[RPG • 0] Experium|| 50 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester schudde langzaam zijn hoofd, nog compleet overdonderd en ergens in een andere wereld. Onyx' gezicht was het mooiste wat hij ooit gezien had. Alles was mooi. De welving van zijn lippen, de blos op zijn wangen, de liefde waar die ijsblauwe ogen haast mee overstroomden. Jester nestelde zich dicht tegen zijn vriend aan en traceerde langzaam de wervels van zijn rug. 'Dan moeten we die tijd stukje bij beetje maar gaan inhalen, hmm?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Hm-hm. Gelukkig gaan we allebei minstens honderd worden.’ Klein obstakeltje was wel dat hij hier dan binnen twee jaar moest wegkomen, maar met Jes samen had hij daar alle vertrouwen in. Nog even en hij kon het krachtveld dat het terrein omringde er gewoon van overtuigen om hem erdoor te laten. Met zijn wijsvinger volgde hij ook de wervels op Jesters rug, in precies hetzelfde tempo als zijn vriend bij hem deed. Nu de adrenaline een beetje was weggeëbd, realiseerde hij zich dat hij best moe was. Het was dan ook ver voorbij middernacht. ‘Denk dat we maar eens moeten gaan slapen, Kleintje. Wie weet wat voor shit we morgen weer moeten oplossen. In elk geval praten met Maaya en Kris. Dat vergt al een week extra slaap.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Door wat er gisteren tussen Kris, Nish en Yrla was gebeurd, was Adam niet echt aan zijn samenwerkingsopdracht toegekomen. Hij had nog wat dingen willen doornemen voor hij vanmiddag met Klaus afsprak. Nu Merrin naar Cherry was gegaan om aan dezelfde opdracht te werken, nam hij zich voor ook wat voorbereidingen te treffen.
      Hij had pas net de eerste bladzijde omgeslagen toen zijn iNet trilde. Hij haalde het toestel uit zijn zak en fronste lichtjes toen het een berichtje van Nemesis bleek te zijn.
      Hé. Heb je tijd om even te praten? Ik ben bij het meer.
      De frons verdiepte alleen maar. Waar zou ze over willen praten? Ze hadden deze week best wel wat tijd doorgebracht, maar Nemesis had hem nou niet echt iemand geleken die diepe gesprekken wilde voeren.
      Maar misschien heeft ze wel niemand anders.
      Hoe dan ook zou hij haar niet negeren. Ik kom eraan, stuurde hij terug.
      Daarna stak hij zijn iNet terug in zijn zak, wierp een blik door het raam naar buiten en trok een vest aan toen hij zag dat de lucht grijs was.

Zo’n tien minuten later zakte Adam naast haar in het gras neer. Toch wel nieuwsgierig probeerde hij haar blik te vangen. ‘Hé, wat is er aan de hand?’
      Nemesis’ blik was op het water gericht. ‘Ik ben niet echt van het om hulp vragen. Maar…’ Ze zuchtte diep. Haar schouders hingen naar beneden, ze oogde verrassend kwetsbaar.
      Aarzelend legde Adam een hand op haar schouder. ‘Zeg het maar.’
      Even was ze stil. Daarna vroeg ze, nog steeds met een afgewende blik: ‘Ben je weleens bang je vriend kwijt te raken?’
      Adam trok zijn knieën op. Waar ging deze vraag naartoe? ‘Ja,’ gaf hij uiteindelijk toe. ‘Zo vaak. Wat is er aan de hand?’
      Ze zuchtte. ‘Vandaag is het zes jaar geleden dat mijn beste vriendin van school werd gestuurd. Ik mis haar nog elke dag.’
      Adam keek haar geschokt aan, al meed ze zijn blik nog steeds. Hoewel hij verdriet op haar gezicht had verwacht te zien, waren haar kaken juist strak. ‘Wat heftig…’
      ‘Ja.’ Ze was even stil, daarna draaide ze eindelijk haar gezicht opzij. ‘Ik hoopte dat jij haar zou kunnen redden.’
      Nemesis had hem net zo goed een duw kunnen geven. Hij schoof iets naar achteren door de intensiteit van haar blik. ‘Ik… ik weet niet…’
      ‘Of je iemand wil redden?’ Haar stem klonk scherp.
