[RPG] -Exchange- (Pirates) 2. - Speeltopics

Ho, per ongeluk twee keer geplaatst :x

[ bericht aangepast op 13 maart 2011 - 12:53 ]

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Ik keek nog even naar 'm, mooi niet dat ik hem ging helpen met die vaten overeind zetten. Niemand die mij ooit bij zulk soort ongelukken had geholpen, eigenlijk was het een beetje ieder voor zich op het schip.
"Ik vroeg me af of u misschien wist waar Ace zijn schrijfspullen bewaard. Hij is namelijk net wat gaan halen, ziet u, maar hij is nog steeds niet terug." vroeg de vrouw, die als ik het me goed herinnerde, Joshephine heette. Ik fronste even, kon Ace schrijven? En als hij indruk wilde maken ging het dat hem niet bepaald goed af, als hij een dame liet wachten.
''Ik heb werkelijk geen idee, 't spijt me.'' waarschijnlijk zat hij alweer een ander 'lekker mokkel' achterna.
''En je mag me wel tutoyeren hoor.'' voegde ik er toen nog aan toe, de enige tegen wie ik U zei op dit schip was volgens mij de kapitein. Ik was het U zeggen tegen ieder al gauw afgeleerd toen ik hier kwam en nu zei ik het dus ook nog amper, zelfs niet tegen de vrouwen op het schip, maar ik hoefde dan ook geen indruk op ze te maken zoals de andere. Ik vroeg me af hoe lang de mannen zich zo netjes gingen gedragen tegenover de vrouwen, vast niet lang. Ik gaf ze een dag of 2/3.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Josephine
Ik kijk de piraat even aan. Er is iets aan hem.. Iets dat ik wel weet, maar waar ik gewoon niet op kan komen. "Hm.. Dan zal hij wel iets anders zijn gaan doen. Het lijkt me niet logisch dat híj hier de weg kwijtraakt." Ik knik als hij voorstelt elkaar te tutoyeren. "Ik heet trouwens Josephine. En u was...?"

Olivier
Ik kijk op als ik boven een hoop gerommel hoor. Ik spring op en loop snel het dek op. Daar zie ik Kenneth die een aantal tonnen heeft omgegooid. Ik schud met mijn hoofd en loop op hem af. "Hier, ik help je wel even om het recht te zetten."

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Ik zag haar nogal naar me kijken, hopelijk had ze het lef niet te rare vragen te gaan stellen zoals Felix gedaan had.
''Je.'' verbeterde ik haar toen en glimlache.
''Ik ben Jack. Jack Damien Gray.'' stelde ik mezelf toen voor en schudde haar hand. Ik vroeg me af of Ace had gelogen over dat hij kon schrijven tegen haar, het leek me nogal onlogisch dat hij dat kon. Of had hij ergens toch nog verborgen talenten? Ik moest grijnzen bij die gedachten, niet dus.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Kenneth.

Hij begon zich nog dommer te voelen toen de Kapitein hem nog eens kwam helpen. ' Oh, nee dat hoeft u niet te doen hoor. ' murmelde hij en keek hem even aan. Het liefst wou hij nu verdwijnen. Zwijgend zette hij nog wat vatten recht op en daarna keek hij naar Olivier die hem toch hielp. Hij moest toch iets minder gaan dromen en meer gaan opletten. Zodat dit hem niet meer over kwam.

Josephine
"Sorry." Ik glimlach naar hem. Mijn ouders hebben het u-zeggen er zo hard ingestampt dat het me even kost het af te leren. Ik gaap even en houd een hand voor mijn mond. "Is er hier misschien ergens een plek waar ik kan slapen? Het was een lange dag, en ik ben nogal moe."

Olivier
"Ach, ik ben er nu toch." Ik help hem de kisten en vaten recht te zetten en glimlach. "Nou, ik ga weer aan het werk." Ik loop terug naar mijn hut en ga weer achter mijn bureau zitten.

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
''Een plek om te slapen?'' ik zweeg en dacht even na, waarschijnlijk in een van de privé hutten, maar ik wist niet zeker of het mocht.
''Daarvoor moet je denk even naar de Kapitein.'' zei ik toen, ik had geen zin om gezeik te krijgen van; 'Waarom heb je haar die kamer gegeven? Had je toestemming? Nee! Nou dan.'
Nu ze over slapen begon merkte ik dat ik eigenlijk ook best wel moe was, ik keek even de verte in en zag nog een smal streepje zon boven het water uitkomen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ace - Piraat.

Je missie, denk aan je missie! Maar het is zo makkelijk. De ellende, de eeuwige twijfel. Zo voorzichtig als ik bij haar in bed schoof, glij ik er weer uit. Ik heb geen keus. Verpest ik het nu, dan verpest ik het voor de rest van mijn leven. Ik zoek mijn papier op en maak weer dat ik weg kom. Boven zie ik Josephine met Jack praten.
'Kijk!' roep ik opgetogen en ik zwaai met de perkamentrol. Ineens rukt een sterke windvlaag hem uit mijn handen. 'Nee!' schreeuw ik als de rol omhoog wordt getild. Denk maar niet dat ik het hierbij laat. Als een waanzinnige klim ik de masten in en hou me aan de zeilen vast om nog een laatste poging te doen om het papier te pakken te krijgen. Ik zie het langs me heen waaien en ik heb maar één keus: springen. Ik zet me af, grijp het papiertje uit de lucht en kom vervolgens met een flinke klap op het dak van de keuken terecht. Ik krabbel overeind en kijk of alles nog heel is. Goddank.
'Kijk,' zeg ik nu nogmaals en hol op het tweetal af. 'Mijn verhaal. Zal ik het voorlezen?'

