[RPG] Pirates - Exchange 5 - Speeltopics

het moet werken shift plus ctrl, naja eerst ctrl dan shift of iets. Maar ik ken dat want dat overkomt me heeel vaak ;$

Carlos Jonéz

'Nee joh, het gaat wel. ' Ik glimlachtte 'Het was niks; wat moest ie eigenlijk van je?' Ik keek der aan. Ik voelde me ergens duizelig en leunde op de reling van het schip. Ik ben niet zo'n zee mens. Dit was mijn eerste keer op een varend schip. Nou ja, tweede maar de eerste keer lag ik nogal bewusteloos en werd ik eraf gegooid. Ik grinnikte eraan terug denkend.

We're all mad here.

Nooou, het werkt niet en dan is die laptop ook nog abgger engels waardoor al die nederlands uitlegdingen van ga naar configuratie scherm niet helpen want WTF IS CONFIGURATIESCHEMR IN T´EGNELS +l schijtzooi.

Abby (Abigail Rosaline Valence)
Ik stond op en zuchtte zachtjes. ´Me nog rotter laten voelen dan dat ik al doe,´ mompelde ik zachtjes. ´Hij mag me dus duidelijk niet, al sinds de eerste keer dat hij me zag volgens mij al niet. Stom, ik heb hem nooit wat msidaan, tot een paar minuten geleden dan.`

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

kijk eens onderin zie je zon mini toetsenboordje die moet je op US international zette.

Carlos Jonéz

Ik keek naar der, en sloeg uit het niets een arm om haar heen. 'Agh joh, het is gewoon een sukkel, dat merk je gelijk' Ik grijnsde trots. Ik voelde ergens een kleine band met haar. 'waarom voel je je eigenlijk rot?' Ik keek nieuwschierig en bezorgd.

We're all mad here.

Ja, dankje Halleluja <3 Mijn pa zei het ook al maar toen zag ik hem niet.


Abby (Abigail Rosaline Valence)
Toen ie zijn arm om me heen sloeg wist ik niet zo goed wat ik moest doen, uiteindelijk schudde ik hem voorzichtig van me af. Thomas was nog altijd niet uit mijn gedachten en niet uit mijn hard, ik tuurde uit over zee. Hij vroeg waarom ik me rot voelde, hij had lbijkbaar niet erg opgelet bij het gesprek, dan had hij wel kunnen gokken. "Ach, heb je niet gehoord van de verhalen die rond gaan op het schip..?" mompelde ik zonder hem aan te kijken. "Die zijn helaas waar, althans, grotendeels."

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

graag gedaan.

Carlos Jonéz

Ik voelde me ergens 'rejected' omdat ze mijn arm wegsloeg. 'Ik luister niet naar verhalen, maar je had twee mannen. En een ervan was de kapitein, hij kwam erachter en zorgde ervoor dat de ander werd achter gelaten? Iets in die richting?' Ik grijnsde. Ik sloot mijn ogen, ugh ik werd misselijk van dit schip/

We're all mad here.

Kijk, hier wordt mijn humeur gelijk een stuk beter van ook die van mijn ouders want ze werden mijn gemopper zat, ahha :'D

Abby (Abigail Rosaline Valence)
"Nee!" Ik keek hem aan en schudden mijn hoofd. "Ik zou nooit vreemdgaan," zei ik en keek weer weg. "De kapitein zag mij zitten ja, maar ik hem niet.. En Tristan," ik zweeg even en streek en lok haar voor mijn ogen weg. "Hij was inderdaad van het schip gezet, ik had hem er terug op weten te smokkelen, maar toen ik wakker werd.. Weg. Hij was weggegaan, er lag enkel een stom briefje." Ik voelde tranen opkomen en knipperde ze gauw weg.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Carlos Jonéz

'Ben je ook niet het type voor denk ik..' Ik luisterde aandachtig. Een vreselijke leifdestragedie. Een meisje smokkelt de liefde van haar leven mee op een schip maar hij gaat weg. Na alles wat ze voor hem heeft doorstaan. Het arme meisje.. Ik tilde haar hoofd op, 'Je mag best huilen.' fluisterde ik.

We're all mad here.