      Adam sloeg zijn ogen neer. Was hij egoïstisch? Nemesis was al jaren iemand kwijt om wie ze veel gaf. Door zijn gave had ze hoop gekregen – kon hij haar dat echt afnemen?
      Hij kon op zijn minst doorvragen. ‘Waardoor werd ze van school gestuurd?’
      ‘Haar gave was aardemanipulatie – ze kon de grond bewegen. Soms veroorzaakte ze onbewust aardbevingen. Haar gave reageerde heel erg op het weer. Als het stormde, had ze er geen controle over. Iets wat we die dag pas ontdekten. En toen was het al te laat – toen was een deel van de school al ingestort en werd ze als te gevaarlijk bestempeld. Dat was gebrek aan kennis van hún kant.’
      Adam schoof zijn vingers in elkaar. ‘En wat denk je dat ik kan doen?’
      ‘Je hoeft niet veel te doen. Een waarschuwing is genoeg. Als ze weet dat er storm op komst is, zal ze een veilige plek zoeken.’
      Adam dacht aan Fersephone, die gisteren een deel van hun campus had laten instorten. Als ze daarvoor van school werd gestuurd, was haar een waarschuwing geven ook maar een kleine ingreep…
      ‘Oké,’ zei hij aarzelend. ‘Dat kan ik wel doen. Is ze ook een Buffalo?’
      Het meisje knikte. ‘Het enige verschil is dat onze Naamloze er niet zal zijn. Gezien er geen nieuwe leerlingen mee bij komen, is de kans groot dat 8034 nooit op deze godvergeten plaats terechtkomt en gewoon gezellig bij haar ouders blijft.’
      ‘Heeft ze… geen vrienden die dan helemaal alleen zijn?’
      Nemesis schudde haar hoofd. ‘Ze was bevriend met Evelin, maar die hebben toch fikse ruzie.’
      Adam beet op zijn lip. Hij dacht weer aan Fersephone, aan hoe erg het zou zijn als zij verdween. Zelf kende hij haar nauwelijks, maar het zou voor Fayr, Vienna, Yrla en Fire echt een schok zijn.
      ‘Oké… Dus dan moet ik haar vertellen dat dit te gebeuren staat?’
      ‘Dat hoeft nog niet eens. Je hoeft alleen een brief aan mij te geven.’ Ze reikte hem een stuk papier toe. ‘Ik ben niet heel goed van vertrouwen, maar mezelf vertrouw ik wel. Je mag hem wel lezen, als jij ook niet al te best van vertrouwen bent.’
      Adam wierp er een vlugge blik op, dat was genoeg om te zien dat de inhoud overeenkwam met wat het meisje haar vertelde.
      ‘Oké.’ Hij gaf haar een berustend knikje. ‘Ik doe het.’
      Voor het eerst zag hij haar glimlachen. Ze legde haar hand heel kort over die van hem. ‘Je bent een engel.’
      Een blos kroop naar zijn wangen. Vlug vroeg hij: ‘Dus ik moet exact zes jaar terug in de tijd?’
      ‘Ja. En deze tijd – het is nu tien uur. Je kunt gewoon de campus van de Buffalo’s binnenlopen. Mij vindt je in de eerste meidenkamer die je tegenkomt.’
      ‘Oké.’ Hij haalde diep adem. Een nieuw soort spanning nestelde zich in zijn lijf. Voor het eerst kan ik iets goeds doen met mijn gave, kan ik iemand redden.
      Hij sloot zijn ogen en haalde de viooltonen in zijn gedachten naar boven totdat die hem wegvoerden van deze wereld en naar het beoogde moment brachten. Toen hij zijn ogen weer opendeed, zat hij weer aan het meer. Dit keer alleen.
      Dan was het gelukt, toch?
      Zes jaar terug in de tijd.
      Ergens hier ver vandaan ben ik nu elf jaar oud en ben ik thuis met mijn ouders en broertje en zusje.
      Een rilling liep langs zijn ruggengraat. Het bleef bizar.
      Adam transporteerde zichzelf naar de campus van de Buffalo’s. Er was niemand in de gang. Even aarzelde hij, toen klopte hij op de deur en deed open.
