste me wat moeite, maar ik kreeg het voor elkaar de onderste ton -die gelukkig geen zware inhoud bezat- onder de stapel uit te trappen waardoor er een hels kabaal werd veroorzaakt toen de tonnen en kisten vielen.

[ bericht aangepast op 16 juli 2011 - 12:21 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Varen we alweer?
Oh fail, even aanpassen dan.x]

everything, in time

Felix - Piraat

Ik grijns als ik de prikkelende, zilte lucht opnieuw in mijn neus voel drijven. 'Niet op commando, je moet gebruik maken van je zeeziekte,' zeg ik dan terwijl ik naar de reling loop en naar het kolkende water kijk. 'Ik meen het, je zal je beter voelen. Als je wilt ga ik wel even weg,' voeg ik daar snel aan toe als ik bedenk dat ze het waarschijnlijk niet erg aangenaam vindt om in iemand bijzijn over de reling te kotsen. Dan vraagt ze naar gisterenavond, waardoor ik automatisch moet grijnzen. 'Je was erg vrolijk,' begin ik. 'En je hebt Abby aan de helft van de crew uitgehuwelijkt, including me. En dan wilde je dansen, dus heb ik maar met je gedanst. Je bent erg actief als je dronken bent,'

[ bericht aangepast op 16 juli 2011 - 12:25 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Maxime - Dame.

'O, nee hè!' Ik schiet in de lach als Felix me verteld van de avond ervoor. 'Die arme Abby! Zeg me dat het een grapje is.' Nu baal ik enorm, heb ik met Felix gedanst, weet ik er niets meer van! Als ik erbij was geweest, had ik mezelf enorm hard uit staan lachen. Gelukkig kan ik aan zijn grijns zien dat hij er zelf ook van heeft genoten, hij vond het in ieder geval niet erg.
'Gaan we vaker dansen?' Ik lach nog opnieuw, maar dat lachen verdraait zich in een hoestbui en uiteindelijk hang ik dan toch over de reling. Het vieze spul kletst onder me in de zee, maar neemt de vieze smaak uit mijn mond niet mee.

Oh, wat een rijm, die laatste zin!(joehoe)

[ bericht aangepast op 16 juli 2011 - 12:34 ]

everything, in time

hahaha idd, die rijm, lol ;p

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Carlos Jonéz

Ik greep Nate's hoofd vast en smeet het tegen de rand van het schip, ik stak het mes dwars door zijn hand maar zo dat ik Abby's keel niet raakte. Wat een klootzak; Ik haalde zijn armen van Abby af. 'Smerig onderkruipsel, ik steek je zo tegen de muur op.' Ik wou hem bloed laten ophoesten, zijn keel door snijden. Ik wou hem slopen; hem kapot maken. Ik staarde hem aan, nog nooit had woede zoveel macht over me genomen. Met een hand greep ik naar zijn keel; en alles leek veel langzamer te gaan. 'Je komt niet aan haar, ik zweer het ik maak je kapot.'

I feel like a pirate today (pirate)

[ bericht aangepast op 16 juli 2011 - 13:05 ]

We're all mad here.

Nate/Natambu
'Godverd- AAAAH!' brul ik als de kleine zijn mes in mijn hand steekt. Het volgende moment lig ik op de grond, met een pulserende druk in mijn achterhoofd en Carlos hand op mijn keel. Ik grinnik razend. Dat had hij niet moeten doen. 'Je komt niet aan haar, ik zweer het ik maak je kapot.'
Zijn woorden maken geen indruk. Hij is nog jong, maar zelfs dan zou je toch moeten weten dat je niets tegen een razende piraat moet beginnen. Ik grijp zijn pols vast met mijn goede hand en begin met al mijn kracht te knijpen. Ik voel zijn greep verslappen en trap hem met een schop in zijn buik van me af. 'Jij hebt hier niets te zeggen, babyface.'
Ik ga bovenop zijn armen zitten en begin met mijn vuisten zijn gezicht bij te werken, maar doordat Abby die stapel kratten heeft laten vallen, zijn er wat mannen komen aanlopen. Gelukkig voor mij zijn het oudere piraten, degenen die mijn mening delen en loyaal zijn aan mij. Ze trekken me van Carlos af en sleuren me weg van de boeg. 'Tot de volgende keer,' sis ik tegen Carlos en Abby.

Home is now behind you. The world is ahead!

Abby (Abigail Rosaline Valence)
Toen Carlos Nate van me wegtrok nam ik meteen een grote teug lucht, dat voelde heerlijk. Opeens werd mijn aandacht opnieuw door hun getrokken, ze waren in een gevecht verwikkelt geraakt en deelde elkaar een paar flinke klappen uit. Geschrokken keek ik toe, niet goed wetend wat ik moest doen, gelukkig had mijn poging om aandacht trekkeng ewerkt want er kwamen een aantal piraten aan. Ze trokken Nate weg, even keek ik hoe ze hem wegvoerde, hij siste nog iets van tot de volgende keer en verdween toen. Nou, ik hoopte sterk dat er geen volgende keer kwam.. Gauw knielde ik neer bij Carlos en keek hem bezorgd aan. `Alles oké?~` vroeg ik bezrogd aan hem.


Wooow, mijn toetsenbord doet vreemd, hoe maak ej dat ookal weer normaal= Iets met ctrl en shift ofzo toch~?

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

yes shift en ctrl

Carlos Jonéz

Ik greep naar mijn gezicht en keek naar Abby. 'Ja wel het gaat. ' Ik glimlachtte zwak. Geen zwakheid tonen Carlos, sterk zijn ook nu. Ik depte het bloed met mijn hand. 'Maar hoe gaat het met jou?' Ik glimlachtte, dat was nu belangrijker. Ik zette mezelf recht. Shit, die gast kon hard slaan zeg.

We're all mad here.

Dat werkt niet, niks met shift dingetje enzo werkt, ik heb alles al afgezocht. moet je mijn vraagteken zien =
Sorry dus voor die klotetekentjes.


Abby (Abigail Rosaline Valence)
´Ik ben wel erger gewend,´ zei ik met glimlachje. ´Houd anders even een koude doek ertegen, dat verkoelt,´ adviseerde ik hem. ´En trouwens, bedankt.´ Hij had een flink pak slaag gekregen toen hij voor me opgekomen was, die Nate deinsde nergens voor terug. Maar waarom had Carlos het voor me opgenomen= Hij kende me net pas.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.