[RPG • 0] Experium|| 50 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ik weet ook wel dat het niet makkelijk zal zijn om over hem te praten,’ mompelde Fox, zonder Jester aan te kijken. ‘Hoe denk je dat het voor mij is? Ik was sámen met degene die hem heeft opgesloten, die hem heeft gemarteld. Ik had séks met hem, terwijl hij precies wist waar Kris was en hoe erg hij dat zou vinden.’ Fox wreef in zijn ogen toen die begonnen te jeuken. ‘Ik heb ook geen flauw idee hoe ik dát tegen hem moet zeggen, maar ik kan het toch niet verzwijgen? En zal ook wel niet de juiste woorden hebben als hij verteld wat er gebeurd is, maar het gaat er toch vooral omdat ik luister? Dat hij het aan me kwijt kan?’ Door een waas van tranen keek hij Jester aan. ‘Toch?’ vroeg hij zachtjes. ‘Of – of moet ik wel verzwijgen wat er tussen Zebediah en mij is gebeurd?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Nee,' vond Jester, die heel even nodig had om de juiste woorden te vinden bij dat onderbuikgevoel. 'Het gaat niet leuk zijn om te zeggen en voor hem helemaal kut om te horen, maar jij kon daar niets aan doen, Fox. Je wist het niet, je wist van níks. Voor hetzelfde geld was Kris wel dood geweest, was je niet op Zebediah maar op een ander verliefd geworden en verder gegaan met je leven. Je wist het niet. Niets van wat Zebediah heeft opgefuckt is jouw schuld.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox’ ademhaling brandde in zijn borst, in zijn keel.
      Nee, dat had hij allemaal niet geweten. Maar hij dacht niet dat Kris ooit zou geloven dat hij ergens diep vanbinnen níét had geweten dat Zebediah geen goed mens was. Hij haalde een paar keer diep adem in een poging zichzelf weer onder controle te krijgen.
      Door hun schakel met Zebediah zou niets ooit meer hetzelfde zijn tussen hen. Die jongen had in hen beiden iets kapotgemaakt. Vroeger waren ze als twee puzzelstukken geweest die perfect in elkaar schoven. En nu… Nu was het nog maar de vraag of ze nog steeds in elkaar pasten.
      Kan je het ons laten vergeten?’ vroeg Fox aarzelend. ‘Als we dat zouden willen? Wat Zebediah hem heeft aangedaan. En – en wat ik met hem heb gedaan?’
      Dan zouden ze met een schone lei kunnen beginnen, zonder dat Zebediah hun relatie op zo’n manier bevuild had dat het nooit meer helemaal schoon zou worden.

[ bericht aangepast op 24 april 2022 - 22:33 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onwillekeurig schoof Jester een stukje achteruit. Het hen laten vergeten? Dat— betekende hele járen uitwissen. Trauma's ongedaan maken, gedachtepatronen verleggen, nieuwe en valse herinneringen maken. Dat zou weken kosten, als hij het überhaupt wilde doen. Maar als hij weigerde... Stond Fox dan straks te twijfelen als Zebediah het hem wel aanbood? 'Het is me tot nu toe nog niet geleerd,' antwoordde hij ongemakkelijk. 'Ik zou het Cackle kunnen vragen. Maar wat dan, Fox? Al die tijd vullen met andere herinneringen? Dingen die niet echt zijn?'
      Hij schudde zijn hoofd. 'Zelfs Zebediah kan dat niet. Het zijn niet alleen de herinneringen aan hem, het is alles wat je sindsdien gevormd heeft als persoon. Vroeger of later ga je erachter komen dat er aan die herinneringen gesleuteld is; of het nu de buitenwereld is die je komt vertellen dat je jarenlang een relatie had met een Lion genaamd Fox tot iemand je dat liet vergeten, of als je diep vanbinnen aanvoelt dat er iets niet klopt en dat er dingen missen. En zodra dat gebeurt... Stel je voor dat Zebediah daarachter komt. En mijn overtuiging alleen maar op bepaalde plekken in stand houdt, maar jullie vertelt dat ík het was die Kris zo lang gevangen hield? Het is immers mijn overtuiging in jullie hoofd, en zijn aanpassingen hoeven jullie toch alleen maar lang genoeg te geloven om Onyx en mij af te maken.'
