[RPG • o] Experium || 49 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone trok een mondhoek op en keek met een halve grijns naar Fire. "Ik overleef het vast wel." Ze tikte hem even aan met haar heup. "En jij ook." Samen met Fire schoof ze het bed aan. Ergens voelde het wel goed, om zo naast hem te kruipen. Een soort van volgende stap in hun stukje. Vermoeid kroop ze onder de dekens en zocht toen in de zakken van haar jas naar haar INet en oortjes. Een veilige droom. Dat was alles waar ze naar verlangde. Al keek ze heel stiekem naar het voeteneind in een poging een glimp op te vangen van Fire die zich omkleedde. Dat was stiekem iets wat ze ergens wilde zien, al had het andersom nog niet echt lekker gevoeld.

---

It's never gonna happen, Guys.

Normaal sliep Fire naakt, dat vond hij gewoon comfortabeler. Er hing een badjas naast zijn bed, die hij meteen kon aantrekken als hij de gang op moest. Toen Fox bij hem introk, had hij zich ook al voorgenomen om gewoon ondergoed aan te trekken, maar uiteindelijk was die nog geen nacht blijven slapen.
      Niet dat hij overpeinsde om nu naakt naast Fersephone te gaan liggen.
      Zelfs met zijn boxer aan voelde hij zich nog naakt.
      ‘Ik eh, heb niet veel aan,’ mompelde hij ter verontschuldiging. ‘Mijn huid gaat jeuken als ik te lang kleding aan heb. Maar… nou ja, er is toch een deken.’ Hij beet op zijn tong – hij had geen idee waarom hij zo onhandig bezig was. Hij vond het in elk geval bijzonder ongemakkelijk om zo’n beetje halfnaakt langs haar heen te kruipen om bij het bed dat tegen de muur stond te komen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone begon zachtjes te lachen om zijn onhandigheid. "Heb je liever dat ik even mijn ogen dicht Doe?" Vroeg ze ietwat plagend.

---

It's never gonna happen, Guys.

'Dat hoeft nou ook weer niet,' mompelde hij. Dat kwam nou niet heel volwassen over. Hij had haar voeteneind bereikt en kroop daarlangs naar zijn eigen bed, waar hij maar meteen de dekens over zich heen sloeg. In een poging al deze onwennigheid van zich af te schudden, leunde hij naar zijn vriendin toe en gaf haar een kus. 'Welterusten.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone wenste Fire een welterusten voor ze de klanken van Onyx droom aan zette. Ze viel sneller in slaap dan ze voor mogelijk had gehouden.

Voor ze het wist, stond ze aan de rand van de zee. Vol bewondering keek Fersephone over het grote blauw heen. Het was net echt. Ze kon zweren dat ze het lichte briesje op haar huid kon voelen, dat ze de zee kon horen ruizen en het hete zand onder haar voeten voelde branden.
      Maar het prachtigste van alles was de ultieme stilte. Van binnen. Fersephone voelde een brok in haar keel ontstaan. Ze voelde zich zo.. rustig. Fersephone stak trillende vingers naar voren en probeerde haar gave uit. Niets... Geen gonzende energie, geen kapotte dingen, geen uitspattingen. Gewoon helemaal niets. Haar gave deed het hier echt niet. Voor het eerst in haar leven wat ze kon herinneren voelde ze zich doodnormaal. Hoe zou dit zijn? Daarbuiten? Als ze zich niet elke minuut zorgen hoefde te maken of ze iets brak of niet. Ze had het gevoel dat ze dan de gekste dingen uit kon halen, iets spectaculairs, iets met veel spanning.
      Enthousiast kwam Fersephone overeind. Volgende keer vroeg ze Onyx of ze zoiets kon doen, parachute springen of zoiets. Fersephone was ineens rete nieuwsgierig hoe dat zou zijn als je de spanning gewoon mocht laten gaan en niet tegen hoefde te houden. Nu keek ze enthousiast van links naar rechts en begon op het strand in een willekeurige richting te rennen. Gewoon rennen, maar om een of andere reden voelde dit zo goed.
      Uiteindelijk liet Fersephone zich uitgeput in het zand vallen. Ze was bezweet merkte ze. En om een of andere reden leek de zon ineens heel drukkend. Had Onyx het per ongeluk het hier zo heet gemaakt? Fersephone bleef hijgend zitten in het zand en liet haar ogen over de branding gaan. Een duik in zee zou vast helpen. Fersephone liet zich rustig in het water zakken en hoewel ze het water leek te voelen, ging de hitte niet weg. Het was pas op dat moment dat ze besefte dat de hitte niet uit de droom vandaan kwam. Fersephone haar ogen gingen naar de deur midden op het strand. Het was het eerste wat ze gezien had en had aangenomen dat dat de weg terug was. Een weg die ze voorlopig eigenlijk niet wilde nemen. Maar deze warmte was ondraaglijk. Al wist ze ook niet zo goed wat ze anders moest. Ze kon onmogelijk de droom uitstappen en het shirt uittrekken. Halfnaakt slapen vond ze al geen pretje, maar nu was ze ook nog eens niet op haar eigen kamer.
      Fersephone slikte haar ongemak even weg. Wat nu?

