[RPG • 0] Experium|| 50 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox grijnsde. ‘Nou ik vind dat je wel wat poezigs hebt.’ Hij gaf zijn vriend een knipoog en hees zich op de rand van het bureau. Hij liet zijn blik over Jester heen glijden. Hij zag er nog steeds moe uit, maar niet zo erg als de voorgaande dagen. Wat ook logisch was – de mentale wonden waren niet zo snel te genezen als de fysieke ‘En, wat is het eerste dat je gisteren wilde doen toen je het weer helemaal deed?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester liet zich terugvallen in de bureaustoel en trok een mondhoek op. 'Bestaan, telt dat?' Hij schudde even zijn hoofd. 'Weg van hier, in ieder geval. We zijn naar buiten gegaan, lekker bij het meer in de zon gaan zitten. Dat was fijn.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Klinkt goed,’ zei Fox met een glimlach. Het was misschien iets simpels, maar dat maakte het niet minder fijn. Hij voelde een steek in zijn maag. En zelfs zoiets simpels kan ik niet met mijn eigen vriend doen. Misschien dat ze vanavond samen naar de sterren konden kijken, net als vroeger. Zijn gedachten dwaalden weer af naar de twee jongens in de kamer iets verderop. ‘Weet jij waar het over gaat?’ vroeg hij zacht aan Jester.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester knikte met zijn hoofd richting Nish.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Hij ging hem in elkaar slaan ja,' mompelde Fox. 'Vanwege Nish. Maar volgens mij was dat niet de reden dat ik er niet bij mocht zijn.' Hij sloeg zijn blik neer en zweeg even. 'Heeft Onyx weleens iets voor jou achtergehouden?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Een paar keer,' antwoordde Jester, met toch wel een naar voorgevoel in zijn maag. Had Fox het door dat Kris ergens over zat te liegen? Zie je wel. Hij had het toch gezegd, vanaf het begin al, en gisteren weer. Jester wierp een aarzelende blik op zijn vriend en vroeg toen toch, 'Hoezo?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ergens luchtte het Fox wel op dat Onyx blijkbaar ook weleens dingen voor Jester achterhield, al kon hij niet om het feit heen dat Kris en hij drie jaar samen waren geweest. Dat was veel langer dan Jester en Onyx.
      ‘Nou ja, ik weet het niet precies. Het is gewoon een gevoel. En natuurlijk snap ik wel dat het even gaat duren voor hij me dingen toevertrouwt, aangezien hij niet eens meer ben wie ik ben, maar nu ik erover nadenk, is het gewoon alsof onze relatie een soort dimensie mist. Zoals Onyx en jij altijd samen dingen oplossen… dat hadden wij niet. Kris loste alles vaak alleen op – voor mij – en ik vond dat nooit erg maar nu hij zelf met dingen kampt… wil ik hem ook zo graag helpen.’ Hij sloeg zijn ogen neer en zuchtte zacht. Hij wreef in zijn ogen, die opeens begonnen te jeuken. ‘En ik weet niet eens of we ooit nog op ons oude niveau terugkomen. Hij herinnert zich zijn gevoelens voor mij niet, maar wel voor Onyx, en wat als hij straks ondervindt dat hij de afgelopen dagen toch niks vond?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Fox...' Jester reed de bureaustoel iets dichterbij en tikte met zijn knie het onderbeen van zijn vriend aan. 'Maak jezelf niet zo gek met al die kopzorgen, joh. Hij gaat echt niet zomaar als een blok voor Onyx vallen, zeker niet nu die zijn Scary Vibes op honderd heeft staan. En Kris is je niet vergeten—niet echt. Morgen of overmorgen ben ik er doorheen, wacht maar.'
      Het voelde naar om zijn vriend zo voor te liegen en Jester wierp een ongemakkelijke blik op de deur. Verder advies op Kris gebied was vanuit zijn hoek nogal twijfelachtig, want tot nu toe hadden ze op twee compleet verschillende golflengtes gezeten. Met opzich wel overeenkomende instellingen, maar qua uitvoering... Kris was Onyx niet, dat was wel duidelijk.