      Een jonge versie van Nemesis staarde hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. ‘Ja?’
      ‘Ik…Ik heb een bericht van je… toekomstige zelf.’
      Nog steeds fronsend kwam ze overeind en nam de brief aan.
      Voor hij verder problemen kon veroorzaken, sprong hij terug. Nu maar hopen dat het gelukt is…

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Hmm,' zei Jester, met zijn gedachten ergens bij tandenpoetsen en vooral het opstaan uit de omhelzing van zijn vriend dat daarvoor nodig was. Hij lag best lekker zo. Hij zuchtte nog eens, want Onyx had wel gelijk en de vermoeidheid leunde als een zware deken over hem heen. Hij gromde wat en kwam overeind. Na een snelle douche en wat geheel onnodig maar zeer vermakelijk geflirt bij de wastafel, lagen ze zo'n tien minuten later allebei weer in bed. Jester had wel een pjamabroek aangetrokken, maar met Onyx' zo dichtbij liet hij het shirt er maar bij zitten en nestelde zich in plaats daarvan dicht tegen zijn vriend aan en donderde nog geen minuut later in slaap.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hoewel er vandaag best wat dingen op de planning stonden waar Onyx niet heel erg naar uitkeek – gesprekken met Maaya, Kris en Fire – kon Onyx zich niet voorstellen dat de grijns vandaag nog van zijn gezicht zou gaan. Steeds wanneer hij naar zijn vriend keek, ging er een warme gloed door hem heen en spookten er beelden van afgelopen nacht door zijn hoofd. Een nacht die in een perfecte wereld nooit zou eindigen.
      Helaas was op Experium alles verre van perfect en dus liepen ze samen de eetzaal in. Voor ze weggingen hadden ze nog wel om een hoekje bij Yrla gekeken om te horen hoe het met hem ging, maar de kamer was leeg geweest. Waarschijnlijk een goed teken.
      Onyx verwachtte hem dan ook aan de ontbijttafel te vinden, maar tot zijn verbazing vonden ze Nish daar samen met iemand met zwart haar. Damon. Elijah.
      ‘Ik hoop niet dat ie al op een familiereünie aan het aansturen is,’ mompelde hij tegen Jester.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Ze zijn vrienden, toch?' Jester wierp een blik door de rest van de eetzaal, die zoals gewoonlijk op zondagochtend nogal leeg was. Waarschijnlijk was Damon gewoon aangeschoven, gezien er verder toch geen Panthers te bekennen waren. Wat hij daarvan vond hield hij verder maar voor zich, maar hij hoopte dat het geen anderen zoals Fayr had weggedreven ofzo. Yara kwam uit de keuken tevoorschijn met een dienblad met--broodjes kaas en een zure glimlach. Jester slaakte een zucht en pakte het ding aan met een schuine blik naar zijn vriend. 'Het lijkt me niet dat Nish het zomaar rond zou roepen. Niet zo enthousiast over die reünie dan?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx haalde zijn schouders op. ‘Hij begon er laatst ook al over. Ik zei dat ik – weet ik veel – eerst maar eens een band wil opbouwen voor ik wat ga zeggen. Dus ik hoop niet dat dit nu een plan A daarvoor is.’ Onyx pakte zijn dienblad aan. Of hij niet zo enthousiast was over die reünie? Het gaf hem eigenlijk maar een wee gevoel in zijn maag. Wat als Damon niets van hem moest hebben? Geen broer hoefde, net zoals zijn ouders hem niet moesten? Als hij hem niks dan een zwakte vond? Dat was ergens toch wel een typische Rhino-gedachte. Hij kreeg het echter niet voor elkaar om die woorden uit te spreken, en aangezien ze onderweg waren naar de eettafel was dat misschien ook maar beter. Dit was er niet de tijd en plek voor – en Jes kende hem goed genoeg om zijn twijfels wel in te kunnen schatten.

[ bericht aangepast op 28 maart 2022 - 21:54 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Plan of niet, denk dat je er in ieder geval in zekere mate aan geloven moet nou,' antwoordde Jester zacht, terwijl ze bij hun tafel aankwamen. Nog net kregen ze het laatste stukje van Damon's zin mee, en hij trok zijn wenkbrauwen op. 'Hoe wie werkt?' vroeg hij, terwijl hij tegenover Nish aanschoof.