---

It's never gonna happen, Guys.

De kamer was leeg.
      Gewoon helemaal leeg.
      De opmerkingen waarmee hij Nish had willen sarren, bevroren op zijn lippen.
      Hoewel het lege bureau en verdwenen beddengoed al genoeg zeiden, rukte hij de kastdeur open. Weg, alles was weg.
      De jongen was hem gesmeerd, was ergens anders gaan slapen. Zijn handen balden zich tot vuisten. Hij had naar dit bezoekje uitgekeken, had er het afgelopen uur over gefantaseerd en hij kon het niet hebben dat het niet doorging.
      Dacht dat jong nou echt dat hij aan hem kon ontkomen?
      Echt niet.
      Zebediah greep naar zijn telefoon en belde Yrla, die hij toch nog had willen spreken. Inwendig schold hij de jongen de huid vol toen die niet opnam. Ook niet na vier keer proberen. Met een bloedchagrijnig gezicht wendde hij zich tot Fort, die op de gang was blijven staan.
      ‘Breng me terug,’ gromde hij.
      De jongen knikte zwijgend. Zodra Zebediah weer vaste grond onder zijn voeten had, duwde hij zijn teleporteur opzij en beende naar zijn slaapkamer. Daar liet hij zich op zijn bed vallen. De huid op zijn buik irriteerde waar dat stomme wicht hem had genezen. Hoewel hij zin had om iets te verpulveren, haalde hij een paar keer diep adem. Hij verloor al veel te vaak zijn zelfbeheersing.
      Hij kreeg Nish nog wel.
      Morgen nam Yrla vast wel op, dan kon hij hem mooi vertellen waar Nish nu sliep en gelijk een boodschap aan Fox doorgeven. Hij had Kris aan hem teruggegeven. Hij mocht daar best wat voor terugdoen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vandaag was hij jarig.
      Ergens tijdens de nacht was die gedachte zijn hoofd binnengekropen.
      Het was niet iets waar hij zich over verheugde. Hij was vijfentwintig geworden. Zijn laatste jaar hier ging in. Als hij de Zuivering en Zebediah al overleefde.
      Hij draaide zich op zijn zij en glimlachte flauwtjes toen hij in het vroege ochtendlicht Fersephones silhouet zag. Dat was dan wel weer een mooi cadeautje.
      Het duurde niet lang voor de glimlach van zijn gezicht vaagde. Er was iets mis. Fersephones ademhaling klonk moeizaam.
      ‘Fersephone?’ vroeg hij zacht.
      Ze reageerde niet.
      Over haar heen reikte hij naar het nachtlampje. Zodra hij dat had aangeknipt, zag hij Fersephone rode gezicht. Haar haren plakten tegen haar hoofd. Gauw legde hij zijn hand tegen haar wang en trok de ergste hitte naar zich toe.
      ‘Fersephone?’ probeerde hij opnieuw. Ze moest wat drinken – wie weet hoe lang ze hier al lag te koken? Waarom werd ze daar niet wakker door? Was ze bewusteloos of kwam dit door Onyx’ gave? Nu hij daar over nadacht, besefte hij dat hij daar echt bar weinig van afwist. Hij schudde dringend aan haar schouder. Als ze daar niet op reageerde, zou hij een glas water over haar heen kieperen. En als dat ook niet werkte, moest hij zijn shirt bij haar uittrekken, maar alleen die gedachte verergerde de temperatuur in de kamer. Niet aan denken!

