[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 14 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Dat zijn de leukste,’ grijnsde hij. ‘Dus kom maar op.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ik moet er eigenlijk nog niet aan denken om hier weg te gaan, ik vind het hier zo fijn! Het liefst blijf ik nog vijf jaar,’ lachte hij. ‘Ik kan me ook niet zo goed een voorstelling maken van mijn leven hierna,’ gaf hij toe. ‘Dus ik denk er maar niet te veel over na!’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mosh had geen fláúw idee hoe het kwam dat hij opeens een flesje groeisap in zijn hand had waarmee hij Rosalie in de problemen moest brengen. Hoe was het gesprek hier gekomen? En waarom Rosalie, waarom híj? Schaapachtig staarde hij Daphne aan.
      ‘Ik… snap niet helemaal waarom?’
      Het was niet bedoeld als een vraag, maar het kwam er wel zo uit.
      ‘O nee Mosh?’ Daphne hield haar hoofd ietsje schuin en toonde een geamuseerde glimlach.
      Om de een of reden stond het klamme zweet opeens op zijn rug.
      Ze boog zich iets dichter naar hem toe. ‘Lijkt het je niet wat om de held te kunnen spelen als ze door een vleesetende plant wordt aangevallen? Bij ieder meisje gaat het hart dan sneller kloppen. Niet dan, Melody?’
      Een zeer ongewenste hitte trok naar zijn wangen. Hóé Daphne erachter was gekomen dat hij gevoelens had voor het meisje, wist hij niet, maar het verbaasde hem niet. Hij voelde dan ook de drang om te ontkennen, maar hij had het gevoel dat ze daar juist op uit was. En op zich… Was het niet eens zo’n verkeerd, idee toch? Daphne wist als geen ander hoe je moest stoken. Het zou alleen maar mooi zijn als zij er ook voor zorgde dat het snel over was tussen Justin en Rosalie.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Justin leek niet zo geïnteresseerd over de bieb, maar dat nam Josephine hem ook niet kwalijk. De bieb was niet voor iedereen, je moest er van houden.
      'Wat jammer dat je les hebt zeg, ik had wel een rondleiding kunnen gebruiken door het kasteel.' Zei ze terwijl ze met haar hand door de lucht wuifde. 'Maar misschien een ander keertje dan,' glimlachte ze zijn kant op.

[ bericht aangepast op 29 dec 2021 - 16:54 ]

---

- thank you for existing -

Rosalie glimlachte verdrietig na het horen van Lee zijn woorden. “Ik zou die twee jaar die ik gemist heb nog wel in willen halen, maar juist daarom ga ik extra genieten dit jaar.” En wat ze hierna wilde doen, ze had geen idee. Haar hele levensdroom was ingestort toen Casper haar zicht afnam. Alles wat ze eerder gewild had, kon nu niet echt meer, omdat ze niet kon kijken.
      ”Wat is er eigenlijk gebeurd?” Vroeg Feliks zachtjes. Rosalie sloeg even een arm om haar middel heen. Ze had de vraag verwacht, maar niet dat hij zo lastig te beantwoorden was. Eigenlijk wist ze het niet precies, wat er nu gebeurd was. “Een ongeluk…” Maakte ze er maar van.

---

It's never gonna happen, Guys.

Melody had geen idee waar ze in beland was, maar haakte gewoon in op Daphne. “Absoluut,” zei ze met een glimlach. “Een echte held, wie wil dat niet?” Ze wist een dromerige zucht te slaken en keek daarna naar Mosh. Lichtelijk vermaak sloop in haar ogen. Ze was benieuwd of de jongen het deed. “Ik help je wel als je niet durft,” zei ze zoetjes.

---

It's never gonna happen, Guys.

De dame wiens spullen op de grond waren beland keek met een ontzettend vuile blik Evans kant op. Zijn wenkbrauwen schoten omhoog en hij keek de dame geduldig aan die het laatste stuk perkament uit zijn handen trok. Er kwam een 'dankje' vanaf, al klonk die niet erg gemeend.
      'Eh ja, geen probleem.' Reageerde hij dan ook. Er was ook een veer over de grond gegleden en die lag nu achter haar. Evan ging door zijn hurken, pakte de veer achter haar enkels vandaan en gaf ook de veer terug aan het meisje.
      'Deze niet vergeten, anders kan je niet schrijven.' Er kwam toch nog een semi-glimlachje vanaf terwijl hij de veer overhandigde.

