Eenzaam - Liefde, Vriendschap & Familie

Heel kort door de bocht;
ik voel me zielsalleen. ik kan het hele verhaal wel vertellen maar dan zitten we met zijn allen om 4 uur vannacht nog hier.
Alles gaat eronder lijden ook. Ik voel me er echt fysiek ook naar onder inmiddels.
(ik ben wel bekend met depressies en psychologen dus als het echt te ver gaat ga ik ook echt wel weer terug! maar zover wil ik het niet weer laten komen omdat ik zo trots was vorig jaar dat ik niet meer terug hoefde)

Dit klinkt misschien heel dramatisch allemaal en ik voel me aan de ene kant echt achterlijk dat ik dit zo neer zet. maar ik word gek van het feit dat ik dagen lang in mijn eigen wereld leef. ik spreek niet, ik hoor nauwelijks. Alleen ik en mijn eigen gedachten en veel te veel gevoelens.
ik voel me écht smerig alleen.

---

'Imagination is the only weapon in a war against reality' - Cheshire Cat

Dit topic schrijf je niet zomaar, je hebt mensen nodig om je heen. Mensen van buitenaf die laten zien dat ze er voor je zijn. En met alle liefde, voel je je nog steeds zo alleen, stuur je een pb. Maar ik, en velen hier op Q, kennen je niet, niet persoonlijk, niet in real life. Je hebt denk ik mensen nodig die jou kennen, hoe jij bent.
Ik geloof erin dat je je eigen grenzen kent, aangezien je er al eerder mee te maken hebt gehad, dus ik ga nu niet de bezorgde moeder uithangen door je te vertellen dat je mensen moet zoeken die je kunnen helpen en blablabla.
Ik ben er sowieso voor je, ook al ben ik bang dat ik niet veel voor je kan doen. Ik wens je heel veel sterkte en vergeet niet: de lente staat voor de deur. Ik hoop dat dit je enigzins kan opvrolijken.

---

Ga je mee verdwalen? Ik weet de weg.

Je mag me altijd een pb sturen!

---

I'm a warrior, and you can never hurt me again.

Kruml schreef:
Je mag me altijd een pb sturen!

Verder hoop ik dat we je gwn met z'n alleen toch iets minder alleen kunnen laten voelen.

---

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

IngridBirdy schreef:
Dit topic schrijf je niet zomaar, je hebt mensen nodig om je heen. Mensen van buitenaf die laten zien dat ze er voor je zijn. En met alle liefde, voel je je nog steeds zo alleen, stuur je een pb. Maar ik, en velen hier op Q, kennen je niet, niet persoonlijk, niet in real life. Je hebt denk ik mensen nodig die jou kennen, hoe jij bent.
Ik geloof erin dat je je eigen grenzen kent, aangezien je er al eerder mee te maken hebt gehad, dus ik ga nu niet de bezorgde moeder uithangen door je te vertellen dat je mensen moet zoeken die je kunnen helpen en blablabla.
Ik ben er sowieso voor je, ook al ben ik bang dat ik niet veel voor je kan doen. Ik wens je heel veel sterkte en vergeet niet: de lente staat voor de deur. Ik hoop dat dit je enigzins kan opvrolijken.

Deze is mooi, inderdaad.
Ik snap dat je trots bent dat je niet meer naar een psycholoog hoeft, maar als je toch terug moet, is daar ook geen enkele schande aan. Je kunt het ook zien als iemand om af en toe even mee te praten. Je wordt er niet een minder mens van als je af en toe wat hulp nodig hebt om je beter te voelen. Doe wat goed voelt en ik hoop dat jij je gelukkiger voelt. Dat verdien je.

---

look at the stars, look how they shine for you;

dit is echt heel erg herkenbaar .__. *gives hug*

---

Si Deus me Relinquit, ego deum relinquo.

Ik vind het super lief dat jullie in ieder geval de moeite namen te reageren! Dat voelt toch al prettig en dan voel ik me toch een beetje gehoord.

---

'Imagination is the only weapon in a war against reality' - Cheshire Cat

Kruml schreef:
Je mag me altijd een pb sturen!

Jup dit dus. Lost misschhien niet heel veel op want soms gaat het gevoel dan nog niet weg, but i know the feeling

---

i wanna die with you once or twice.

Herkenbaar. Mijn pb staat altijd open!

---

“She was another broken doll dreaming of a boy with glue.” - Atticus

Ik heb zelf -helaas- ook een lang verleden met depressie, dus ik weet als geen ander hoe vervelend en uitputtend de situatie is waarin je nu verkeerd (met alles erop en eraan).

Mocht je je verhaal kwijt willen, je hart willen luchten of gewoon met iemand babbelen, mag je me altijd een pb'tje sturen!
Hopelijk voel je je dan net iets minder alleen.

[ bericht aangepast op 6 maart 2018 - 15:02 ]

---

I'll lick the poison from right off your kiss

Kruml schreef:
Je mag me altijd een pb sturen!

---

And then we'll see it.

