• Experium



    • • Experium High is een school, afgelegen in de Amerikaanse woestijnen. Het is een school voor jongeren tussen 15 en 25 jaar, met ieder een bijzondere gave. Op deze school kunnen ze lessen volgen om hun gaven te optimaliseren, en vanuit daar een gezamenlijk doel te bereiken:
    • • Het scheppen van de ultieme mens. • •

    Aangezien de school te groot wordt en het aantal experimenten onoverzichtelijk, heeft de school het Zuiveringstoernooi uitgeroepen. De vijf houses gaan tegen elkaar strijden, in een poging hun plek te verdienen aan Experium High. De winnaars krijgen de grote school-trofee. De verliezers worden van school verwijderd, wat dat ook mag betekenen.


    Je personage komt terecht op een vrij normale high school, met uitzondering van het feit dat je dagelijks verschillende onderzoeken moet ondergaan om te zien hoe je je gaves ontwikkelen. Ook zijn er bijzondere vakken voor de verschillende gaves, zoals bijvoorbeeld ......
    Er heerst een competitieve sfeer tussen de leerlingen, want elke leerling weet; mocht je gave niet genoeg ontwikkelen (of zich niet laten zien) dan verdwijn je op mysterieuze wijze.


    Nodige informatie
    * Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
    * Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
    * Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
    * Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
    * Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.


    Personages

          • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User
    Onyx. 23 Muziek en dromen Maneur Croweater
    (studieobject) 8175 (Adam) 17 Tijdreizen Margeaux Croweater
    Jester Madcap 20 Overtuiging Cackle ProngsPotter
    Merrin 16 Gedaanteverwisseling Moreau Slughorn
    Yrla 19 Superspeed Williams Slughorn

    Vienna 20 Telekinese Maxwell Slughorn
    Fayr Fixfault 20 Repareren Navkar Gates ProngsPotter
    Nenya Agami15 Helderziend Mentor? ProngsPotter
    Dezi 20 Samenvloeien met draak Naam Croweater
    Fersephone 20 Slopen Gates Slughorn
    Bijpersonages
    • Naam • Gave
    LIONS
    ⚜️
    Fire Vuur
    Fox In dieren veranderen.
    Astreal Astral projection.
    Tony Onzichtbaar in het donker.
    Emil Dupliceren
    Onna Ondoordringbare huid
    Vera Vliegen
    Serena Stembeheersing
    Heidi Groene vingers.
    8226 Praten met dieren
    Elephants
    ⚜️
    Vision Met zintuigen spelen
    Dalit Immuniteit voor gaven
    Rai Electriciteit
    [Onbekend] [Onbekend]
    [Onbekend] [Onbekend]
    Kijo Veranderen in een Oni.
    Stella Licht ombuigen.
    Vera Leugendetector.
    Helene Genezing.
    Cherry Voedsel toveren
    Rhino's
    ⚜️
    Romeo Emoties manipuleren
    Damon Dementor
    Peter Spiderman
    Azrael Krachten afnemen en aanvullen
    Darian Objecten materaliseren
    Maaya Hallucinates.
    Melissa Fauna manipulatie.
    Alice Spiegelloper
    Medusa Verstenen onder haar blik
    Naamloos Gedachtenlezer.
    Buffalo's
    ⚜️
    Ednoces Tijd bevriezen voor 10 sec
    Nish Aanwezigheid verbergen
    Goliath Ant-Man
    Klaus Necromancer
    8167 Energieschilden
    Evelin Reizen tussen werelden/dimensies
    8034 Gevarensonar
    Nemesis Vloeistoffen sturen
    Maevis [Onbekend]
    Sarah Binding

    • Buiten de school •
    Nathaniël Broer van Gabriël (Yrla)
    Rory Vriend van Aaron (Adam)

    • Inqurium High •
    Adrasteia The Alder Vampier - overname gaves door bloed
    Casey The Oak Mentaal binnendringen
    Robin The pine Tree -> The Alder Boogschieten
    Kassander The Alder Telepathie

    • Afgestudeerd •
    Ryan Panther Portalen maken
    Onbekend Buffalo onbekend
    Melody RhinoBanshee/ geluid-manipulatie


    Rooster

    Directeur Dubois
    Panthers
    Maandag
    * GeschiedenisSogat
    * Muziek /CreatiefWish
    * Les rondom je gaveEigen Mentor
    * Lunch
    * Wiskunde Margeaux
    * Engels Cackle

    Dinsdag
    * Sociale training Navkar
    * Gymnastiek Williams
    * Onderzoeken
    * Lunch
    * Aardrijkskunde Maxwell
    * Natuur/scheikunde Gates

    Woensdag
    * Engels Cackle
    * Maatschappijleer Maneur
    * Gave training Eigen mentor
    * Lunch
    Vrije tijd

    Donderdag
    * Biologie (Blokuur) Moreau
    * Biologie (Blokuur) Moreau
    * Wiskunde Margeaux
    * Lunch
    * Muziek/ Creatief Wish
    * Geschiedenis Sogat

    Vrijdag
    * Aardrijkskunde Maxwell
    * Natuur/scheikunde Gates
    * Gave training Eigen Mentor
    * Lunch
    * Vrije tijd.


    Eerdere topics
    Speeltopic 1: Klik ^^
    Speeltopic 2: Klik ^^
    Speeltopic 3: Klik ^^
    Speeltopic 4: Klik ^^
    Speeltopic 5: Klik ^^
    Speeltopic 6: Klik ^^
    Speeltopic 7: Klik ^^
    Speeltopic 8: Klik ^^
    Speeltopic 9: Klik ^^
    Speeltopic 10: Klik ^^
    Speeltopic 11:Klik ^^
    Speeltopic 12:Klik ^^
    Speeltopic 13: Klik ^^
    Speeltopic 14: Klik ^^
    Speeltopic 15: Klik ^^
    Speeltopic 16: Klik ^^
    Speeltopic 17: Klik ^^
    Speeltopic 18: Klik ^^
    Speeltopic 19: Klik ^^
    Speeltopic 20: Klik ^^
    Speeltopic 21: Klik ^^
    Speeltopic 22: Klik ^^
    Speeltopic 23: Klik ^^
    Speeltopic 24: Klik ^^
    Speeltopic 25: Klik^^
    Speeltopic 26: Klik^^
    Speeltopic 27: Klik ^^
    Speeltopic 28: Klik ^^
    Speeltopic 29: Klik ^^
    Speeltopic 30: Klik ^^
    Speeltopic 31: Klik ^^
    Speeltopic 32: Klik ^^
    Speeltopic 33: Klik^^
    Speeltopic 34: Klik ^^
    Speeltopic 35: Klik ^^
    Speeltopic 36: Klik ^^
    Speeltopic 37: Klik ^^
    Speeltopic 38: Klik ^^
    Speeltopic 39: Klik ^^
    Speeltopic 40: Klik ^^


    Rules
    * Een reservering blijft 24 uur staan
    * Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
    * Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegd hebt.
    * Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkelt tijdens de RPG.
    * Meedoen? -> Klik voor het rollentopic


    Every villain is a hero in his own mind.

    ✓ Zebediah/Fort
    Zebediah
    Zebediah moest Fort nog drie keer oproepen voor die lul eindelijk van zich liet horen. ‘Kom hier,’ droeg hij hem met een grom op. Het had hem zo geërgerd dat die eikel júíst vandaag zo slecht bereikbaar was dat hij zijn acteurs van de Saw-scène had opgedragen elkaar op te vreten.
          Het restant was voor Fort.
          ‘Waar was jij?’ vroeg hij op een ijskoude toon.
          Fort schoof met zijn voeten over de vloer en sloeg zijn blik neer. ‘Gewoon… Ik wilde even een strandwandeling maken.’
          ‘Een strándwandeling?’ sneerde Zebediah.
          De jongen dook in elkaar. Hij verborg duidelijk iets.
          Zebediah greep hem bij zijn kin zodat hij niet bij hem weg kon teleporteren en keek hem in de ogen. ‘Waar ben je geweest?’
          ‘B-bij een meisje dat ik laatst heb leren kennen.’
          Zebediah snoof. Het lag natuurlijk voor de hand dat die sukkel weleens ergens anders heen sprong, maar hij zat niet te wachten op een of ander grietje die hem afleidde. Zijn loyaliteit werd toch al enkel gevoed door angst en een gebrek aan ambitie. ‘Je zoekt haar niet meer op zonder het mij eerst te vragen.’
          ‘Ja, Zebediah,’ klonk het zacht, met neergeslagen ogen.
          ‘Mooi. Nou, neem je rust. Ik wil dat je vanavond paraat staat voor als er iets misgaat.’


    Every villain is a hero in his own mind.

    ✓ Verdwijning Darian

    Romeo
    Romeo zat nonchalant in zijn stoel, zijn benen over de zijleuning geslagen en zijn elleboog over de achterkant. Hij bestudeerde zijn nagels alsof het het meest interessante van de wereld was. Wachten was absoluut niet zijn beste kant. Fort moest maar eens opschieten met die knul.
          Darian.. Nogal nietszeggend persoon als je het Romeo vroeg. Nooit echt bijzondere gevoelens, of iets bijzonders om uit te halen. Hij zou er dan ook geen aandacht aan besteed hebben als zijn gave niet zo handig was geweest. Ja, zijn vriendinnetje was ooit een leuk speeltje geweest, maar behalve dat was Darian alles behalve bijzonder. Misschien lukte het hem om de jongen een beetje uit zijn schulp te lokken, iets van emotie bij hem los te maken. Dat voelde ergens wel als een uitdaging. En iets tegen de verveling van dit kasteel. Inquirium was te makkelijk geweest. En SAAI. DOODSAAI.
          Romeo keek even op van een plof in de kamer. Fort stond opeens voor zijn neus, de jongen die eerder nog sliep aan zijn zijde. Romeo zijn ogen gingen even naar Fort. “Je hebt hem gecontroleerd, neem ik aan?” Fort knikte. Romeo wenkte met zijn hoofd, waardoor de jongen weer verdween. Op het moment dat Darian omhoog kwam en naar hem keek, kwam er een kleine grijns op zijn gezicht te staan. “Morguh.”

    Darian
    Verdoofd keek hij om zich heen. Wat – waar was hij? Zijn schouders verstrakten toen hij Romeo zag zitten, met een veel te grote grijns op zijn gezicht. Hij keek van de onbekende jongen naar zijn doodgewaande klasgenoot. ‘Wat is dit nou weer?’ bromde hij.

    Romeo
    “Een reunie,” zei hij met opgetrokken mondhoek. “We verzamelen alle Rhino’s voor een feestje.” Hij wees naar de stoel aan de andere kant van de tafel, Darian uitnodigend om te gaan zitten.

    Darian
    Darian rolde met zijn ogen, ging zitten en bleef ondoorgrondelijk naar Romeo staren.

    Romeo
    Romeo viel even stil, keek bestuderend naar de jongen aan de overkant. Iets wat helemaal geen zin had, want de jongen liet zich niet intimideren door zijn blik. Zijn gevoel was nog altijd oppervlakkig als altijd.
          Dus viel hij maar meteen met de deur in huis. “We hebben je nodig. Of beter gezegd, we hebben je gave nodig.”

    Darian
    Dat was niet echt een verrassing – verder had hij Romeo – en vast ook Zebediah – niet zo veel te bieden. Alleen waarom nu?
          ‘Oké,’ zei hij met een knikje. Hoe eerder hij hen hun zin gaf, hoe eerder hij waarschijnlijk weer kon vertrekken. ‘Wat wil je dat ik maak?’

    Romeo
    Romeo keek oprecht verrast naar de jongen tegenover hem. Hij had wel iets tegenstand verwacht, al was het zelfs maar een keer nee. Maar dat Darian direct mee zou werken, was iets wat hij absoluut niet verwacht had. En absoluut nog veel saaier dan de overval op Inquirium.
          Romeo schoof Darian een lijstje toe met de spullen die ze wilden hebben. Mocht inquiriums overval die avond niet zo vlekkeloos verlopen, dan moesten ze zichzelf toch kunnen beschermen.

    Darian
    Darian wierp een blik op de lijst. Wapens. Vooral heel veel wapens.
    Nou, die kon hij wel maken. Liet hij ze lekker in hun gezicht ontploffen, ofzo.
    ‘Ik heb dan wel blauwdrukken nodig.’

    Romeo
    “Wordt geregeld.” Romeo kwam overeind en keek peilend naar Darian. Dit ging te makkelijk. “En geen funny stuff. Je zult er spijt van krijgen.” Romeo draaide zich om en liep terug naar de deur. Tijd voor belangrijkere zaken, zoals de val van Inquirium.


    Every villain is a hero in his own mind.

    ✓ Feest Zaterdagavond

    ✓ Intro

    Adam
    Het was bijzonder gezellig tijdens het avondeten, aangezien bijna iedereen de effecten van de alcohol wel voelde. Bij Adam was het voor het eerst dat daar geen zwaar, donker gevoel aan gekoppeld was. Anderhalve week geleden had hij ook naar de fles gegrepen, maar toen voelde hij zich heel anders. Toen had Nish hem geprobeerd te versieren en had Adam zelf Merrin een huwelijksaanzoek gedaan. Het voelde alweer lang geleden. Gelukkig. Misschien had hij zichzelf er zelfs van kunnen overtuigen dat het een nachtmerrie geweest, als hij niet had geweten dat er een andere ziel in zijn lijf zat.
    Vrijdag had hij zijn mentor gevraagRd om theorieles om een volgende sprong voor te bereiden, zodat Gollem niet tevoorschijn kon komen. Dat kon hij niet blijven doen, maar nu hoefde hij zich pas maandag weer zorgen te maken dat Gollem zou opduiken.
    Tijdens het avondeten kondigde Jester aan dat het feest nog niet voorbij was en dat alle Panthers voor het laatste deel waren uitgenodigd. Ergens was het een beetje gek dat Fox’ eigen afdelingsgenoten er niet bij waren – dat die, op Fire na, niet eens wísten dat hij zou gaan trouwen. Dat had toch iets triests en maakte dat Adam er extra op gebrand was om er vanavond zo’n leuk mogelijk feestje van te maken.

    Merrin
    Merrin voelde zich toch al wel wat licht in zijn hoofd. Aan het einde van de middag had hij toch een beetje rustig aan gedaan, aangezien hij Jesters aankondiging om een of andere reden had zien aankomen. Het avondeten deed hem zeker goed, waardoor hij het gevoel had dat hij er nog wel even tegenaan kon.
          Even keek hij tevreden de tafel rond. Ze waren compleet, nou ja. Bijna dan. En dat gaf hem gek genoeg ook een goed gevoel, het idee dat iedereen er vanavond zou zijn. Nu Adam net weer terug was, zouden ze gewoon voor een avond echt feest gaan vieren. Wie weet hoe vaak ze dat nog konden doen? Merrin legde even zijn hoofd op Adams schouder, terwijl hij tevreden kleine hapjes at van zijn avond eten. Vanavond ging hij aan niets anders denken dan aan feest. En Adam. Ja.. en Adam.

    Nish
    Het had niet al te lang geduurd voordat Nish verlost werd omdat het tijd was om te gaan avondeten. Met een scheve grijns had hij toegekeken hoe Yrla een liedje met Fox en daarna ook met Vienna zong, maar hij was daarna weer onzichtbaar geworden om aan eenzelfde lot te kunnen ontkomen.
    Iemand had zelfs een fles drank meegesmokkeld naar het avondeten en Jesters aankondiging dat er vanavond een feestje zou zijn, gaf Nish het gevoel dat hij een herkansing kreeg. Hij voelde zich al wat licht in het hoofd door de drank en inmiddels leek het hem toch niet heel rampzalig om een liedje te zingen.

    Yrla
    Yrla keek een beetje onhandig naar zijn avondeten. Ergens had hij wel trek, maar aan de andere kant wist hij ook dat als hij nu enorm ging zitten bunkeren, dat hij er nog ellendig lang over zou doen om op hetzelfde niveau als de rest te komen. En een feestje was niet altijd leuk als hij de enige nuchtere van het stel was.
          Misschien… Misschien kon hij straks nog een duik doen in Sogats geheime alcoholvoorraad. Die had zeer sterke drank daar verstopt, iets waar hij zelf misschien een kleine neut van nam, maar bij Yrla in ieder geval schot in de zaak bracht als hij al een halve fles op had. Al ging dat best lastig zonder sleutels, bedacht hij zich opeens somber. Jester kon hij vast op het moment niet zo ver krijgen om alcohol van een docent te jatten, dus dat was absoluut geen optie.
          Dus moest hij zijn noodmaatregel maar aanpakken. Er stond nog een fles absint achterin de kast. Het spul was werkelijk waar smerig, maar het was paardenspul om hem een beetje in de flow te brengen. Met bier of wijn kwam hij nooit op niveau, alleen sterke drank die hij puur dronk en absint was dé sterke drank met het hoogste alcoholpercentage. Zijn maag vond dat niet zo leuk, maar vaak herstelde het prima.
          En met die gedachte in zijn achterhoofd begon hij toch maar te eten. Misschien wel minder als anders. Een lege maag zou helpen sneller aangeschoten te worden en anders… anders moest hij maar gewoon met zijn nuchtere hoofd ervan genieten hoe de rest dronken werd.

    Fox
    Fox had wat van het eten dat hij voor Kris verzameld had in de magnetron opgewarmd en zette het voor zijn vriend neer. ‘Zo, voor jou ook een klein feestmaal.’
          Kris ging op de stoel achter het bureau zitten. Fox sloeg zijn armen van achteren om Kris hals. ‘Hoe was jouw vrijgezellenfeest? Jullie hebben vast geen piemels versierd.’
          En anders vast met echte piemels en echte piercings. Hij giechelde om het idee, wat Kris deed omkijken.
          ‘Wat moet ik me daarbij voorstellen? Is-ie nu beschilderd of zo? Of vol glitters?’
          Fox schoot in de lach. ‘Nee. We hadden koekjes.’
          Kris schudde grinnikend zijn hoofd. ‘Dat klinkt al braver.’
          ‘Voor sommigen van mijn vrienden was dat anders al best gewaagd,’ grijnsde Fox.
          Hij hees zich op het bureau, zodat Kris niet om hoefde te kijken terwijl hij aan een paar gehaktballen begon.
          ‘Wat gingen jullie doen?’
          ‘In een droom van Onyx naar een concert. Van Killswitch Engage.’ Zijn ogen glommen een vurig oranje. ‘Het was echt vet.’
          Dat Onyx dat voor Kris gedaan had, vulde hem met een rozige warmte.
          ‘Vanavond is er ook een feestje. Voor iedereen.’
          Hij zag dat dat vooruitzicht Kris ongemakkelijk maakte. Het verbaasde Fox niet. Het was jaren geleden dat hij voor het laatst naar een feestje was geweest en lang niet elke Panther mocht hem. Hij streek met zijn voet langs Kris’ onderbeen.
          ‘Het wordt echt heel leuk. Trust me.’