      Jester wreef zijn vingers langs elkaar. Hij wilde zijn vriend niet teleurstellen, maar wat hij vroeg was... onmogelijk? Onwerkbaar? Onmenselijk? Of was het onmenselijk om het niet te willen proberen en mensen te laten leven met hun trauma. Hij wist niet van onderzoeken die gekeken hadden naar de gevolgen van amnesie op PTSD. De gewone wereld kon mensen niets zomaar laten vergeten.
      Misschien is dat de manier om dit voorstel aan Cackle en het bestuur te pitchen.
      Misschien als hij samenwerkte met Fayr—nee.
      Nee.
      Het kon toch niet? Je wiste zóveel uit. Wat bleef er dan van mensen over? Hoelang konden ze in die andere werkelijkheid blijven geloven? Wat gebeurde er als de overtuiging brak, zomaar en uit het niets, en je dan ineens overspoeld werd met jarenlang herhaaldelijke emotionele en fysieke mishandeling? Wat doet zoiets met je hoofd, met je sanity? Nu had Kris copingsmechanismen, en Fox ook. Of die gezond waren was tot daaraan toe, maar voor nu werkten ze genoeg om nog enigszins te kunnen functioneren. Als die er niet waren, maar het trauma wel?
      Wat als hij het niet probeerde?
      Was dat echt door die koele logica, of eigenlijk ook omdat hij het niet wilde? En was dat egoïstisch of opkomen voor zijn eigen overtuiging? Hij wilde toch niet iemand zijn die zoiets ingrijpends gewoon deed, gewoon uit zijn mou.... Wat als hij Clive kon laten vergeten dat Zebediah bestaan had?
      Maar zelfs Dezi draaide door.
      Maar die had een kill-order mee. Was er een kans dat het anders gewerkt zou hebben? Niet met de rest van de wereld die haar nog herinnerde als een would-be-moordenaar, maar als Kris en Fox alles vergeten waren, en Nish misschien ook... Nee, was hij nou gek geworden. Straks ging er iets mis en zag niemand een aanval aankomen. Ondanks dat het zoveel mensen van hun trauma zou— Leuk of niet, het vormde je als méns. Dat kon hij niet zomaar wegnemen, of veranderen. Toch?
      Goden, zijn hoofd deed pijn.
      'Ik wil het eigenlijk niet,' gaf hij uiteindelijk mompelend toe. 'Maar... Ik kan het misschien wel leren. Als jullie dat echt willen. Dan heb ik alleen wel tijd nodig.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Jester wilde het niet. Even sloeg er een golf teleurstelling over hem heen, maar diep vanbinnen wist hij heus wel dat het allemaal niet zo makkelijk was als het klonk. Dat gaf Jester ook al aan.
      ‘Ik snap het wel. Dat je het niet wil.’ Hij slaakte een zucht en staarde naar beneden. ‘Ik ben er vrij zeker van dat Kris het ook niet wil. Maar toch… Klonk het even mooi in mijn gedachten.’ Hij glimlachte triest. ‘Het voelt zo vreemd. Jarenlang was Kris terugkrijgen mijn allergrootste wens. En nu… Ben ik eerder angstig dan gelukkig. En ik weet wel dat het tijd kost.’ Hij beet op zijn lip. ‘Maar het is op Experium altijd de vraag hoeveel tijd we werkelijk hebben.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het idee dat Kris het waarschijnlijk toch niet zou willen luchtte enorm op, hoewel er stiekem en ergens heel ver weg ook wel een nieuwsgierig deel van hem wat teleurgesteld was. Wat als het wel zou kunnen helpen? Wat konden ze daar dan allemaal mee? Nu het idee in hem opgekomen was om het aan Cackle te vragen, voelde het toch ook wel een beetje stom om het niet eens te proberen. Stel nou dat ze het ineens wel ontzettend nodig hadden en hij kon het niet omdat hij het gewoon had laten gaan.
      Jester knikte zachtjes. Dat wist hij maar al te goed onderhand. 'Ik zou het niet voor hem achterhouden, je relatie met Zeb,' besloot hij. 'Straks probeert hij het nog tegen jullie te gebruiken en komt het veel naarder aan. En misschien kan je nog met Onyx praten, voordat je zo'n heftig gesprek met Kris aangaat. Onyx is ook boos. Woest. Misschien dat je op die manier er een beetje een beeld van kan krijgen hoe je daarop reageert, hoe het voelt als iemand zo hatelijk over Zeb doet.' Jester haalde zijn schouders op. 'Het is maar een idee.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Een paar klappen? Hoe wogen een paar klappen op tegen wat Nish hem had aangedaan?
