[RPG] -Exchange- (Pirates) 2. - Speeltopics

Normaal ik ook, maar blijkbaar zit mijn hoofd als volgt in elkaar.
Hij-vorm > verleden tijd
ik-vorm > Tegenwoordige tijd.

Frankly my dear, I don't give a damn.

hahaha, dat kan :'D Achja, ik moest ook eerst tijdje in vanalles schrijven om erachter te komen wat ik het prettigst vond ^o)
Met ik-vorm kan je gedachten en gevoelens beter beschrijven vind ik, aangezien je niet het alwetende verteller zooi dingetje aan kan nemen in hij/zij perspectief.. En verleden tijd klonk logischer dus boem. (:
ik-vorm > verleden tijd.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Ik was al gauw in slaap gevallen en daarmee kwamen ook de zonodige dromen, de meeste waren niet bijzonder, maar eentje leek bijzonder echt. Ik droomde dat ze ontdekt hadden wie ik was. Onrustig woelde ik heen en weer in mijn slaap.
Kielhaal der! Nee, gooi haar overboord! Op een gegeven moment wilde ik in mijn slaap op mijn andere zij rollen, maar ik lag al zo op het randje dat ik uit mijn bed flikkerde. Ik gilde kort en sloeg gauw een hand voor mijn mond, ik lag op mijn rug op de grond en vloekte zachtjes. Voorzichtig krabbelde ik overeind tot ik rechtop zat en wreef met pijnlijk gezicht over de achterkant van mijn hoofd. Die droom had verdomd echt geleken, ik zuchtte zachtjes en ging staan. Het was lang geleden dat ik voor 't laatst echt een nachtmerrie gehad had. Ik wreef even slaperig in mijn ogen en probeerde de nachtmerrie naar mijn achterhoofd te bannen, aan zulk soort dingen moest je niet denken. Pluk de dag. En waarom zorgen maken over de toekomst als hij nog niet vast lag hmm?

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Clara - Dame

Ik hoor Ace zuchtte en ik zag dat zijn gezicht betrok. Hij heeft het vast zwaar hier, en bijna iedereen van de dames vind hem een nietsnut, ach hij had vast zijn goede kanten. Met een glimlach haakte ik mijn arm door die van hem. Dit had hij wel verdient, hij was de hele dag al nuchter geweest en had nog niet aan me gezeten. Ik zag hem glunderend kijken. 'Ja maar ga je niets in je hoofd halen, ik vind alleen dat je zo zielig kijkt, alsof je het moeilijk hebt, dus wilde ik je een beetje opvrolijken' zeg ik lachend.

[ bericht aangepast op 13 maart 2011 - 19:51 ]

A kiss is the beginning of cannibalism - Georges Bataille

Josephine
Ik schiet overeind en sper mijn ogen wijd open. Waar ben ik? Dan voel ik het zachte wiegen van de boot. Oja.. De storm. We zijn op een ander schip. Het was geen droom. Ik wrijf in mijn ogen en kijk om me heen. Door het kleine raampje schijnt de maan naar binnen. Ik kan maar beter nog even proberen te slapen.

Olivier
Ik kijk Felix verbaasd aan. Sinds wanneer geeft hij om anderen? Ik kijk toe hoe hij Maximes hand kust. Ik knik naar hem als teken van afscheid, en zie hoe hij dan wegbeent. Nog ietwat overdonderd door zijn plotselinge beleefde optreden zeg ik tegen Maxime: "Ik zal u voorgaan naar de slaapkamers. Ze zijn al lang niet meer gebruikt, maar ik kan u ervan verzekeren dan ze schoon zijn." Of in ieder geval schoner dan de slaapplaats van de matrozen. Ik loop voor Maxime uit naar een van de kamers, en open de deur voor haar. "Hier kunt u overnachten. Als u nog iets nodig heeft kunt u het altijd aan me vragen."

Maxime - Dame.