    ✓ Kris & Fayr
    Kris
    Kris wilde Fox best vertrouwen – het probleem was alleen dat Fox een stuk makkelijker tevreden te stellen was dan hij. Dit waren zíjn vrienden. Kris wist nog niet eens of hij Onyx een vriend durfde te noemen en de enige bij wie hij zich verder een beetje op zijn gemak voelde, was Fayr.
    En die was er niet, constateerde hij toen even later iedereen zich in de huiskamer had verzameld. Niemand anders had waarschijnlijk de moeite genomen om haar te halen, dus hij liep zelf naar haar slaapkamer, voor hij op de deur klopte en die daarna opendeed.
    Hij leunde met zijn schouder tegen de deurpost. ‘Je gaat mijn vrijgezellenfeestje toch niet overslaan hm?’

    Fayr
    Bij het zien van Kris ontspande ze onwillekeurig weer een beetje, en ze richtte haar aandacht weer op de steek die ze aan het maken was. De rode draad gleed soepel door de strakgetrokken stof. Ze had het borduren de afgelopen week voor het eerst in maanden weer eens opgepakt, en op wat eerste foutjes na had ze het ritme en de techniek al snel weer in de vingers.
    Het was een geruststellend gevoel, de draad opnieuw en opnieuw straktrekken en te zien hoe langzaam het menselijke hart steeds herkenbaarder werd. Ze had het met wat grafiet uitgetekend op de stof, aan de hand van een afbeelding en een beetje intuïtie vanuit haar gave. De vorm zelf was vrij simpel, maar de details… Zoveel aders die kriskras door de hartspier heen liepen. Zoveel plekken die zomaar…
    Het was bevrijdend.
    Met een blik op Kris trok ze haar mondhoek op. ‘Alsof dat niet stiekem ook jouw plan was.’

    Kris
    ‘Nah, ik trek me dan wel niet zó veel van anderen aan, maar dat zou Fox toch wel echt raken.’

    Fayr
    Ze glimlachte, nu echt. ‘Softie.’

    Kris
    ‘Niet doorvertellen.’ Hij gaf haar een knipoog. ‘Maar hé, kom je ook mee wat drinken? De mensen die me niet haten zijn op mijn eigen vrijgezellenfeest nogal ondervertegenwoordigd. Wat best triest is.’

    Fayr
    In alle eerlijkheid bleef ze liever hier. Als Kris ook wilde vluchten van het feestgedruis was hij welkom, maar Fayr zag er best wel tegenop om met hem mee te gaan naar de huiskamer. Vienna en alcohol versterkten elkaar enorm, er waren teveel mensen in een te kleine ruimte, de muziek stond te hard, en je begeven in een sociale aangelegendheid betekende zonder uitzondering dat er op zijn minst wel één iemand het nodig vond te vragen hoe het met je ging. Nee, dankje.
          Maar één blik op Kris en ze bedacht zich dat hij al die tegenwerpingen ook had, en meer. En gezien hij momenteel toch wel het meest verdraagzame gezelschap was in het house, kon ze hem daar echt niet in zijn eentje toe veroordelen.
          ‘Ik doe niet mee aan karaoke of wat dan ook,’ waarschuwde ze hem, terwijl ze het hart weglegde en overeind kwam.

    Kris
    Kris grijnsde. Het deed hem meer dan hij aan zichzelf wilde toegeven dat ze met hem meeging. ‘Ook niet als we een een heavy nummer doen met alleen grunts?’ Hij schoot in de lach. ‘Ik wil hun koppen weleens zien.’

    Fayr
    Ze rolde met haar ogen, maar kon een glimlach toch niet onderdrukken. ‘Je past maar op, of ik fluister Fox het idee in dat je een Disney-ballade met hem wil doen.’ Fayr trok de scrunchie uit haar haren en kamde haar vingers er een paar keer doorheen terwijl ze naar de deur liep. ‘Onwards dan maar, hmm?’

    Kris
    ‘Ik vrees dat ik daar toch niet aan ontkom,’ grijnsde hij, waarop hij uit de deuropening vandaan stapte om haar erdoor te laten.

    ✓ Vienna & Safira
    Vienna
    De middag was best leuk geweest. Het had Vienna even af kunnen leiden. Ze had Merrin even kort los kunnen weken van Adam en even bij kunnen kletsen. Het koekjes versieren had ze gewoon gezellig gevonden en ze had een aantal liedjes kunnen zingen, zelfs met Jester. Iets wat ze eerder niet zomaar zou doen, maar ze had het wel leuk gevonden zelfs.
          Nu alleen het avondfeest begon, merkte je dat iedereen van die middag weer uitwaaierde. Stelletjes zochten elkaar weer op, Fox danste als een malle door de kamer heen om bij iedereen aan te haken en Fayr was natuurlijk niet gekomen. Dat hield alleen Nenya, Fire en Safira voor haar over.
          In eerste instantie was ze geneigd naar Nenya te lopen. Ze waren niet echt vriendinnen, maar mischien moest ze het meisje maar beter leren kennen. Daarnaast stond ze met Adam en Merrin te kletsen, dus daar kon ze zich best bij voegen. Alleen toen ze zag hoe Safira alleen op de bank was, draaide ze toch maar af naar het [kleur haar?] meisje. Vienna was niet heel tevreden met haar, zeker niet met die actie van die middag. Het was niet nodig geweest dat bij Yrla te doen, maar er was vast een reden toch?
          ”Hee,” zei ze zacht, toen ze naast het meisje ging zitten. Ze stak Safira een glas wijn toe en glimlachte even kort naar haar.

    Safira
    Safira kon nou niet zeggen dat ze van deze dag had genoten, zelfs al deed ze haar best om blij te zijn voor Fox. Ergens voelde het alleen zo… nutteloos. Trouwen. Ze was er vrij zeker van dat Kris en hij geen lang leven samen beschoren was. Iedereen deed echter alsof dat wel zo was, alsof ze hier niet vastzaten in een of ander experiment terwijl Kris waarschijnlijk bovenaan Zebediahs dodenlijstje stond. En natuurlijk snapte ze heus wel dat Fox daar níet bij stil wilde staan, maar het voelde nog alsof hij zijn kop in het zand stak.
    En dan had je Yrla nog. Die gisteren zo’n klootzak was geweest. Overduidelijk omdat hij liever Nish aan zijn leuter had hangen dan haar. Nu ze die twee de hele tijd samen zag staan, was dat haar wel duidelijk. De smaak in haar mond was bitter. Jarenlang had hij op zo’n beetje alle meisjes geaasd die hij tegenkwam en nu was het uitgerekend Nish voor wie hij gevallen was.
    Ze kon dan ook nauwelijks een glimlach opbrengen toen Vienna naast haar kwam zitten, al nam ze de glas wijn aan. Niet dat ze van wijn hield, maar goed. Het was ook zo kinderachtig om dat te zeggen.

    Vienna
    Safira zei niet eens ‘hoi’ terug. Het meisje kon gewoon de donkere wolk voelen die om haar nieuwe vriendin heen hing. Het maakte haar nogal ongemakkelijk. Ergens had Vienna gehoopt dat Safira en zij een leuke tijd nu samen konden hebben, maar als het meisje zo deed, wist ze niet of ze uberhaupt wel vriendinnen wilde worden. En wist ze eigenlijk ook niet zo goed waarom ze hier naast haar was gaan zitten.
          ”Gaat het wel?” vroeg ze zachtjes aan het meisje, omdat ze zich toch een beetje verplicht voelde zich ernaar te vragen.

    Safira
    Safira lachte schamper. Ze nam een slok van de wijn en leunde met haar hoofd tegen de rugsteun van de bank, staarde naar het plafond. ‘Ik heb Romeo vanochtend geneukt.’
    Zo. Dat zei alles wel, toch?

    Vienna
    “W-wat?” vroeg ze geschrokken. “W-waarom zou je dat doen?” Romeo was een klootzak eerste klas. Wist Safira niet zo goed wie hij was? Vienna had gedacht van wel. Of misschien had hij Safira haar gevoelens gemanipuleerd, al was het dan wel heel rigoreus om over te gaan op seks. Kon hij dat ook opwekken?
    [tav]Vienna voelde een rilling over haar rug gaan. Ze vond het nu nog meer een creep dan de verhalen die ze al van Fayr had gehoord. Als hij dat daadwerkelijk kon… Dan bleef ze zeker heeeeel heel ver uit zijn buurt.

    Safira
    Safira haalde haar schouders op. ‘Hij was best goed.’

    Vienna
    Vienna keek geschokt naar Safira. Wat zei ze nou? “Maar ik dacht dat…” Vienna haar ogen gleden even door de kamer. Haar ogen vonden Yrla die Nish de salsa aan het leren was. Ze herkende de stappen direct. Een blik op zijn gezicht verklaarde alles voor Vienna. Ze zuchtte even. Sukkel…
          Ze vond het kut voor haar vriendin. Maar ergens was ze niet verrast. Ze had het al geweten dat Yrla gevoelens voor Nish had en misschien voelde ze zich zelfs wel een beetje schuldig tegenover Safira. Ze had Yrla toch een beetje op haar pad gezet en geprobeerd hem in haar richting te leiden. Maar ze had ook heus wel gezien dat de laatste tijd Yr steeds meer met Nish optrok, zelfs zoveel dat ze hem lichtjes miste.
          Vienna keek even naar Safira. Ze had het gevoel dat het meisje er niet over wilde praten, want dan was ze er wel over begonnen. Maar dan nog begreep Vienna niet waarom ze precies Romeo moest hebben. Vienna begreep maar al te goed dat Yrla waarschijnlijk een klootzak geweest, maar Romeo was dat honderd keer zo erg.
          ”Je weet dat hij slecht nieuws is toch?” vroeg ze toch maar voor de zekerheid aan Safira.

    Safira
    ‘Ik word heus niet op hem verliefd.’ Ze snoof. ‘Hij zal in elk geval niet met me spelen.’

    Vienna
    “Daar zou ik maar niet zo zeker van zijn als ik jou was.” Ze zag Romeo aan voor iemand die juíst met haar zou spelen en er juíst misbruik van maakte. Waarschijnlijk had hij dat al gedaan als ze vanmorgen seks hadden gehad.
          Vienna aarzelde of ze er toch iets over moest zeggen. Over Yrla. “Wil je… er wat over kwijt?” vroeg ze voorzichtig.

    Safira
    Oh, hij zou het ongetwijfeld proberen, maar dat wist ze. Daar kon ze rekening mee houden.
    ‘Over Yrla?’ beantwoordde ze Vienna’s vraag. Ze haalde haar schouders op. ‘Van het een op het andere moment hoefde hij niets meer van te hebben. Was het klaar. In plaats van nou gewoon te zeggen dat-ie gewoon gevoelens voor een ander had, behandelde hij me als een of andere hoer die hij zo weg kon wuiven.’

    Vienna
    Vienna trok een pijnlijk gezicht. Ze kon zich het zo voorstellen. Wat dat betreft was Yrla niet subtiel. Nooit geweest. Hij had genoeg harten gebroken en ze had er wel wat van gezegd, maar hij had zijn schouders erover opgehaald. Al had ze het idee dat hier nog even een tikketlje meer speelde. Vanwege dat dit over Nish ging.
          ”Ik vraag me af of hij al er klaar voor was dat toe te geven,” mompelde ze zachtjes. Ze wilde haar vriendin niet afvallen, maar hopelijk hielp het haar als ze Yrla een beetje begreep. “En als hij iets moeilijk vindt, kiest hij ervoor om de botte lul uit te hangen in plaats van een gewoon gesprek aan te gaan.” Vienna keek even naar Safira en liet haar blik vlug weer dalen. “Niet dat dit het goed maakt natuurlijk. Hij is gewoon een klootzak soms.”

    Safira
    ‘Ik dacht dat we vrienden waren. Blijkbaar niet dus,’ zei ze met een zuur gezicht.

    Vienna
    “Misschien waren jullie dat ook wel. Zoals ik al zei, niet subtiel.” Vienna keek peilend naar Safira. “Maar wil je dat nog dan? Vrienden zijn? Ook als hij.. nou ja met een ander is?” vroeg ze zacht aan Safira. Haar ogen gingen even op zoek door de kamer, maar Yrla was opeens verdwenen. “Ik kan voor je vragen wat er door zijn hoofd ging? Hem even een schop onder zijn kont geven?” Haar lach werd toch iets breder. “Ik heb een vrij goede invloed op hem al zeg ik het zelf.”

    Safira
    Safira wist niet of ze daar behoefte aan had. Aan iemand die blijkbaar door een ander aangestuurd moest worden. Vienna had al eens tussen hen bemiddeld.
    ‘Nee laat maar,’ mompelde ze. ‘Hij is gewoon veranderd. Of in elk geval anders dan ik altijd dacht.’ Misschien had ze wel een roze bril op gehad, of zo. Of had ze als draak allerlei nuances gemist.

    Vienna
    Vienna knikte. Als ze heel eerlijk was, was Yrla inderdaad veranderd. Maar eigenlijk naar iets wat zij heel postief vond. Yrla voelde meer als zichzelf aan. Hij was meer open geworden en was niet meer de grote klootzak die hij soms wel kon zijn. De oude Yrla was niet altijd even leuk geweest, zelfs vervelend, maar als precies dat was wat Safira leuk vond, dan zou ze de oude Yrla niet snel meer terug vinden nee. Safira vond het misschien niet leuk, maar Vienna wel. Yrla leek… gelukkiger. Al voelde ze ook stukje bij beetje dat hij steeds verder wegglipte. Dat hij veel tijd met Nish doorbracht en zij steeds minder. Maar dat lag waarschijnlijk eerder aan haar dan aan Yrla. Fayr wilde namelijk ook al niets meer met haar te maken hebben.
          Vienna voelde een scherpe pijn door haar borst gaan. Verdriet zat haar hoog en even haalde ze huiverend naar adem. Niet aan denken. Vlug concentreerde ze weer op Safira. Het was makkelijker aan andermans ellende te denken dan haar eigen. Ze gooide in een keer haar wijntje achterover en stond op. “Jij ook een refill? Of iets sterkers? Kan je wel gebruiken,” zei ze met een halve grijns.

    ✓ Yrla & Nish
    Yrla
    Yrla sloeg een arm om Nish schouder heen, voor hij hem een biertje toestak. Hij had zichzelf net voor zichzelf een beker absint achterover gegooid. Zijn slokdarm brandde, net zoals zijn mond van de smaak en die kon hij het best af blussen met een biertje. Dus nam hij ook vlug een slok van zijn eigen.
          In de kamer hadden ze de bank tegen de muur geschoven, net als de tafel waardoor er nu meer ruimte was. Het leek wel alsof hun feestjes steeds kleiner werd. Hij herinnerde zich opeens scherp de feestjes waar hij met Ni sh naar toe was geweest, dit was de eerste sindsdien. “Kun je nog een beetje dansen of ben je dat verleerd in al die jaren?” Vroeg hij grijnzend aan de jongen.

    Nish
    ‘Ik geloof dat ik nooit heb kunnen dansen,’ antwoordde Nish hoofdschuddend. Al kon hij zich daar best overheen zetten, als het moest. Of als hij genoeg gedronken had. ‘Het is in elk geval niet bepaald een hobby van me.’

    Yrla
    Yrla trok een mondhoek op. Het was lang geleden dat hij met Vie gedanst had, maar bijzonder genoeg na de laatste keer dat zij met elkaar gedanst had en hij Vienna had leren kennen, had hij er wel zijn hobby van gemaakt. Of nou ja, vooral Vienna had hem erin meegesleept. “Nou ja, zo moelijk is het ook weer niet.”
          Hij keek grijnzend naar Nish. “We kunnen gewoon simpel dansen als je wil, maar ik kan je ook de salsa leren. Of de tango.”

    Nish
    Nish kneep zijn ogen ietsje samen, hij kon niet zo goed peilen of Yrla nu serieus was of niet. ‘Als je me nog wil terugpakken, heb ik dan liever een emmer water over mijn hoofd.’

    Yrla
    Yrla schoot in de lach. “Terugpakken? Door je de salsa aan te leren?” Dat klonk als een uitdaging. Yrla’s grijns werd steeds breder. Hij draaide zich vlug voor Nish, greep met snelheid zijn hand en legde die op zijn schouder en liet zijn eigen hand over de schouder van Nish glijden naar zijn zij en pakte zijn andere hand in de zijne.
          ”Zo moeilijk moet dat niet zijn.” Yrla wiebelde even met zijn wenkbrauwen. “Of je moet willen dat ik het vrouwtje ben in deze dans, dan moet ik ook even wennen.”

    Nish
    ‘Doe maar,’ antwoordde Nish korzelig, die überhaupt al een hekel had aan zulke dansen omdat er twee verschillende seksen bij verondersteld werden.

    Yrla
    Yrla grinnikte om Nish zijn stekelige reactie. Hij wisselde Nish hand van zijn schouder op zijn zij, daarna legde hij zijn eigen op Nish schouder. Dat voelde nogal onwennig, omdat hij nu het deel moest doen dat Vienna altijd deed, maar hij kon het vast. “En ik maar denken dat je blij zou zijn dat je met me mag dansen.”
          Yrla liet zijn blik even langs hen naar beneden gaan. “Oke, ik leer je alleen de basisstap aan, oke? Jij begint met je linkervoet vooruit.” Yrla moest oppassen dat hij niet zelf vooruit stapte, maar dat hij nu achteruit stapte. Hij vertelde rustig wat Nish stap voor stap moest doen en bleef bij het allermakkelijkste wat er was. Daarbij probeerde hij zijn lachen in te houden, want Nish was inderdaad zo houterig als wat.

    Nish
    Nish snoof. ‘Dansen stond nou niet op mijn lijstje met dingen die ik nog eens met je hoopte te doen.’ Hij wilde ook weer niet als een stuk chagrijn overkomen, dus dwong hij een grijns om zijn lippen. ‘Maar goed. Als jij hier stiekem al wekenlang van heb gedroomd, laat ik die droom graag uitkomen.’ Hij zond Yrla een knipoog en voerde de passen nu met iets meer zelfzekerheid uit.