[ bericht aangepast op 28 maart 2022 - 23:45 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Damon keek op, recht in het sproetige gezicht van de roodharige Panther. Het was niet de eerste keer dat hij de jongen van dichtbij zag, maar wel de eerste keer dat Jester het ook wist. En ondanks de geruststelling van Nish voelde Damon zich daar toch niet helemaal prettig bij. Zeker niet met de manier waarop de gast hem nu aankeek.
      Hij haalde zijn schouders op en blikte zijlings naar Nish voor hij antwoord gaf. 'Jij.'
      'Ik?'
      'Dat zei ik.'
      'En?'
      'En niks.'
      Er flikkerde iets van amusement over Jester's gezicht. Het verdween net zo snel weer, maar onwillekeurig tikte Damon met zijn vinger tegen de glazen bol. Zonder Nish had hij zijn gave ondertussen al naar boven gehaald en hij vond het niet prettig om dat nu niet te kunnen doen. Zijn blik gleed alsnog naar de gouden draad van de Panther en toen ving hij ook ineens de lichte gloed op die om de jongen heen hing, en Onyx ditto. Dat was nieuw.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nish realiseerde zich dat hij Onyx en Jester eigenlijk maar weinig samen had gezien sinds hij de twee ook daadwerkelijk kende. Tot vorige week hadden ze immers ruzie gehad en het grootste deel van de dagen erna had Jester dodelijk gewond in bed gelegen. De enige dag dat ze waarschijnlijk wél samen aan tafel hadden gezeten, was toen hij de eetzaal zelf had vermeden.
      Het knauwende gevoel in zijn maag kwam dan ook een beetje onverwacht, toen hij zag hoe Onyx naar zijn vriend keek bij zelfs een ontzettend nutteloos gesprek. Alsof er niets mooiers in de wereld bestond.
Maar nog maar een week geleden was hij net zélf naast Onyx wakker geworden en had hij ergens toch gehoopt dat het wat zou kunnen worden.
      En het was oké, echt. Hij was ontzettend blij voor zijn vriend – en ook voor Jester.
      Ze konden niet zonder elkaar, ze waren voor elkaar gemaakt.
      ‘Maar toch…
      Om de een of andere stomme reden moest hij aan Yrla denken. Yrla, die gisteren zomaar die ijspegels had opgevangen. Natuurlijk wist hij wel dat hun band in de verste niet op de band van Jester en Onyx leek – en dat Yrla gewoon uit instinct had gehandeld. Voor zijn andere vrienden had hij hetzelfde gedaan.
      Bij de gedachte aan Yrla schoof hij zijn iNet een stukje uit zijn zak om te zien of de jongen al gereageerd had, maar dat was niet zo. Zou hij aan Jester en Onyx vragen of zij wisten hoe het ging? Het voelde een beetje raar om het onderwerp nu te veranderen en hij was ook bang voor een opmerking van Onyx. Die wist al dat hij niet meer helemaal met een neutrale blik naar Yrla keek. Iets waar hij nu niet opnieuw aan herinnerd hoefde te worden.
      Daarom haakte hij maar in op het halfbakken gesprek dat aan tafel werd gevoerd. ‘Ik vertelde hem laatst dat ik de kans had om mijn dossier in te zien en meer over mezelf te ontdekken en dat ik er spijt van had dat ik dat niet gedaan heb,’ zei hij op gedempte toon tegen de twee Panthers. ‘Damon is ook wel nieuwsgierig naar dat van hem, dus ik zei dat we dan alleen wel jouw hulp nodig hadden om binnen te komen. Dus ja, hij is nieuwsgierig hoe je gave werkt.’
