[RPG • 0] Experium|| 50 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

'Nenya?' vroeg Jester met een frons. 'Wat— Waarom zou die op de ziekenzaal zijn? Was ze op de ziekenzaal? Sinds wanneer? Waarvoor?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Kris haalde een paar keer diep adem terwijl de tranen zich in zijn ogen verdrongen. Nish zo te zien, met hangende schouders en een gebogen hoofd… Hun vriendschap was te diepgaand geweest om dit als toneelspel af te doen. Zijn vriend hád spijt, de hele ruimte ademde dat uit.
      Hij had gedacht dat hij Nish haatte, dat er een allesverslindende woede zou zijn. In plaats daarvan voelde hij zich leeg en miste hij zijn oude vriend. Degene die hij alles had toevertrouwd.
      Degene die me alles heeft afgenomen.
      Hij zou hem nooit kunnen vergeven, zelfs als hij het zou willen. Wat het nut van deze ontmoeting was, wist hij dan ook niet.
      Nish bewoog zijn hand opzij. Zijn vingers gleden over iets wat Kris niet kon zien en hij maakte het los van zijn riem. Een paar tellen later onthulde hij een lang mes.
      Kris deed in reflex een stap achteruit. Wat was dit nou weer? Had Zebediah hem dan toch gestuurd? Zijn blik schoot naar Onyx, maar die stond nog vlak bij de deur en kon het mes niet zien.
      ‘Ik weet dat je mishandeld bent,’ zei Nish met neergeslagen ogen. ‘Dat je meer pijn hebt geleden dan ik ooit zal kunnen begrijpen. Iets – iets wat ik nooit voorzien had en wat verschrikkelijk naïef van me was. Fox zei… dat je bovenlichaam verminkt is. Dus, als je wilt…’ Nish trok zijn shirt over zijn hoofd en reikte hem het mes aan. ‘Je mag het terugdoen. Elke snee.’
      Gealarmeerd zette Onyx zich nu af van de muur. ‘Nish… Wat de fuck is dit?’
      Nish negeerde hem. Hoewel Onyx naast hen kwam staan, zei hij verder niets.
      Kris staarde naar het mes. De laatste wond die was toegebracht, bonsde als een etterende zweer op zijn borstkas.
      Zou het voldoening brengen om hem te horen schreeuwen? Om nog meer tranen te zien? Hij was toch niet als Zebediah, dat hij plezier haalde uit het martelen? Die gedachte liet zijn maag opspelen.
      ‘Nee,’ zijn stem klonk schor, ‘haal dat dit ding weg. Ik ben niet – ik ben niet zoals hij.’
      ‘Ik kan het ook zelf doen,’ mompelde de jongen.
      Kris rukte het ding uit zijn hand en smeet het naar de andere kant van de kamer. ‘Nee. Doe niet zo idioot.’
      Nish sloeg zijn ogen op en begon toen te snikken. ‘Ik haat mezelf. Ik haat mezelf zo.’
      Kris draaide zich van hem weg, beende naar het raam en greep de vensterbank vast. Zijn onderlip trilde. ‘Ga weg.’
      ‘Het spijt m…’
      ‘Ga weg!’ schreeuwde Kris. Hij kneep in de vensterbank, schraapte zijn nagels langs het steen. Hij kon dit niet. Hij wilde dit niet. Een snik brak door en hij voelde zijn gave wakker worden. Niet om Nish aan te vallen, gewoon om een muur tussen hen op te werpen, om zichzelf af te zonderen, alleen te zijn.
      Maar dat kon niet. De halsband zat als een wurgdraad om zijn nek. Net als iedere keer dat Zebediah… Hij greep de band vast en begon eraan te rukken. Het gaf niet mee. Dat had het nooit gedaan. ‘Haal dat verdomde ding van me af!’
      ‘Dat was niet wat we hadden af-’
      Met een ruk draaide Kris zich om. ‘Haal het weg Onyx, haal het weg.’ Het ding leek op zijn huid te branden.
      Bij iedere marteling was het hem gelukt een stalen gezicht te houden, maar het was net alsof hij alles had bewaard voor dit moment. Hij voelde het verdriet tegen zijn keel drukken en hij wist dat hij op het punt stond om te breken.