      Maar weegt íéts op tegen wat hij heeft gedaan?
      Zelfs als hij hem vermoordde dan veranderde dat niets aan wat hij en Fox de afgelopen jaren hadden doorgemaakt. En hem doden kon hij niet – daarmee verwoestte hij meer levens dan dat van Nish alleen.
      Kris wendde zijn blik af. ‘Ik wil hem niet zien. Ik kan verdorie deze kamer amper uit, hooguit naar de gang. Hij moet hier gewoon vandaan blijven.’
      ‘Hij woont in de kamer tegenover de jouwe. Dat gaat dus niet.’
      ‘Maar wat moet ie daar?’
      ‘Hij heeft zich tegen Zebediah gekeerd. Jij hebt lang genoeg bij hem gezeten om te kunnen bedenken hoe Zebediah daarop gaat reageren.’
      Kris snoof. ‘Als hij dat al echt heeft gedaan. Zijn loyaliteit vliegt alle kanten op, het is maar net wat hem uitkomt.’
      ‘Jes heeft hem met zijn gave uitgehoord, en met waarheidsdrank.’
      Kris haalde zijn schouders op. ‘Dat zegt niets over een wisselvallige loyaliteit. Hij liet mij stikken. Hij liet Zebediah stikken. Waarom zou hij niet opnieuw van kant switchen als het hem te heet onder de voeten wordt?’
      ‘Dat mag hij je zelf uitleggen. Moet ik hem halen of ga je weg?’
      Kris vloekte binnensmonds. Alsof hem een reële keuze werd geboden. ‘Doe je best maar.’
      Hij was hier verdomme nog steeds een gevangene en de martelingen waren ook nog niet opgehouden. Het leek verdorie wel alsof Zebediah vanuit de schaduwen met een grijns toekeek. Misschien sturen ze me straks doodleuk wel naar hem terug.
      Iets wat verdacht veel op angst leek, hechtte zich aan zijn middenrif. Terwijl Onyx de kamer verliet, stond Kris op en ijsbeerde hij gespannen door de kamer. Hoewel hij helemaal niet wilde dat Fox hem zo zag, wenste een deel van hem wel dat hij er nu wel was geweest en dat hij zich niet zo verdomd alleen voelde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox zuchtte zachtjes en knikte. Daar had Jester wel gelijk in, als Zebediah het tegen hen gebruikte waren ze nog verder van huis. Hij wist niet echt wat voor gesprek met Onyx hij zich moest voorstellen. Voor hij daar iets over kon vragen, ging de deur open en stapte de zwartharige jongen naar binnen. Zijn blik schoot de kamer door en hij trok zijn wenkbrauwen op. ‘Waar is Nish?’
      ‘Hier.’ In de hoek van de kamer verscheen de Buffalo. Hij haalde een hand door zijn haar. ‘Sorry, ik had niet door dat ik verdween. Jullie gesprek voelde zo privé dat het vanzelf ging.’
      ‘Kris gaat ermee akkoord,’ zei Onyx voor Nish goed en wel uitgesproken was. Hij liep naar het bureau, trok een la open en haalde de halsband eruit.
      ‘Gaan jullie die op hem gebruiken?’ vroeg Fox verschrikt.
      ‘Om te voorkomen dat hij Nish onbedoeld weer als dartbord gebruikt.’
      Fox begreep de voorzorgsmaatregel, maar het zat hem toch niet lekker. ‘Kan ik niet meegaan? Dat – dat helpt misschien ook?’
      ‘Jij kijkt graag toe hoe je vriend iemand aftuigt?’
      ‘Nee.’ Fox grimaste. ‘Kijk jíj graag toe hoe je vriend wordt afgetuigd? Jij staat er toch ook niet voor je lol bij?’
      Onyx wisselde een blik met Jester en zweeg verder, alsof dit een besluit was dat Jester moest nemen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

God, Nish was hier al die tijd ook nog geweest. Ergens in zijn achterhoofd had hij het wel geweten, maar zeker ook omdat de jongen was verdwenen en Fox zulke moeilijke vragen stelde was Jester de Buffalo alsnog vergeten. Shit zeg, beter gaf hij die gast straks nog een knuffel ofzo. Waren ze... op knuffel-terms? Hij dwaalde van het onderwerp af, of niet. Ja.