    Yrla
    Yrla kreeg het toch even heel warm van die knipoog. Hij had er geen weken van gedroomd, maar ergens roerde het hem toch wel dat Nish het toch deed en probeerde. Het was toch wel iets wat hij stiekem wel leuk vond. Het duurde even voor ze een ritme met elkaar hadden gevonden en Yrla zijn grijns groeide steeds groter.
          Toen hij een blik omhoog wierp naar Nish gezicht en hun blik elkaar ontmoette, voelde hij de vlinders opfladderen in zijn buik. Heel even sloot hij zijn ogen, waarbij hij het gevoel probeerde te omarmen. Op het moment dat hij ze weer opende, keek hij recht in de prachtigste ogen die hij ooit gezien had.
          Een ondeugende glimp ging door zijn eigen ogen heen en draaide een rondje onder Nish arm door. Officieel moest Nish leiden, maar dat was wel voor een andere keer. Hij trok Nish dichterbij, tegen hem aan, waardoor ze helemaal uit het ritme raakte. “Zie, zo moeilijk is het niet,” zei hij met een halve grijns.

    Nish
    Nish voelde een tinteling langs zijn armen gaan toen Yrla even zijn ogen sloot, alsof hij intens van dit moment genoot. Hij had de afgelopen tijd heel wat emoties in Yrla’s ogen gezien, maar er school nu een soort geluk in die nieuw was, alsof de schaduw die Dezi’s manipulatie over hem geworpen had, nu was weggetrokken.
    ‘Blijkbaar zit ik vol verborgen talenten,’ zei Nish, die terug grijnsde. Hij keek even om zich heen. ‘Al zagen we er blijkbaar niet zo overtuigend uit dat we een trend hebben gezet.’

    Yrla
    Yrla haalde zijn schouders op. “Hun gemis, niet het onze.” Yrla liet zijn ogen even over de anderen gaan. Iedereen was druk in gesprek of met andere dingen bezig. Zijn ogen gingen terug naar Nish. Zo dichtbij Nish voelde hij zijn huid alleen nog maar meer tintelen. Zijn ogen gleden langs Nish lippen en heel even had hij de neiging de zijne er stevig op te drukken.
          Maar niet hier. Niet waar iedereen het kon zien. Hij wilde.. hij wilde dat dit iets was tussen hem en Nish voor de eerste keer.
          “Denk je dat ze ons zullen missen?” vroeg hij met een halve grijns. Hij knikte in de richting van de gang. Yrla liep voor Nish de gang in en draaide naar links om door de voordeur naar de veranda te gaan.

    Nish
    Nish hees zich op de veranda op de tafel. Hij wierp een blik op de ramen, die hem eraan herinnerden dat ze pikzwart waren. Er was niet te zien dat daarachter een feestje werd gegeven. Nu konden ze nog even buiten zitten – straks ging de avondklok in.
    Er woei een fris briesje en hij dook iets in elkaar. ‘Ik geloof dat we hier alleen niet zo op gekleed zijn.’ Ziek worden stond tegenwoordig haast gelijk aan schokbanden omkrijgen, dus wat dat betreft was hij ook niet zo nonchalant als hij vroeger was geweest. ‘Of kan jij gewoon je bloed een stuk sneller laten stromen waardoor je het warmer krijgt?’ Hij wist niet zo goed of Yrla zijn gave ook voor zulke dingen kon gebruiken. ‘Of hoe een lichaam daar normaal dan ook voor zorgt.’ Hij had geen idee, eigenlijk.

    Yrla
    Yrla keek verrast op naar Nish. Hij wist eigenlijk niet of het zo werkte. Hij had het nooit koud, behalve misschien als hij zijn gave teveel had gebruikt of als hij ziek was (Of als een of andere jaloerse draak zijn kruis bevroor).
          “Ik heb het eigenlijk nooit koud,” antwoordde hij dan ook met een halve grijns. “Dus je mag best tegen me aankruipen hoor,” zei hij plagend.
          Yrla ging vlak voor Nish staan en zette zijn handen aan weerszijden van Nish neer. Hij keek met een ondeugende grijns naar de jongen. Yrla kantelde zijn hoofd en leunde iets in naar voren, zodat hun neuzen elkaar nog net niet raakten. “Al kan ik ook wat anders doen om je wat op te warmen,” fluisterde hij tegen Nish lippen.
          Een antwoord wachtte Yrla niet eens af. Dit keer wilde hij degene zijn die het initiatief nam. Stiekem was dit beeld al een paar keer door zijn hoofd geschoten na de kus van die ochtend en beter dan dit moment kon al haast niet. Zelfverzekerd duwde hij zijn lippen op die van Nish. Zodra hun kus overging in een zoen waste een warme golf over hem heen. Hij voelde de vlinders over zijn huid lopen en verloor zich compleet in dit ene moment van contact.

    Nish
    Natuurlijk had Nish wel geweten dat dit moment eraan zat te komen. Toch overrompelde de zoen hem, alsof hij nooit écht had kunnen geloven dat zijn gevoelens voor Yrla wederzijds waren. Zijn ademhaling haperde een ogenblik – net als zijn hart – en even voelde hij zich compleet verloren, zij het op een manier waarop hij zich wel voor altijd wel verloren zou willen voelen, niet meer wetend wat onder of boven was, maar met een vertrouwde warmte die hem omringde.
    Hij beantwoordde de kus, voelde zijn knieën tegen Yrla benen drukken alsof hij onbewust bang was dat die weg zou stappen – dat één korte kus zijn wraak was voor alles wat Nish hem had aangedaan en hij hem met een gebarsten hart achterliet.
    Maar nee, Yrla liet hem niet los, en hij draaide zijn hoofd niet weg toen Nish’ hand naar zijn hals gleed en ook niet toen Nish de kus verdiepte. Een kreun van vijf jaar opgekropt verlangen kwam tussen zijn lippen vandaan en liet daarmee een vuur los die zijn laatste aarzeling verbrandde. Zijn hand bewoog naar Yrla’s achterhoofd, gleed langs zijn nek en weer omhoog alsof zijn vingers zich de vorm van zijn nek wilden toevertrouwen.

    Yrla
    Deze zoen was anders dan alle andere die hij ooit gegeven had. Het was niet meer simpel en gewoon lekker. Het was niet met het oog op de daad die hij hieruit wilde krijgen. Het was veel meer dan dat. Hij voelde zich meer verbonden met Nish dan wie dan ook.
          Yrla voelde zijn hartslag versnellen, de plekken waar Nish de huid in zijn nek aanraakte tintelen. Hij kwam iets meer overeind en liet zijn handen naar Nish heupen dwalen. Hij greep de jongen beet bij zijn achterste en schoof hem naar de rand van de tafel, zodat hij zelf een stuk comfortabeler kon staan. Het moment dat huid op huid raakte, haperde zijn ademhaling een keer, waardoor hij Nish voor een moment los moest laten. De koude lucht die langs zijn lippen ging, liet toch een rilling over zijn rug trekken.
          ”Hielp dat?” vroeg hij Nish zachtjes met een klein lachje, terwijl hij zo dicht mogelijk op zijn vriend bleef staan.

    Nish
    Zijn bovenlijf gloeide en hij wilde niets liever dan Yrla’s warmte weer tegen zich aanvoelen. Hij sloeg een arm om Yrla heen en trok hem weer dicht tegen zich aan. ‘Zeg dat wel,’ zei hij met een scheve grijns. ‘Zeker zolang ik je huid tegen de mijne voel.’
    In hem hongerde iets naar meer. Naar de beslotenheid van hun kamer, naar de vrijheid die zijn handen en zijn lippen daar zouden hebben. Hij remde zijn gedachten af, wilde zich niet weer te hard laten meeslepen door wellustige gevoelens terwijl Yrla hem zoveel meer kon geven dan dat alleen.

    Yrla
    Yrla sloeg zijn armen om Nish schouders heen. Voor een moment viel het stil tussen hen, maar absoluut geen vervelende stilte. Yrla genoot gewoon van Nish nabijheid. “Moeten we nog terug naar het feestje, denk je?” Hij had eigenlijk niet zo heel veel zin meer om terug te gaan. Hij ging liever met Nish terug naar zijn kamer.

    Nish
    Ergens was Nish een beetje bang voor wat daar zou gebeuren. Yrla was niet bepaald een maagd meer. Nish kon er de duvel op zeggen dat Zebediah door zijn gedachten zou spoken als hij alles op zijn beloop liet gaan. Werd die kans minder als hij wat meer gedronken had? Vast wel.
    ‘We gaan toch niet zo’n stel worden dat alle lol aan zich voorbij laat gaan? Ik heb al in geen tijden een goed feestje gehad. En ik heb zo het idee dat Fox ons de kamer wel uitsleurt als we nú al weggaan.’
    Hij gaf Yrla een kus en keek in zijn blauwe ogen. ‘Niet dat ik dit niet wíl voorzetten,’ zei hij met een scheve grijns. ‘Maar dan liever zonder onderbrekingen, omdat ze ons twee saaie ouwe lullen vinden.’

    Yrla
    Yrla had nu niet echt het idee dat dit nu een goed feestje zou worden, maar dat hield hij zich maar voor zich. De karaoke hadden ze die middag al gehad en net waren ze de enige geweest die dansten. En met een echt grote club waren ze niet. Niet dat hij het niet leuk vond, maar hij had een voorgevoel dat het een taaie avond zou worden.
          Maar misschien had hij ook wel te veel feestjes meegemaakt dat hij dit niet heel interessant vond. Of moest hij zijn concept van een goed feestje wel iets aanpassen. Goede feestjes eindigden in seks, maar zo ver wilde hij nou ook nog niet gaan met Nish. Hopelijk gooide iemand gewoon straks nog iets boeiends op tafel, anders werd het achterover zitten met een drankje.
          Toch trok hij een mondhoek op. “Is dat niet de bedoeling dan?” Vroeg hij zogenaamd verrast. “Ik dacht dat zodra je een stel werd je automatisch veranderde in een oude saaie lul.”

    Nish
    ‘Ik dacht dat jij wel grotere ambities had,’ antwoordde Nish. Nu Yrla toch nog voor hem stond, kon hij daar nog wel even gebruik van maken. Hij legde zijn handen tegen Yrla’s borst, voelde gladde huid die onder zijn aanraking leek te zinderen. In Yrla’s ogen las hij dat hij naar hetzelfde verlangde als hij – dus misschien moest hij gewoon gauw die drank achteroverslaan. ‘Een uurtje,’ zei hij. ‘Dan hebben we vast wel aan onze sociale plicht voldaan.’

    Yrla
    Nish aanraking ontnam hem even de adem. Hij trok een mondhoek op. “Oh nee, Ik was echt van plan, oud, saai en rimpelig te worden. En dan alleen nog maar te klagen dat mijn broodkorstjes te hard zijn.”
          Yrla nam Nish hand in de zijne en bracht hem omhoog naar zijn lippen. Hij drukte er een kleine kus op. “Uurtje. Maar als het dan nog steeds niets is, ga ik de oude saaie lul uithangen in mijn kamer.” Hij grijnsde en knipoogde naar Nish, voor hij zich van de jongen losmaakte.


    Every villain is a hero in his own mind.

    ✓ Fuck, Marry Kill

    Fox
    Het feestje was al lekker in gang. Zo’n beetje niemand was nuchter meer – Fire had zelfs gewoon schijt aan de avondklok – en er werd af en toe wat gedanst. Fox liep al niet helemaal recht meer en hij vond het wel tijd voor een goed gesprek. Hij kreeg Nish en Yrla in het vizier, die wat bij de anderen vandaan stonden. Safira wierp er af en toe grimmige blikken op; Fox was niet de enige die zag dat er wat gaande was.
    Hij liep naar het tweetal toe, wrong zich tussen hen in en duwde een arm om hun schouders. ‘Tijd voor een hele serieuze vraag!’ Hij keek Yrla aan. ‘Marry, fuck, kill – iedereen in deze ruimte doet mee. Wie kies jij voor wat?’

    Yrla
    Yrla keek met een zucht naar Nish die naast hem stond. Moest hij dit doen? Hoewel hij Truth or dare nog vaak wel grappig vond, ook al werden de dares nu vaak saai, had hij niet zoveel met al die andere games. “Weet je zeker dat je mijn antwoord daar op wil hebben? Ik kan zomaar je verloofde omleggen,” zei hij met een halve grijns.

    Fox
    ‘Allemaal theoretisch hè? Je potentiële fuckbuddy is statistisch gezien waarschijnlijk ook wel verboden terrein.’ Hij gaf Yrla een vette knipoog.

    Yrla
    Yrla vroeg zich af of Fox daarmee iets suggereerde. Hij keek even vanuit zijn ooghoeken naar Nish en toen maar weer terug naar Fox. Hij speelde dit kut spel wel. “Ik antwoord alleen als jij het ook doet. Al weet ik natuurlijk een antwoord op die vragen al wel.”
          Dan mocht hij hem ook terug kaatsten. Fox stak twee duimen omhoog. Yrla keek daarna een beetje met een zucht rond. Kill had hij een paar kandidaten voor, zijn fuck was eigenlijk nogal leeg en marry was niet moeilijk, al wist hij niet of hij het hardop kon zeggen.
          ”Dan ga ik voor kill, denk toch Safira.” Was hij meteen van de jaloerse bitch af. “En doe voor fuck maar Nen.” Tja, de andere guys zag hij absoluut niet zitten, Nish was wat dat betreft wel de uitzondering. Vienna had nog gekund, maar liever had hij wat nieuws dan. En tja, van Fayr kroop alles meteen naar binnen. Nooit van zijn leven.
          Yrla keek even opzij en tikte Nish aan met zijn elleboog. “En ik marry wel met deze guy.” Het was gek om zo hard op uit te spreken, maar Fox kende toch al de waarheid. En hoe onwennig of gek het ook in zijn oren klonk, dat klonk wel het meest logisch.

    Fox
    Fox grinnikte. ‘Nen. Laat het haar maar niet horen.’
          Het viel hem mee dat Yrla toegaf dat hij Nish zou kiezen om mee te trouwen, al kwam het er op zo’n manier uit dat een ander het nog voor vriendschap had kunnen aanzien.
    ‘En Safira. Auch. Dat is heel hard heel verkeerd gegaan.’

    Yrla
    Yrla haalde zijn schouders op. “Ze had me vanmiddag gewoon met rust moeten laten. En ik wilde de eregast niet beledigen door zijn verloofde om te leggen,” zei hij met een halve grijns.

    Fox
    Fox grijnsde. ‘Dat wordt gewaardeerd. Nou. als ik moest kiezen… zou de jouwe dan wel het loodje leggen.’ Hij keek Nish gespeeld-spijtig aan. ‘Ik vind jullie natuurlijk allemaal lieverds. Maar… Nou ja, je weet waarom.’ Hij haalde zijn schouders op. ‘En een fuck… Hm, dan zou ik voor Vienna gaan. We hadden toch wel wat sparks en hé, ik ben toch best nieuwsgierig hoe seks met een meisje is.’

    Yrla
    Yrla keek met samengeknepen ogen naar Fox. “Ah, als dat het geval is, moet ik mijn kill misschien nog maar wijzigen.” Yrla zette een grijns op. “Misschien wel om je beide keuzes.”

    Fox
    ‘Wat?’ Hij keek Yrla geschokt aan. ‘Ik ben een fantastische minnaar. Dat zou je je beste vriendin niet moeten misgunnen.’

    Yrla
    “Ze overleeft het wel,” maakte hij er maar van. Ergens was hij blij dat het met Fox nooit wat geworden was. Hij wilde niet weten wat voor skills Fox dacht in huis te hebben, maar dat kon Vienna zeker missen. Yrla zijn blik gleed even door de kamer. Zijn ogen bleven hangen bij Vienna, die een drankspelletje aan het doen was met een paar anderen. Ze leek om iets te lachen wat Safira naast haar zei. Die leek ook iets opgeknapt. Dat stelde hem toch iets gerust. Hij was ook wel een lul geweest gisteren, maar behoefte om het echt goed te maken had hij niet. Toch was het wel fijn dat het niet zo in zijn face zat.
          ”Goed, jouw beurt,” zei hij met een grijns tegen Nish.

    Nish
    ‘Nou, ik denk dat ik jouw keuzes best goed te pruimen vind. Op de fuck na dan.’ Hij vond Nenya verre van aantrekkelijk en hun leeftijdsverschil was ook gewoon veel te groot. Ze was nog een kind, in zijn ogen. En los daarvan wilde hij sowieso niet met een meid naar bed.
          De enige twee crushes die hij verder had gehad, liepen hier op het moment ook rond, dus het was niet zo héél moeilijk om daar iemand voor te kiezen. Hoewel diep vanbinnen de naam Kris omhoog kwam, durfde hij dat niet te zeggen. Niet omdat het Fox’ vriend was. Wel omdat het… nou ja, Kris was. Hun relatie was al ingewikkeld genoeg en waarschijnlijk vond Kris het al lastig zat om hem in de buurt te tolereren. Wie weet wat hij zou doen als hij dit opving.
          ‘En voor een heet nachtje tussen de lakens… ga ik dan voor Onyx. Wat niet echt een verrassing zal zijn,’ voegde hij er met een grijns aan toe. Nog maar een week of drie geleden waren ze daar immers al aan begonnen.

    Yrla
    Het was inderdaad geen verrassing voor hem geweest en toch deed het hem iets. Een lichte jaloezie. Het gevoel verbaasde hem, zoiets had hij nog nooit over iemand gevoeld. Onbewust ging hij iets dichter op Nish staan, had de neiging haast om de jongen vast te pakken zodat hij niet meer wegging. Die neiging onderdrukte hij echter onder het waakzame oog van Fox.
          ”Tevreden?” Vroeg hij Fox, die best wel random met zijn vraag aan was komen waaien.

    Fox
    ‘Tevreden, tevreden… Het is altijd leuker om genoemd te worden.’ Hij grijnsde, kneep beide jongens in de schouders. ‘Maar het is fijn dat jullie elkaar eindelijk gevonden hebben.’ Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen, liet de twee los en wandelde naar het volgende groepje toe, dat een spelletje met opdrachten aan het doen is. Hij plofte bij Merrin op schoot. ‘Dé vraag van de avond vandaag – marry, fuck or kill. Je moet voor elk eentje kiezen uit de mensen die aanwezig zijn.’

    Yrla
    Yrla keek hem achterna en snoof. “De enige keer dat ik hem zou noemen, is in mijn kill rijtje.” Yrla vroeg zich af waarom hij de jongen de afgelopen dagen wat aardiger was gaan vinden, want hij was gewoon ronduit irritant. Yrla keek even naar Nish naast hem en trok een mondhoek op.