      ‘Ik wil alleen zijn. Ik wil gewoon alleen zijn.’ Tranen glipten uit zijn ogen vandaan en hij keek Onyx smekend aan. ‘Alsjeblieft. Ga gewoon weg. Ik kan dit niet. Niet nu.’
      ‘Je bent al te lang alleen geweest. Nish kan gaan, maar ik blijf of ik haal Fox.’
      De gedachte dat Fox hem zo zou zien deed hem ineenkrimpen, maar tegelijkertijd wilde hij zijn vriend bij zich hebben en niet Onyx. Hij wilde hem vasthouden tot hij zich weer rustig voelde, wilde de geur die hij zo gemist had opsnuiven. ‘Fox,’ fluisterde hij. ‘Haal – haal dan Fox.’
      Onyx knikte kort en gaf Nish een duwtje tegen zijn schouder, zodat hij ook de kamer verliet. Kris voelde een immense opluchting toen ze de kamer uitstapten. Meteen leek de druk rond zijn keel minder te worden, al was het nog alsof er ieder moment stroomschoten door zijn lijf konden schieten. Gehaast veegde hij langs zijn wangen, hopend dat hij de sporen van de tranen kon wegpoetsen voordat Fox kwam.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Er was gisteren puin op haar gevallen, ik heb haar naar de ziekenzaal gebracht.’ Fox voelde dat hij een blos kreeg. ‘Maar daarna was ik zo druk met… andere dingen dat ik helemaal niet meer heb nagevraagd hoe het nu met haar gaat. Maar… het is vast niet ernstig als jij er niets van hebt meegekregen.’ Hij glimlachte vluchtig.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester mompelde een scheldwoord en wreef in zijn nek. Ja, als Nenya naar de ziekenzaal had gemoeten begreep hij wel nog ietsje beter hoe erg Fersephone daarvan geschrokken was. Was het meisje oké? 'Ze was gisteren wel weer hier,' herinnerde hij zich, 'maar... Ik heb er eerlijk gezegd niet eens aan gedacht. In ieder geval is er op de ziekenzaal vast goed voor d'r gezorgd.'
      Daar kreeg Phone vast vragen over, maandag. En Fayr ook. Dat werd nog wat.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Jester en Fox hadden net de trap achter zich gelaten toen er iets op de grond kletterde. Vlak daarna klonk er een snauw. Direct spanden zijn schouders zich aan. In een flits zag hij Yrla’s bloedende lichaam weer voor zich, met kristalscherven die eruit staken.
      Er ging een deur open. Direct holde Fox terug naar boven. ‘Is – is alles goed gegaan?’
      Onyx en Nish stonden op de overloop, gelukkig allebei nog in één stuk. Op het eerste gezicht zag Fox geen verwondingen.
      ‘Het had erger gekund,’ antwoordde Onyx. Hij schonk Fox een klein glimlachje, waarna hij naar achteren knikte. ‘Hij heeft het even moeilijk en wil graag dat jij naar hem toe komt.’
      Ondanks dat hij het ontzettend rot vond dat Kris zich zo voelde, bruiste er iets warms door zijn buik. Kris wilde dat hij erbij was! Kris had hem nodig!
      Zonder nog aandacht aan de andere jongens te besteden, stierde hij op de slaapkamer af.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Wacht,’ zei Onyx voordat Fox door de slaapkamerdeur verdween. Hij stak de afstandsbediening uit. De halsband had duidelijk negatieve herinneringen opgeroepen. ‘Dan kun je hem afdoen.’
      Fox pakte het ding aan en haastte zich weg.
      ‘Dat was een veel te grote gok man,’ viel Onyx naar zijn vriend uit zodra hij Fox de deur dicht hoorde doen.
      Nish haalde zijn schouders op en keek hem niet aan. Tranen glommen op zijn wangen.
      Zuchtend sloeg Onyx een arm om hem heen. Het mes gebruiken was geen bluf geweest. Dat vond hij nog veel erger. ‘Het ging… best oké?’
      ‘Hij wil me niet in de buurt.’
      ‘Hij wil je ook niet meer in stukken snijden. Da’s best vooruitgang.’