      'Kweetniet of je verder iets opschiet met advies van mij,' zei hij daarom uiteindelijk maar ook, en hij haalde een hand door zijn haren. 'Kris inschatten is blijkbaar niet zo m'n ding. Het enige wat ik eigenlijk kan bedenken...' Hij aarzelde. 'Ik weet niet of je dat wel wil horen, laat staan of je er nog iets mee opschiet.'

[ bericht aangepast op 20 april 2022 - 14:44 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox wilde niet aan Jesters kunnen twijfelen – daar had hij helemaal geen reden toe. Toch was Zebediah ontzettend sterk. Zou Jester echt zomaar zijn opdracht kunnen verbreken? Hij dacht niet dat Zebediah het zou toelaten. Misschien dat hij een deal met Zebediah kon sluiten, dat hij Kris’ herinneringen kon terugverdienen.
      Maar pas als Jester het echt niet kan, natuurlijk.
      Toch bracht het hebben van een plan B toch een beetje rust en hij schonk zijn vriend een vermoeide glimlach. ‘Ik kan niet wachten.’       Hij overdacht Jesters verdere woorden. ‘Hoezo is Kris inschatten niet je ding?’ Hij beet op zijn lip. ‘Heb je er spijt van dat je hem hierheen hebt gehaald? Door… wat er gisteren is gebeurd?’
      Was dat wat Jester bedoelde? Wat Fox niet zou willen horen en waar hij niets mee zou opschieten? Zijn maag kromp samen bij die gedachte.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Wat? Nee, natuurlijk niet.' Jester schudde zijn hoofd en leunde achterover. 'Hij... wordt alleen zo snel kwaad als ik tegen 'm praat. Nogal eigengereid. Koppig. En zeker ook getraumatiseerd, maar van dat label wordt hij zeer chagrijnig en ik ben blij dat hij het nu niet kan horen en dat Onyx nu die Scary Vibes trotseert, en ik niet. We matchen niet echt, denk ik. Anders dan bij Onyx heb ik echt geen idee wat nog net wel kan en wat niet. Dus ik kan je wel advies geven van wat je zou kunnen doen om hem te helpen, maar denk dat je daar sneller ruzie mee krijgt dan een goed gesprek.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Bij Onyx heb je dat ook moeten leren, toch?’ Fox wreef met zijn duim over de inkt op de binnenkant van zijn arm. ‘Hij is inderdaad getraumatiseerd. Gisteren…’ Zijn stem haperde en hij zoog op zijn onderlip in een poging de tranen te verbijten. ‘Eerst wilde hij het me niet laten zien. Maar zijn hele bovenlichaam is bezaaid met littekens en er waren ook nog verse wonden. Hij kon er zelf nauwelijks naar kijken. Hopelijk… hopelijk kan Fayr dat binnenkort weghalen. Ik bedoel – aanvaardt hij hulp. Van Fayr.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Na even aarzelen liep Onyx naar de het bureau toe en hees zich erop. Het ding kraakte onder zijn gewicht, maar het was nou ook weer niet zo beroerd met de school gesteld dat het ding zou instorten. Het voelde onwerkelijk dat Kris net inderdaad bijna onverschillig had opgemerkt dat hij vroeger inderdaad gevoelens voor hem had gehad. Dat ze blijkbaar eens bijna met elkaar gezoend hadden. Onyx kon zich het moment niet meer voor de geest halen. Even dwaalde zijn blik naar Kris’ lippen af, bleef hangen op zijn piercing. Behalve dat hij zich afvroeg hoe het zoende met iemand die zo’n ding in had, stond het idee om met Kris te zoenen hem niet echt aan. Met niemand behalve Jes. Die realisatie liet hem zwakjes glimlachen. Snugger was hij inderdaad niet geweest. Vaag herinnerde hij zich een missie om te ontdekken of met Jester zoenen nou fantastisch was, of dat zoenen in het algemeen dat was.
      Kris’ opgetrokken wenkbrauwen brachten hem terug naar het hier en nu. ‘Ik hoef alleen maar rooie te zeggen of je staat al te zwijmelen.’ Ondanks de spottende toon, zag hij een zweem van een grijns om Kris’ lippen. ‘Geen wonder dat Maaya hem dood wil hebben.’