      Nish haalde zijn schouders op – nieuwsgierig zijn naar andermans gave was nou niet echt een schokkende conclusie. Hij wierp een blik op Onyx, die nog verdacht weinig had gezegd en op zo’n manier naar zijn broertje staarde dat hij vast overwoog of hij wat tegen hem moest zeggen of niet. Alsof hij Nish’ blik kon voelen, scheurde hij zijn blik daarna van hem los, keek hem kort aan en begon aan zijn ontbijt.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Als die rooie nou ging zeggen dat hij best een demonstratie kon geven, kon hij een vuist in zijn gezicht verwachten. Of Onyx er nou naast zat of niet, Damon vond zijn eigen hoofd in zijn eentje al fucked up genoeg, dus daar hoefde niemand anders nog mee te kloten. Hij kneep zijn ogen een tikje samen en de intentie moest van zijn gezicht af te lezen zijn, want Jester haalde een paar seconden later zijn schouders op.
      'Sure. Weten jullie al wanneer?' Hij blikte opzij naar Nish. 'Eigenlijk hoef ik niet eens mee, denk ik, dat scheelt weer voor je gave. Je kan me gewoon bellen als je voor een dichte deur of la staat. Als jullie verder normale gevallen zijn ligt jullie dossier bij jullie mentoren, anders moet je Maxwell proberen.' Jester klonk alsof het de gewoonste zaak van de wereld was en ondanks het wantrouwen dat vanbinnen knaagde, moest Damon toegeven dat hij wel licht onder de indruk was.
      'Je gave werkt over de telefoon?'
      Jester knikte. 'Yep. Opgenomen ook.'
      'Chill.'
      'Zeker.'
      'Heb je zo ook de uitwisseling gefixt?'
      De Panther bevroor met zijn glas sap (gatver) halverwege richting zijn mond, en zijn blik gleed een paar keer heen en weer tussen Nish en hem.
      Damon rolde zijn glazen bal tussen zijn handen en wachtte af. 'Fayr voor Romeo?' verduidelijkte hij, toen het antwoord nog niet kwam. Kom op, dat verhaal was ongeveer even illegaal als het inbreken bij docenten, zo moeilijk was het niet. En deze keer waren ze echt alleen met de inner-inner circle, dus het was een prima vraag. Hij was gewoon benieuwd, al helemaal naar Jester's reactie. En die van Onyx.
      Jester herstelde zich. 'Deels,' zei hij, terwijl hij het glas weer teruggzette. 'Dus je wil je dossier zien?'
      'Wie niet?'
      'Je hebt het nog nooit eerder geprobeerd.'
      'Zooitje sloten in de weg.'
      'Je hebt het nog nooit eerder bedacht,' corrigeerde Jester.
      Damon haalde zijn schouders op.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Of Damon nou familie was of niet – dit hele gesprek beviel Onyx niet. Het was nogal tricky wat Jes met zijn gave kon. Als het bestuur erachter kwam dat hij met een geluidsbestand sloten kon openen, trokken ze dan weer de helft van zijn herinneringen uit zijn hoofd vandaan? Wat als hij zich dan niets meer van de afgelopen weken herinnerde?
      Onrustig kraste hij met zijn duimnagel langs de rand van zijn lepel terwijl hij Jesters blik zocht. ‘Moet nou echt de hele school straks weten dat jij overal kan binnenkomen?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester keek opzij en haalde een schouder op. 'Weten ze toch al? Al m'n lessen worden gefilmd.'
      Damon trok zijn wenkbrauwen op. Zover hij wist gebeurde dat verder bij niemand anders, dus dan was het bestuur wel heel benauwd om een loer gedraaid te worden. Zijn blik gleed naar Onyx, die ineens een heel stuk minder fel gloeide dan eerst. Jester stootte hem zachtjes aan en dat hielp iets, maar de jongen was duidelijk niet op zijn gemak.
      'Als ik 'm van school wilde had ik dat ondertussen wel kunnen fixen hoor,' zei Damon toen. 'Geen zorg, man.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Dat je gave ook via de telefoon werkt weet je mentor nog niet eens,’ bromde Onyx, die vond dat Jester er nu wel gevaarlijk laconiek mee omging. Hij keek Damon aan. ‘En dat je dat nu niet nog niet hebt gewild, wil niet zeggen dat dat zo blijft. Die gestoorde leider van je probeerde gisteren je buddy nog over te halen om hem om te leggen, dus jij kan zomaar de volgende zijn bij wie ze aanklopt.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Damon zag niet in hoe dat iets zou veranderen. 'En?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.