    Nish
    Nish grinnikte. ‘Ik pas ook.’

    Merrin
    Merrin werd een beetje overrompeld door de vraag, vooral omdat hij probeerde op te letten in het spelletje wat er gespeeld werd. Hij miste haast de opdracht die Vienna kreeg, door Fox plotse vraag. Maar hij merkte ook wel dat hij toch de aandacht had gekregen. “Uh wat?” vroeg hij niet begrijpend. Hij wist niet zo goed wat Fox nu wilde weten.

    Fox
    ‘Een typisch verlovingsfeestvraagje,’ antwoordde Fox luchtig. Het verbaasde hem niet dat Merrin het niet kende, dat was de onschuld zelve. ‘Van de mensen hier moet je kiezen met wie je zou willen trouwen, met wie je in bed zou duiken en wie je zou omleggen als je móést kiezen.’

    Merrin
    Merrin kreunde… “Moet ik echt kiezen?” vroeg hij Fox. Alleen al aan het gezicht van Fox te zien, was hij er heel serieus over. Merrin zuchtte even. “Nou, marry is makkelijk.” Hij keek even naar zijn vriendje en legde een hand over de zijne. “Dat is Adam natuurlijk.” En met wie hij het bed zou willen delen? Dat was er eigenlijk ook maar een. “En fuck is dan natuurlijk ook Adam.”

    Fox
    ‘Ja je mag natuurlijk niet twee keer dezelfde zeggen,’ zei Fox met een grijns.

    Merrin
    Merrin keek even naar Fox en besloot schijt te hebben aan zijn woorden. “Ja, dat had je er niet bij gezegd,” zei hij terwijl hij zijn schouders ophaalde.

    Fox
    ‘Daarom zeg ik het nu.’ Hij leunde met zijn hoofd tegen Merrins schouder. ‘En naar die vraag ben ik wel het meest benieuwd.’

    Merrin
    Merrin keek even naar Fox. “Het blijft allebei Adam,” zei hij, terwijl hij een mondhoek optrok. “Ik zou echt niet weten wie anders. Ik wil niemand anders, nooit gewild ook.” Voor wat hij zich herinnerde dan. Fox kon proberen een andere naam uit hem te krijgen, maar eigenlijk kreeg hij het van niemand om hem heen warm, behalve dan van Adam. (Of technisch gezien Fire als die de hitte opbouwde, maar dat telde niet mee).

    Fox
    ‘Je wil ook niemand vermoorden,’ antwoordde Fox met rollende ogen. ‘Je hoeft het ook niet echt te doen.’ Zo was er weinig aan, maar goed.

    Merrin
    Merrin had het idee dat zijn antwoord Fox niet beviel, maar hij wist ook niet zo goed wat hij dan wel moest zeggen. “Nee…klopt. Maar ik zou echt niet weten wie, naast Adam. Daarnaast vind ik niet iemand echt aantrekkelijk. Maar ik kan wel een kill verzinnen denk ik.”
          Aarzelend keek Merrin de groep rond. Hij zou nooit iemand vermoorden, er was ook niet iemand die hij kwijt wilde. Ook al kon hij het niet goed met de anderen vinden. Dus als het echt moest, dan moest hij maar iemand strategisch kiezen? Iemand waar je niet zoveel aan hand in de strijd of iemand waar hij zelf niet zoveel waarde aan hechtte. Even ging het in zijn hoofd langs het meisje naast Vienna ten noemen, waar hij de naam al weer van was vergeten. Maar dat durfde hij niet zo goed. “Uhm, doe de jongen naast Yrla maar. Nish toch?” Hij kende de jongen niet en hij wist ook niet zo goed wat hij hier deed, dus Merrin zou hem het minst missen.

    Vienna
    Vienna grijnsde. Ze stak haar duim op naar haar broertje. Een giechel borrelde op vanuit haar binnenste. “Goeie keuze, Merr.” Vienna schonk haar eigen glas nog een keer bij. Als ze heel eerlijk was, draaide de kamer al behoorlijk. Maar ze had absoluut schijt aan de duizeling. Ze wilde er eigenlijk alleen maar dieper in verdrinken.
          Ze had niet door dat Fox haar nu veelbetekenend aan keek. Toen hij de vraag aan haar stelde, fronste Vienna haar hoofd. Wie zou zij willen? Ze vond het ergens nog niet zo heel makkelijk. Darian was niet hier, dus die mocht ze al niet meetellen. Vienna keek naar haar nieuwe vriendin en grijnsde breed. “Ik trouw wel met jou,” zei ze veel te hard. Ze giechelde om haar eigen woorden. Ze draaide haar hoofd, met een veel te brede glimlach. “En dan ben jij mijn fuck, Fox. En ik knal…”
          Een aantal namen gleden door haar hoofd heen. Ze was geneigd om ook Nish naam te zeggen, de klootzak had dat wel verdiend. Jesters naam glipte ook even door haar hoofd heen, maar daar had ze het best gezellig mee gehad met koekjes bakken… Onyx… Er waren er genoeg. Haar ogen gleden naar Fayr, die met Kris stond te praten. Nee, er was maar een iemand die ze wilde vermoorden. “Ik knal Fayr neer,” zei ze haast donker. Een bittere smaak kwam in haar mond en in afgunst draaide ze haar hoofd weg van haar vroegere vriendin. Ze wist niet waar ze deze behandeling aan verdiend had, maar ze was er wel een beetje klaar mee…

    Fox
    Nou, dat klonk wel erg donker. Het klonk haast nog of ze het meende en het zorgde voor een zure smaak in zijn mond. ‘En jij, Saf?’

    Safira
    Safira leunde naar achteren. ‘Trouwen… Hm, Jester misschien?’ Ze keek even om naar het groepje dat een eindje verderop een ingewikkelde versie van bierpong deed. Ze mocht hem wel. Hij was niet op zijn achterhoofd gevallen, had best een leuke kop en leek ook niet zo op z’n emoties te varen. ‘En om te neuken…’ Ze trok een mondhoek op. ‘Ik ben wel benieuwd hoe vurig Fire is. Lijkt me wel het type stille wateren hebben diepe gronden.’
    Hij was vast heel anders dan Yrla of Romeo. Daarbij had Dezi hem tot haar ergernis nooit kunnen krijgen, dus dat waren bonuspunten.
    ‘En de kill… die is voor Nish. Wie zou jij omleggen, Fox?’
    Met wie hij wilde trouwen was duidelijk, maar ze was wel benieuwd hoe vergevingsgezind hij was.
    ‘Ook Nish. Maar ik heb geen hard feelings meer hoor. Maar ik moet iemand kiezen. En mijn hete nacht… Die is voor Vie.’ Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen. ‘Ben toch wel benieuwd hoe het is, met een meid.’ Hij keerde zich met een grijns naar Adam. Samen met Nenya was hij de enige die nog niet geweest was. ‘Jouw beurt.’

    Adam
    Adam had de bui natuurlijk wel voelen hangen dat hij ook aan de beurt zou komen, dus hij had er al even over na kunnen denken. Nadat Fox had duidelijk gemaakt dat hij verschillende personen moest noemen, voelde het nogal kinderachtig om ook gewoon twee keer Merrin te zeggen.
    ‘Nou uh, Merrin natuurlijk om mee te trouwen.’ Hij schonk zijn vriend een glimlach en begreep niet helemaal waarom hij een nerveuze knoop in zijn maag had. Omdat Merrin zelf niemand had weten te noemen? En het vreemd of verkeerd voelde als hij dat wel deed, zelfs al wás er verder niemand met wie hij zoiets intiems wilde doen?
    ‘En… de kill is voor… Yrla.’ Dat was ook niet zo moeilijk, van iedereen die aanwezig was, had die hem het hardst gekwetst, zelfs al kon Adam zich daar inmiddels wel grotendeels overheen zetten.
    ‘En, die overblijft…’ Hij beet op zijn wang. Fire in ieder geval niet. Die vond hij… een beetje eng. Onyx noemen was raar, zelfs al zou hij het dan wel het liefst doen met iemand die hij een beetje vertrouwde. Jester voelde al even raar. En Fox… Dat zou misschien nog de meest voor de hand liggende optie zijn, zeker omdat hij daar in de andere tijdlijn mee samen was geweest. Toch had de gedachte aan seks met Fox hem vorige week laten overgeven en voelde het gewoon naar om het hardop tegen Fox uit te spreken. Dan liever iemand die het niet hoorde. ‘Dan kies ik maar voor Nish. Ook al… zijn jullie duidelijk niet zo’n fan van hem.’ Hij streek door zijn haar en hoopte dat Nenya gauw de beurt overnam.
    Het kwam natuurlijk vooral door zijn vriendschap met de andere tijdlijn-Nish dat dit überhaupt in hem opkwam, maar hij vond het op zich wel een knappe jongen die daar duidelijk in hem geïnteresseerd was geweest. Een beter antwoord kon hij niet verzinnen.

    Nenya
    Als laatste van de groep had ze gelukkig wat meer tijd gehad om over haar eigen antwoorden na te kunnen denken. Zodra de afwachtende blikken zich dan op op haar richtte, telde ze simpel op haar vingers af.
          ‘Fuck wordt denk ik Yrla, ik trouw wel met Adam, en dan zit er niets anders op om Merrin te vermoorden voordat hij mij vermoordt omdat ik met z’n vriendje trouw.’ Ze grijnsde.

    Adam
    Adam grinnikte om de reden van haar kill. Het idee dat ze van alle mensen met Yrlá naar bed zou willen was… onverwacht. Blijkbaar had die jongen toch meer dan Adam zelf zag, aangezien hij blijkbaar niet alleen de aandacht van de alternatieve Merrin had getrokken.
    ‘Oh dít is dan wel weer interessant,’ zei Fox. ‘Mocht het tussen Yrla en Nish toch niet zo lekker uitpakken, dan ben jíj nog wel interessant voor een koppelpoging, Nen. Had je ooit verwacht dat hij – van alle knappe mensen hier – het liefst eens met jou in bed zou duiken?’

    Nenya
    Nenya voelde de hitte naar haar wangen stijgen. Yrla had haar genoemd? Godsamme, als ze dat geweten had (een ironische gedachte voor iemand die de toekomst kon zien) had ze wel iemand anders gekozen. Waarschijnlijk.
          ‘Ach,’ zei ze, in een poging zo lúchtig mogelijk te klinken, ‘ik denk dat iedereen hier wel kan beamen dat Yr en ik vanaf het begin al een onontkenbare aantrekkingskracht hadden.’
          Zoals toen hij haar met stroop begoten had.
          Of zij de eetzaal versierd had met zijn onderbroeken.

    Safira
    Safira keek naar het kleine grietje tegenover haar. Ze zag eruit als dertien en had nauwelijks tieten – ze betwijfelde of Yrla wist wat hij ermee moest doen. Ze kon het dan ook niet helpen dat ze minachtend snoof. ‘Hij wil vast nog een Aziatische van zijn lijstje afstrepen.’

    Nenya
    Nenya haalde haar schouders op. ‘Misschien sta ik dat wel toe, zodat ik hem kan krijgen waar ik hem hebben wil. Naakt, gefrustreerd, en machteloos. Daar kan ik wel inkomen hoor.’
          Voordat haar uiterst behulpzame brein daar creatieve beelden bij ging bedenken, herinnerde Nenya zich er vlug en stellig aan dat het allemaal maar een hypotetisch spelletje was, en dat bovendien er wel iemand anders was die ze… jeweetwel. Misschien wel leuk vond zonder shirt aan. Of andere kleren.

    Fox
    Fox floot. ‘Nou, als jij nog even goed door drinkt, kom ik je straks even overtuigen dat het een fantastisch idee is om dat naar Yrla te appen.’ Hij grijnsde bij het idee. Oké, hij had zijn antwoorden van dit groepje. Op naar de volgende. Hij stond op van Merrins schoot en liep naar het laatste groepje toe, dat aan het bierpongen was.
    Fire en bierpong, de wonderen waren de wereld nog niet uit. Meestal hield hij zich ver van te veel drank, maar blijkbaar vond hij Fox’ vrijgezellenfeest een goed moment om daar lak aan te hebben. Fox vond dat ook.
    ‘Zo, de vraag van deze avond: Fuck, marry of kill – gaat om iedereen in de ruimte. Jij mag beginnen, Jes.’
    Want hé, de spanning opvoeren naar van wie hij daar écht benieuwd naar was, moest je toch een beetje extra opvoeren.

    Jester
    Hij moest toegeven dat een potje bierpong niet per sé op de lijst met activiteiten hoorde te staan die je aanhield als het je doel was de avond grotendeels nuchter door te brengen, maar aan de andere kant luchtte het stiekem ook wel erg op om weer even zulke stomme spelletjes te spelen en gewoon lol te kunnen maken.
          Zodoende was hij beslist niet nuchter genoeg meer om enigzins door een blaastest heen te kunnen komen, maar hield het daar verder ook wel mee op. Jester grijnsde toen Fox zich bij hun groepje voegde en sloeg meteen een arm om zijn schouders.
          ‘Fuck, marry, kill,’ herhaalde hij, om zichzelf een paar extra seconden tijd te geven. ‘Nou, da’s niet zo moeilijk. Trouwen wordt met Onyx, de kill is voor jou, Legolas, om de score tussen ons gelijk te trekken, en een goed potje seks…’ Jester keek de kamer rond, en eindigde bij Kris. ‘Je verloofde, Foxie. Met een beetje geluk krijg ik jou er dan nog bij ook, dus hey, winst.’ Hij knipoogde.

    Fox
    Fox schoot in de lach. Hij had iets te veel gedronken om zich daar geen beeld van te vormen – en dat beviel hem best. Hij wierp een blik op zijn vriend en daarna op Onyx. ‘Dus een kwartetje kan er best ‘s van komen? Ik durf te wedden dat jullie elkaar ook kiezen. Eerste liefdes, en zo.’ Hij schaterde toen hij Onyx’ gezicht zag betrekken en hij zijn kill alvast aan het uitdenken leek te zijn.

    Jester
    ‘Niet doen alsof je dat niks lijkt, Scary-Vibes, want je hebt ons alledrie al een keer gezoend,’ zei Jester plagend. Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen naar zijn vriend.

    Onyx
    Onyx trok zijn wenkbrauwen op. ‘Wanneer zou ik dan met Kris gezoend moeten hebben? In jouw fantasie soms?’

    Kris
    Dit was toch meer vrijgezellenfeestpraat dan hij gedacht had… Hij was verbaasd dat Jester hem genoemd had en al helemaal dat die een trio kon suggereren zonder dat Onyx daarbij zuur over zijn hoofd leek te willen gooien.
    ‘Nou wel in mijn fantasie, vroeger,’ zei Kris met een scheve grijns, aangezien Onyx op de stang jagen toch altijd wel interessant was. ‘En hé, voor je mijn oogkas brak héb je toch een seconde lang mijn lippen kunnen proeven.’
    Onyx leek niet te weten wat hij moest zeggen – wat ook best een prestatie was.
    ‘Maar jij hebt ook met Fox gezoend,’ zei hij tegen Jester. ‘Dus dan blijven alleen wij nog over hè?’ Hij tikte op de rand van de tafel.

    Jester
    Hij blies Kris een luchtkusje toe. ‘Precies. Is wel zo eerlijk, toch?’

    Onyx
    ‘Als je het maar laat,’ zei Onyx, die een irritatie naar boven voelde komen alsof er een vulkaan uitbarstte. ‘Anders is er straks geen bruiloft meer.’
    Jes was niet nuchter en Kris ook niet en Onyx wist nog al te goed hoe hún eerste zoenen waren gegaan – door elkaar uit te dagen en doordat ze niet voor de ander wilden onderdoen.
    Kris leek genoeg op hem om hem er niet op te vertrouwen dat hij wél zou terugdeinzen.

    Jester
    Jester grijnsde. De donkere blik van Onyx was er zeker niet eentje om mee te spotten, maar dat betekende niet dat de bezitterige ondertoon in de stem van zijn vriend niet kon zorgen voor stuivende raceautootjes in Jesters bloedbaan. Sue him, het was heel bevredigend dat Onyx hem met niets of niemand wilde delen. Misschien moest hij hem daar later vanavond nog maar eens aan herinneren, dacht een behulpzaam deel van zijn niet-zo-nuchtere brein meteen. Ondersteund met beeldmateriaal.

    Kris
    Kris grinnikte bij het zien van Onyx’ donkere blik. ‘Relax. Als ik – om in de trant van het spelletje te blijven – iemand voor de fuck moest kiezen dan ben jij het en niet je vriend.’
    Hij vroeg zich af of Jester zijn gave zou gebruiken op Onyx. Of dat een ding tussen hen was. Onyx was overduidelijk iemand die de controle wilde behouden, dus die dan toch weggeven kon best een kink zijn.
    ‘Mijn kill en marry zijn ook niemand onbekend, gok ik zo.’ Hij gooide weer een balletje, die in een bekertje van Fire terechtkwam. ‘Nu jij, hot shot. Ik ben benieuwd met wie jij een hete nacht wil hebben. Als jij mij ook noemt, ga ik nog verlegen worden.’

    Fire
    ‘Ik denk dat ik jou per ongeluk zou affikken,’ zei Fire hoofdschuddend. Hij voelde zich al licht ontvlambaar en ergens dacht hij dat het beter zou zijn om nu naar huis te gaan, ware het niet dat hij er waarschijnlijk als een wandelend vuur uitzag en zeker betrapt zou worden. ‘Ik zou trouwen met… Fayr.’ Want dat voelde als de meest logische keuze. ‘Of misschien toch niet.’ Want dat was juist iets wat wel heel cru was, trouwen met de zus van degene met wie je eigenlijk samen was. ‘Nee, ik trouw wel met…’ Goh, veel opties bleven er niet over. ‘Vienna. En de seks dan met… die Safira.’ Die vriendin van Fox, die hij zich niet herinnerde. ‘En mijn kill… Goh.’ Hij streek door zijn haar. Hij zou het niet weten. ‘Jester dan maar. Vanwege het organiseren van feestjes waar ik verplicht ben om zó aan te komen.’ Hij gebaarde naar zijn weinig flatterende Tinkerbell-jurk.

    Jester
    ‘Hé, de eerste was niet mijn schuld,’ zei Jester, met een opgestoken vinger. ‘En tja, als je dan met die model-benen aan komt zetten… Je weet toch dat Fox en Kris alleen maar nu gaan trouwen omdat ik dan dit feestje zo kon organiseren? Sommige dingen wil een mens vaker zien dan één keer.’