No growth of the heart is ever a waste

Josephine
Ineens komt Jack weer op ons af. Het perkament dat hij in zijn hand heeft waait ineens weg. Ik sla mijn hand voor mijn mond als hij in de mast klimt. Ik slaak een kort gilletje als hij springt. Gelukkig komt hij ongedeerd naar ons toegelopen. Ik haal even diep adem, en glimlach dan. Jeetje, ik dacht even dat hij te pletter zou vallen. "Ja, ik zou het graag willen horen."

Olivier
"Ach, ik ben er nu toch." Ik help hem de kisten en vaten recht te zetten en glimlach. "Nou, ik ga weer aan het werk." Ik loop terug naar mijn hut en ga weer achter mijn bureau zitten.

[ bericht aangepast op 13 maart 2011 - 13:22 ]

Ace komt Josephine's en jack's kant op 8]

No growth of the heart is ever a waste

Ja, ik heb hem aangepast hoor :]

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Plotseling kwam Ace naar buiten gestormd, hij zwaaide met een perkamentrol maar het waaide uit zijn hand. Ik keek toe hoe Ace er als een waanzinnige achterna ging en uiteindelijk eindigde op het dak van de keuken. Blijkbaar had hij niks want hij krabbelde overeind en binnen no time was hij bij ons. Verbaasd knipperde ik even met mijn ogen, holy shit. Die deed ook alles voor dat rolletje papier. Hij vroeg of hij 't voor zou lezen en ik haalde nonchalant mijn schouders op.
''Van mij mag je.'' zei ik, mijn nieuwsgierigheid hield ik verbrogen. Hij hoefde niet te weten dat ik het wel interessant vond wat hij op papier had gezet. Dat hij kon schrijven was al een schok voor me geweest, laat staan dat hij een compleet verhaal had, maar waarschijnlijk zou dat enkel gaan over vrouwen, geld en alcohol.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ace - Piraat.

'Oke, hier ben ik lang mee bezig geweest, opbouwende kritiek is welkom. Hier komt het.' Ik rol het perkament uit en schraap mijn keel.

"De wereld van het oneindige. 23 januari 1678.

Op een goeie nacht staarde jongen van nog geen tien jaar oud naar de sterrenhemel, die als een zwart, rustgevend gordijn over de aarde heen daalde. Alsof het de de mensheid beschermde tegen het onbekende wat erachter school. De jongen leerde in die enkele nacht geen vrees te hebben voor hetgeen wat niet gezien kon worden, wat niet gemeten of geteld kon worden. Hij besloot het te omarmen, te aanbidden en bovenal: te respecteren. Zo leerde hij door de jaren heen ontzag en respect te tonen voor het heelal. Het schonk hem rust, gaf hem energie en het inspireerde hem.
De jongen bloeide op, maar was zich nog niet bewust voor de harde tegenslagen des levens. Hij maakte hier kennis mee en zijn respect en vertrouwen in het heelal verdween. Het maakte plaats voor een diepe woede, afkeer en walging. Hij vervloekte de sterrenhemel die hij in zijn jeugd zo diep aanbad. De tegenslagen bleven komen en op een dag, toen de inmiddels volgroeide jongeman op het grasveld naar boven keek, vroeg hij de hemel ten raad. Hij zette zijn trots en egoïsme opzij.
"Wat is er van me terecht gekomen, wat heeft u met me gedaan?" Waarop de zwarte hemel omgeven van miljoenen fonkelende sterren antwoordde: "Tien jaar geleden keek je naar me met een open blik, je nog niet beseffend van het harde leven dat je te wachten stond. Sommige oplossingen worden gevonden door enkel je geest open te stellen. Dat is wat ik je geleerd heb."'

Ik stop met lezen.
'En? Vinden jullie het wat?' vraag ik gretig met een enorme lach en pretoogjes. Een paar piraten kijken me met open monden aan. 'Wat? heb ik iets van jullie aan?' sis ik naar ze.

No growth of the heart is ever a waste

Felix - Piraat.

Zachtjes grinnikte ik. 'Je hoeft je niet te verontschuldigen,' Tactisch beet ik op mijn alvorens snel zelf een stukje kip in mijn mond te stoppen. Ik was er opnieuw in geslaagd haar te doen blozen. Talk about an egoboost, dacht ik geamuseerd. Dan vroeg ze met welke talen ik sprak. Langzaam slikte ik mijn stukje kip door en kijk haar opnieuw doordringend aan. 'Ik wil niet opscheppen,' begon ik te praten terwijl ik als gehypnotiseerd naar haar frêle gelaat staarde. 'Maar ik spreek verder ook Spaans, een mondje Italiaans en enkele woordjes Arabisch,' Spaans had ik geleerd op de school van mijn ouders, Italiaans van een vriend aan het hof van Engels en Arabisch kende ik van een alchemist in dienst van de Engelse koningin. Maar dat kon ik haar natuurlijk niet vertellen. Ik zoog opnieuw wel wat uit mijn duim, als ze er naar vroeg.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Josephine
Met grote ogen luister ik naar het verhaal. Dit is wel het laatste wat ik had verwacht van Ace, de piraat met de lange haren. Ik slik even. "Prachtig.." zeg ik dan. Ik kijk hem aan. "Gaat het.. Over jou?"

Olivier
"Ach, ik ben er nu toch." Ik help hem de kisten en vaten recht te zetten en glimlach. "Nou, ik ga weer aan het werk." Ik loop terug naar mijn hut en ga weer achter mijn bureau zitten.