      ‘Ze zegt dat het komt door Zebediah. Dat die ervoor heeft gezorgd dat ze aan niets anders meer kan denken. We gaan vanmiddag de opdracht proberen te verbreken, dan weten we meteen of we dat kunnen.’ Peilend bekeek Onyx Kris’ gezicht. ‘Dan kunnen we meteen doen alsof die van jou ook is verbroken.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het waren maar een paar zinnen die Onyx sprak, maar daarin zag hij al zo’n verschil met de jongen die hij vroeger gekend had. Het woordje we kwam er zo ontzettend natuurlijk uit dat het een ander niet eens zou opvallen, maar Kris kende hem als iemand die veelal op zichzelf was – zeker nadat de afdelingen waren gekomen. Nu leek hij echter helemaal zijn plaats te hebben gevonden. Niet alleen door zijn relatie met Jester, ook door de vrienden die hij wél vertrouwde.
      Zelfs Nish. Terwijl hij mijn leven heeft verwoest.
      Hoewel het Kris ergens ook beangstigde om deel van iets uit te maken, voelde het tegelijkertijd als een enorme geruststelling dat er een we was. Een we waar hij ook bij hoorde. Jester had dat ook al wel laten doorschemeren, maar vanuit zijn leiderspositie was dat toch anders.
      ‘Wil je de zogenaamde geheugenbarrière wel opheffen?’
      Kris schrok van Onyx’ vraag – zijn gedachten waren nog niet zo ver in het gesprek meegegaan. ‘Hoezo?’ Toch kon hij het niet opbrengen om Onyx aan te kijken. Hij raakte een gevoelige snaar.
      ‘Je moet praten over de afgelopen jaren. Met Fox. Daar ben je een stel voor. Dus dat je je hem zogenaamd niet herinnert, geeft je een mooi excuus om dat nog niet te hoeven doen.’
      Kris wendde zijn blik af. Eigenlijk had hij daar helemaal niet bewust bij stilgestaan, maar misschien sloeg Onyx toch wel de spijker op de kop. Érgens was Zebediahs actie inderdaad een fijn instrument om zulke gesprekken op afstand te houden. Om zijn eigen herinneringen op afstand te houden.
      ‘Ik heb dingen gedaan waardoor hij me zal haten,’ mompelde Kris.
      ‘Ik heb iemand met een bezem verkracht, iemands gezicht met een mes verminkt en Jesters hart nog net niet letterlijk uit zijn borstkas gerukt – en dat zonder het excuus van drie jaar opsluiting bij ’s werelds grootste klootzak. Als Jes nog van mij kan houden, kan Fox ook nog van jou houden.’
      Kris kon het niet helpen dat hij gniffelde. ‘Nou, je shit met anderen delen gaat jou duidelijk niet moeilijk af.’
      ‘Dat was tot een paar weken terug ook wel anders. Nog steeds wel, soms. Maar serieus Kris – ik mag dan soms wel een bord voor m’n kop hebben als het op zulke shit aankomt, ik bedoel mijn vriend deed een complete serenade en een ander moest het voor me uitspellen dat we toch wel iets meer dan vrienden waren – maar op Fox’ voorhoofd staat zo’n beetje geschreven dat ie onvoorwaardelijk van je houdt. Maar als je echt je mond houdt over de afgelopen jaren, duw je ‘m straks weg. En geloof me, hij is al door genoeg mensen weggeduwd, steeds als hij dacht dat hij weer een beetje gelukkig kon worden.’
      Het was gek om zulk advies van iemand te krijgen. Ongevraagd nog wel. Van iemand waarvan hij nooit gedacht had dat die hém goed kende, laat staan Fox.
      Kris schrok toen Onyx opeens een hand op zijn schouder legde. ‘Ik ben nou niet echt een knuffelaar. Maar weet ik veel, als je een vriend nodig hebt ofzo…’ Onyx keek hem aarzelend aan. ‘Zou mooi zijn als we elkaar een tweede kans konden geven toch?’