      Jester wierp een blik op Fox en beet op zijn lip. 'Ik denk eigenlijk dat je beter hier kan blijven. Anders houdt hij zich misschien in en kan kan al die boosheid er niet echt uit.' Hij aarzelde even. 'Kris houdt er niet van kwetsbaar te zijn en deze woede komt vanuit verdriet, en hij heeft er ook nog eens geen controle over. Ik... Ik denk niet dat hij wil dat je dat ziet. Niet voordat hij daar klaar voor is.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox sloeg zijn ogen neer. Hij voelde verkeerd om dit Kris alleen te laten doorstaan. Hij… hij had ook geleden door Nish. Zelfs al kon Kris zich dat niet herinneren. Toch knipperde hij zijn tranen weg en gaf hij een halfslachtig knikje naar Onyx. Jester zou het wel weten. Eerst zette hij een paar passen naar het raam toe. Steunend met zijn ellebogen op de vensterbank, haalde hij zijn vingers door zijn krullen. Hoorde hij Nish straks hier schreeuwen? Zou Nish ook terugslaan? Zijn vingers verkrampten om zijn krullen. Eigenlijk wilde hij hier weg, wilde hij een stuk vliegen, maar het voelde alsof hij Kris dan in de steek liet. Die kan ook niet weg.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester stond op en sloeg een arm om Fox heen, en keek nog een keer over zijn schouder naar Onyx en Nish. Voor de tweede keer viel het hem op hoe strak en scherp het gezicht van zijn vriend stond, nog steeds. Net had het even verzacht, maar de Scary Vibes hingen nog steeds zinderend om hem heen. En misschien voor de eerste keer had hij er bewust ontzag voor.
      Dit hele gesprek, die confrontatie met Nish regelen—waar Kris waarschijnlijk ook alleen maar mee akkoord was gegaan omdat Onyx hem geen andere optie had gegeven. Jester kon de momenten zo ongeveer op één hand tellen waarop hijzelf die keiharde onverzettelijkheid gedeeld had, en dat was zelfs nog met zijn gave als back-up. Dit was anders. Dit kon hij niet.
      Onyx had Kris zover gekregen dat hij uit zijn eigen vrije wil een confrontatie aanging met Nish.
      Holy fricking hell.
      Trots gloeide op en Jester glimlachte, en gaf een knikje. Toen keerde hij zich weer tot Fox, terwijl de twee jongens wegliepen. 'Kris is niet alleen daar,' zei hij zachtjes tegen de Lion. 'Met Onyx hoeft hij niet zo voorzichtig te doen, en andersom wordt hij nu ook eindelijk eens een keer niet met ovenwanten behandeld. Misschien is dat eigenlijk wel wat hij nodig heeft om wat dingen eruit te krijgen en los te kunnen laten.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nish’ gave flakkerde. Hij was zo ontzettend zenuwachtig dat hij gal proefde. Zijn handen trilden en het liefst pakte hij die van Onyx vast.
      Hij deed het niet.
      Het waren maar een paar stappen naar Kris’ deur toe en toch hadden het net zo goed afpeigerende kilometers kunnen zijn. Vlak voordat ze er waren, draaide Onyx zich naar hem toe.
      ‘Ik doe hem eerst de halsband om.’
      Nish knikte aarzelend.
      Onyx legde een hand op zijn schouder, keek hem recht aan en gaf toen een kneepje. Verder zei hij niets. Iets als ‘ik zorg dat je niets overkomt’ was misschien op zijn plaats geweest, maar zijn eigen veiligheid was niet waar hij zich zorgen over maakte.
      Hij was bang voor Kris’ haat, voor zijn pijn, voor het schuldgevoel. Dat wist Onyx en daar waren niet echt opbeurende woorden voor. Hij moest er gewoon doorheen.
      Onyx ging naar binnen. Buiten zicht van Kris leunde Nish tegen de muur. Hij sloot zijn ogen een moment en dacht terug aan het gesprek dat niet voor zijn oren bestemd was geweest.
      Kris’ verminkte bovenlijf dat de jongen niet eens aan Fox had durven laten zien. Fox’ wens om de afgelopen jaren te vergeten.