    Fire
    Fire schudde grinnikend zijn hoofd. Maar eerlijk was eerlijk – het was een goed feestje. Hij had het naar zijn zin, wat als heel lang geleden voelde.
    ‘Seks met Safira,’ zei Fox, langs zijn kin strijkend. ‘Dat… klinkt verrassend praktisch. Hitte en vuur… ik bedoel ijs. Als het dan weer te –’
    ‘Fox,’ gromde Fire en hij voelde het vuur door zijn haren trekken.
    ‘Woeps. Je hebt gelijk. Privé en zo. Goed… dan… FAYR! Naar jouw antwoorden ben ik ook wel benieuwd.’

    Fayr
    Fayr voelde zich betrapt toen de aandacht naar haar verschoof. Ze had toch even de stille hoop gehad dat ze erbij had kunnen staan zonder mee te hoeven doen, of beter nog, dat ze haar zouden vergeten, maar helaas. Ze schudde haar hoofd. ‘Oh nee. Pas. Onyx, jouw beurt.’

    Fox
    ‘Je past? Het klinkt bijna alsof je iets te verbergen hebt.’ Fox wiebelde met zijn wenkbrauwen en ging naast haar staan. Nieuwsgierig keek hij haar aan. ‘Houdt dat in dat je stiekem hele hete fantasieën over iemand hier hebt?’
    Fayr
    Eventjes flitste Damon’s spitse gezicht door haar hoofd, maar ze schoof die gedachte net zo snel weer opzij. Er was niets romantisch aan wat ze met hem deed—ze wist ondertussen wel beter dan dat. Maar voor af en toe… ach, erg vond ze het ook niet.
          ‘Nee,’ zei ze enkel.

    Kris
    ‘Hé, niet zo knorrig doen hè,’ zei Kris met een grijns en hij gaf haar een stootje met zijn elleboog. ‘Al snap ik dat je opties hier beperkt zijn. Dus… als jij ook de mensen op de rest van Experium erbij neemt?’

    Fayr
    Ze rolde met haar ogen. ‘Ook dat verandert weinig,’ zei ze, niet helemáál eerlijk. Maar haar tegensputteringen leken weinig uit te halen en ze slaakte een zucht. ‘Oké, ik fuck Nenya, ik kill Yrla, en ik trouw wel met jou,’ zei ze, met een blik op Kris.

    Fox
    ‘Eeey, welcome to the bi-club,’ zei Fox met een grijns. ‘Een avond vol openbaringen.’ Hij nam een slok. ‘Nou Onyx. Alleen jij nog.’

    Onyx
    Onyx gaapte. Zijn irritatie was weer wat weggezakt, maar niet dusdanig dat hij ging toegeven dat hij ervoor zou kiezen om Kris te neuken. ‘Oké. Nou, de fuck is voor Nish. En de kill… Vienna maar. Die heeft nog niet zoveel voor d’r kiezen gehad.’

    Jester
    ‘Je bent je Marry vergeten,’ zei Jester behulpzaam, die geen nee zei tegen de extra ego-streling. En zonet had hij Onyx dan wel zitten teasen, maar bij het horen van Nish’ naam als Onyx’ hypothetische fuckbuddy gromde er net zoiets donkers en bezitterigs bij hem vanbinnen als het daarvoor bij Onyx gedaan had. Mine.

    Onyx
    ‘Hmm, Merrin,’ zei hij Onyx met een uitgestreken gezicht, wat net zo waar was als zijn andere antwoorden. ‘Als die na een paar jaar verveelt, gaat ie gewoon verder in een ander lijf.’

    Jester
    ‘Ik verander mijn kill, denk ik,’ zei Jester bedenkelijk.

    Onyx
    ‘In Merrin? Of mij?’

    Jester
    ‘Is dat een risico dat je wil nemen?’ vroeg hij uitdagend.

    Onyx
    ‘Ik hoor graag je fantasieën, waarover dan ook,’ antwoordde hij met een grijns.

    Jester
    ‘Oh?’ zei Jester plagerig. ‘Zonet keek je nog erg beteuterd toen het ging over kwartetten, en Kris en mij. En mij en Kris. Samen.’

    Onyx
    ‘Ik had het idee dat je wel op een jaloerse vriend zou kicken,’ antwoordde Onyx met een grijns – al had hij natuurlijk een punt.

    Jester
    ‘Baby how you know me,’ grijnsde Jester. Hij keek opzij naar Fox, gezien dit feestje toch wel een beetje om hem en Kris draaide en anders Onyx en hij het volgende uur nog niet klaar waren met elkaar de loef af steken. ‘En jij? Wat jaloezie op zijn tijd een deal-maker of een deal-breaker?’

    Fox
    ‘Kris heeft veel te veel kapsones om jaloers te kunnen worden,’ zei hij grinnikend, terugdenkend aan zijn ontmoeting met Vienna.

    Kris
    Kris trok een mondhoek op. Vroeger was dat inderdaad zo geweest. Hij had nooit ook maar een greintje twijfel gevoeld. Pogingen tot jaloezie had hij eerder amusant dan wat anders gevonden. Fox was toen ook nog een stuk onschuldiger geweest.
    Maar nu? Nu had hij vaak het gevoel dat Fox eigenlijk wat beters verdiende dan hij. Was er een stemmetje dat fluisterde dat Fox nooit met hem zou willen trouwen als hij hem écht kende. Terwijl hij dondersgoed wist dat Zebediah Fox óók vreselijke dingen had laten doen. Maar als je een deel van jezelf verafschuwde, kon je misschien wel nooit echt geloven dat een ander dat niet zou doen.
    Of dat naar iets als jaloezie zou leiden? Dat wist hij ook niet.
    Als Fox gelukkiger zou kunnen worden met een ander, zou hij misschien wel een stapje terug doen. Al wist hij dat Fox dat zelf niet geloofde – dus hoefde hij dat gelukkig niet te doen.
    ‘Als ik een spelletje truth or dare voorstel, neem je dan de benen?’ vroeg hij aan Fayr.

    Fayr
    Fayr trok haar wenkbrauwen op. ‘Ik denk dat je teveel drank op hebt, Kris. Je begint rare dingen te bedenken,’ antwoordde ze hoofdschuddend. Voor op een feestje was het voorstel niet zo verrassend, maar dat het idee vanuit Kris zou komen had ze dan weer niet gedacht.
          Zou ze weggaan als de anderen aan het spel begonnen? Ze wist het niet zo goed. Het hele feest was hier in deze hoek eigenlijk al beter te verdragen dan ze had gedacht, en zo naast Kris en luisterend naar de grapjes en plagende opmerkingen van de anderen had ze verrassend weinig teruggewenst naar de rust en stilte van haar kamer.
          ‘Als je maar niet bij mij begint,’ bromde ze uiteindelijk in haar glas.

    Kris
    ‘Je mag zelf beginnen,’ antwoordde hij, nog een slok nemend om te demonstreren dat hij nog lang niet te veel drank op had. ‘Er is vast wel iemand hier die je eens wat mafs wil zien doen.’ Hij wierp haar een veelbetekenende blik toe. Zelf wilde hij die stijve hark van een Fire weleens zien paaldansen, of zo. Hij grijnsde bij het idee.

    Fayr
    Nog liever dan niet meedoen begon Fayr zelf, dus ze rolde met haar ogen en knikte naar de rest van de groep. ‘Volgens mij heb jij al mooie ideeën. Pak je podium.’

    Kris
    Kris vermoedde dat dit toch al een hele stap voor haar was, dus hij drong niet aan. Fox had ergens een bak chips vandaan gevist en stapelde wat lege bekertjes van het bierpong op om hem neer te zetten. Daarna bleef hij naast Kris staan.
    Kris realiseerde zich dat ze elkaar nauwelijks gesproken hadden deze avond. Hij liet zijn arm om zijn vriend heen glijden en stond zichzelf even toe om te genieten van zoiets simpels als dit, zonder zich te moeten verstoppen op zijn kamer.
    Heel even was het alsof hij geen drieënhalf jaar was weggeweest en ze gewoon op het zoveelste geheime feestje waren.
    ‘Oké best.’ Niemand zei dat-ie niet meedeed. ‘Nou, Fire. Als oudste hier mag jij beginnen: truth or dare.’

    Fire
    De glom iets in Kris’ knalpaarse ogen wat hem ervan overtuigde dat hij beter geen dare kon zeggen. Dan moest hij vast nog meer uitdoen, ofzo. Dat Kris niet zo heel veel morele grenzen had, wist hij allang.
    ‘Doe de waarheid maar.’
    Kris rolde met zijn ogen. ‘Oef, zo gedurfd voor iemand die niet kan liegen.’ Hij grijnsde. ‘Oké dan. Je hebt een hekel aan me zolang je me kent. Waarom?’
    Fox keek omhoog naar zijn vriend. ‘Zeg, zijn er geen vrolijke vragen? Zijn favoriete my little pony? Guilty pleasures?’
    ‘Die mag jij stellen.’
    'Nou, ik hoef het antwoord niet te horen,’ zei Fox, die daarna hard begon te zingen en zich op de chips stortte.
    Was het iets wat Fox zich al lange tijd afvroeg? Had hij voor zichzelf al een reden bedacht waar hij zich liever aan vasthield dan dat hij de waarheid hoorde? Zijn reactie liet merken dat het een pijnpunt was. Iets waar Kris – niet heel verrassend – niet heel veel rekening mee hield.
    ‘Precies om dit. Omdat je zo provocerend bent en altijd anderen uit de tent wilt lokken en je daarbij soms ronduit asociaal gedraagt. Ik weet inmiddels dat ik ernaast zat, maar het duurde lang voordat ik kon geloven dat je werkelijk wat om Fox – om íémand – gaf.’
    Zoals verwacht, leek het Kris weinig te doen. Hij leek er nog een vraag aan toe willen voegen, maar keek even naar zijn vriend en liet het er toen bij. ‘Nou. Dan mag jij.’
    Juist. Meestal wist Fire spelletjes als deze wel te vermijden. Fox de beurt geven voelde het simpelst en toen die om een dare vroeg, liet hij hem iedereen in de ruimte een knuffel geven.
    ‘Nu ben ik!’ riep Fox opgetogen toen hij was teruggekeerd. Hij keek even rond. ‘Oké, Fayr. Jij mag.’

    Fayr
    Verdorie, nu was ze alsnog vrijwel meteen aan de beurt. Ze zond Kris een donkere zijlingse blik en woog haar prioriteiten af. ‘Truth.’

    Fox
    ‘Hmm…’ Hij dacht na. Wat zou hij van Fayr willen weten? Hij kende haar helemaal niet zo goed. ‘Wat is je gelukkigste herinnering?’

    Fayr
    Haar gelukkigste herinnering? Ze had geen idee. Hier en daar sprongen er wel een paar momenten uit, met Vienna of met Phone, maar naast dat die nu een wat bitterder nasmaak hadden wist ze ook niet of die nou het méést gelukkig waren. Een paar maanden terug had ze misschien gezegd samen met Romeo op het dak. Ondertussen wist ze beter.
          ‘Zingen onder de douche met Vienna,’ antwoordde ze uiteindelijk. Ze knikte opzij naar Onyx. ‘Jij mag.’

    Onyx
    Zingen onder de douche. Nou dat was… toch ook best een trieste mooiste herinnering? Ergens had hij haar soms een beetje benijd, doordat alles haar zo makkelijk af leek te gaan. Tot voor kort altijd vrolijk, altijd behulpzaam – zo’n beetje een engel waar hij een duivel was geweest.
    Maar als onder de douche zingen met zijn kamergenoot zijn béste herinnering zou moeten zijn… Nou. Dan was zijn leven nu toch zo slecht nog niet.
    ‘Ik ga ook voor een truth.’ Hij was wel benieuwd waarmee ze op de proppen zou komen.

    Fayr
    Nou moest ze nog iets verzinnen natuurlijk. Fayr aarzelde, en een plotselinge golf van ongemak rolde door haar heen toen ze zich realiseerde dat iedereen nu naar haar keek. Vienna was hier altijd beter in, schoot door haar hoofd. Die zou vast meteen al iets geweten hebben. Fayr’s blik gleed door de huiskamer naar haar vriendin—was ze dat nog steeds? Het was moeilijk, de laatste tijd. Gewoon iets wat Vienna zou vragen. ‘Wat… wat is je grootste turn-on?’

    Onyx
    ‘Het verbaast me dat ons bleue meisje dat begrip überhaupt kent,’ antwoordde Onyx met een scheve grijns. Hij keek opzij, naar zijn vriend. Eigenlijk vond hij het nog best een lastige vraag. Het was nog maar kort dat hij überhaupt iets als opwinding kende. ‘Maar geen idee, eigenlijk.’ Hij kon niet echt iets specifieks bedenken wat hem opwond. Héél zijn vriend wond hem gewoon op. Alles was nog nieuw. ‘Een paar maanden verder en ik heb vast een spicy verslag voor je, maar op dit moment hoeft Jes alleen maar naar me te grijnzen of ik krijg al een harde.’ Wat iets verder van de waarheid lag dan de rest van zijn antwoord, maar wat maakte dat uit.

    Jester
    Hij kon een scheve grijns niet voorkomen bij dat antwoord, en wiebelde suggestief met zijn wenkbrauwen naar zijn vriend. ‘Cute.’

    Onyx
    Onyx grijnsde met een even veelbetekenend blik terug en keek toen rond. Alleen Jes en Kris waren nog niet geweest, maar er was niets wat hij Jes hier hoefde te vragen en hij zou zijn hand ook niet voor een opdracht omdraaien. ‘Nou, de beurt is aan onze bachelor.’ Hij keek Kris aan.
          ‘Ik sluit wel aan bij het vragenrondje.’
          Hmm. Hij besloot een beetje bij het liefdesthema te blijven gezien de aard van dit feestje en vroeg: ‘Wat is het meest romantische wat je ooit hebt gedaan?’
          ‘Zoek je inspiratie?’ vroeg Kris met een grijns.
          Misschien. Ik heb de lat al vrij hoog voor mezelf gelegd.’

    Kris
    Kris hief zijn arm en kriebelde door de bruine krullen op Fox’ achterhoofd. ‘Wat vond jij het meest romantisch, Fox? Het bloemenveld met de vlinders? De graffititekening?’
          Fox leunde tegen hem aan en keek met een warme glimlach omhoog. ‘Eigenlijk van alles. Maar vooral de tattoo.’
          Kris pakte de hals van zijn shirt en trok het schuin omlaag om de omhoogkijkende vos op zijn borst te laten zien. Hij was niet meer zo mooi als hij eens geweest was. De sneden die Zebediah er twee weken geleden doorheen had gehaald had Fayr inmiddels geheeld, maar de inkt ontbrak wel op die plaatsen. Athena – die hem destijds gezet had – zat bij Zebediah vast en hij zou niet weten wie het anders zou kunnen fixen. Ach ja. Het was duidelijk wat het moest voorstellen.
          Kris liet zijn shirt weer los en richtte zich tot Jester. ‘Jij mag.’
          Jester koos voor een dare.
          Kris dacht even na en grijnsde toen. ‘Bel van elk House de leider op en zing een stukje van een spicy nummer.’

    Jester
    Jester siste. Dat was een goede dare—nog een beetje beter dan hij helemaal comfortabel vond. Vroeger zou hij hier geen seconde over geaarzeld hebben, maar was hij zelf ook leider en moest hij al zoveel moeite doen om serieus genomen te worden. Dit zou weinig bijdragen aan de nieuwe reputatie die hij aan het opbouwen was, maar… ach. Fack it. Het was voor Fox, en Jester was te beroerd niet om zichzelf een beetje voor lul te zetten.
          ‘Iemand, geef Onyx een handje ter mentale ondersteuning. Serenades doet een mens goed of helemaal niet.’ Hij zond zijn vriend plagende knipoog en viste zijn iNet uit zijn zak. Gewoon niet teveel over nadenken, hield hij zichzelf voor, terwijl hij Melissa’s nummer opzocht. Verstand op nul en gaan.
          Jester drukte op het groene icoontje. De lijn ging twee keer over tot ze opnam en hij zette haar op speaker voordat hij uit volle borst begon te zingen.

    Stop, wait a minute, what did you say?
    I thought I heard those three little words right after my name
    Yeah, I feel the same
    Never wanted to play this damn game
    Even though it might be soon
    Oh, baby, I love you too


    Ergens op drie-kwart hing ze op, maar voor de vorm maakte hij het refrein toch af, met een diepe buiging naar de anderen. Kijo was nummer twee, die hij trakteerde op een stukje “Unholy”, en als dit moment ooit in strip-vom vertaald zou worden, had je de vraagtekens uit de telefoon kunnen zien komen.
          De Buffalo’s hadden momenteel geen aangewezen leider, maar Jester vond Nemesis wel een mooie kandidaat. Helaas nam die niet op, dus ging hij verder naar de laatste in het rijtje.
          Jester grijnsde naar Fire toen hij zijn nummer aantikte, en de iNet van de jongen geen twee seconden later afging. De laatste in het rijtje, dus dat moest ook met een goede toewijding afgerond worden. Hij keek de jongen recht aan en hield zijn blik vast gedurende het hele stuk:

    How I crave you in the morning
    When the moon is fast asleep
    But I feel you burning my chest
    Like a feather of flames on me
    I'm a prisoner to all of ye
    I question who I am
    How can such an innocent Lion have
    Such dangerous hands?


    Fire
    ‘Is dat écht een liedje of zuig je dat nou uit je duim?’ vroeg Fire zich af, die het wel iets té toepasselijk vond.

    Jester
    ‘Ik voel me gevleid dat je me daartoe in staat acht,’ antwoordde Jester grijnzend. ‘Nee, het liedje bestaat echt. Recent wat aandacht gestopt in het samenstellen van een bepaalde playlist, dus ik had toevallig wat munitie klaarliggen. Met wat… specifieke alteraties. Speciaal voor jou, Tink.’ Hij knipoogde. ‘Nog een rondje, of wat?’

    Fire
    Fire kneep zijn ogen samen, wist niet helemaal of hij het moest geloven. Ergens zag hij Jester er wel voor aan om ter plekke zo’n liedje te verzinnen. ‘Goed, nog één rondje.’ Hij keek om zich heen. ‘Daarna moet ik toch Nish maar even lief aankijken of hij me terug kan brengen naar mijn eigen campus.’

    Jester
    ‘Truth or dare?’

    Fire
    ‘Nu maar een dare dan.’ Al wist hij nu al dat hij er spijt van zou krijgen. Morgen, waarschijnlijk. Op het moment kon alles hem eigenlijk barweinig schelen.