      Zijn woorden troffen Kris. Onyx was nou niet echt een vergevingsgezinde jongen, dat had-ie in elk geval dacht. Toch wilde hij hun vriendschap een tweede kans geven, zelfs zonder aan te dringen op wat het geheim was wat een wig tussen hen gedreven had.
      Starend naar de hand op zijn schouder, mompelde hij: ‘Ze werd verkracht. Maaya. Door Barnes. Ik zag het per ongeluk en heb hem gedood.’ Hij wierp Onyx een korte blik toe. ‘In steen veranderd en daarna vergruisd. Dat zou ze tegen het bestuur zeggen als ik je niet liet gaan.’

[ bericht aangepast op 21 april 2022 - 17:00 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Kris had wel een punt gehad toen hij naar Onyx’ temperament hintte, waardoor Onyx ook niet had doorgevraagd. Niet op dit moment, nu het vooral om Nish draaide. Kris’ woorden kwamen daardoor volslagen onverwacht en een paar tellen staarde Onyx hem overdonderd aan.
      ‘Maaya? Verkracht?’ De woorden sijpelden moeizaam binnen.
      En die vreselijke daad had ze gebruikt om hém te kwetsen? Verdwaasd schudde hij zijn hoofd. Dat ze toen al zo doortrapt was geweest… hij wilde er gewoon niet aan geloven.
      Niet toen ze zijn beste vriendin was. Toen hij haar meer vertrouwde dan wie dan ook – toen hij nog door het vuur voor haar zou zijn gegaan.
      ‘Had ze niet… gewoon een affaire met die gast? Waardoor je haar… grote liefde vermoordde?’
      Wraak was een beter motief. Wraak kon hij begrijpen.
      ‘Ik zei toen toch dat ik haar had zien huilen? Dat kwam ook daardoor. Het was niet… gewillig, Onyx. Hij moet haar ergens mee onder druk hebben gezet.’
      Onyx snoof spottend. ‘Nou, daar heeft ze dan een goede lering uit getrokken.’ Hij wreef over zijn voorhoofd. Het ongeloof was zo groot dat het hem gewoon niet lukte om deze woorden als waarheid te accepteren. Jaloezie was gewoon zo’n… stompzinnig motief.
      Zeker omdat zij daarna ook de vriendschap verbrak. Verdomme – ze had hém zelfs een verkrachter genoemd. Een paar keer haalde hij diep adem en blies hij die weer uit. Kris had gelijk – hij wilde maar wat graag naar de campus van de Rhino’s stormen en zonder nadenken zijn gevoel volgen.
      ‘Ik zei dat ze de pot op kon,’ antwoordde Kris. ‘Dat ik haar dan gewoon in een steenpilaar veranderde. En toen liet ze het litteken op haar handpalm zien en vertelde ze over jullie bloedband. Dat als ik haar wat zou aandoen, jij het ook zou ontgelden.’
      Onyx’ vingers verkrampten. Hij wilde iets kapotslaan.
      Wat moest hij hier nu mee? Hij wilde dat ze van de campus verdween, dat hij haar nooit meer hoefde te zien. Blijkbaar was ze altijd al zo gek als een deur geweest – al ver voordat hun vete losbarstte en hij haar traumatiseerde. Hij zou haar nooit kunnen vertrouwen.
      Jes zou nooit veilig zijn – en Jes zou het ook nooit goedkeuren dat hij haar uit de weg ruimde. Hij durfde het niet eens te opperen. Vanuit zijn ooghoeken keek hij opzij naar Kris.
      ‘Zou het je voldoening geven om haar ook te vergruizen?’
      Kris beet op zijn piercing. ‘Wil je dat ze verdwijnt?’
      Met zijn handpalmen wreef Onyx in zijn ogen. ‘Ik weet het niet. Ik weet niet of Jes…’
      Daarmee kan leven? Mij ermee zou laten leven? Het me zou vergeven?
      ‘Ik kan het niet weer verneuken. Niet door haar.’
      ‘Als je echt wil dat ze verdwijnt kan ik wel helpen. Als je denkt dat ze een gevaar voor Jester vormt. Maar ze kan hem wel dood wíllen – dat wil niet zeggen dat het lukt. Zo’n dodelijke gave heeft ze niet.’