Abby (Abigail Rosaline Valence)
Ik keek hem aan en schudde mijn hoofd. "Nee," zei ik, ik ging niet huilen. Ik had genoeg gehuild. Alleen ik vroeg me af of ik Tristan, Thomas, ooit nog zal zien. Vast niet, het zou een wonder zijn al was het wel zo.

Keelhauled, je kan het ochtnend laten worden he snugger x]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

te lui voooor.

Carlos Jonéz

Ik knikte begrijpend. 'Anders laat ik je wel alleen?'


weetniksmeeer ;x

We're all mad here.

Haha :'D Luiwammes. En aah. :l

Abby (Abigail Rosaline Valence)
"Trouwens, inmiddels al langs de kapitein geweest? Nate onderbrak ons toenstraks," vroeg ik hem, mooi weer van onderwerp switchen. Ik had geen zin om met een rot gevoel rond te lopen en steeds in twijfel te zijn.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

haha heeeel lui

Carlos Jonéz

'Ja ik kwam hem tegen, hij leek niet bepaald vrolijk maar ja.' Ik merkte dat ik niet goed was in van onderwerp veranderen. Ik dacht na, 'Dus wat doe jij zoal om je tijd hier te doden?' glimlachte ik

We're all mad here.

Dudes, val binnenkort nog eens een schip aan (liefst dat van Tristan bijvoorbeeld) (;

Nate/Natambu
Wanneer ik ben uitgeraasd, ga ik met de gasten die zich mijn vrienden noemen op het dek zitten, een beetje klooien met rondslingerende prullen. Carlos en Abby zitten nog steeds bij de boeg en ik schudt geamuseerd mijn hoofd - mijn woede is helemaal weg, maar het gevoel van wraak knaagt steeds harder aan me. Ze kan het echt niet laten hé. Zelfs die Carlos, een kind nog, moet ze hebben. Een heel dom kind trouwens. Ach, ik krijg die twee nog wel. Ik ga geduldig op het juiste moment wachten en dan... Ik grinnik. Mijn wraak zal zoet zijn als warme wijn.

Home is now behind you. The world is ahead!

Wtf nuw eer met mijn toetsenbord als ik schift en " indruk krijg ik dit: ""
En als ik zonder shift indruk dit: ''
Die horen toch enkel te zijn? Jezus. Gaat goe dhier.

Tinne, daarvoor moet vluuv even komen xd

Abby (Abigail Rosaline Valence)
"Ach, vanalles," antwoordde ik. "Wat kletsen, wat klusjes doen of spellen. Meestal gewoon wat kletsen en naja.. Eigenlijk niet veel." Ik grijnsde, het leek wel luilekkerland.

[ bericht aangepast op 16 juli 2011 - 16:56 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Huh raar?

Carlos Jonéz

Ik grijnsde, 'klinkt goed. Zin om een spel te doen?' Ik verveelde me dood, gewoon een beetje zo staan. Ik keek voor me uit, 'Hou oud ben je eigenlijk als ik vragen mag?' Ergens boeide ze me gewoon. Heel erg.

We're all mad here.

Hehe, het lag aan een of ander dom spel.
Nu ga ik carlos zoeken, Abby staat btw topic 1 pagina 1 bericht 1 x''d


Abby (Abigail Rosaline Valence)
"Spel?" vroeg ik en keek hem aan. "Tuurlijk, wat dan, kaarten ofzo? En laten we er een weddenschap van maken, maakt het altijd extra interessant." Ik grijnsde vrolijk, plots vroeg hij hoe oud ik was, ik keek hem aan. "19, alweer iets langer dan een maand nu," antwoordde ik. Vlak voordat ik hier kwam was ik nog jarig geweest, vlak daarvoor was ik uitgehuwelijkt aan een vreselijke man en dus hierheen gevlucht. Het beste idee dat ik ooit had gehad, al zei ik het zelf. Ik had een vreselijke toekomst weten te ontlopen en Tristan aka Thomas ontmoet. "En jij?" vroeg ik toen, hij zag er niet erg oud uit, ik gokte hem iets jonger dan mijzelf.

[ bericht aangepast op 16 juli 2011 - 17:09 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.