    Jester
    Hij dacht even goed na, tot zijn blik op de fles vodka in de keuken stond. ‘Doe een belly-button shot met iemand hier. Je mag zelf kiezen of je drinkt of,’ hij wiebelde met zijn wenkbrauwen, ‘serveert.’

    Fire
    Fire staarde Jester een paar tellen aan. ‘Wat?’ Hij herstelde zich snel, voor Jester in jip-en-janneketaal ging uitleggen wat hij bedoelde. Hij had de blik van Jester gevolgd en liep naar de keuken om de fles te halen. Daarna keek hij rond. Eén van de banken was leeg. ‘Nou, ik serveer dan wel.’ Als het niet gelijk verdampt. ‘Aan jou.’

    Jester
    Hij wapperde zichzelf dramatisch koelte toe, en greep Fox’ hand. ‘Shit man, al m’n dromen komen uit. Hou me vast!’ Hij wierp een korte blik op Onyx, met de vraag in zijn ogen.
          You okay with that?

    Onyx
    Onyx trok zijn neus op. Het leek hem vooral heel ranzig om met z’n tong in iemands navel te zitten. Al leefden bacteriën vast niet lang op Fires lijf.
          ‘Moet Fayr eventuele brandblaren wel willen genezen, want ik had toch nog wel een afterparty in gedachten waarbij je tong best een fanatieke deelnemer zou zijn.’

    Jester
    Jester grinnikte en kreeg een oog-rol van Fayr als halve bevestiging. Hij volgde Fire naar de bank, en begon halverwege toch wel een beetje flink te hopen dat Fire zijn lichaamstemperatuur nog enigszins onder controle wist te houden, want anders waren die brandblaren misschien toch wel een wat groter risico dan leuk was.

    Fire
    Fire liet zich achterover zakken op de bank. Zijn buik was al ontbloot, dus hij gooide er alleen een scheut drank in. Daarna staarde hij naar het plafond, zich afvragend of hij ooit zoiets idioots had gedaan. Fox was hen echter gevolgd en scheen het reuze-vermakelijk te vinden. Een klein offer dan maar, voor een van zijn beste vrienden…

    Jester
    ‘Niet te heet zijn,’ waarschuwde Jester de Lion nog, semi-serieus. Daarna boog hij zich onder luid gejoel van Fox voorover en sloot zijn lippen om Fire’s navel (hoe was hij in deze situatie belandt?) en slurpte de shot vodka op. Fire’s huid was gloeiend heet, maar het deed niet echt pijn dus waarschijnlijk was hij oké. Lachend kwam hij overeind, precies op het moment dat de flits van Fox’ iNet afging en het moment op camera vereeuwigde.

    Fox
    Fox schaterde het uit. ‘Dat ik dit mag meemaken.’ Hij steunde op de leuning van bank. ‘Jullie zijn helden. Echt. Als ik ooit een huis heb ga ik deze foto op canvas drukken voor in onze mancave.’

    Jester
    Hij lachte met Fox mee. ‘Geef een gil als je ‘m hebt, dan kom ik signeren.’ Jester grijnsde en stapte achteruit zodat Fire weer rechtop kon gaan zitten. ‘Je hebt een hele prima navel,’ liet hij de jongen weten, met een goedkeurende klap op zijn schouder.

    Fire
    Fire nam zich voor om de laatste vijf minuten maar gewoon uit zijn geheugen te wissen.
          Ze keerden terug naar de anderen. Hij was weer aan de beurt om wat te bedenken. Fox’ dare was tot nu toe de makkelijkste geweest, dus hij moest het misschien ook maar eens wat meer op het niveau van de anderen zoeken.
          ‘Onyx. Ook een dare?’
          Onyx leunde met een arm op Jesters schouder toen die weer naast hem kwam staan. ‘Ja hoor.’
          Fire keek even naar Fox. ‘Suggesties zijn welkom. Het is jouw feestje.’
          ‘Oh, laat Onyx dan maar eens paaldansen,’ zei Fox met een grote grijns. ‘Ik heb hem één keer zien dansen – nou, ritmegevoel heeft hij wel.’
          Kris liet een kristallen paal omhoogkomen. ‘Wel je shirt uitdoen hè? Laat die spieren maar rollen.’

    Onyx
    Fuck.
          Het was niet dat hij het genant vond, maar hij had nog nooit iemand zien paaldansen en kon zich er niet zo heel goed een beeld bij vormen.
          ‘Laat me raden, paaldansers bekijken behoort zeker niet tot je guilty pleasures?’ vroeg hij zijn vriend op gedempte toon. ‘Een verbale snelcursus zou best handig zijn.’

    Jester
    Zoveel wist hij nou ook weer niet van paaldansen, maar hij leunde toch naar zijn vriend toe. ‘Denk aan een combinatie tussen calisthenics, burlesque, en stripclub. Draai sexy om de paal heen, klim erin en defy gravity, zulk soort shit.’ Hij keek op en kreeg een idee. ‘Je doet het goed als één of meerdere van ons hier zich halverwege oppeens begint voor te stellen hoe het zou zijn om seks met je te hebben.’ Hij knipoogde.

    Onyx
    Onyx mocht dan wel een perfect ritmegevoel hebben – van dans wist hij niet veel. Dat werd geheid improviseren. Wat de vorige keer op zich ook goed ging. Hij kon zich alleen niet echt voorstellen hoe iemand opgewonden kon raken van een dans – zelfs als hij zich Jester inbeeldde met een paal werkte dat niet echt beter dan wanneer hij hier gewoon stond.
          ‘Nou.’ Hij hief zijn glas en gooide het restant van de inhoud achterover. ‘Op jullie lachspieren dan maar. Een beetje zwoele muziek zou behulpzaam zijn.’
          Een paar tellen later overstemde een nummer uit Jesters iNet de gewone muziek.
          Hij zou wel gewoon niet nadenken, zijn gevoel volgen.

    Onyx hield zich maar voor dat de drank hem tegenwerkte. De paal was op zich wel handig om zichzelf aan overeind te houden, maar veel verder dan er een paar keer (hard) omheen draaien – waarbij hij weggleed – en er een stuk in te klimmen, kwam hij niet. De spieren had hij wel om een stuk boven de grond uit te komen, maar niet de flexibiliteit om verder ook maar enigszins elegant wat te doen.
    Ach ja, misschien waren aanspannende spieren – want hij had braaf zijn shirt uitgedaan – inderdaad wel genoeg voor een stel aangeschoten gasten bij wie de hormonen toch al vrij losjes rondvlogen.
    Uiteindelijk liet hij zich weer naar beneden zakken. ‘Nou, hebben jullie het droog gehouden?’
    ‘Nauwelijks,’ antwoordde Kris met een grijns.
    Fox gaf hem een elleboogstoot. ‘Jij mag dan wel immuun zijn voor jaloezie, ik niet.’
    ‘Ik weet zeker dat jij tien keer zo sexy bent aan die paal, Foxie.’
    ‘Damn right I am.’ Hij had verder geen enkele aanmoediging nodig om Onyx’ plek in te nemen, die weer bij Jester ging staan.
    ‘En, was dat nachtmerriemateriaal?’

    Jester
    ‘Oh, ik heb me uiterst vermaakt,’ antwoordde Jester grijnzend. Hij ging op zijn tenen staan voor een kus, en sloot zich daarna aan bij het gejoel voor Fox’ dansmoves—die het hele paaldansen inderdaad een stuk beter in de vingers bleek te hebben.

    Onyx
    Fayr was er tot nu toe wel erg makkelijk vanaf gekomen, dus hij richtte zich tot het meisje. ‘Durf jij ook een dare aan?’

    Fayr
    Ze blikte even opzij naar Kris. Ja, hier kwam ze nou natuurlijk niet meer onderuit, en de uitdagende blik in zijn ogen sprak boekdelen. Met enige tegenzin keek ze terug naar de rest van de groep. ‘Sure.’

    Onyx
    Onyx keek haar even peinzend aan. Wat paste er in het rijtje van een paaldans, iemands navel uitlikken en steamy serenades brengen? Hij dacht niet dat ze er een erg spannende lapdance van zou maken. En hier was vast niemand die op een tongzoen van Fayr zat te wachten. ‘Zoek op je telefoon een erotisch verhaaltje op en draag dat aan iedereen hier voor.’

    Fayr
    Fayr kneep haar ogen samen. Ja, doei. Dat ging ze dus echt niet doen. Onyx leek zelf erg tevreden met zijn idee en de rest van de groep stond haar nu ook besmuikt aan te staren. Ze kon natuurlijk gewoon weglopen, maar ze wilde zich ook niet zo erg laten kennen. Dus diepte ze haar iNet maar op uit haar zak.
          Een erotisch verhaaltje. Waar haalde ze dat nou weer vandaan? Ze aarzelde met haar duim boven de zoekbalk. Ze kon nu natuurlijk gewoon maar wat intoetsen en het eerste het beste resultaat gebruiken, maar als ze dit nou echt ging doen, ging ze eigenlijk het beste maar ook gewoon all-in.
          Smutty boekenscènes, was haar eerste zoekterm. Na een korte zoektocht op wat forums kwam ze een aantal, erm, geschikte stukken tekst tegen.
          Niet rood worden, hield ze zichzelf streng voor. Het zijn maar woorden. Ze schraapte haar keel en wachtte tot ze iedereens aandacht weer had. En ze begon met voorlezen. Over tongen die langs een gezwollen bundel zenuwen streken, sterke handen die de heupen van het hoofdpersonage vastgepinde tegen de tafel, en vingers die soepel naar binnen gleden terwijl hij zijn lippen langs haar clitoris liet dwalen.
          Fayr liet haar iNet zakken en maakte een buiginkje. ‘Fox, jouw beurt. Truth or dare?’

    Fox
    Fox grinnikte om Fayrs licht blozende wangen. ‘Mooie vertelstem heb je, Fayr. Ik voelde de vibes wel.’ Hij bewoog veelbetekenend zijn wenkbrauwen op en neer. ‘Ben je in te huren? Niet live, maar om wat in te spreken?’
    Fayr
    ‘Natuurlijk,’ zei ze luchtig. ‘Gaat je wel wat kosten.’

    Fox
    ‘Nou schijn ik onbeperkt toegang tot diamanten te hebben, dus dat is prima.’

    Fayr
    ‘Kies nou maar,’ bromde ze.

    Fox
    Fox rolde met zijn ogen. Chagrijn. Zijn vorige dare was een knuffelrondje – daar was weinig spannends aan. Hij dacht alleen niet dat Fayr met iets beters aan zou komen. ‘Doe maar een vraag.’

    Fayr
    ‘Noem drie plekken waar je graag nog een keer sex wil hebben.’

    Fox
    ‘Oef, drie maar…’ Ooit hadden Kris en hij voor de gein een bucketlist opgesteld, al kon hij zich niet meer herinneren wat. ‘Nou, in een luchtballon lijkt me heel romantisch. En… in het reuzenrad…’ Hij keek peinzend naar Kris. ‘En met die rebelse verloofde van mij… in een politieauto?’

    Jester
    Jester grinnikte. ‘Nice.’

    Fox
    ‘Ja toch?’ Hij trommelde met zijn vingers op zijn knieën. ‘Oké, jouw beurt.’
          Zodra Jester zei dat hij een dare wilde, begon Fox te glunderen. ‘Nou, aangezien er op een echt vrijgezellenfeest geen strippers horen te ontbreken en jij na Kris de lekkerste gast hier bent…’ Hij wees naar de tafel. ‘Voer maar een mooie striptease op.’

    Jester
    Dat hoefde Jester zich heus geen twee keer te laten zeggen. Hij duwde Onyx zijn glas in de handen en klom boven op de tafel. Na een serenade aan Melissa was er weinig waar hij zijn hand nog voor zou omdraaien, en hij zou er een fenomenale striptease van maken ook.
          Onder luid gejoel haalde hij zijn handen door zijn haren en begon zich daarna van zijn kostuum te ontdoen, al rollend met zijn heupen. Het laatste stukje van het jurkje scheurde hij los, en in alleen nog zijn onderbroek sprong hij vervolgens van de tafel.

    Fox
    Fox floot op zijn vingers en joelde terwijl hij tegen zijn vriend leunde. ‘Bijna net zo sexy als jij.’
    Kris trok zijn wenkbrauwen op. ‘In door Onyx gesponnen dromen misschien.’
    Fox grijnsde. Ze hadden zo'n compleet andere bouw dat het niet te vergelijken viel, maar Jes had iets onbezonnens en spontaan wat hem nog steeds erg aantrekkelijk maakte. ‘Nou, volgens mij is het jouw beurt voor een dare.’

    Jester
    Jester wiebelde met zijn wenkbrauwen naar Kris terwijl hij zijn drinken weer terugpakte van Onyx. ‘Inderdaad, wat mag het wezen?’

    Kris
    ‘Doe mij maar een vraag.’ Hij dacht dat Jester wel nuchter genoeg was om geen vragen te stellen die aan Zebediah gerelateerd waren en anders moest hij straks gaan rondspringen als een kikker, wat bij toch echt niet ging doen.

    Jester
    Jester hield even nadenkend zijn hoofd schuin. Er was een mooi inkoppertje voor een cheesy vraag waar Fox het antwoord op zou zijn, maar dat was tegelijk wel weer heel makkelijk. ‘Welke grap zou je uithalen met iemand op dit feestje als je wist dat ze er nooit achter zouden komen dat jij het was?’

    Kris
    Nou, dat was nog best een goeie vraag. Hij was nou niet echt een grappenmaker en zijn humor was toch wat donkerder dan dat van de meeste. Een of andere boobytrap? Maar met wie hier dan? Iets met zijn gave lag voor de hand… ‘Ik zou de ruimte in een doolhof veranderen, er een wedstrijd van maken en de muren manipuleren bij de persoon die de grootste mond heeft dat die gaat winnen?’

    Jester
    Jester grijnsde goedkeurend.

    [ bericht aangepast op 29 april 2024 - 20:41 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    ✓ Arrin smut - 16+

    Adam
    Nadat ze allemaal Fox’ vragen hadden beantwoord, pakten ze het opdrachtenspelletje weer op. Het duurde niet lang voordat Fox er weer vandoor ging om waarschijnlijk zijn prangende vraag aan iemand anders te stellen. Safira mocht het komende halfuur alleen gebarentaal gebruiken, Nenya moest een minuut lang dansen, Merrin moest een berichtje sturen naar een willekeurig persoon in de contactlijst van zijn zus en Adam moest iemand een serenade brengen. Vienna moest op haar beurt iets dirty’s tegen Nenya zeggen en zo ging het nog wel even door. Hij wist niet of het door de gezelligheid kwam of door de drank, maar zijn schroom verdween na een tijdje. De laatste opdracht die hij kreeg, was om Merrin in een koning om te toveren en dus maakte hij er werk van door Fox’ felrode badjas uit zijn kamer te stelen. Vienna droeg haar steentje bij door ergens een tiara vandaan te toveren, die Adam grinnikend op Merrins hoofd plaatste.
          ‘Zo, mijn knappe hoogheid,’ zei Adam met een grijns. ‘Wat kan uw nederige onderdaan nog meer voor u doen?’

    Merrin
    Merrin grinikte. Een hik volgde door zijn lach, waardoor hij eigenlijk alleen nog maar harder in de lach schoot. Hij haalde even diep adem, voor hij naar Adam keek. Wat kon hij als koning van zijn onderdaan wensen?
          ”Doe een dansje voor me,” zei hij met een halve grijns.

    Adam
    ‘Een dansje…’ Nogal theatraal streek Adam langs zijn gezicht. ‘In welke hoek moet ik dan zoeken? Iets met veel pirou- pirouettes,’ hij sprak het woord duidelijk articulerend uit, om niet nogmaals over zijn tong te struikelen. Wat best een gekke uitdrukking was. Wás het wel een uitdrukking? Hij schudde de vragen uit zijn hoofd en dook in zijn dans-repertoire. Die niet zo uitgebreid was. ‘Ik denk dat ik val bij veel pirouettes,’ bedacht hij. ‘Ik kan ook de vogeltjesdans. De macarena. Of een hele zwoele dans maar dan wordt het meer een dans mét je en dat is niet heel koninklijk?’ Hij kneep zijn ogen tot spleetjes. ‘Toch?’

    Merrin
    Merrin keek even met een glazige blik naar zijn vriendje, maar kreeg na twee tellen door wat hij zei. Zijn grijns verbreedde zich langzaam, terwijl er een ondeugende glimp in zijn ogen kwam. “Die zwoele dans wil ik anders wel hoor.”

    Adam
    Misschien was hele zwoele dans wel een klein beetje overdreven, want hij wist spontaan niet meer hoe je zoiets uitvoerde. Nu kon hij alleen niet meer terugkrabbelen, dus dat werd improviseren. In zijn hoofd spookte het beeld van een paaldans met Merrin als paal maar dat was toch wel een beetje raar en waarschijnlijk vielen ze allebei om. Hij strekte zijn handen naar voren en toen Merrin ze na een paar seconden aanpakte, draaide hij zichzelf zo dat hij met zijn rug tegen zijn vriendje aan stond, met diens armen om zich heen. Hij bewoog zijn heupen terwijl hij tegen Merrin aanleunde en keek daarna lachend naar Merrin op. ‘Ik ben nog niet zo geoefend,’ zei hij. ‘Maar wilde zijne majesteit zoiets?’

    Merrin
    Merrin kreeg het toch wel heel warm van Adams poging tot een dans. Hij voelde dat er zelfs iets begon te steigeren. Merrin sloeg zijn armen om Adams schouders heen en trok zijn vriendje naar hem toe. “Ik wil nog wel iets meer van dit,” fluisterde hij zacht. “Maar ik denk niet dat ik daar nog meer onderdanen bij wil hebben. Alleen jij en ik.”

    Adam
    Adam draaide zich in Merrins armen om en kuste hem zacht, met ogen die haast wel moesten fonkelen. ‘Dat klinkt wel als een hele grote eer. Die kan ik natuurlijk niet afslaan.’

    Merrin
    Merrin trok een mondhoek op. Hij keek even naar de anderen, maar nam toen Adam aan de hand mee de trap op naar boven. In hun kamer ging hij op hun bed zitten, zijn koningsmantel gooide hij strak om zich heen.
          ”Goed,” zei hij deftig. “Doe het nog maar een keertje en schroom niet om u daarbij van wat kleding te ontdoen.”