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het was een heerlijke nacht geweest, waarin ze drie keer de liefde hadden bedreven en net vlak na het ontwaken nog een keer. Een record. Een kolonie vlinders fladderde op bij iedere aanraking van Kris en hij voelde zich écht, écht heel erg gelukkig.
      Kris had dan zijn herinneringen niet meer, maar hij was er heilig van overtuigd dat het helemaal goed zat tussen hen. De liefde die al zijn zintuigen ervaarden, was echt en nog net zo hevig als vroeger.
      Toch wist Fox wel dat ze het nog wel even moesten hebben over wat er gisteren was gebeurd. Nadat ze hadden gedoucht en het bed hadden verschoond, sneed hij voorzichtig het onderwerp aan.
      ‘We moeten nog wel even over gisteren praten.’
      Zodra het woord praten viel, verstijfden Kris’ schouders al.
      Fox nam Kris’ hand tussen de zijne. ‘Nish is ontzettend veranderd. Donderdag kwam hij naar me toe en bood hij zijn excuses aan voor hoe hij zich vroeger tegen me gedroeg. Hij vertelde me dat hij jaloers was en dat hij zelf ook op je verliefd was. Hij vertelde me hoe het die avond misging met Yrla, dat jullie daardoor ruzie kregen en dat Zebediah hem opving.’
      Hij keek peilend naar Kris’ gezicht, maar dat bleef grimmig. Hij zei niets.
      ‘Hij vermoedde al dat je zo woest op hem was dat je hem misschien wel doodde en hij wilde voor die tijd zijn excuses hebben aangeboden.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het was alsof al zijn spieren tot het uiterste gespannen waren. Hij wilde Nish’ naam niet horen, hij wilde niet aan hem denken en hij wilde hem al helemaal niet zíén.
      ‘Ik heb ook dingen gedaan waar ik niet trots op ben,’ ging Fox met neergeslagen ogen verder toen hij bleef zwijgen. ‘Ik had gevoelens voor Jester en ik heb tussen hem en Onyx gestookt, uit jaloezie. Nish kampte met hetzelfde probleem, want hij vindt Onyx leuk. Maar waar ik kutdingen deed, steunde hij Onyx juist. Hij ging er heel volwassen mee om. En — en toen ik bang was dat jij nooit meer van me zou kunnen houden, omdat ik … op een negatieve manier veranderd ben, toen was hij het juist die me zelfvertrouwen gaf en zei dat je me nog steeds leuk zou vinden. Ik zou het heel erg vinden als je hem gedood had. En Yrla en Onyx ook — ik weet zeker dat Onyx je wat aan had gedaan en dat ik je kwijt was of dat er nóg meer verdriet werd veroorzaakt omdat je uit zelfbescherming ook Onyx wat aandeed.’
      Kris wist niet wat hij moest zeggen. Hij was er nog lang niet aan toe om Nish te vergeven. Hij was er ook niet echt blij mee dat Fox hem niet even gewaarschuwd had, maar hij voelde er weinig voor om hem dat te zeggen.