Voel je je alleen omdat je geen sociale contacten hebt? Of ben je eerder zo iemand die erg populair is en overal lacht maar niemand heeft in de breedte en alleen in de diepte? Je ziet dat wel vaak met mensen die met depressies worstelen, dat ze het goed kunnen wegstoppen.
Hoe dan ook ik weet zeker dat er heel veel mensen zijn die om je geven zelfs al voel je je op dit moment erg alleen. Wees ook niet al te hard op jezelf omdat je hervalt. Het kan gebeuren, maar het belangrijkste is dat je telkens terug je weg omhoog weet te vinden. Dat is sterkte. (:
Niet dat je nooit hervalt. Het is niet erg om te worstelen, daarvoor moet je niet hard zijn op jezelf. Het enige wat je bepaalt is je kracht om eruit te klimmen elke keer en niet je depressies.

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Ik zou wel heel goed oppassen dat je niet te eenzaam wordt en op tijd om hulp vraagt!
Ik weet hoe fijn het is om eindelijk van alle psychologen af te zijn, maar ik heb ook ontdekt hoe ontzettend het mis kan gaan als je niet op tijd weer om hulp vraagt!

---

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

Je mag me altijd een privébericht sturen!

Histoire schreef:
Voel je je alleen omdat je geen sociale contacten hebt? Of ben je eerder zo iemand die erg populair is en overal lacht maar niemand heeft in de breedte en alleen in de diepte? Je ziet dat wel vaak met mensen die met depressies worstelen, dat ze het goed kunnen wegstoppen.
Hoe dan ook ik weet zeker dat er heel veel mensen zijn die om je geven zelfs al voel je je op dit moment erg alleen. Wees ook niet al te hard op jezelf omdat je hervalt. Het kan gebeuren, maar het belangrijkste is dat je telkens terug je weg omhoog weet te vinden. Dat is sterkte. (:
Niet dat je nooit hervalt. Het is niet erg om te worstelen, daarvoor moet je niet hard zijn op jezelf. Het enige wat je bepaalt is je kracht om eruit te klimmen elke keer en niet je depressies.

Ik heb nauwelijks sociale contacten inderdaad. die paar meiden die ik ken en vriendinnen noem spreek ik ook zelden omdat ze erg druk zijn. Ik kan mijn gevoel bij hen ook niet echt kwijt omdat de reactie erop vaak een beetje is als "oh, balen. Zal vast weer goed komen"
Wat uiteindelijk waar zal zijn! maar op zo'n moment kan ik daar niets mee en moet ik alles zoals altijd alleen aangaan. Dit is eigenlijk al vanaf jongs af aan zo als het gaat om vrienden, klasgenootjes, mensen van mijn leeftijd. en het begint me sterk te breken dat het altijd blijft gebeuren ook al doe ik er alles aan zeg maar.
Ik denk sterk dat het door mijn gehoorprobleem komt (ik hoor meer dan de helft niet aan beide oren) waardoor ik vaak wat meer hulp nodig heb en er langer over doe om dingen echt te begrijpen.

Maar despite all that -- ik ga niet opgeven. Nu loopt alles even in de soep en ik moet weer helemaal opnieuw beginnen maar misschien is dat uiteindelijk wel goed en gaat dat nare gevoel mettertijd ook weer weg.

---

'Imagination is the only weapon in a war against reality' - Cheshire Cat

Hier herken ik mijzelf ook wel in!
Ik voel mijzelf ook heel vaak eenzaam, omdat ik het gevoel heb dat ik niet echt begrepen word door de vrienden rondom me. Ben jij ook degene die vaak luistert naar anderen, maar dat dat omgekeerd niet echt gebeurd? Dat was zo in mijn geval wel, waardoor ik me wat gaan afzonderen ben (en dat versterkt het eenzame gevoel een beetje meer natuurlijk).
In mijn geval helpt het ook niet echt dat al mijn vriendschappen spaak lopen op een of andere manier.
Maar daar heb ik vrede mee, om deze reden en deze wil ik ook graag met jou delen: Jij moet jezelf niet veranderen om welke reden dan ook voor een ander. En het is niet jouw schuld, omdat je jezelf bent. Echte vrienden die nemen je zoals je bent en die vinden jou leuk omdat je jezelf bent.
Verder wil ik ook wel nog zeggen dat het heel logisch is dat je nu vrienden verliest en bijkrijgt. Je bent jong, mensen veranderen. Iedereen om je heen zit ook in een fase van "wie ben ik?" Contacten verwateren dan, maar nieuwe contacten ontstaan ook.
Dus hoe je je voelt, is heel logisch.
Neem vooral de rust die je nodig hebt, verander je niet voor een ander, blijf wie je bent en steek de schuld niet in je eigen schoenen.
Sommige dingen heb je niet echt in handen, vrees ik. Zoals die nare gevoelens. Veel mensen denken dat het gewoon een knop is dat je moet omdraaien. Was het maar zo gemakkelijk. Als je je zo slecht voelt, dat je echt het gevoel hebt dat je niet meer kan functioneren, ga dan alsjeblieft terug naar diegene die je de vorige keer geholpen heeft. Je moet niet redeneren van "Ik ben er vanaf geraakt, dus ik wil liever niet terug," maar eerder denken "Ik ben vorige keer geholpen, ik ben er vanaf geraakt door daarheen te gaan en omdat die mij geholpen heeft. Als ik nu terug ga, zal dat ook zo zijn." Al is het maar 1 sessie. Beter dat dan jezelf steeds slechter voelen.

---

A to the Z