      Er kriebelde een traan langs zijn slaap die hij ruw wegveegde. Kris werd waarschijnlijk alleen maar giftig bij het zien van zijn tranen. Zijn hand gleed naar zijn broekzak en hij haalde zijn iNet er een stukje uit om te zien of Yrla al had gereageerd. Het was niet zo dat hij zich vreselijke zorgen om hem maakte, maar om de een of andere reden dacht hij steun te hebben aan een simpel berichtje van hem.
      Hij heeft me ook iets vreselijks vergeven.
      Maar er was geen bericht. Misschien was de jongen wel kwaad op hem omdat hij Kris toch was gaan opzoeken. Omdat Yrla zíjn koppigheid bijna met zijn leven had moeten bekopen. Terwijl er een veiligere optie was geweest; déze. Hij liet zijn telefoon weer los. Bij het terugtrekken van zijn arm streek zijn pols langs de greep van het keukenmes dat hij sinds de bijna-dood van Jester bij zich droeg. Hij had het onzichtbaar gemaakt en vergat het daardoor snel, maar zodra Zebediah voor zijn neus stond zou hij er wel aan denken. Het gaf hem een iets veiliger gevoel.
      Bedachtzaam streek hij met zijn duim over het lemmet. Misschien kon hij…
      De gedachte vervloog toen Onyx de deur weer uitkwam. ‘Kom je?’
      Nish slikte. Het was alsof er iets in zijn keel vastzat en hij geen lucht meer kreeg.
      ‘Ja,’ fluisterde hij. Met lood in zijn schoenen liep hij naar de deur toe.
      Kris stond in het midden van de kamer. Met de band om zijn hals zag hij eruit als een gevangene. De blik in zijn ogen was gejaagd. Er was overduidelijk woede, maar ook angst en bergen aan pijn en verdriet.
      Nish voelde zijn knieën slap worden, hij kon Kris’ blik niet verdragen en staarde naar de grond. Ergens had hij verwacht dat Kris zou gaan schreeuwen, maar er hing een doodse stilte in het vertrek. Ook Onyx zei niets. Die trok zich terug aan de zijkant. Hij zou niet gaan bemiddelen, hij hield zich erbuiten en greep pas in als het echt moest.
      Woorden van spijt gonsden door Nish’ gedachten. Er was zoveel wat hij tegen Kris wilde zeggen, maar nu hij de kans kreeg vocht hij enkel tegen de tranen en kwam er geen lettergreep over zijn lippen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox’ ademhaling klonk zwaar. Hij liet zijn hoofd tegen Jester leunen. ‘Maar Onyx heeft ook een hekel aan hem. Hij is nu bij twee mensen bij wie hij zich niet veilig voelt.’ Hij kneep zijn lippen op elkaar. Maar bij jou voelt hij zich waarschijnlijk ook niet veilig. Jij brengt hem alleen maar in verwarring door al die verdwenen herinneringen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Kom,' zei Jester zachtjes, en hij gaf een kneepje in Fox' schouder. 'Zullen we kijken of we beneden wat kunnen doen voor de meidenvleugel?'

[ bericht aangepast op 27 april 2022 - 10:34 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox kauwde op zijn lip. Hier in de kamer was hij binnen een paar tellen bij Kris. Maar zou dat nodig zijn? Hij moest erop vertrouwen dat Onyx ervoor zorgde dat het niet uit de hand liep. Dat vond hij moeilijk, aangezien Onyx zelf ook niet altijd zijn emoties in de hand had. Toch vrat hij zichzelf hier ook op. Beneden hoorde hij het ook wel als het misging.
      ‘Ja, dat is goed,’ mompelde hij. Misschien kon hij gelijk even vragen hoe het met Nenya ging. Eigenlijk wist hij niet eens of die de ziekenzaal weer had verlaten.
      Op de overloop bleef Fox even staan en spitste zijn oren. Hij hoorde helemaal niets en wierp een verwarde blik op de geheime deur. Blijkbaar praatten ze wel op een hele schappelijke toon met elkaar. Alsof hij dat op de een of andere manier zou kunnen verstoren, liep hij zo lichtvoetig mogelijk naar de trap toe. Pas toen hij de eerste treden achter zich had gelaten, vroeg hij aan Jester: ‘Hoe gaat het eigenlijk met Nenya? Is ze nog steeds in de ziekenzaal?’

---

Every villain is a hero in his own mind.