    Adam
    Adam deed zijn best om niet te lachen om jou Merrins statige gezicht en gewichtige woorden; hij wilde in zijn rol blijven.
    ‘Zoals u wenst, hoogheid,’ zei hij, waarna hij met een zwierig gebaar een buiging maakte en bijna omviel. Vlug ging hij weer rechtop staan. Wiegend op denkbeeldige muziek, knoopte hij het rode sjaaltje dat voor cowboy-zakdoek had moeten doorgaan los, slingerde die met zijn meest zwoele blik boven zijn hoofd en liet hem los zodat hij vlak naast Merrin op het bed terechtkwam. Zijn cowboyhoed en zwarte gilet volgden, zodat hij alleen nog zijn spijkerbroek aanhad.
    ‘Krijgt u het al wat warm van dit vermaak, hoogheid?’

    Merrin
    Merrin kreeg het inderdaad warm van de manier waarop Adam voor hem danste. Maar dat probeerde hij in zijn rol als koning nog niet helemaal te laten merken.
          ”Het kan ermee door, onderdaan,” zei hij statig. Hij wees met zijn handen in de richting van Adams broek. “Maar wat mij betreft heeft u hier nog iets teveel kleding aan.”

    Adam
    Adam ontdeed zich ietwat stuntelig van zijn schoenen en broek en besloot toen de stoute schoenen aan te trekken en zich ook van zijn boxer te ontdoen, zodat hij helemaal naakt voor zijn koning stond. Hij vouwde zijn handen zogenaamd verlegen voor zich – al was hij dat stiekem misschien ook wel een beetje echt – voor zich. ‘En wat verlangt u nu van mij?’

    Merrin
    Merrin kreeg het compleet heet van het feit dat Adam deed alsof hij verlegen was. Hij had niet verwacht dat zijn vriend helemaal stripte, maar Merrin voelde zijn eigen broek knellen bij het zien van zijn vriend.
          Ergens wilde hij elk stukje huid wat hij zag kussen, een spoor van lippen op de huid van Adam achterlaten. Toch kwam er een idee in zijn hoofd op waar hij het nog veel warmer van kreeg.
          ”Ik wil wel eens zien wat je daarachter verstopt,” zei hij met een ondeugende glimp in zijn ogen. “En wat je daarmee kan.”

    Adam
    Adam beet op zijn lip, niet helemaal wetend of dat gespeeld was of niet. Merrins gezicht liet duidelijk zien dat hij dit leuk vond en Adam zelf stiekem ook. Het rollenspel had hem al ietwat opgewonden gemaakt en hij haalde zijn handen voor zijn halfharde lid weg. Met twee vingers gleed hij langs de schacht voor hij zijn hand eromheen sloeg en zich begon af te trekken. Merrins blik deed hem harder in zijn lip bijten en hij voelde zijn wangen gloeien, hij was zich nog nooit bewust van zichzelf geweest en hij hield Merrins blik even vast.

    Merrin
    Merrin kreeg het bloedheet, toen hij zag dat Adam deed wat hij van hem vroeg. Zijn ogen gleden over het schouwspel voor hem en uiteindelijk ontmoette zijn blik weer van Adam. Bijna was hij opgesprongen en had hij zijn rol gebroken. Zijn vingers jeukten om ook aan zijn vriend te zitten, om zijn vingers over die gladde borst te laten glijden. Om alles te zoenen wat hij daar had, zelfs… zelfs dat daar beneden.
          ”Kom eens dichterbij,” wenkte hij Adam. Adam bleef vlak voor zijn neus staan, maar Merrin wilde hem nog dichterbij. Hij trok Adam zo dichtbij dat zijn lid bijna in Merrins gezicht hing. Merrin stak zijn hand omhoog en nam Adams bewegingen over met zijn hand. Hij bewoog steeds langzamer en keek op naar Adam. Terwijl hij op bleef kijken naar zijn vriend, draaide hij zijn hoofd en drukte een voorzichtige kus op de schacht van zijn vriendje. En een tweede, een derde.

    Adam
    Terwijl Adam zichzelf onder Merrins scherpe blik bevredigde, had hij al een beetje verder gefantaseerd. Over hoe hij nadien voor Merrin neer zou knielen en hem zou vragen of hij zijn koning mocht plezieren. Eerst met zijn mond, en daarna aftastend of hij ook nog andere verlangens had.
          Geen moment was het in hem opgekomen dat Merrin hem dichterbij zou gebaren en dat híj degene was die als eerste die stap zette. De kussen tegen zijn gevoelige en lichtjes trillende lid zorgden voor explosies van warmte en hij gleed door Merrins haren en snakte naar adem toen Merrins mond om hem heen gleed. Een hoog, verrukt geluidje ontglipte zijn lippen en hij moest zich met één hand stevig aan Merrins schouder vastpakken om niet door zijn benen te zakken.

    Merrin
    Merrin kon een lach niet van zijn gezicht weren toen hij Adams bereikte kreet hoorde. Dat moedigde hem alleen maar meer aan om door te gaan met wat hij deed. Hij liet zijn tong langs de schacht van zijn vriendje glijden en nam de jongen volledig in zijn mond. Hij zoog er zachtjes aan en gleed op en af van de top.
          Hij voelde de spanning bij zijn vriendje opbouwen, vooral door Adams hand die steeds steviger in zijn schouder begon te knijpen. Hij was er alleen nog niet klaar voor of klaar mee of allebei voor dit om te stoppen. En dus liet hij Adam los en blies even zachtjes over diens eikel heen.
          Wat wilde hij nu?

    Adam
    Adams hele lichaam gonsde en hij ademde zwaar. Zijn huid was overgevoelig nu Merrin erlangs had geblazen en het joeg een hevige schicht van verlangen door hem heen.
          En al die tijd zat Merrin daar nog, met zijn kleren en zelfs Fox’ rode badjas aan.
          Als ik die maar niet bevuil, dacht hij met gloeiende wangen. Hij durfde in ieder geval niet op Merrins schoot te gaan zitten. In plaats daarvan knielde hij neer en maakte de sjerp los, terwijl hij naar zijn vriendje opkeek. ‘U heeft het vast inmiddels wel zo warm dat deze uit kan?’

    Merrin
    Merrin moest zichzelf opnieuw herinneren dat hij de koning was. “Ik heb het bloedje heet. U mag zeker mijn jas nemen. En misschien kunt u me sowieso helpen met mijn kleding.”
          Merrin grijnsde en kwam ietwat wankelend overeind. Hij liet zich uitkleden door Adam. Daarbij streek Adam over zijn huid heen wat hittesporen daarop achter hield. Toen Adam weer omhoog kwam, ving Merrin zijn kin. Hij kriebelde er even onderdoor. “En nu zou ik graag een kus willen.”

    Adam
    ‘Uw bevel is mijn wens,’ antwoordde Adam, en hij kuste zijn vriendje. ‘Oh, dat is andersom hè? Nou ja, dit is ook waar.’ Hij trok Merrin – die nog steeds een tiara op had – tegen zich aan, genietend van de warmte die zich gelijk met die van hem vermengde. ‘Mag uw nederige dienaar ook één verzoek doen?’ fluisterde hij in zijn oor.

    Merrin
    Merrin kreeg het alleen al warm bij Adams vraag. “Natuurlijk,” fluisterde hij terug.

    Adam
    ‘Wilt u op het bed gaan liggen? Dan… zal ik u eens te kennen geven hoezeer ik u begeer.’ Hij schraapte even zijn keel om in zijn rol te blijven. ‘Als ik niet te vrijpostig ben, natuurlijk.’

    Merrin
    Merrin grinnikte, maar trok snel weer zijn gezicht recht. “U maakt mij zeer nieuwsgierig,” zei hij met een halve grijns. Merrin kroop hun bed op. Eén rilling van jou trok even over zijn huid heen. Vlug sloeg hij de dekens open, wachten tot Adam zich bij hem voegde en hij hen beiden in kon pakken.

    Adam
    Adam sloeg het deken echter verder weg, hij wilde zijn vriendje bewonderen zoals die net ook naar hem gekeken had. Hij boog zich over hem heen om hem te kussen, eerst zijn lippen, daarna zijn hals en zijn schouder. Hij nam uitgebreid de tijd om zijn lippen over zijn hele lichaam te laten dwalen terwijl zijn handen ook hun strelingen achterlieten.
          Voor het eerst kuste hij ook Merrins intieme delen en nam hij hem ook in zijn mond. Opwinding joeg door zijn lijf, zijn hart hamerde wild in zijn borstkas en toen hij zich weer naar Merrins gezicht boog, was het alsof er een brok in zijn keel zat. ‘Mag ik…’ Hij wist niet goed hoe hij zijn verlangen onder woorden moest brengen.

    Merrin
    Merrin knikte. Adam hoefde het niet eens onder woorden te brengen, hij wist meteen al wat de jongen bedoelde. Hij had al door dat ze allebei hetzelfde wilde, ook al voelde hij de zenuwen daarbij groeien.

    Adam
    Door Merrins instemming ging zijn hart alleen nog maar harder slaan. Begreep hij zijn voorstel wel echt? ‘Oké,’ zei hij zacht. Er kwam een trillerig, zenuwachtig lachje om zijn lippen. Hij klom van Merrin af en rommelde in zijn nachtkastje naar glijmiddel. Na hun laatste gesprek had hij dat toch maar geregeld. Zelfs al had hij niet geweten wanneer het zou gebeuren; hij wilde er in elk geval niet verlegen om zitten.
          Hij klom weer over Merrin heen en smeerde zijn keiharde opwinding ermee in. Even twijfelde hij toch, zelfs al wist hij niet waarom. Hij was niet bang dat het pijn zou doen en hij was ook niet bang voor flashbacks. Zelfs niet voor zijn alter ego.
          Het was gewoon spannend, hield hij zich voor.
          Hij klom weer over zijn vriendje heen en begon hem te zoenen, zodat de zenuwen een beetje wegebden. Ik wil dit. De gedachte werd steeds sterker. En het was ook deze manier waarop hij het wilde. Waarbij hij de meeste controle had en waarbij hij geen handelingen hoefde te verrichten die voelden als die waar Dezi hem toe gedwongen had.
          Langzaam verschoof hij zich naar Merrins middel. Hij streek langs de rechte, gladde schaft en positioneerde zichzelf daarna boven hem. Heel langzaam liet hij zich zakken terwijl hij in Merrins ogen keek. Iedere hartslag weergalmde door zijn hele lichaam. Hij steunde op Merrins borst terwijl hij zich milimeter voor milimeter verder liet zakken, het ongemak negerend.
          Hij streek langs Merrins gezicht, keek in die prachtige blauwen ogen die nu glommen van verwachting en spanning. Zijn haren waren rood met goud en het trof hem opnieuw hoe onwijs knap zijn vriendje was.
          Langzaam liet hij hem steeds meer binnen en nu ze helemaal met elkaar verstrengeld waren, brandden er opeens tranen in zijn ogen. Hij voelde zo ongelofelijk veel liefde voor deze jongen.
          ‘Ik hou van je,’ fluisterde hij. Inmiddels had hij voldoende balans gevonden en hij reeg de vingers van Merrins rechterhand door de zijne, tilde zijn hand op en kuste zijn knokkels terwijl hij zichzelf aan Merrins omvang liet wennen voor hij zou gaan proberen te bewegen.

    Merrin
    Merrin had zich haast niet durven bewegen, bang dat hij toch een move maakte waarbij Adam van hem in paniek raakte. Het hele idee dat ze dit gingen doen, wond hem op. Maar het was ook tegelijkertijd spannend, omdat dit voor het eerst was. Plus was dit voor Adam misschien nog wel nog spannender door wat er gebeurd was met Dezi.
          De spanning liep zelfs zo erg op dat Merrin voelde dat hij wat opwinding verloor. Hij was dan ook blij dat Adam erdoorheen zoende, waardoor hij het niet kwijt raakte. Adam wilde dit zelf, hij zei zelf dat hij er klaar voor was.
          Die gedachte hielp iets, al keek Merrin vol spanning toe hoe Adam zich liet zakken. Hij schrok even door de tranen in Adams ogen, maar er volgde direct een hele brede glimlach toen hij Adams woorden hoorde. “Ik ook van jou,” fluisterde hij terug.

    Adam
    Het was nog zoveel fijner dan het in zijn fantasieën was geweest. Iedere vezel van zijn lichaam gloeide en nadat ze allebei hun hoogtepunt hadden bereikt, kroop hij dicht tegen Merrin aan gaf langzame kusjes tegen zijn kaak en nek, terwijl zijn ogen zwaar voelden. ‘Dit was perfect,’ fluisterde hij. ‘Jij bent perfect.’


    Every villain is a hero in his own mind.

    ✓ Yrish smut - 16+

    Nish
    Nish wist wel dat Yrla en hij hier moeilijk de hele tijd met z’n tweeën aan de zijkant konden blijven staan – dan konden ze net zo goed naar hun kamer gaan. Normaal was hij allang naar Onyx gelopen, maar nu Kris daar ook stond, durfde hij toch niet zo goed.
          Hij voelde er echter ook niks voor om zich bij het groepje van Safira en Vienna aan te sluiten. Het gros van dat groepje kende hij niet eens.
          ‘Ga je mee daarnaartoe?’ vroeg hij aarzelend aan Yrla. Hij wist niet eens of Kris
    überhaupt zijn excuses aan de jongen had aangeboden, dus misschien wilde hij wel helemaal niet bij Kris in de buurt komen. ‘Of ga je toch liever naar onze kamer?’


    Yrla
    Yrla keek een beetje ongemakkelijk in de richting van het groepje waar Nish naar knikte. Kris stond erbij, Fayr, Fire en Fox. “Uhm, nou… Liever niet?” zei hij aarzelend. Als hij heel eerlijk was verdween hij heel graag naar de kamer, echt op zijn gemak voelde hij zich niet perse meer in het Panthershouse met al die ‘nieuwe’ mensen die erbij waren gekomen. “Misschien straks even?” opperde hij, omdat hij ook niet tegen Nish wens in wilde gaan om nog even terug te gaan. Al wist hij echt niet wat hij hier nog deed.


    Nish
    Nish knikte langzaam, al waren ze zelf ook wel een beetje door de gespreksstof heen. Dansen was ook niet echt hun ding. Of in elk geval niet die van hem. Op het vorige feest hadden ze een prank uitgehaald met Fire en ergens vond hij het wel stijl om de twee vrijgezellen ook met een geintje te verrassen, maar het ging wel om Kris en alles met Kris was gewoon lastig. ‘Zullen we anders samen een fles achterover gooien en kijken of je dan wél van me kan winnen met Call of Duty?’ vroeg hij met een grijns.

    Yrla
    Yrla had nu niet perse echt zin in om te gamen. Er speelden flarden van andere ideeën door zijn hoofd, zeker na de zoen van net. Die durfde hij echter niet te delen met Nish, dus trok hij een mondhoek op. “Dan hebben we wel meer nodig dan een fles.”


    Yrla
    Yrla sloeg grijnzend een arm om Nish heen, toen die over de drempel van de kamer struikelde en Yrla hem net kon opvangen voor hij op zijn snufferd ging. “Ik wist wel dat je voor me viel,” zei hij grappend, voor hij met Nish de trap op naar boven ging.

    Nish
    ‘Nou, het heeft anders best even geduurd voor je dat zo zeker wist,’ antwoordde Nish met een grijns. Hij sloeg ook een arm om Yrla’s schouder. Niet omdat hij dat nodig had om overeind te blijven – de trapleuning deed wonderen – maar gewoon, omdat hij dat wilde, omdat het goed voelde.

    Yrla
    Yrla opende de deur voor hem en Nish. De stilte van zijn kamer was zowel verwelkomend als bedreigend. Hier in de kamer zou niemand komen, behalve zij. En dat bood kansen die hem ergens in hem een vuurtje aanwakkerde en tegelijkertijd de zenuwen door zijn lichaam lieten razen.
          Lichtelijk onzeker keek hij naar Nish. Moest hij nu iets verwachten? Werd er ook iets van hem verwacht? Hij wist het niet zo goed. Misschien overdacht hij het weer eens te erg. Hij moest iets zeggen. Maar wat?!

    Nish
    De aarzeling die Yrla uitstraalde verraste hem en veroorzaakte een grijns om zijn lippen. De zoen op de veranda had hen beiden laten verlangen naar meer, maar Yrla leek even niet te weten hoe hij dat moest voortzettend. Nish sloeg een arm om Yrla’s middel en trok hem krachtig naar hem toe, waardoor de jongen tegen hem aan struikelde. Nish gaf hem niet de kans om te reageren; hij drukte zijn lippen tegen die van Yrla, bereid om zich over te geven aan de draaikolk van gevoelens die hem eerder zo in zijn greep had gehad.

    Yrla
    De ruk aan zijn middel was zo plotseling, dat in eerste instantie een hand van angst naar zijn hart klauwde. Die angst werd echter weggeslagen door de lippen van Nish en de arm die stevig -veilig- om hem heen geslagen werd. Eén razend vuur kwam vanuit zijn tenen omhoog.
          Met een grom duwde hij Nish naar achteren, totdat hij tegen de kast stond. Hij ving Nish gezicht met zijn hand en verdronk zichzelf in de zoen die hij aan de jongen gaf. Hitte steeg omhoog. Yrla voelde de opwinding groeien, terwijl hij zo dicht tegen Nish aan stond en zijn hand op zijn borst voelde. Hij stootte zijn hand door naar Nish haar en gleed met zijn vingers door het korte haar heen. Elke aanraking liet hem tot in zijn tenen tintelen, waardoor zijn ongeduld steeds verder groeide.

    Nish
    Het was een heftige zoen die volgde, waarbij ze beiden om dominantie vochten. Hun handen verplaatsten zich gretig, trekkend aan kledingstukken, aan haar, en zijn lippen waren gezwollen toen hij zich buiten adem iets terugtrok. Hij was inmiddels keihard en voelde dat Yrla dat ook was, wat toch een nerveuze tinteling door zijn maag liet trekken omdat hij niet zo goed wist hoe het nu verder moest. Yrla dook tot voor kort geleden gemakkelijk met meiden in bed, maar Nish wist dondersgoed dat dit ook nieuw was voor zijn vriend. Rustig aandoen was waarschijnlijk het keyword, maar op dit moment schreeuwde zijn hele lijf in protest en wilde hij de jongen dicht tegen zich aan voelen, zonder ook nog maar een laagje kleding tussen hen in.
    Nog steeds zwaar ademend verplaatste hij zijn lippen naar Yrla’s kaken en kuste de verhitte, stoppelige huid. ‘Fuck, je maakt me echt botergeil,’ mompelde hij.