Nog een laatste keer kust Felix mijn hand, daarna vertrekt hij. Hè, dat is echt jammer. Gelukkig is er morgen nog een dag. Ik verman mezelf snel tegenover de kapitein, knik en loop hem achterna als hij me naar de slaapkamers leidt. 'Ik dank u hartelijk,' glimlach ik. Als hij weg is kijk ik goed rond. Hoewel het beter is als de slaapplek van de matrozen, is ook dit niet de perfecte plek. Ik loop naar één van de bedden en ga er zitten. Pas als alle dames er zijn, ontdoe ik mezelf van mijn jurk, besluit ik. Tot die tijd lig ik met kleren aan bovenop de dekens, ik kan toch nog niet slapen. Niet met Felix in mijn gedachte.

everything, in time

Kenneth.

Heerlijk lag hij te slapen, tot dat iemand aan zijn hangmat zat te kloten. De hangmat ging als een schommel heen en weer, toen viel Kenneth met een knal uit de hangmat. Kreundend werdt hij wakker en knipperde slaperig met zijn ogen. Zijn ogen moesten eerst even wennen aan het licht en keek naar 3 mannen die om hem heen stonden. Ze zagen er een beetje erg dronken en zo te zien hadden ze zin om lol te trappen. Langzaam kwam hij overeind en voelde een duwtje in zijn rug, daardoor knalde hij tegen de andere piraat op. ' Fijn. ' murmelde hij droogjes, hier had hij echt geen zin in.

Ace - Piraat.

Ik voel hoe de dame haar arm door de mijne haakt en even weet ik niet wat te doen. Ik voer een paar onhandige bewegingen uit om uit te vissen hoe ik met een vrouw aan mijn arm moet lopen en uiteindelijk hou ik de arm in een schuine hoek voor me, zodat zij er makkelijk op kan inhaken.
'Ik, zielig? Dat valt wel mee hoor. En ik zou nooit wat uithalen,' zeg ik met de vingers gekruist achter de rug. Om eerlijk te zijn verbaas ik mezelf. Normaal had ik al lang en breed gebruik gemaakt van de situatie. Ze was nota bene vrijwillig op mijn bed gaan liggen! We lopen naar buiten en een paar bemanningsleden staren ons na. Ik besteed er geen aandacht aan en leid haar naar de hut van de kapitein, waar ik aanklop. Op hoop van zege dan maar.

No growth of the heart is ever a waste

Josephine
Ik schiet overeind en sper mijn ogen wijd open. Waar ben ik? Dan voel ik het zachte wiegen van de boot. Oja.. De storm. We zijn op een ander schip. Het was geen droom. Ik wrijf in mijn ogen en kijk om me heen. Door het kleine raampje schijnt de maan naar binnen. Ik kan maar beter nog even proberen te slapen.

Olivier
Ik loop weer terug naar mijn kamer, om eindelijk te slapen. Het was een lange en hectische dag, en ik ben toe aan wat slaap. Ik sla mijn deken open en wil net in mijn bed gaan liggen als er weer op de deur wordt geklopt. Zuchtend sta ik op, en met een glimlach open ik de deur. Een glimlach die al snel verdwijnt als ik Ace voor mijn deur zie staan, met Clarabella aan zijn arm. Ik dacht dat ze.. Hoe ze haar hand op mijn arm legde en naar me keek.. Ik sla me inwendig voor mijn kop. Ik moet niet zo idioot doen. "Kan ik jullie ergens mee helpen?" vraag ik.

[ bericht aangepast op 13 maart 2011 - 20:29 ]

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Ik hoopte grondig dat niemand me had horen gillen, dat het zachter had geklonken dan ik dacht of dat er niemand in de buurt was geweest, want aangezien ik nog half sliep toen ik viel had ik gegilt voordat ik er erg in had.. En het had nogal tsja, vrouwelijk geklonken. Misschien dachten ze dat het een van de vrouwen was. Ik tastte in het donker en ging weer in mijn bed liggen, ik ging op mijn rug liggen en staarde de duisternis in. Het was mijn bedoeling geweest om de nachtemrrie uit mijn gedachten te wissen, maar hij had me aan 't denken gezet.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Clara - dame

Mijn hart maakte een salto toen Olivier de deur opendeed. Ik liet Ace los en glimlachte. 'Ik zoek een slaapplaats' zei ik zacht. Ik praatte altijd zacht tegen hem, waarschijnlijk omdat hij me nerveus maakte. Het liefst zou ik zeggen dat ik bij hem op de kamer wilde slapen,maar ik hield me in. Vanonder mijn wimpers keek ik stiekem naar zijn lichaam. Hij had een slank postuur maar zijn armen waren sterk, en gespierd. Hij was goddelijk. Hem zonder kleren was een lust voor het oog... Oké ik moest hiermee echt stoppen. Ik dreef mezelf in waanzin.