---

- thank you for existing -

Lee wist niet zo goed of hij daar verder iets over moest zeggen. Het lag nogal gevoelig, bij zowel Casper als Rosalie. ‘Je bent in elk geval al goed bezig met tijd inhalen, nu je binnen één week al een date hebt staan,’ zei Lee, zijn stem vrolijk. ‘En jij hebt dus nog nooit een date gehad?’ vroeg hij aan Feliks. ‘Ik wil er wel eentje voor je organiseren hoor! Dit jaar heb ik mijn roeping gevonden als Cupido. Wat is je type?’
      Hij moest nog iemand hebben voor Andreas, voor Tilly… Misschien zelfs voor zichzelf als de date met Sefu nergens op uitdraaide.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mosh wierp de nieuwe griet een dodelijke blik toe, die duidelijk de spot met hem dreef. Hij snoof om haar laatste woorden. ‘Het heeft niets met durven te maken.’ Hij liet het flesje in zijn gewaad glijden en zocht naar een snelle manier om het onderwerp ergens anders heen te sturen. ‘Sommige meiden zouden het alleen niet zo op prijs stellen om gered te worden door iemand die dat zelf veroorzaakt.’
      ‘Het is ook de kunst om dat niet te laten merken, Mosh,’ zei Daphne met een knipoog. Ze leek daar nog iets aan toe te willen voegen, maar richtte zich toen tot Melody. ‘En, hoe zit het met jou? Heb jij al wat interessants gezien of heb je nog een liefje in Amerika?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

“Ik heb zeker wat interessants gezien,” zei ze, terwijl ze een mondhoek optrok. Melody deed moeite om niet naar Thomas te kijken, zo dik wilde ze het er ook niet op leggen. “Maar ik was eigenlijk niet van plan hier wat nieuws te beginnen.”

---

It's never gonna happen, Guys.

---

---

Vodka. Even vloog het gezicht van Aleksi voor zijn ogen langs en automatisch verscheen er een glimlach op zijn gezicht. Hij kreeg echter ook meteen koudwatervrees als hij er alleen al aan dacht om zulk soort dingen met Aleksi te doen, dingen die Lee als romantisch omschreef. Even schudde hij zijn hoofd. “N-nee, bedankt. Ik ben er net. Ik wil eerst de school een beetje verkennen. En leuke dingen met jullie doen!” Feliks voelde het zweet bijna in zijn nek rollen. Het idee dat hij iets moest gaan doen met iemand die hij echt, echt leuk vond, maakte hem ontzettend nerveus. Hij kon gewoon beter vrienden maken, dat was al lastig genoeg.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Een beetje plezier kan geen kwaad toch?’ vroeg Daphne. ‘Je bepaalt zelf hoe serieus het is, lijkt me.’ Een nieuwsgierig glimlachje speelde om haar lippen. ‘Of ben jij het type dat gevoelens erg serieus neemt?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Lee grinnikte toen de jongen opeens heel nerveus overkwam, maar zijn laatste woorden lieten hem glimlachen. ‘Aan wat voor dingen zat je te denken?’ vroeg Lee. ‘Wat vind je leuk om te doen?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Noah Adams

Een half uur had hij zitten gaan afkoelen, zich wat bezighoudend met huiswerk en de krabbel in zijn gezicht vakking te genezen met een heelspreuk -dank je wel, kreng -, om daarna een snelle lunch te benuttigen. Hij schaamde zich dood, nog nooit had hij puntenaftrek gekregen. Nu was hij op weg naar DADA, terwijl hij zich had voorgenomen om vanaf nu Pru hardnekkig te negeren. Ze zou alleen zichzelf belachelijk maken als ze pogingen zou blijven doen, en die gedachte is best vermakelijk.
Uiteindelijk zou het wel ophouden en kon hij gewoon weer zijn saai leven oppikken. Hoopte hij.

Hij kwam het lokaal in, zocht zijn groepje maar zag nog niemand. Zelfs Elsie niet. Daarom ging hij maar aan een vrij tafeltje zitten in afwachting tot.

[ bericht aangepast op 30 dec 2021 - 8:58 ]

Ja, ja dat zeker. Melody hoefde niet met iemand thuis te komen waar geen toekomstperspectief in zat. Nu was haar familie hier niet in de buurt, dus kon ze dat wel iets loslaten. Toch liet het idee van een wilde romance haar niet los. Ze wilde haar wederhelft vinden, haar prins op het witte paard.
      Maar Evan had een enorm donkere schaduw over die droom laten vallen. Ze had gedacht dat hij het was, dat ze met hem zou trouwen, kinderen krijgen. Ze had hem zelfs voorgesteld aan haar familie, maar op een dag had hij opeens de kriebels gekregen en was hij als een angstige puppy ervandoor gegaan. Iets wat Melody hem absoluut nog niet vergeven had. Het was dé reden waarom ze hier was, wraak. Al kon bij wraak ook wel een beetje plezier toch? “Tegen een beetje plezier zeg ik geen nee,” zei ze met een halve grijns. Om eerlijk te zijn had ze naast Evan niemand anders gehad, maar misschien werd het wel eens tijd. Of kon ze iemand anders gebruiken om hem toch nog een beetje jaloers te maken… of Kapot…

---

It's never gonna happen, Guys.