      Het leverde hem geen flauw glimlachje op. Onyx zag dat Jester ook naar boven was gekomen en was een beetje overrompeld door de opluchting die hij voelde. Tot dusver vond hij dat hij het allemaal best goed geregeld had, maar toch voelde hij zich een stuk rustiger vanbinnen als Jes bij hem was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nish was lijkbleek. Zover Jester kon zien leek er ook geen klap gevallen te zijn, maar de jongen zag er alsnog uit als een geslagen hond. 'Hoe ging het?' vroeg hij, hoewel hij het antwoord eigenlijk al wist. Hij leunde met een schouder tegen de muur aan.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Nish vond het een goed idee om Kris een mes te geven zodat die zíjn lijf ook kon verminken,’ bromde Onyx. De Buffalo hield zijn shirt nog steeds in de hand en staarde hardnekkig naar de vloer. ‘On the positive note voelde Kris er niet zo veel voor om in Zebediahs voetstappen te treden.’ Hij liet zijn arm weer van Nish’ schouders glijden. ‘Kris gooide het mes weg voor Nish dan maar zélf die wonden kon aanbrengen, dus dat was dan wel weer een mooi gebaar dat liet zien dat hij nog wel degelijk om Nish geeft. Daarna braken ze alle twee en raakte Kris in paniek vanwege de halsband. Hoewel hij riep dat we weg moesten gaan, zei ik dat we hem niet alleen lieten en dat ie mocht kiezen tussen Fox en mij. Dat werd Fox.’ Hij keek even naar de deur waardoor de Lion net was verdwenen. ‘Maar het klonk alsof hij zelf toch ook wel doorhad dat hij Fox nodig had. Dus ik zou zeggen – het ging best goed? Geen blauwe ogen of gebroken kaken in elk geval.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester knikte langzaam en keek weer naar Nish. 'Shit man,' zei hij zacht. 'Kunnen we nog iets voor je doen, nu? Of alleen Onyx, dat is ook oké. Of... Damon?' Hij wist het ook niet zo goed. Ergens had hij de neiging te proberen met zijn gave iets van het rotgevoel weg te kunnen nemen, maar daarmee schoot Nish uiteindelijk niet zoveel op en waarschijnlijk wilde hij het ook niet. Iets van boete doen door zich dan maar zo shit te voelen, voor iemand die het waarschijnlijk te weinig nog kon schelen. Jester keek even aarzelend omhoog naar Onyx.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nish schudde zijn hoofd. Hij had geen flauw idee wat de jongens voor hem konden doen. Hij had zin om gewoon een potje te gaan janken, maar wat schoot hij daarmee op? ‘Ik had Damon vanochtend al gevraagd om te gaan chillen, dus ik ga daar wel heen.’ Hij trok zijn shirt over zijn hoofd. Hij merkte aan Onyx dat hij die niet blij was met hoe hij had gehandeld. Wat hij ergens wel begreep, maar wat hem niet heel veel kon schelen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Zien we je vanavond in ieder geval hier?' vroeg Jester, die het echt niet nog eens ging laten gebeuren dat Nish in een lokaal sliep, al moest hij de jongen zelf hierheen laten lopen. De buffalo knikte stroefjes en liep richting de trap. Jester wachtte tot hij uit het zicht verdwenen was om Onyx' hand te pakken. 'Wat nu?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Rennen! Hij moest rennen. Dat was het enige wat het belangrijkste was. Hij MOEST terug op snelheid zijn, hij moest zijn gave terug onder controle krijgen. Hij moest ervoor zorgen dat hij elk moment van de dag weg kon sprinten, dat hij weg kon komen van dat smerige gebroed wat in hun house woonde. Misschien vroeg hij zijn mentor wel of hij overgeplaatst mocht worden naar het Lions house of zoiets. Daar was nu toch een plek vrij, nu Tony dood was. Zou het zo ook met hem aflopen als hij te erg in zou geven met die.. ? Paniek sloot hem om het hart en Yrla pushte zichzelf tot een nieuwe sprint, maar na een paar keer heen en weer rennen, viel hij al uitgeput neer in het gras. Zijn lichaam was nog lang niet klaar voor de topsport die zijn gave vereiste. Uit frustratie schreeuwde Yrla het uit en sloeg met zijn hand in het gras. HIJ moest! Hij moest rennen!

---

It's never gonna happen, Guys.