A kiss is the beginning of cannibalism - Georges Bataille

Kenneth.

Van de piraat waar hij tegen aan knalde kreeg hij een flinke dreun in zijn gezicht. Door de harde dreun werdt hij metteen goed wakker, plus hij had het gevoel alsof zijn oog achterin zijn oogkas werdt geslagen. Dat werdt dus een blauw oog, waar hij niet echt op zat te wachten. Chagerijnig keek hij de piraat aan die hem een klap had uit gedeeld. De man zag er groot uit, maar hij stond wel te wankelen en hij rook gigantisch naar de drank. De piraat grijnsde naar hem, omdat Kenneth nog niks deed. De andere 2 waren luid aan het lachen. Hij klemde zijn kaken op elkaar en snoof woest. Hij haalde zijn vuist naar hem uit en hoorde zijn neus kraken. Nu verscheen er een grijnsje op zijn gezicht.

[ bericht aangepast op 13 maart 2011 - 21:03 ]

Josephine
Ik schiet overeind en sper mijn ogen wijd open. Waar ben ik? Dan voel ik het zachte wiegen van de boot. Oja.. De storm. We zijn op een ander schip. Het was geen droom. Ik wrijf in mijn ogen en kijk om me heen. Door het kleine raampje schijnt de maan naar binnen. Ik kan maar beter nog even proberen te slapen.

Olivier
Op een vreemde manier doet het me goed te zien dat Clara Ace loslaat. Ik glimlach naar haar. "We hebben nog wel een aantal kamers over, ik laat het u wel even zien." Ik kijk even naar Ace. Zou hij wat met haar hebben gedaan? Hij lijkt nuchter, maar met hem kan je het nooit zeker weten. "Je kunt nu gaan, Ace, bedankt voor je hulp."

Ace - Piraat.

Ik vind het ergens wel jammer dat ze me loslaat, maar ik besluit er geen punt van te maken. Althans, dat dwing ik mezelf. Ik ben geen eervolle held - verre van dat zelfs - en ik denk dat dat iets is wat ik zal moeten accepteren. De kapitein bedankt me voor mijn hulp en het enige dat ik doe is een kort knikje geven en iets mompelen in de zin van 'geen probleem'. Zonder het tweetal verder aan te kijken draai ik me om en loop naar het groepje dronken piraten, waarvan de kelen inmiddels schor zijn geworden van het zingen. Een dag geen alcohol m'n reet.
'Oke stelletje schurftige honden, waar hebben jullie de rum gelaten?' Ik kijk vernietigend de kring door. 'Ace! Waar bleef je zo lang? We hebben je gemist. Hier, neem een slok, je hebt het nodig!' De missie, Ace! De missie kan wachten. Ik heb behoefte om mijn ellende weg te drinken. Ik neem de fles aan en giet de eerste verlossende slok naar binnen. 'Aah, al een stuk beter.' 'Das niet genoeg, wat ben jij nou voor piraat?' grinnikt de man en geeft me een mep op de rug. Ik kijk hem uitdagend aan en giet nog een paar slokken naar binnen, en nog een paar, en nog een paar.
Uiteindelijk strompel ik half struikelend naar de slaapzaal, trek de gordijnen open en laat me op het bed vallen, waarna ik verval in een onrustige slaap.

No growth of the heart is ever a waste

Wanneer wordt 't btw ochtend? ;p Want iedereen is inmiddels wel bijna zover toch?
(Hoeft vanaaf niet, maar voor morgen ofzo)

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.