      ‘Maar ze is krankzinnig. Jes en ik… we hebben ook geheimen. En als ze daar achter komt…’ Zuchtend wreef hij weer over zijn voorhoofd, waar een bonkende hoofdpijn opkwam. ‘Shit man.’
      Maaya was niet dom. Als ze het wilde, kon ze best achterhalen dat zowel Dezi als Tony een grafhekel aan hem hadden. Misschien schakelde zíj Klaus wel in.
      ‘Denk erover na. Als je wil dat ze verdwijnt, help ik je.’
      Onyx wierp een blik in Kris’ bizarre ogen. Normaal was hij omringd door mensen die moord úít zijn hoofd praatten en het was wereldvreemd om dit nu te horen. Hij realiseerde zich dat het Kris nauwelijks iets had gedaan toen hij zijn misstappen net had opgesomd. Dat hij iemand met een bezem had verkracht, dat hij iemands gezicht met een mes had bewerkt… Kris was daar compleet onverschillig over.
      Hij heeft duidelijk sociopatische trekjes. Is daarmee plannen beramen nu echt verstandig?
      Ietwat ongemakkelijk knikte hij. Het leek hem beter om een ander onderwerp aan te snijden. ‘En dit alles had je aan Nish verteld, en die heeft je aan het bestuur verraden toen Zebediah daarom vroeg.’
      Kris boog zijn hoofd. Zijn kaken verstrakten.
      Onyx verschoof iets op het bureau. ‘Als ik in jouw schoenen had gestaan, had ik z’n nek ook om willen draaien. Het was gewoon echt een klotestreek, Nish is de laatste die dat zal ontkennen. Maar het is wel meer dan drie jaar geleden. Hij heeft nieuwe vrienden – en ik ben een van die vrienden. Hij trok me uit een heel diep dal en ik ga je hem niet laten afmaken, hoe kwaad je ook op hem bent. Terug naar zijn eigen kamer kan hij niet, dus hij blijft hier. Het is aan jou of je hier ook blijft of dat je, weet ik veel, in het bos gaat zitten. Met die gave van je zit je in elk geval droog.’ Onyx haalde zijn schouders op. ‘Ik ben er oké mee als je hem een paar flinke klappen geeft, maar zodra het kritiek wordt grijp ik in, want Fayr kan hem op het moment niet helen. Dus je gaat gewoon met ‘m op de vuist met die halsband om, of je gaat weg uit de campus.’ Hij keek Kris indringend aan ‘Het is aan jou.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dat zag Jester zo gauw nog niet gebeuren. Gisteren hadden ze dan wel samen zitten schaken, maar daar leek ook nog niet echt een verklaring voor. 'Misschien,' zei hij, maar erg overtuigd klonk het niet. Jester trok zijn knie op en sloeg een arm eromheen. 'Ik vraag me af, Fox... Weet je überhaupt al wat je gaat zeggen als hij wél iets vertelt?' De rode viltstift op het bureau lag recht en Jester tikte hem weer scheef, en haalde toen zijn schouders op. 'Ik vond het ingewikkeld om met je over Clive te praten. Je was niet zo boos als ik. En dat... zal je waarschijnlijk nu ook niet zijn. Kris wel. Die gaat bitter zijn, en hatelijk—en daar heeft hij alle recht toe. Hij zal er geen problemen mee hebben als Zebediah sterft. Ik denk eigenlijk zelfs dat hij er voldoening uit zal halen om het zelf te doen.'
      Eindelijk keek hij op. Dit was iets waar Onyx en hij het ook niet echt over eens waren, maar de woede van Onyx was plaatsvervangend, niet persoonlijk. Zelfs wetende dat hij Kris niet goed kon inschatten, twijfelde Jester er niet meer aan dat de jongen Zebediah dood wilde. Dat het op zijn minst een reflex zou zijn als hij hem weer zag, net zoals gisteren bij Nish. En dat het in beide gevallen misschien niet eens uitmaakte of Fox dat ook wilde of niet.
      'Wat ga je daarop terug zeggen?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.