    Yrla
    Yrla was blij dat Nish even het contact verbrak. Het gaf hem even een moment op adem te komen. Al ging Nish onverminderd door. Yrla ademde even scherp in, terwijl hij zijn handen naar beneden liet dwalen.
          Hij had geen idee in hoe ver hij zich kon mee laten slepen door zijn passie, herinnerde zichzelf eraan dat dit Nish eerste keer was. En dan hij absoluut op moest passen met het vuur dat hij voelde. Grenzen waren al een keer tussen hen verbroken en dit keer wilde hij niet zelf de fout in gaan.
          Yrla ving Nish hoofd en dwong de jongen hem even aan te kijken. “Ik.. ik weet niet hoe of wat…” hijgde hij. Yrla liet zijn vinger langs de rand van Nish broek lopen. Hij wist niet eens hoe de woorden te vormen die hij eigenlijk wilde zeggen. Het had ergens iets spannends, vanwege dat het al een keer mis gegaan was. Maar Yrla was vooral nieuwsgierig merkte hij, nieuwsgierig naar de nieuwe dimensie van seks die voor zijn neus lag.
          Toen hij zijn vingers op de heup van Nish had liggen, kwam toch de drangende vraag eruit. “Mag ik?” Hij wist niet hoe ver ze kwamen, maar een ding wist hij zeker. Hij wilde Nish heel dicht tegen hem aan voelen.

    Nish
    De steek van verlangen die hij laag in zijn onderbuik voelde, had geen duidelijker antwoord kunnen geven. Hij zocht Yrla’s blik en knikte overtuigd. Je mag alles doen wat je maar wilt.

    Yrla
    Dat knikje was alles wat hij nodig had. Hij stroopte Nish broek naar beneden en ontdeed hem van het jasje. Zelf stroopte hij de bretels van zijn schouder en ontdeed hem van zijn eigen broek, voor hij weer Nish lippen met de zijne ving.
          Hij liet zijn handen dwalen over elk stukje naakt wat hij kon vinden en trok Nish uiteindelijk mee zijn bed op. Hij bleef boven de jongen hangen en zoende hem kort. Daarna liet hij hem los en hield elke centimeter van Nish gezicht goed in de gaten. Normaal kon het hem niet schelen of de ander ervan genoot. Natuurlijk moest het niet tegen haar zin zijn, maar zijn plezier ging voorop. Zolang hij maar kwam.
          Nu echter wilde hij het verlangen, het genot zien op het gezicht van zijn vriend. Yrla liet zijn hand naar beneden dwalen en liet eerst plagerig zijn vingers langs de boxershort glijden. Hij wreef over de stof die strak stond en gleed daarbij precies langs Nish lid heen zonder het echt te raken.
          Yrla zag het verlangen groeien op Nish gezicht en met een grijns besloot hij zijn vriend te verlossen. Eerst over de stof en daarna eronder. Op het moment dat Yrla Nish naaktheid aanraakte, ging er even een elektrische schok door hem heen. Twee tellen had hij nodig om zich toch er even overheen te zetten dat hij aan een andere jongen zat, maar Nish gezicht zei alles. Wat Yrla zijn ongemak totaal liet vergeten.

    Nish
    De vorige – en enige keer – dat er een mannelijke hand om hem heen had gelegen, had hij zelf ook een handvol gehad. De spanning van die avond herinnerde hij zich nog haarscherp en hoewel hij toen ook verliefd was geweest, was het toch heel anders. De handelingen van die avond hadden hem pas zijn gevoelens doen beseffen en nu was hij zich er maar al te goed van bewust. Nu had hij er al langer naar verlangd en erover gefantaseerd. Het feit dat hij nu zelf niet bij Yrla kon, riep een vreemde mix van gevoelens op, een soort overgave waar hij niet voor terugschrok, maar die wel nieuw voor hem was. Iemand wíl dat ik dit lekker vind. Niet uit nieuwsgierigheid, maar uit… meer.
    Die gedachte liet zijn bloed net zo vurig stromen als de stevige greep die hij om zich heen voelde. Hij snakte naar adem toen Yrla zijn hand bewoog en hij kwam overeind van het matras, moest gewoon ook zijn vriend aanraken. Hij trok zijn hoofd dichterbij, ving zijn lippen en kreunde goedkeurend tegen Yrla’s lippen doordat hij zo verdomd goed leek te weten wat hij met zijn hand moest doen.

    Yrla
    Yrla verloor bijna zijn evenwicht door Nish, maar wist zichzelf net op te vangen. Hij bleef vlak boven de jongen hangen, zodat zijn hand vrij spel had. Tegelijkertijd was zijn tong verwikkeld in een strijd met die van Nish.
          De kreun van Nish spoorde hem aan nog even door te gaan. Uiteindelijk stoorde het laatste kledingstuk hem zo dat hij Nish en zichzelf ervan ontdeed. Hij voelde zich gek genoeg verschrikkelijk naakt opeens, een naar gevoel wat hij verdrong door Nish nog harder te zoenen. Hij ging naast de jongen liggen en drukte hem zo dicht mogelijk tegen hem aan. De warme huid van Nish en hun verlangens die elkaar ontmoeten, lieten hem gloeien. Dit.. dit was zoveel anders dan hij gewend was. En hij wilde zoveel meer.
          Niet langer zijn eigen opwinding negerend ving hij Nish hand en bewoog hem richting zijn eigen pik. Zijn adem haperde even toen Nish vingers om de gevoelige huid voelde klemmen. Nish had nauwelijks meer aanmoediging nodig. Yrla schokte heel even onder de beweging, maar liet zich toen meevoeren op het tempo, wat hij weerspiegelde richting Nish door ook hem weer beet te pakken.

    Nish
    Het werd mistig in zijn hoofd, alsof zijn lichaam zo heet werd dat er damp van opsteeg. Hij wilde Yrla dichter tegen zich aan voelen, zonder hun handen tussen hun lichamen. Helemaal in hem opgaan. De gedachten glipten echter al weer snel weg, verzengd door de hitte die hij voelde, die afzakte naar zijn middel en zijn ballen loodzwaar liet voelen.
          Hij kwam al bijna – en dat wilde hij nog helemaal niet.
          Misschien is het dan wel over, net als de vorige keer.
          Hij wierp een blik op Yrla’s gezicht, zag aan de manier waarop de spiertjes in zijn gezicht trokken dat hij ook niet ver van zijn climax was. Hij liet Yrla los, legde zijn hand over die van Yrla. ‘Nog niet,’ hijgde hij, vastklampend aan dit fantastische moment.
          Met zijn hand om die van Yrla heen, omvatte hij niet alleen zijn eigen geslachtsdeel, maar ook dat van Yrla, zodat die als twee hete poken tegen elkaar aan lagen.
          Dat bracht de opwinding niet bepaald naar beneden; zodra ze langs elkaar wreven stak er een storm op die Nish onmogelijk kon stoppen. Hij begroef zijn gezicht tussen Yrla’s nek en schouder terwijl hij schokkend toch tot ontlading kwam.
          ‘Nou,’ mompelde hij tegen Yrla’s zilte huid, terwijl de gloeiende golven weg ebden. ‘Dat mislukte dus.’

    Yrla
    Yrla schoot zachtjes in de lach. Hij kuste Nish in zijn haren. Hij drukte de teleurstelling van het feit dat hij net niet tot zijn eigen hoogtepunt was gekomen ver weg en genoot vooral nog van de gloeiende warmte en Nish dichtbij.
          Even bleven ze liggen, genietend van elkaars warmte. Tot het moment dat Yrla zijn huid voelde trekken, aangezien Nish hem flink geraakt had. “Ik ga even douchen.” Yrla moest zijn keel even schrapen, zijn stem klonk lichtelijk schor.
          ”Ga je mee?” vroeg hij met een halve grijns.

    Nish
    Nish was al een beetje in de roes die zowel de drank als de seks hadden veroorzaakt. Waarschijnlijk maakte een douche hem weer wakker, al kon dat geen kwaad. De avond was nog niet voorbij en hij wilde toch op zijn minst dat zijn vriend hetzelfde zou ervaren als hij.
          ‘Ga maar alvast,’ zei hij met halfgesloten ogen. ‘Ik kom zo.’
          Hij vond het nu eenmaal leuk om Yrla met zijn gave te kunnen overvallen.

    Yrla
    Yrla drukte een kus op Nish voorhoofd. Daarna klom hij over de jongen heen, trok een onderbroek en een handdoek uit zijn kast. Even keek hij vlug op de gang. Het feest beneden was nog in volle gang, dus hij kon vast douchen. Snel stak hij de gang over naar de badkamer. Hij hing zijn handdoek op en pakte de douche net om het wandje.
          De warme stralen waren stiekem ontzettend welkom. Genietend sloot Yrla zijn ogen, terwijl hij de douche zo warm mogelijk zette dat zijn huid lichtjes rood kleurde. Hij zeepte even het plakkerige spul van zijn borst af, voor hij met een zucht onder de warmte bleef staan.

    Nish
    Nish bleef nog vijf minuten liggen. Of misschien waren het er wel tien – hij lag eigenlijk wel erg lekker. Tot hij het al zag gebeuren dat Yrla terugkwam en hij stommelde gauw zijn bed uit, sprak zijn gave aan en liep naar de badkamer toe. Het opendoen van de deur was het meest riskant, gelukkig had Yrla zijn ogen dicht. Het klaterende water verhulde zijn voetstappen en Nish liep naar zijn vriend toe, ging achter hem staan en plaatste een paar kussen op zijn schouder, voor hij zijn handen om zijn heupen liet glijden.

    Yrla
    Het was haast alsof hij Nish kussen nog kon voelen op zijn schouder, zijn handen nog langs zijn heupen voelde strijken. Het liet even een rilling langs zijn rug lopen en schroefde zijn opwinding weer op. Door zijn hoofd schoot de fantasie dat Nish hem hier gevolgd was, zijn handen over zijn huid zou laten glijden en hem daar beneden vol zou pakken.
          Gelijk daarop voelde hij iets om zijn pik klemmen. Yrla haalde even snakkend naar adem en keek even naar beneden. Hij zag niets. Toch was het alsof iemand hem vast had en eraan trok. Was zijn fantasie zo scherp?
          Nee wacht… “Nish?” vroeg hij zacht.

    Nish
    Nish grinnikte zacht, waarna hij Yrla net onder zijn haargrens kuste. ‘Verwacht je iemand anders dan?’
          Met één hand bleef hij Yrla’s heup omklemmen, zijn andere had hij om Yrla’s erectie geklemd. Terwijl hij de jongen aftrok, voelde hij zijn eigen opwinding weer wakker worden. Doordat ze even lang waren, duwde hij op de meest geile plek zacht tegen zijn vriend aan, wat hem alleen nog maar meer opwond.

    Yrla
    “Nee,” zei hij vlug, met het schaamrood op zijn kaken. Hij wist niet of hij zijn fantasie met Nish kon delen, al was hij wel ineens uitgekomen. De jongen zou het vast grappig vinden.
          Yrla verloor de woorden echter op zijn lippen. Even haalde hij happend naar adem, terwijl hij zijn opwinding terug voelde opbouwen. Ergens wilde hij zich omdraaien, Nish zoenen. Maar de jongen had hem zo in zijn greep dat Yrla als bevroren vast stond aan de grond.

    Nish
    Nish liet zachtjes zijn tanden in de overgang tussen Yrla’s nek en schouder zakken. Zijn vingers drongen in Yrla’s heup en zijn hand ging in een stevig tempo op en neer. Er dreef alweer een waas door zijn hoofd en op het moment begon hij zichzelf een egoïstische zak te vinden. Hij schiep wat meer afstand, zodat zijn stijve lul niet langer verlangend tegen Yrla’s achterwerk drukte; een gevoel dat al zijn gedachten lam leek te leggen. Hij duwde zijn eigen erectie opzij en liet zijn voorhoofd hijgend tussen Yrla’s schouderbladen rusten, terwijl hij zijn linkerhand nu ook naar voren liet glijden en Yrla’s ballen masseerde. Dat leek hem over het randje te duwen, want zijn hoofd zakte extatisch achterover. Nish liet de nu overgevoelige delen van Yrla’s lichaam los en sloeg zijn armen om Yrla’s middel, wederom een kus in zijn nek drukkend. ‘Fuck,’ mompelde hij. ‘Dat was zo fucking sexy.’ Er kwam een scheve grijns om zijn lippen. ‘Of was het voor jou eerder creepy?’ Nish realiseerde zich nu pas weer dat Yrla hem helemaal niet kon zien – al had hij vast wel geflakkerd door de opwinding – en hij liet de onzichtbaarheid van zich afvallen.

    Yrla
    Yrla moest eerst bijkomen voor hij Nish kon antwoorden. “Wel, ik dacht eerst dat mijn eigen hoofd me voor de gek hield,” gaf hij lichtelijk beschaamd toe. Hij draaide zich om in Nish armen, daarbij de douchestralen vermijdend. Hij drukte een lange kus op Nish lippen. “Maar het was echt fucking lekker.”

    Nish
    Nish grijnsde. Zijn hart leek wel een warm bad dat over dreigde te stromen. ‘Dan moeten we er maar een gewoonte van maken.’


    Every villain is a hero in his own mind.

    ✓ Vienna - Safira

    Vienna
    Ze had het de hele avond proberen te negeren, maar het leek wel alsof haar aandacht als een magneet naar de andere groep werd getrokken. Elk lachje dat uit Fayrs mond kwam, sneed als een mes door haar heen. Het feit dat ze lol had met de anderen, dingen deed die ze nog nooit gedaan had waren misschien nog wel de grootste klap in haar gezicht. Zeker omdat het juist de personen waren waar Vienna niet zo goed mee op kon schieten; Fire, Jester, Onyx en Kris. Vienna probeerde het zo goed mogelijk te negeren, de pijn die het veroorzaakte weg te drinken, lol te hebben met Safira en de anderen. Maar het hielp niets.
          Ze was zich super bewust van het feit dat haar beste vriendin aan de andere kant van de kamer lol aan het maken was, zonder haar. Lol kon maken met anderen, terwijl ze haar al meer als een week als oud vuil aan de kant schoffelde.Terwijl elke keer dat Vienna het vroeg of ze iets wilde doen, of ze mee wilde naar dit feest, ze een nee had gekregen. Vienna wist niet wat ze precies fout had gedaan of waarom Fayr zich als een complete bitch gedroeg. Maar één ding had Fayr haar nu overduidelijk in haar gezicht gewreven: Ze waren geen vriendinnen meer.
          De pijn was zo scherp dat door de alcohol haar verdriet omsloeg in verbittering. Dit verdiende ze niet. Ze was altijd goed geweest voor Fayr. Natuurlijk hadden zij ook hun ruzies gehad, maar niet zo erg dat ze dit verdiende… Om als vuil aan de kant gegooid te worden. Vienna voelde langzaam de woede in haar opbouwen, terwijl ze haar ogen niet meer los kon krijgen van haar vriendin. Het was alsof donkere wolken langzaam in haar hoofd kropen. De greep op haar glas versterkte zich steeds erger, haar gave gonzend onder haar huid. Vienna ging zo op in haar woede dat ze niet door had dat iemand haar naam twee keer noemde, dat langzaam om haar heen kleine dingen begonnen te zweven.
          Een knal en scherpe pijn haalde Vienna terug naar het hier en nu. Geschrokken keek ze naar haar hand, waar eerder nog een glas wijn had gezeten. Het materiaal had de kracht die ze erop uitgeoefend had niet aangekund en was in haar hand gesprongen. Bloed golfde over haar huid heen.”Fack,” gromde ze. Vienna stond vlug op, te vlug, want ze wankelde direct op haar voeten heen en weer en zakte weer door haar benen heen. Ze voelde haar maag golven. Safira ving haar gelukkig op en Vienna bood haar even een korte glimlach.

    Safira
    ‘Vie!’ Verschrikt pakte Safira het meisje bij de pols vast. Haar vingers bloedden behoorlijk en ze bracht haar gauw naar het keukentje toe. Daar spoelden ze met lauw water Vienna’s hand schoon om de sneeën te kunnen zien. Haar huid kleurde alweer gauw rood. ‘Nou, dit lijkt me een mooi moment dat die zogenaamde vriendin van je stopt met je ghosten.’

    Vienna
    “Ik red me best prima zonder haar,” mopperde Vienna. Ze liet haar andere hand boven de sneden zweven en probeerde de pijn te negeren. Vienna sloot even haar ogen en concentreerde zich op het glas wat nog achter in haar hand moest zijn blijven zitten. Ze verbeet de pijn die ze voelde bij het bewegen van het glas. Het bloeden werd al minder heftig, waardoor Vienna beter zicht kreeg op de krassen. Heel diep waren ze niet.
          ”Volgens mij zit de EHBO-DOOS in de kast daaronder.” Het ding was vast nog nooit aangeraakt. Meestal ging iedereen naar Fayr voor genezing, maar Vienna vertikte het nu gewoon om het meisje om hulp te vragen. Desnoods liep ze zelfs het terrein op en vroeg de school om hulp als het echt niet stopte met bloeden. Maar zo ver zou het vast niet komen.

    Safira
    Stiekem had Safira wel zin gehad in een confrontatie, maar ze pakte braaf de ehbo-kist, zette hem op het kleine aanrecht en vond een paar pleisters die ze over de sneden plakte. ‘Tada!’

    Vienna
    “Zie! Dit kan ik ook prima oplossen met mijn nieuwe vriendin,” zei ze met een grijns, terwijl ze een arm om Safira heen sloeg. Even keek ze over haar schouder en toen terug naar Safira. “Mag ik vanavond bij jou slapen?”
          De vraag was eruit voor ze er erg in had. Alleen slapen leek haar niet echt wat met alles wat er gebeurde, maar samen met Fayr op de kamer wilde ze nu ook niet meer.

    Safira
    Safira wilde zeggen dat zij ook wel bij Vienna kon gaan slapen – puur om die Fayr een beetje te kunnen uitdagen – maar er was nu een extra kamer over dus dat zou niet echt een boeiende confrontatie worden. ‘Ik vind het best.’ Haar blik flitste even naar Fox, die verderop tegen Kris aan hing. ‘Al heb ik luidruchtige buren. Ik denk zeker vannacht.’

    Vienna
    Vienna volgde de blik van Safira. Ai, daar zat ze ook niet echt op te wachten. Maar goed, nog altijd beter dan Fayr op het moment. “We kunnen ook in de lege kamer van Fersephone gaan liggen? Dan slaap jij ook beter vannacht.”

    Safira
    Safira grinnikte. ‘Ja, dat lijkt me een beter idee.’


    Every villain is a hero in his own mind.