[ bericht aangepast op 4 maart 2022 - 21:23 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla was vroeger wakker dan normaal, maar dat lag waarschijnlijk aan het feit dat hij niet in zijn eigen bed lag en in de kou. Doordat zijn lichaam zo moe was, had Yrla nog wel wat geslapen, maar voor de rest had hij nogal een brakke nacht gehad. In eerste instantie had hij niet geweten waarom hij buiten lag, tot de woorden van Onyx door zijn hoofd terug echode. Daarom Yrla had absoluut niet meer naar binnen gewild, wie weet wat voor verschrikkingen hij daar zou tegenkomen, maar verder dan dit bankje was hij ook niet gekomen. Het was dat Vienna hem een deken was komen brengen, anders was de nacht echt zwaar geweest.
      Nors kwam de jongen overeind. Hij sloeg zijn eigen dekbed om hem heen, die helaas lichtelijk vochtig was, en met enige moeite kwam hij overeind. Een verschrikkelijke spierpijn, erger dan hij ooit gevoeld had, had zich verspreid over zijn lichaam. Yrla kreunde zachtjes, maar wilde zich absoluut niet laten kennen. Nu er nog niemand langs was geweest, moest hij ervoor zorgen dat hij hier weg kwam. De blonde jongen wist niet hoe laat het was, maar het kon hem ook niets schelen. Hij moest en zou ervoor zorgen dat zijn lichaam weer op het oude niveau kwam. Dat hij kon rennen als hij het nodig had. Die gedachte was de enige wat hem gaande hield in de richting van de eetzaal. Een paar keer moest Yrla pauzeren, maar uiteindelijk kwam hij uitgeput bij de eetzaal aan. Aan een paar vroege vogels kon hij tot zijn geluk zien dat het ontbijt begonnen was, nog beter; er was niemand die hij herkende. Met zijn enorme tree voedsel liep de jongen de zaal weer uit, wat nog niet gemakkelijk was, zijn tree in evenwicht houden en zichzelf. Hij plofte in het dichtstbijzijnde lokaal en begon eerst aan zijn ontbijt. Yrla probeerde te voorkomen dat hij te snel had, al vaak zat had dat ervoor gezorgd dat hij over zijn nek ging. Het was echter niet makkelijk zichzelf te beheersen, terwijl zijn lichaam zo om eten schreeuwde. Terwijl hij rustig zijn ontbijt opat, zag hij de zon langzaam omhoog klimmen. Gelukkig waren er vandaag geen lessen, waardoor dit lokaal niet gebruikt zou worden. Hij moest straks tussen het ontbijt en lunch nog maar een keer de keuken in duiken om nog meer voedsel te gappen. Hij zou dan ergens langs de rand van het terrein een plekje opzoeken en hij moest gewoon. Hij moest rennen!

---

It's never gonna happen, Guys.

De hitte was niet meer uit te houden. Daarnaast begon haar keel droog te worden en werd de trek naar een glas water groter. Ze wist niet wat er mis ging, maar dit hield ze niet meer vol. Het leek alsof ze in een sauna aan het bakken was. Fersephone liep naar de deur. Om een of andere reden leek die te trekken, het steeds verleidelijker om erdoorheen te lopen. Ze had geen idee hoe laat het was, maar ze moest dit maar doen.

      Snakkend naar adem werd het meisje wakker. Ze voelde een zware hand van Fire op haar schouder en Fersephone moest even moeite doen zich te oriënteren. Net was ze nog op een prachtig zonovergoten strand geweest en nu.. terug in bed, waar het zweet duidelijk over haar slapen liep. Ze had het bloedheet. Wat een verschrikking...

---

It's never gonna happen, Guys.

Enorme opluchting viel over Fire heen toen Fersephones ogen openvlogen. Hij had net het shirt willen oprollen. Stel dat ze dán wakker was geworden…
      ‘Je raakt oververhit,’ zei hij, ‘je moet het shirt uittrekken. Ik zal een glas water voor je pakken.’
      Hij werkte zich uit bed vandaan, gaf haar haar eigen jurk aan en wendde zich van haar af om een glas met water te vullen, in zo’n traag tempo dat zij zich in de tussentijd wel moest kunnen omkleden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone was nog niet helemaal wakker, zelfs klein beetje gedesorienteerd. Ze nam haar eigen jurk over van Fire en keek hem even achterna. Ze had haar bh nog nodig. Fersephone keek even naar haar spullen op het nachtkastje en plukte haar bh ervanaf. Na nog een blik op Fire trok ze in een keer het shirt over haar hoofd heen uit. Fersephone genoot van de koelte die het bracht, maar voelde zich ook gelijk naakt. Ze trok even gauw haar bh aan, voor ze een moment rust nam. Ze had een verschrikkelijke koppijn, voelde haar maag opspelen en was lichtelijk duizelig. Waarschijnlijk van het watertekort. Ze had haar eigen jurk nog in haar handen, maar echt moeite om hem aan te trekken nam ze nog niet. De koelte was voor nu even te lekker.

[ bericht aangepast op 6 maart 2022 - 16:08 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire wachtte ruim een minuut voor hij zich omdraaide. Hij verstarde toen hij zag dat Fersephone haar jurk nog niet had aangetrokken, maar alleen haar beha. Gelukkig wel haar beha.
      ‘Oh,’ zei hij onbeholpen. ‘Moet ik uh, me weer omdraaien?’ Hij hield het glas omhoog, al betwijfelde hij wie dat op het moment harder nodig had, want zijn mond was opeens wel heel droog. ‘Ik heb wel… water.’

---

Every villain is a hero in his own mind.