Met zijn ogen dicht drumde Damon mee met het nummer dat door zijn koptelefoon schalde, ondersteboven op zijn bed. Hier en daar zong hij de lyrics zachtjes mee—hoewel hij er wel voor oppaste dat hij niet voluit zich mee liet slepen en daar straks weer commentaar over zou krijgen—en dreunde met zijn hak het ritme mee tegen de muur. Dat was dan gewoon Darian's probleem, niet het zijne.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Je moet praten over de afgelopen jaren. Met Fox. Daar ben je een stel voor.’
      Misschien had Onyx gelijk. Misschien moest hij zijn hart luchten bij Fox, net zoals de jongen altijd andersom had gedaan. Maar zodra zijn vriend de slaapkamer binnenkwam en de onzekerheid in zijn ogen glansde alsof hij nog steeds vijftien jaar oud was, kón hij het gewoon niet. Hij oogde zo jong, zo onschuldig, zo…
      ‘Kris?’ Fox zette een voorzichtig stapje naar voren. ‘Onyx zei… Onyx zei dat je me nodig had.’
      Fox sloeg zijn armen om zichzelf heen. Híj leek degene te zijn die nu iemand nodig had. Kris haalde diep adem en draaide zijn hoofd weg. Hij had een sterker iemand nodig, een volwassener iemand. Fox leek wel báng voor hem.
      ‘Het was een vergissing. Je kan beter gaan.’
      ‘Waarom?’ klonk het kleintjes. ‘Ik wil er voor je zijn, Kris.’
      Kris sloot zijn ogen en slikte een brok in zijn keel weg.
      ‘Ik vind het lastig om dat te doen omdat je niet meer weet wie ik ben. Ik weet niet in hoeverre je me vertrouwt.’
      Er gleed een traan tussen zijn wimpers door. Kris voelde zichzelf een idioot. Dus dáár kwam Fox’ onzekerheid vandaan. Hij dwong zichzelf weer terug. Zijn zogenaamde geheugenverlies, het maakte alles moeilijker voor Fox. Voor hem.
      ‘Kom hier.’ Het was misschien geformuleerd als een bevel, maar het klonk eerder als een smeekbede.
Fox kwam naar hem toe, bleef vlak voor hem staan. Kris sloeg zijn armen om hem heen en begroef zijn gezicht in Fox’ krullen. Zijn schouders begonnen te schokken terwijl hij Fox’ warme lichaam tegen zich aantrok.
      ‘Ik weet alles weer, Foxie,’ fluisterde hij. In gedachten verontschuldigde hij zich voor hopelijk de laatste leugen. ‘Alles kwam net weer terug, toen Nish hier stond. Ik heb je zo gemist. Ik heb je zo fucking erg gemist.’
      Met een ruk keek Fox op. ‘Je – je herinnert me weer?’
      ‘Ja,’ zei Kris met een bibberend glimlachje. ‘Elke seconde met jou. Ik hou zo ongelofelijk veel van je.’
Fox leunde tegen hem aan. Tranen sprongen in zijn ogen en algauw begon hij te snikken. ‘Eindelijk,’ fluisterde hij. ‘Eindelijk ben je echt terug. Ik was bang… ik was bang dat het nooit meer goed zou komen. Dat je nooit meer zoveel van me zou houden als vroeger.’
Schuldbewust kuste Kris zijn slaap en trok hem tegen zich aan. ‘Geloof me, Foxie. Ik kan alleen maar meer van je houden.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Met zijn basketbal tussen zijn arm en heup geklemd liep Emil terug naar de campus. Het was een beetje zijn ochtendroutine in het weekend – meteen na het ontbijt een paar balletjes gooien. Soms ging Astreal met hem mee, maar vandaag was hij alleen.
      Zodra hij een grasveldje passeerde en daar iemand uitgeteld zag liggen, trok hij verbaasd zijn wenkbrauwen op. Hij herkende Yrla en liep naar zijn vriend toe. ‘Hé man. Ben je je bed zat?’ vroeg hij met een halve grijns, waarna hij naast hem neerplofte.
      Yrla draaide zijn gezicht opzij en Emil schrok van de emoties die over zijn gezicht schoten. Hij was niet gewoon even een rondje aan het rennen geweest. Toch besloot hij niet direct bezorgde vragen op hem af te vuren, misschien werkte luchtigheid beter.

---

Every villain is a hero in his own mind.